Tekken 8 Recenzja gry
Recenzja gry Tekken 8 - żarty się skończyły
Tekken 8 zaprasza na ring, a sam walczy o miano najlepszej bijatyki obecnej generacji. Ma duże szanse na zwycięstwo – twórcy nie idą na żadne kompromisy. Pora więc kolejny raz stanąć do rywalizacji o tytuł Króla Żelaznej Pięści – tym razem naprawdę warto.
Recenzja powstała na bazie wersji PS5.
Fani bijatyk żyją w pięknych czasach – mogą przebierać w najróżniejszych tytułach, a kultowe serie powracają w wielkim stylu. Nowy Tekken podtrzymuje ten trend i oferuje jakość, jaką ten cykl prezentował w swoich najlepszych latach. Żarty się skończyły. Przygotujcie się na wielkie mordobicie.
Na tyle, na ile to możliwe, postaram się nie powtarzać za bardzo spostrzeżeń z poprzednich tekstów. W poniższej recenzji skupiłem się na innych elementach, by przekazać informacje zarówno graczom niedzielnym, jak i tym nieco bardziej zaawansowanym w gatunku.
To nie jest recenzja techniczna!
Po szczegółowe informacje na temat tego, jak Tekken 8 działa na różnych platformach i konfiguracjach, zapraszamy na serwis Futurebeat.pl, gdzie czeka na Was artykuł pt. Na taką piękną rozwałkę warto było czekać. Recenzja techniczna Tekken 8.
Pięści spotykają przeznaczenie
Zacznijmy od początku, czyli trybu kampanii fabularnej, którym twórcy często reklamowali ósmego Tekkena. Wbrew ich zapowiedziom nie powinniście nastawiać się na przesadnie długie widowisko. Historię przeszedłem jednym tchem i miałem wrażenie, że minęła w mgnieniu oka – i nie, nie z uwagi na jakość opowieści. Fabuła jest niesamowicie głupia, ale, ale, chwileczkę – z tego festiwalu bezsensu można czerpać radochę!
W rodzinie Mishima najlepiej dyskutować pięściami.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Oto Jin wyrusza w podróż, aby rozliczyć się z grzechów przeszłości i móc stawić czoła bezwzględnemu ojcu, którym jest Kazuya Mishima. To właśnie Jin, trochę wbrew swojej woli, staje się ostatnią nadzieją zdesperowanej ludzkości. Tak, mowa o tym samym Jinie, który dwie części temu wywołał trzecią wojnę światową... z tej dwójki to raczej uroczo jednowymiarowy „Kazik” bardziej zasłużył na odkupienie, ale co ja tam wiem. Ostatecznie scenarzystom chodziło tylko o stworzenie ringu dla dwóch diabłów walczących w powietrzu na tle laserowych promieni. Wolałbym mniej wojennego klimatu, mniej globalnego zagrożenia i nadnaturalnych mocy, a więcej klasycznych konfliktów na mniejszą skalę, skupiających się bardziej na sztukach walki. Na szczęście dwa ostatnie rozdziały wynagrodziły mi całą resztę. Dobra, przyznaję – jest też kilka fajnych momentów i przyjemnego fanservice’u w formie drobnych interakcji między postaciami z reguły pomijanymi fabularnie. Nie zabrakło także paru spektakularnych scen rodem z anime – jeśli lubicie takie klimaty, w niektórych momentach będziecie więcej niż ukontentowani. Natomiast finał z perspektywy wieloletniego fana okazuje się wspaniały i uwielbiam go za sentymentalną wartość, jaką ze sobą niesie.
- uzależniający system walki;
- piękna oprawa audiowizualna i świetna warstwa techniczna (błyskawiczne ekrany wczytywania);
- masa udanych trybów dla jednego gracza (fabuła, arcade i arcade quest, epizody postaci, Tekken Ball);
- dobry i liczny roster różnorodnych postaci (32 wojowników na start);
- Super Ghost Battle i interaktywne powtórki to gamechangery;
- twórcy na każdym kroku wyciągają rękę do nowicjuszy i pomagają zrozumieć system gry;
- rozgrywka sieciowa ma wszystko, co powinna oferować współczesna bijatyka (masa opcji i trybów);
- w przedpremierowym teście cross-play i infrastruktura sieciowa działały bez zastrzeżeń (połączenie przewodowe).
- ataki Heat Smash są za mocne;
- granie z innymi przez Wi-Fi to tragedia (test przedpremierowy);
- trudno na ten moment ocenić balans;
- raczej nie przekona do siebie dotychczasowych tekkenowych sceptyków.
