Port Royale 2 - recenzja gry

Handel, Produkcja, Budowa

Skoro Port Royale 2 jest grą ekonomiczną, to nie będzie dla nikogo niespodzianką, że główne miejsce w grze zajmuje zarabianie pieniędzy. Handel jest też podstawową działalnością, w której musimy osiągnąć mistrzostwo na początku gry, by kontynuować nasze przygody z sukcesami. W PR2 handlujemy 19 towarami podzielonymi na pięć kategorii: podstawowe, surowce, finalne, kolonialne i importowane. Każda kategoria ma swoją specyfikę – na przykład towary importowane nie są produkowane na Karaibach tylko przywożone z Europy do miast gubernatorskich. Dlatego też najniższą cenę będą miały właśnie w tych miastach (szczególnie zaraz po tym, jak zawinie do miasta statek z Europy) a wyższą w miastach kolonialnych. Dużym ułatwieniem dla gracza jest możliwość tworzenia automatycznych konwojów handlowych. Po osiągnięciu odpowiedniej rangi, nie trzeba zajmować się każdym konwojem osobiście, można dać kapitanowi trasę, jaką ma przebywać i nawet pozostawić kupno i sprzedaż towarów do jego uznania.

Samo handlowanie może zapewnić niezły start, ale żeby naprawdę dorobić się fortuny warto przejść na kolejny szczebel ekonomicznej ewolucji – rozpocząć produkcję własnych towarów. Dzięki temu będziesz mógł zaoferować je odbiorcom po niższej cenie i uzyskać większe profity. Każde miasto może produkować tylko do 5 różnych towarów, ważne jest, by wpleść własne warsztaty i ich produkcję w swoją istniejącą sieć konwojów handlowych – przy czym nie chodzi tylko o produkty, ale i potrzebne do produkcji surowce. Im taniej kupisz surowce do produkcji, tym tańsze i bardziej opłacalne będą twoje wyroby. Wznoszenie budynków nie ogranicza się tylko do warsztatów. Przede wszystkim w każdym porcie, w którym chcesz coś wybudować, najpierw musisz postawić własny magazyn. Aby zapewnić mieszkania swoim robotnikom, powinieneś wznieść dla nich budynek mieszkalny, a dla rozwoju osady, lub też jako warunek wypełnienia niektórych misji będziesz potrzebował wybudować szkołę albo szpital. Aby móc budować cokolwiek w danym mieście, potrzebne jest specjalne zezwolenie. Gra sprytnie ogranicza ekspansję gracza w taki sposób, że w miarę posiadania coraz większej ilości zezwoleń każde następne jest trudniejsze do zdobycia.

Oprócz zajmowania się własnymi interesami w odwiedzanych miastach możesz uzyskać rozmaite zlecenia i misje od kupców i gubernatorów. Najbardziej intratne, choć też i najtrudniejsze są zadania stawiane przez Wicekrólów. To z ich polecenia będzie trzeba podjąć się dzieła ataków na porty czy zdobywania miast wroga. Z drugiej strony po oddaniu cennych usług dla danego kraju możemy być nagrodzeni nadaniem kawałka ziemi, na którym możemy wybudować własne miasto.

Walka

Jako że akcja gry umieszczona została na akwenach słynnych z największego stężenia piratów na głowę mieszkańca, należy zapomnieć o pacyfistycznych przekonaniach. Nawet jeśli chcesz przejść przez grę nie krzywdząc muchy, to nie znaczy, że nie natkniesz się na przeciwników chcących zrobić ci krzywdę z czystych, niczym nie sprowokowanych pobudek. Z tego też względu należy zawsze mieć w konwoju dobry i w pełni wyposażony okręt eskortowy (albo lepiej – kilka). Twoim interesom grożą zresztą nie tylko piraci – także okręty wojenne innych krajów, w przypadku wojny mogą mieć chęć wciągnięcia cię do rejestru zatopionych wrogów. Z drugiej strony sam możesz zabawić się w tropiciela piratów, korsarza polującego w czasie wojny na statki transportowe przeciwnika, a nawet zdobywać pirackie lub wrogie miasta szturmami z morza lub lądu!

Walka na morzu uległa sporym przeobrażeniom w porównaniu z pierwszą częścią gry – choć trudno powiedzieć, czy na dobre. Z pewnością autorzy zauważyli, że kierowanie dużą ilością okrętów w bitwie morskiej rozgrywanej w czasie rzeczywistym jest dla początkujących sporą trudnością, a z kolei dla zaawansowanych, walka całej floty przeciwko AI daje graczowi przewagę. W PR2 do walki morskiej może zatem przystąpić tylko jeden z naszych okrętów. Rozwiązanie nie mające nic wspólnego z realizmem podbija jednak atrakcyjność walk, które wymagają zaangażowania pełnego kunsztu w każdy pojedynek. Po stracie pierwszego okrętu możemy bowiem przesiąść się na następny a po nim na kolejny, aż do wyczerpania puli okrętów eskorty. Stąd ważny jest namysł nad zastosowaniem odpowiedniej taktyki i kolejności w jakiej rzucimy do walki nasze okręty.

Podsumowanie

Dla każdego fana gier ekonomicznych (ale z gatunku tych mniej giełdowo-finansowych a bliższych życiu) PR2 będzie smakowitym kąskiem. Szczegółowa instrukcja i treściwe, nie przegadane scenariusze wprowadzające pozwalają łatwo wejść w świat gry. Co prawda w pudełku z grą nie udało mi się znaleźć mapy, jaka dodawana jest do oryginalnego wydania, jednak dobrze sprawdza się mapa z pierwszej części gry. Zmienione zostały jedynie niektóre nazwy z francuskich na angielskie (Ille de Cat – Cat Island). Tłumaczenie w podręczniku i samej grze jest poprawne i chociaż już w tutorialu można wyłapać jedną niekonsekwencję w tłumaczeniu („sukno” zamiast "ubrania") to na szczęście jest to wyjątek. Instrukcja do gry, mimo iż formatu „okładkowego” (czytaj: mieszcząca się wewnątrz okładek standardowego pudełka DVD) jest całkiem solidną książeczką i zawiera sporo ciekawych porad ułatwiających rozgrywkę. Wielką zaletą samej gry jest maksymalna swoboda pozostawiona graczowi w prowadzeniu swoich działań. Poszukiwanie miast, w których można tanio kupić, a drogo sprzedać, czy komponowanie najbardziej opłacalnych szlaków handlowych to zadanie na długie dni grania, tym bardziej że model gospodarczy cały czas jest „żywy” i zależnie od działań gracza mogą zmieniać się relacje ekonomiczne na korzyść jednych krajów (i ich miast) a na szkodę innych.

Paweł "Pejotl" Jankowski

PLUSY:

• otwarte zakończenie;
• duża swoboda rozgrywki;
• zmienne otoczenie, zależne od działań gracza.

MINUSY:

• dziwny system rozgrywania bitwy;
• skąpa prezentacja uzyskiwanych wyników finansowych;
• trochę za mało zmian w stosunku do pierwowzoru.