Catan: Pierwsza Wyspa - recenzja gry

Wśród przybyłych na wyspę żeglarzy byłem i ja, biedna sierotka o szpiczastych uszkach, która zanim przypłynęła na Catan mając lat niespełna osiem, włóczyła się po algierskich bazarach, doskonaląc swe umiejętności w oczyszczaniu cudzych kieszeni z nadmiaru różnych śmieciuszków i nikomu niepotrzebnych przedmiotów. Jednakże kiedy ogłoszono, iż Catan potrzebuje nowego władcy, postanowiłem zgłosić swoją kandydaturę. Nigdy nie wierzyłem w swoje zdolności w zarządzaniu państwem, ale skoro nadarza się właśnie okazja...

Z podręcznika „Małego Chirurga”, czyli zgadnij kotku co mam w środku

Po uruchomieniu programu i obejrzeniu filmu wprowadzającego Was w bajkowy świat Catanu, znajdziecie się w Menu Startowym. Umożliwi Wam ono poznanie autorów gry, wybranie ustawień grafiki i dźwięku oraz postaci (jednej z ośmiu dostępnych). Będą to cztery urodziwe kobietki i czterej przesympatyczni panowie, o różnych cechach charakteru.

Kiedy już zdecydujecie, kim będziecie (np. wesołą pasterką czy też chytrym złodziejaszkiem), znajdziecie się w Menu Głównym, które zaoferuje Wam:

• trening,
• kampanię,
• pojedynczy scenariusz,
• grę losową,
• grę sieciową,
• grę towarzyską
• i ranking Bohaterów Catanu (czyli listę graczy z największym dorobkiem punktowym).

Po wybraniu interesującego Was wariantu przeniesiecie się na wyspę, by przekonać się, ile tak naprawdę warte są Wasze szare komórki.

Zostaniecie tam powitani przez lektora, który zapozna Was z głównymi warunkami bieżącej rozgrywki, byście mogli odnieść zwycięstwo nad pozostałymi uczestnikami zabawy.

Ekran główny wypełnia plansza, na której znajdują się heksagonalne pola reprezentujące morza, pustynie oraz pięć różnych krain, z których każda dostarcza innych surowców.

Są to:

• las (obfitujący w drewno),
• pole uprawne (gdzie rośnie żyto),
• pagórki (z których czerpiemy glinę),
• pastwisko (oferujące wełnę),
• i góry (z wnętrz których wydobywa się rudę).

Każde pole oznaczone jest cyfrą z przedziału od 2 do 12 (rzut dwoma kostkami do gry). Osady buduje się na skrzyżowaniach, a ulice na bokach sześciokątnych pól. Zdobywanie surowców jest bardzo proste. Każdy rzut gracza decyduje z których pól będzie czerpał on korzyści (jeżeli np. wyrzuci „trójkę”, to wszystkie pola oznaczone cyfrą „trzy” dostarczą surowców). Zyski czerpią tylko Ci zawodnicy, których osady graniczą z premiowanym polem (w naszym przykładzie oznaczonym „trójką”).

Może się zdarzyć, iż podczas gry nie będziecie mieli możliwości uzyskania pewnych rodzajów surowców. Problem ten rozwiąże handel z innymi graczami. Składając im ofertę wymiany, będziecie targować się i wymieniać.

Po zgromadzeniu odpowiednich surowców (drewna, rudy, wełny itp.) grający może budować nie tylko osady i ulice, ale również statki, miasta, szlaki morskie itd. Gra toczy się do chwili, kiedy jeden z graczy zgromadzi wymaganą liczbę punktów, przyznawanych np. za budowę osad, wytyczenie najdłuższych szlaków handlowych, lub dotarciu do Wyspy Skarbów.

By urozmaicić rozgrywkę do Waszej dyspozycji oddano tzw. karty specjalne, które pomogą pokonać rywali (np. można komuś podłożyć tzw. „świnkę” posyłając na jego pole złodzieja, który ukradnie dla nas dany surowiec od sknerusa nie chcącego się z nami wymienić).

Autorzy przygotowali również całe mnóstwo dodatkowych niespodzianek, takich jak np. wybuchy wulkanów, powodzie czy najazdy pustynnych jeźdźców (ot tak, żeby nie było za łatwo).