Nie traćmy jednak czasu na analizę tej banalnej opowieści. Jak na standardy gatunku tryb fabularny jest w porządku, oferuje filmowe doznania, a jego zaliczenie zajmuje około czterech godzin. Twórcy umieścili tu dwie niespodzianki, zarówno dla sympatyków modułu Tekken Force (niestety, taki tryb nie znalazł się w grze), jak i miłośników trzeciej odsłony serii.
Natomiast koniecznie powinniście przeznaczyć czas na Arcade Questa. To doskonale zaprojektowany tryb, posiadający osobną i zabawną historię pełną wyśmiewania stereotypów dotyczących społeczności bijatykowych. Czeka tu Was kilka godzin zabawy skupiającej się na tym, co najważniejsze – walce i arcade’owej atmosferze. To również prawdopodobnie najlepiej przemyślany samouczek w tym gatunku, który w bardzo prostych krokach zapozna Was z wszystkimi podstawami Tekkena. Koniecznie dajcie mu szansę, bo twórcy spisali się na medal – moim zdaniem jest to znacznie ciekawsza atrakcja niż konkurencyjny World Tour ze Street Fightera 6. Po zaliczeniu Arcade Questa powinniście być gotowi, aby na poważnie rozpocząć tekkenową karierę.
Tekken 8 wygląda w końcu drogo, a modele wojowników zachwycają detalami.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Z kolei epizody postaci to dobra okazja, aby lepiej poznać swoich ulubieńców za sprawą świetnie zrealizowanych i często zabawnych zakończeń. Zawsze lubiłem przechodzić w bijatykach drabinki, by otrzymać tego typu nagrodę, i cieszę się, że Tekken 8 przywrócił ten element. Jeśli natomiast zmęczycie się walkami, możecie rozegrać mecz w siatkówkę w trybie Tekken Ball. Może i jest to tylko pierdółka, niemniej okazuje się bardziej emocjonująca niż standardowe pojedynki. Uważam, że ta mała atrakcja sprawdza się idealnie jako zabawny dodatek imprezowy. Dobrze, że coś takiego znalazło się w grze.
Get ready for the next battle!
Przejdźmy zatem do właściwej rozgrywki. Jak dobrze wrócić w końcu do bijatyki 3D z całym dobrodziejstwem, jakie oferuje trójwymiar! Uwielbiam ten gatunek, ale w ostatnich latach gierek 2D namnożyło się aż za dużo. Dlatego już pierwszy kontakt z Tekkenem 8 jest ekscytujący – w końcu system poruszania się pozwala na wykonywanie ruchów w głąb planszy! Walki mają szalone tempo, a rundy mijają błyskawicznie. Podczas zabawy szybko zrozumiecie, że myślą przewodnią twórców była next-genowa widowiskowość i destrukcja napędzana agresją. To już nie klasyczne sztuki walki, a fajerwerki i efekciarstwo – mnie taka konwencja bardzo pasuje (nie licząc jednego elementu).
W trakcie przedpremierowego pokazu miałem obawy, czy nadmierna widowiskowość gry nie będzie na dłuższą metę uciążliwa. Na szczęście Tekken 8 nie wypada pod tym względem źle, zapewniając zadowalającą przejrzystość w trakcie starć – choć oczywiście trafiają się wizualnie przytłaczające ataki, za którymi na początku trudno nadążyć. Piję tu głównie do ciosów Heat Smash wykorzystujących cały pasek Heat – miejscami przypominają techniki stosowane przez pokemony, a nie sztuki walki; generalnie zadają za duże obrażenia, a część z nich jest śmiesznie tania. Przykładowo Nina strzela pistoletami i potrafi odrzucić przeciwnika na ścianę z połowy areny, a Kazuya zyskuje pozornie zabójczą zgadywankę z „niewidzialnym atakiem na dół”.
W Tekkenie 8 nie brakuje świetnie i klimatycznie wyglądających aren.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Jasne, to wszystko jest do wyuczenia, a w turniejach nikt nie będzie marnował w ten sposób cennego paska Heat. Jednak na początku przygody z grą bywa to nieziemsko irytujące i doskonale zrozumiem nowicjusza, który poczuje zniechęcenie, gdy trafi na gracza z premedytacją wykorzystującego podobne zagrywki. Tekken ma już rage arty i naprawdę nie potrzebował kolejnego „guzika śmierci” z jednoprzyciskowym combosem. To tylko drobna uwaga z mojej strony, bo sytuacja nie jest znów fatalna. Możliwość użycia Heat Smasha zawsze jest przedwcześnie sygnalizowana i warto po prostu grać ostrożniej, gdy przeciwnik ma dostęp do tego ataku.
