Rozdział VIII - Ponowne zjednoczenie | Najdłuższa Podróż poradnik Najdłuższa Podróż

Ostatnia aktualizacja: 3 października 2019

Ach, jak to dobrze móc odetchnąć świeżym powietrzem i stanąć na lądzie. Spróbowałam wezwać Kruka, a kiedy dotarł do mnie, kazałam mu rozejrzeć się po okolicy. Z resztek na plaży zabrałam linę i ruszyłam na zachód. Kiedy dotarłam do jakichś starożytnych ruin, zobaczyłam dziurę w ziemi, tuż obok drzewa. Moja ciekawość nie zna umiaru. Przywiązałam linę do drzewa i opuściłam się na dno. Znalazłam się w ogromnej, podwodnej grocie u której powały wisiały olbrzymie kokony Alatienów. Przeszukałam stertę śmieci i zabrałam stamtąd klucz. Wróciłam na powierzchnię i zabrałam ze sobą linę. Minęłam plażę i poszłam na wschód, gdzie oprócz przewróconego gigantycznego kraba, któremu nie mogłam pomóc odkryłam stojący na urwisku gigantyczny posąg. Ponownie cofnęłam się na plażę i ruszyłam w dżunglę, kierując się w stronę wulkanu. Kiedy tam dotarłam, zatrzymałam się przy przeogromnej głowie. Postanowiłam zajrzeć do środka. Znalazłam coś w rodzaju otworu na klucz, a kiedy włożyłam tam ten znaleziony w podwodnej grocie i przekręcałam go, zaczęły pojawiać się symbole. Kiedy patrzyłam jednocześnie w teleskop, zauważyłam, że każdemu symbolowi odpowiada inny. Odrysowałam je sobie, bo przeczuwałam, że będą mi do czegoś potrzebne. Ruszyłam w dalszą wędrówkę w głąb dżungli. Po chwili dotarłam do ogromnego drzewa, przy którym spotkałam trzech Gałęziaków: Wierzbiaka, Sęczaka i Drzewiaka. Kiedy porozmawiałam z tymi cudakami, opowiedzieli mi co nieco o samej wyspie, a zwłaszcza o skrzydlatych mieszkańcach wygasłego wulkanu oraz o dziwnym chrapaniu, które uniemożliwia im dokończenie prac nad pewnym epokowym wynalazkiem. Musiałam obudzić tego Q'mana. Musiałam w tym celu użyć olbrzymich posągów rozstawionych w czterech punktach wyspy: przy drzewie, na urwisku, przy ruinach oraz znanej mi już gigantycznej głowy. Wiedziałam już, iż każdemu posągowi odpowiada przypisany symbol i ustawia się go za pomocą ruchomych obręczy znajdujących się na obudowie, przesuwanych po włożeniu kamiennego klucza. Zabawę czas więc zacząć. Biegając od słupa do słupa, za każdym razem wkładając i zabierając ze sobą klucz, ustawiłam je w mniej więcej taki sposób: