Dreamfall: Markuria

Markuria

Kolejny Skoczek... Czemu zawsze trafiają tutaj...?

Zoe jest w piwnicy, której drzwi zamknięte są od zewnątrz. Wystarczą jednak dwa niezbyt mocne kopnięcia i wyjście staje otworem. Następne pomieszczenie to spiżarnia. Uwagę dziewczyny przykuwa coś w rodzaju maszyny parowej, również i inne sprzęty wskazują na to, że raczej nie udało jej się wrócić do Newport. Przez okno widać miasto, które jak i wszystko wokół, przypomina jej scenerię z opowieści fantasy.

Wchodzi po schodkach i już wiadomo, że znalazła się w karczmie. To "Podróżnik". Przy stole krząta się Benrime, zaś Brynn, jeden z towarzyszy April, zajada zupę. W rozmowie z kobietą padają słowa "Skoczek", "Minstrum Magda", "Równowaga", które nic Zoe nie mówią. Rozumie tylko, że powinna porozmawiać ze Ślepym Bobem, a ten wskaże jej drogę do właściwej osoby. Na dźwięk imienia April Ryan, siedzący przy stole młodzieniec niepostrzeżenie wstaje i wychodzi, zaś oberżystka kłamie w żywe oczy, że to nazwisko nic jej nie mówi.

Na zewnątrz pada śnieg, a Ślepy Bob żebrze przed karczmą. Po chwili okazuje się, że "Teoretycznie" Ślepy Bob (używa skróconej wersji imienia) - widzi, ale za to nie wyczuwa zmian temperatury. Chętnie pomoże Zoe, lecz przysługa za przysługę, w zamian domaga się flaszeczki grzanego wina, koniecznie z mieszanką przypraw pani Mullins. Dziewczyna wraca więc do oberży, słusznie domyślając się, ze Benrime będzie mogła jej pomóc. Niestety, kobiecie skończyły się przyprawy. Instruuje Zoe jak dojść na targ, by u kupca nabyć stosowną mieszankę.

Zgodnie ze wskazówkami dziewczyna kieruje się w lewo i po chwili dociera do wieży. Po drodze coraz wyraźniej dostrzega, ze miasto znajduje się pod okupacją. Niemal wszędzie stoją na straży wojownicy Azadi, większość bram jest zamknięta, a mieszkańców praktycznie nie widać... Co gorsza, w mieście istnieje wydzielone getto, w którym przebywają tzw. "magiczniacy", a co jakiś czas żołnierze przeprowadzają tam "porządki"... W będącej w trakcie budowy, niebotycznie wysokiej wieży mieści się gabinet Emisaruszki - namiestniczki Azadi w Północnych Krainach.

Skręciwszy nieopodal wieży w prawo, Zoe dociera na rynek. Nie ma tu wielkiego tłumu, szczerze mówiąc, klientów można policzyć na palcach u... jednej ręki. Wdając się w pogawędkę z tym i owym, dziewczyna wysłuchuje na przemian narzekań i wazeliniarskich pochlebstw pod kierunkiem nowej władzy. Wreszcie, przypomniawszy sobie, po co tu przyszła, zagaja pierwszego z brzegu handlarza. To mężczyzna bez towaru na straganie, ale za to ze słowotokiem, Zoe z trudem udaje się wtrącić w jego gadkę choć wyraz. Kiedy przekonuje się, że kupiec rzeczywiście handluje przyprawami i tylko chwilowo brak ich na stoisku, obiecuje mu pomóc.

Musi udać się do Zaułka Złodziei, gdzie z powodu zamknięcia getta utworzył się zator i utknął wóz z dostawą należący do niejakiego Ary Kinryna. Towar jest już zapłacony, wystarczy odebrać go i dostarczyć na rynek. Nie mając wielkiego wyboru, dziewczyna zgadza się.

Czeka ją droga z powrotem, bowiem wspomniana uliczka mieści się aż za oberżą. Dotarłszy na miejsce, Zoe spotyka gburowatego brodatego faceta, który wylewa na nią i na Rebeliantów całą swoją wściekłość z powodu uwięźnięcia w korku. Wysłuchawszy cierpliwie steku obelg i poradziwszy sobie z próbą wyłudzenia od niej ponownej zapłaty, dziewczyna z woreczkiem przypraw biegnie do... No właśnie... Tylko od Zoe zależy, czy odniesie je handlarzowi na rynek i stamtąd wróci do karczmy, czy też od razu wręczy cenną zdobycz Benrime. Czy wygra uczciwość, czy lenistwo...? Warto też wziąć pod uwagę, że w trakcie pobytu w Markurii, Zoe może jeszcze potrzebować czegoś od kupca...