Nie komentuję kwestii balansu zawodników i rozgrywki, gdyż przedpremierowo nie da się tego dokonać w merytoryczny sposób. Konkretne wnioski zaczynają się klarować dopiero po miesiącach grania. Podejrzewam, że z uwagi na ogromną agresję i sporo przesadzonych ataków system walki może cierpieć z powodu kilku bzdur i paru problemów wieku dziecięcego. Liczę, że studio będzie szybko reagowało i dokonywało na bieżąco poprawek. Natomiast osoby, które nie grają kompetytywnie, nie powinny się tym w ogóle przejmować, bo ich to w zasadzie nie dotyczy.
Ręka, noga, mózg na ścianie
Cała reszta systemu Heat? Po jego aktywacji unikatowe cechy wojownika zostają tymczasowo mocniej zaznaczone, nadając mu unikalną tożsamość, co sprawdza się w praktyce. Przykładowo Yoshimitsu otrzymuje wzmocnione ataki leczące, do których normalnie ma dostęp jedynie w postawie bez miecza – podczas działania Heat nie musi go chować. Mechanika ta jest ciekawa i można ją wykorzystać na wiele sposobów. Ja uwielbiam bawić się Heat Dashem, jak i Heat Burstem, które w trakcie combo dają dodatkowy efekt pozwalający przedłużyć bombastycznie efekciarskie sekwencje. Kombinacje z ich udziałem wyglądają często spektakularnie, a samodzielne łączenie uderzeń w praktyczną wiązankę sprawia masę radochy, tutaj zaś jest to dodatkowo zaskakująco proste w wykonaniu. Zabawa okazuje się tym samym potwornie uzależniająca i pozwala na mnóstwo kreatywności w tworzeniu bajeranckich akcji.
Przy okazji raz jeszcze napomknę, że całość prezentuje się naprawdę miło dla oka. Wiele postaci otrzymało zupełnie nowe oraz odświeżone animacje ciosów, toteż wszystko w ruchu potrafi wyglądać wprost zjawiskowo. Dodajcie do tego całą masę subtelnych zmian w systemie walki. Każda opcja defensywna została osłabiona, a ściany są bardziej mordercze niż kiedykolwiek wcześniej. Zmodyfikowano także sposób wstawania (nie można już podbić przeciwnika na counter hicie), osłabiono parowanie niskich ataków. Ujednolicono kilka komend i wyraźnie zmieniono poruszanie się po arenie, więc weterani będą musieli na nowo przyzwyczaić się do kilku rzeczy. W dalszym ciągu jest to jednak przyjemnie przewietrzony Tekken, który oferuje znajome doświadczenie, a przy tym jest szybszy, bardziej płynny i responsywny – co z pewnością doceni wielu współczesnych graczy, gdyż próg wejścia również nieco obniżono. Niezależnie od poziomu grającego Tekken 8 zapewnia ogromne pokłady frajdy i w bardzo naturalny sposób zachęca do nauki.
Trzy grosze o sieciowych zmaganiach
Na tyle, na ile mogłem wypróbować netcode, stwierdzam, że granie „po kablu” działało u mnie perfekcyjnie i nie miałem żadnych problemów nawet z użytkownikami spoza kontynentu. Jeśli gra łapie dodatkowy input lag, to nie potrafię go wyczuć – w poprzedniej części nawet przy dobrym łączu zawsze dochodziło kilka klatek opóźnienia, co zauważalnie wpływało na rozgrywkę. Tutaj sytuacja jest znacznie, znacznie lepsza i nie miałem zastrzeżeń, dopóki nie pojawił się gracz ze znamieniem bestii... Wi-Fi.
Tekken 8 działał okropnie za pośrednictwem Wi-Fi. Pomimo implementacji rollbacka (Bandai Namco korzysta z rozwiązania hybrydowego) gra co jakiś czas łapała krótkie ścinki. Ta niedopuszczalna sytuacja powtórzyła się kilkakrotnie, obrzydzając mi kontakt z ludźmi „bez kabla”. Może miałem wyjątkowego pecha, ale sądzę, że po premierze będzie pod tym względem jeszcze gorzej. W obecnym stanie Tekken 8 jest dla mnie niegrywalny w starciu z użytkownikami Wi-Fi. Nawet jeśli gra informuje o stabilnym połączeniu i pokazuje tylko jedną czy dwie klatki opóźnienia, i tak łapie ścinki, które nie powinny mieć miejsca przy rollbacku. Dlatego miejcie litość dla mojej styranej psychiki i szacunek do rywala – grajcie zawsze „po kablu”!