Jeżeli podczas zabawy zapomnicie co jest Waszym celem w danej misji, zawsze możecie skorzystać z rewelacyjnie opracowanego przez autorów gry systemu pomocy.

W dolnej części ekranu znajduje się oczywiście menu, które umożliwi Wam korzystanie z podstawowych funkcji podczas gry. Początkowo może wydawać się troszkę skomplikowane, ale jeżeli rozegracie pierwsze misje treningowe, już po drugiej z nich będziecie się czuli jak na własnym podwórku.

Jeżeli chodzi o inteligencję komputerowych przeciwników, zadowoli ona najwybredniejsze gusta. Już na poziomie określonym jako „łatwy” musiałem czterokrotnie powtórzyć pierwszą misję w kampanii, by ostatecznie pokonać rywali. Zabawa w trybie „średnim” przeznaczona jest dla graczy „zakręconych” bardziej niż słoiki z ogórkami (czyli lubiących prawdziwe wyzwania). Natomiast poziom „trudny” zarezerwowano dla przybyszów z kosmosu, lub tych z Was, którzy tuż po urodzeniu potrafili rozwiązywać w pamięci całki eliptyczne niezupełne trzeciego rodzaju. Ale kto by się tam przejmował takimi drobnostkami :-)

O grafice i dźwięku słów kilka, czyli co oczka zachwyca i w trawie piszczy

Nadszedł czas, by wyjaśnić dlaczego niniejsza recenzja rozpoczęła się cytatem z sonetu Adama Mickiewicza. Odpowiedź jest prosta - strona graficzna „Catan” to czysta poezja! Kiedy zobaczycie przepiękne krainy pełne kołyszących się na wietrze drzew, falujących zbóż, owieczek pasących się na łąkach wśród kwiatków, gdy ujrzycie otoczone łańcuchami gór jeziora i szumiące fale mórz w błękicie nieba z płynącymi nad nimi leniwie chmurkami ,nie pozostanie Wam nic innego jak tylko zanurzyć się w nich i prawdziwie zakochać. A jeżeli dodacie do tych wszystkich rarytasów spokojną, wyłaniającą się z oddali muzykę, która ukoi Wasze serca i wleje miód w Wasze uszy, możecie być pewni, że (jak mówił pewien sławny filmowy generał rzymski) oto właśnie znaleźliście się w krainie wiecznej szczęśliwości i osiągnęliście stan nirwany.

No dobra, przejdźmy do konkretów. „Catan” umożliwia wyświetlanie ekranu w rozdzielczości od 800x600 (8 bit) do 1024x768 (32 bit).

Naszą kolorową planszę możemy oglądać na trzy sposoby:

• w maksymalnym przybliżeniu (gdzie zobaczymy owe cudeńka natury i pląsających osadników wygłaszających zabawne teksty),
• w maksymalnym oddaleniu ( z tzw. „lotu ptaka”, który daje możliwość ogarnięcia całej planszy z nie odkrytymi terenami włącznie – bardzo przydatne przy planowaniu strategii),
• oraz w widoku pośrednim między tymi dwoma.

W rogach ekranu widzimy sylwetki naszych komputerowych (lub nie – w zależności od wyboru rozgrywki) rywali. Znakomita animacja tych postaci doskonale oddaje nie tylko ich aktualny stan samopoczucia, ale przede wszystkim wpływa na nas samych. Sam złapałem się na tym, że straciłem nagle humor, kiedy mój przeciwnik z radości zacierał rączki, albo z pękniętym sercem szczerze współczułem pięknej królewnie, kiedy smutnym i pełnym rozpaczy głosikiem mówiła ze łzami w oczach, że nikt nie chce z nią handlować. Wyobrażam sobie co by się działo dopiero gdybym grał z „żywymi” koleżankami i kolegami. O zabawie w gronie dzieciaków nawet boję się pomyśleć :)))

No tak, animacja animacją, ale nie można zapomnieć o dźwięku. „Catan” został w pełni zlokalizowany i przemawia do nas w ojczystym języku, choć nie obyło się bez malutkiej wpadki już w menu głównym, gdzie przywitali mnie „Bohaterzy Catanu”. Jest to jedyny błąd językowy, jaki udało mi się znaleźć podczas zabawy. Cóż, czasami nawet bohaterowie tłumaczeń są zmęczeni:). Olbrzymie brawa należą się osobom użyczającym swe głosy postaciom z gry. Świetnie dobrane (głosy) do charakterów wypowiedzi brzmią naturalnie i absolutnie nie denerwują nawet po kilku godzinach obcowania z programem. Całości dopełniają oczywiście odgłosy natury (oraz grzechot kości do gry, z początku mieszanych w dłoni i ostatecznie upadających na tekturową planszę). Duży ukłon dla ludzi z TopWare odpowiedzialnych za realizację dźwięku.