Tak czy siak, w końcowym efekcie zioła trafiają do oberżystki, która przygotowała już grzane wino (stoi w kotle na kuchni) oraz stosowną dlań butelkę. Teraz trzeba tylko wsypać przyprawy do naczynia z grzańcem, przelać całość do uprzednio zabranej flaszeczki i napitek dla Ślepego Boba gotowy. Zoe wychodzi z karczmy i wręcza go "Teoretycznemu". Jakkolwiek zawartość butelki zdobywa pełne uznanie tego znawcy trunków, nie za wiele udaje się dziewczynie zyskać w zamian. Otrzymuje kolejny adres, pod którym być może dowie się czegoś o Minstrum Magdzie.

Czas udać się do Stukniętej Klary, czyli na Przylądek Wisielca w Krabiej Zatoce, to jest na wschód od Południowej Bramy. Innymi słowy, Zoe pędzi znów na targ, a tam tuż za stoiskiem z zupą wchodzi w tunel, za którym znajduje się opustoszała uliczka. Na jej końcu, na drewniany moście spotyka kobietę, której wygląd nie pozostawia złudzeń - to musi być Stuknięta Klara. Niestety, jest z nią do tego stopnia źle, że niezależnie, czy dziewczyna zapyta o Magdę, czy wspomni o Bobie ("Teoretycznie") i tak będzie musiała wysłuchać łkań na temat "mojej dziecinki", czyli zabranego Klarze przez żołnierzy, najprawdopodobniej jakiegoś zwierzątka. Nie ma wyjścia, dopóki zguba nie wróci, nie ma co się łudzić, że Zoe uda się wydobyć z kobiety jakąś sensowną informację.

Dziewczyna zawraca więc na targowisko i tam zauważa, że boczna alejka nieopodal chodzącego w kieracie dziwacznego bydlątka jest pilnie strzeżona. Wypytawszy strażnika, dowiaduje się, że to tam złożono kontrabandę odebraną "magiczniakom". Wiadomo już więc, gdzie przebywa "moja dziecinka"...

Odbicie więźnia wymaga odrobiny zręczności. Zoe musi stanąć na tyle blisko domu, by żołnierz nie przegonił jej i by w momencie, kiedy dinopodobny stwór całkowicie ją zasłoni, szybciutko wbiec w alejkę. Tam otwiera klatkę i niestety, słodkie maleństwo, oszołomione odzyskaną wolnością ucieka, na jego widok zwierzę w kieracie staje dęba i również daje dyla, a strażnik rzuca się za nim w pogoń. Nasza bohaterka wykorzystując to całe zamieszanie, jak gdyby nigdy nic, ulatnia się z miejsca przestępstwa.

Pozostaje tylko mieć nadzieję, że wierny zwierzak sam wróci do swej właścicielki i tegoż świadkiem staje się Zoe, zmierzając do Klary. Tym razem kobieta, co prawda w swoim stylu, ale jednak, udziela jej informacji. Minstrum Magdą okazuje się być staruszka sprzedająca zupę, obok której dziewczyna przechodziła dziś wielokrotnie.

Rozmowa z kobietą rozpoczyna się niezbyt zachęcająco, bowiem Minstrum, nie wiedząc z kim ma do czynienia, jest bardzo ostrożna. Przekonawszy się jednak, że Zoe nie ma złych zamiarów, obiecuje odpowiedzieć jej na kilka pytań i pomóc w miarę możliwości. Przede wszystkim uświadamia jej, że będąc Skoczkiem nie jest w Markurii całkowicie bezpieczna. Ostrzega ją przed wojownikami Azadi. Podpowiada, że jeśli chce wrócić do swojego świata, powinna skontaktować się z kimś z "magiczniaków", a więc zaczekać na otwarcie getta, które mieści się na terenie Starówki.

Ledwie skończywszy rozmowę z Magdą, Zoe zostaje zaczepiona przez nieznajomego chłopaka, w którym po chwili rozpoznaje młodzieńca z oberży. Brynn nalega, by szła za nim obiecując, że wskaże jej bezpieczne wejście na Starówkę, a także, że pomoże skontaktować jej się z April Rayan. Nasza bohaterka nie bardzo mu ufa, ale nie mając wielkiego wyboru, rusza w ślad za chłopakiem. Wprowadziwszy ją na podwórze jakiegoś domu, Brynn daje znak koledze i obaj z Chawanem porywają niczego nie spodziewającą się dziewczynę...

Dreamfall: The Longest Journey

17 kwietnia 2006

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja