Dziedzic maski (Son of the Mask). Najgorsze kontynuacje słynnych filmów

Dziedzic maski (Son of the Mask)

Maska Chucka Russella z rozbrajającym Jimem Carreyem dziś jest już klasykiem, któremu trudno dorównać. Przekonali się o tym boleśnie twórcy sequela zatytułowanego Dziedzic maski, nierzadko uznawanego za jeden z najgorszych w historii kina. Na kontynuacji nie pozostawiono suchej nitki. I słusznie.

Dziedzic maski to prawdziwa porażka. Nic tu nie gra i nie działa tak, jak należy. Triumfy święci sztuczność, scenariusz jest marny i niedopracowany, a wątki mdłe i kiczowate. Maska, mitologiczna postać Lokiego i prawdziwy ojciec roku tworzą mieszankę wybuchową, którą bardzo trudno przetrawić. Sam Carrey odrzucił propozycję występu po przeczytaniu scenariusza. Jednym słowem: pomieszanie z poplątaniem.

Film nie jest w stanie się obronić. Chaos, niedociągnięcia techniczne, tandetne efekty specjalne i mało przemyślane teksty, które przerastają nawet samą postać Maski – właśnie to fundują nam twórcy. Raczej nie jest to propozycja ani na wspólne rodzinne popołudnie, ani na spotkanie w większym gronie. Produkcję trudno zakwalifikować do jakiejkolwiek kategorii, chyba że mówimy o filmach klasy B lub C. Stąd wniosek – Maska jest tylko jeden.