Kupić – nie kupić, czyli zakończenie w stylu „dla każdego coś miłego”.

Poniższe słowa przeznaczone są dla czytelników w odpowiedniej grupie wiekowej. Nie znaczy to, że inni nie mogą ich przeczytać :)

W takim razie do rzeczy, czyli dla tych co mają:

od 0 do 15 lat:

Moje kochane dziatki. Na pewno słyszeliście nieraz, kiedy Wasze babcie opowiadały, że Wasi rodzice w zamierzchłej przeszłości byli podobni do Was (niektórzy z nich pozostali nawet tacy do dzisiaj!). Budowali „babki” w piaskownicy, biegali za piłką, grali w „gumę” i skakali na skakankach. O karuzelach i „berku” nawet nie wspominam. Powiecie: „Nieprawda! To jest przecież niemożliwe!”. A ja Wam mówię: „Przekonajcie się sami, czy to nieprawda”. Jeżeli poprosicie ich, by kupili i zagrali z Wami w „Catan”, będziecie mieli okazję zobaczyć na własne oczy, jak brody i wąsy Waszych tatusiów znikają, a mamusie na powrót mają warkoczyki z kokardkami. Mówię Wam - to Prawdziwe Czary !!!

Pora więc rozpocząć kampanię przy wykorzystaniu wszystkich dostępnych środków, czyli: szóstki w szkole, ładnie zjedzonego obiadku czy wyrzuconych śmieci. Oczywiście nie zapominajcie o uśmiechniętych buziach oraz wieszaniu się na szyjach kochanych rodziców. Jestem pewny, iż przy zastosowaniu takiej strategii przekonacie ich do zakupu tej wspaniałej gry. W tajemnicy powiem Wam, iż możecie sobie darować dalszą lekturę. Nie zwlekajcie ani chwili. Do dzieła !!!

od 16 do 80 lat:

- „Taaak...co Ty wiesz o graniu?....Przyszedłeś do weteranów komputerowej rozrywki, przytaszczyłeś ze sobą jakiś „Catan” i pragniesz byśmy w niego zagrali? My, którzy zęby zjedliśmy na strategiach?

- Już wyjaśniam moją obecność wśród Was, koledzy...

Podzielę się moją opinią o „Catan” z tymi czytelnikami, którzy chcieliby wiedzieć coś więcej i jeszcze wahają się czy go zakupić.

Otóż jest to gra, która w cudowny sposób łączy dwa światy: dzieci i dorosłych. Jestem przekonany, iż zainteresuje zarówno posiadaczy ogromniastych głów (kryjących w swych wnętrzach zwoje pofałdowanych mózgownic), jak i tych z płaskimi czołami, którzy zaczesują swoje brwi (odbierane przez otoczenie jak długie włosy) na karki. Zawiera w sobie cechy największych przebojów. Oferuje bowiem interesującą i pełną radości rozgrywkę przy jednocześnie łatwych i zrozumiałych regułach. Przede wszystkim jednak jej największą zaletą jest to, iż jest ona całkowicie pozbawiona elementów PRZEMOCY !!! Nie ma w niej miejsca na tworzenie armii, posyłanie żołnierzy w krwawe boje i późniejsze przeglądanie smutnych statystyk ofiar.

Moim zdaniem program ten powinien być sprzedawany w aptekach jako lekarstwo na smutek i nudę.

dla tych powyżej 80 lat:

-Dziadku !!! Babciu !!! Słyszycie mnie? !!! Co tam u Was !!! Jak zdrowie? !!!

- Nie hałasuj tak wnuczku, tylko przynieś nam okularki to „zaciupiemy” w „Catan”, bo dawno u nas nie byłeś...

Na zakończenie apel do wszystkich, bez względu na wiek:

Nie zapominajcie, że „Catan – pierwsza wyspa” to komputerowa gra planszowa!

Autor: Leszek „leo987” Baczyński