8. Jestem mordercą. Najlepsze polskie filmy kryminalne

8. Jestem mordercą

W Jestem mordercą wszystko cuchnie PRL-em. Mamy tutaj tak popularne ostatnio meble retro, tapety na ścianach, kryształowe popielnice i wszechobecny dym papierosowy gęsty jak mgła. PRL w filmie Macieja Pieprzycy jest odrębnym bohaterem, choć raczej trzeba by rzec: antybohaterem. Reżyser spogląda na mistrzów minionych dni, zwłaszcza kina moralnego niepokoju, ale nie serwuje prostej kopii. Dodaje wiele od siebie, dzięki czemu jego kryminał jest tak dobrą produkcją. Jestem mordercą to jednak nie tylko sprawnie napisana fabuła z licznymi elementami satyrycznymi, ale też genialne oddanie psychologii postaci. W kinowym przedstawieniu PRL-u dawno przestaliśmy już kierować się wyłącznie tym, by jak najwierniej pokazać ówczesne realia. Dla twórców coraz częściej liczy się zaprezentowanie mentalności ludzi, nie tylko ofiar tego systemu, ale również tych, którzy występowali w roli oprawców – ich wątpliwości, rozterek i moralnych trudów, w obliczu których stają.

Jedynym minusem tego jednego z lepszych polskich obrazów ostatnich lat jest – w mojej opinii – dosłowność zakończenia. Jestem mordercą to dzieło oparte na faktach, ale gdyby Pieprzyca postanowił pozostawić widzowi większe pole do interpretacji, poszukiwań, zdecydował się na otwartość finału, jego film byłby jeszcze lepszy. Dodam tylko, że polskie kryminały za darmo to rzadkość, a Jestem mordercą można właśnie w taki sposób obejrzeć dzięki udostępnieniu go z zasobów Narodowego Instytutu Audiowizualnego.