Zniszczenie Dalii, Trzecia Plaga, schizma w Zakonie. Kto jest kim w Dragon Age?
Spis treści
Zniszczenie Dalii, Trzecia Plaga, schizma w Zakonie
Bierność elfów podczas Drugiej Plagi sprawiła, że próg drugiego stulecia, nazwanego Wiekiem Chwały, przyniósł drastyczny wzrost wrogości między ludźmi z Orlais a wspomnianą rasą, zamieszkującą Dalię (elfowie osiedlili się tam po tym, jak Andrasta wyzwoliła ich z tevinterskiej niewoli, do której trafili po zniszczeniu przez Imperium cywilizacji skupionej wokół miasta Arlathan). Po kilku przygranicznych potyczkach wybuchła wojna na dużą skalę. W obliczu możliwej porażki Zakon zwołał krucjatę nazwaną Świętymi Marszami – w ich wyniku Dalia została zniszczona, a elfowie rozproszyli się po świecie, by żyć obok ludzi w ich miastach (w swego rodzaju gettach nazwanych obcowiskami) lub na wolności w dziczy (ta druga grupa znana jest jako dalijczycy). Korzystając z osłabienia i konieczności odbudowy świata po zniszczeniach dokonanych przez Drugą Plagę, przez kolejne dziesięciolecia Zakon rozprzestrzenił się po Thedas – świątynie, Kręgi Maginów, posterunki Templariuszy itp. pojawiały się w kolejnych krajach, które uznawały wiarę w Stwórcę za religię panującą.
Początek kolejnego stulecia (Wieku Wież) przyniósł Trzecią Plagę, prowadzoną przez Arcydemona Totha. Choć mrocznych pomiotów było znacznie więcej niż dotychczas, walki trwały krócej, bo od roku 3:10 do 3:25 Wież, kiedy to doszło do krwawej bitwy pod Hunter Fell. Konflikt objął przede wszystkim terytoria Orlais, Imperium Tevinter i Wolnych Marchii, a ludzi do zwycięstwa po raz kolejny poprowadzili Szarzy Strażnicy. Pod koniec tego samego wieku (3:87 Wież) doszło do schizmy w łonie Zakonu – narastająca różnica poglądów między Imperium Tevinter a Orlais, skupiająca się przede wszystkim na kwestii magów, sprawiła, że pierwsze z wymienionych państw odłączyło się od Val Royeaux, wybierając spośród magistrów własnego Boskiego (nazywanego zwykle Czarnym Boskim, dla odróżnienia od Białej Boskiej z Orlais). Przez prawie cały czwarty wiek (Mroku) i początek piątego (Świętych) organizowane były krucjaty (kolejne Święte Marsze), mające na celu przywołanie Tevinterczyków do porządku. Żadnej z nich nie udało się odnieść sukcesu – przypieczętowały tylko podział.