W Tekkenie 8 każdy znajdzie postać dla siebie.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Za to technicznie – jak to śmiga! Żyleta i petarda. Po siedmiu latach udręki z okropnymi ekranami wczytywania i niestabilną infrastrukturą Tekkena 7 w końcu otrzymałem następcę niwelującego wszystko, co doprowadzało mnie do stanu bliskiego załamania. Gra szybko dobierała graczy i natychmiast łączyła mnie z nimi przez sieć. Przejście do rematchu było błyskawiczne, a funkcja cross-play działała dobrze, choć ekrany wczytywania bywały troszkę dłuższe. Komfort rozgrywki to istna przepaść generacyjna na korzyść Tekkena 8, a całość porównywalna jest do wrażeń, jakie zapewnia fenomenalny pod tym względem Street Fighter 6. Tu aż chce się skakać pomiędzy trybami i rozpoczynać kolejne walki! Ja sam nie potrafię odłożyć pada i gram od rana do wieczora.
W Tekkenie 8 nie znajdziemy pewnej pani premier walczącej w imieniu wszystkich Polaków, ale za to gra została przetłumaczona na nasz język (wersja kinowa). To pierwsza odsłona cyklu, która otrzymała polską lokalizację. Scena Tekkena jest u nas zaskakująco mocna, więc to miły gest ze strony wydawcy. Doceńmy ten fakt, bo włożono w to masę wysiłku, przekładając nie tylko tryb fabularny, ale i wiele technicznych terminów. Dokonano tego z głową i wierzę, że dla wielu rodaków okaże się to bardzo pomocne, ułatwiając zrozumienie systemu walki.
W zdrowym ciele silny duch
Tekken 8 wprowadza dwa rozwiązania, które najchętniej widziałbym już w standardzie bijatyk. Pierwsze z nich to tryb Super Ghost Battle, w którym trenujemy wojownika SI, kształtując go na nasze podobieństwo. Naprawdę trudno oddać prostymi słowami, jak fajnie i dobrze to działa.
Bierzemy naszego cyfrowego podopiecznego na sparring i im więcej czasu z nim spędzamy, tym wierniej odzwierciedla on naszą rozgrywkę. Nie chodzi o bezmyślne powtarzanie naszych ciosów, oj nie! Duch kopiuje nasze nawyki, temperament w trakcie walki i popełnia podobne błędy. Z każdą kolejną rundą byłem w coraz większym szoku, jak sprawnie to funkcjonuje. Na początku kopia mojego Yoshimitsu radziła sobie nieporadnie, ale już po paru potyczkach zaczęła stosować te same setupy i combosy w naprawdę przemyślany sposób. Po dłuższym czasie mojemu klonowi udało się sprać mnie 3:0 i walki zrobiły się dużo bardziej wyrównane, a tym samym i szalenie emocjonujące. Wejście w rolę trenera i oglądanie, jak duch staje się coraz lepszy, wciąga jak diabli. Duchy do tego stopnia naśladują gracza, że można je nauczyć nawet toksycznych zachowań, takich jak np. teabaggowanie. Wojownik SI nie uczy się tylko w trakcie sparringów, ale zdaje się analizować styl gracza podczas zwykłej rozgrywki.
To naprawdę fantastyczna opcja, która umożliwi Wam staczanie pojedynków ze sławnymi graczami lub znajomymi, gdy ci są offline – wystarczy pobrać konkretnego ducha. I jest to doskonała forma nauki – sam po potyczkach ze swoim duchem przestałem nadużywać kilku głupot oraz poprawiłem trochę wykonywanie combosów. Zacząłem zwracać większą uwagę na to, jak walczę, by nie popełniać błędów i nie uczyć mojego ducha złych nawyków. Nie mogę się już doczekać, jak to wszystko będzie wyglądało po premierze.
Epizody postaci pełne są zabawnych filmików.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Drugi gamechanger to z kolei interaktywne powtórki ze wskazówkami. Wystarczy, że po przegranej walce obejrzycie swoje nagranie, a gra wskaże Wam, w jaki sposób podejść do danego przeciwnika. Możecie też w czasie rzeczywistym na 10 sekund przejąć kontrolę nad postacią i rozegrać fragment w inny sposób – sprawdzając, co lepiej zastosować w problematycznym momencie. To jest bomba. Jeśli dane zagranie konkretnej postaci Was męczy i nie umiecie sobie z nim poradzić, nie musicie już mozolnie ustawiać nagrań w treningu – teraz wystarczy powtórka po meczu i natychmiastowe wejście do gry, a potem swobodne próbowanie najróżniejszych kontr na „żywym” przeciwniku. To naprawdę potężne narzędzie dla wszystkich osób pragnących się samodoskonalić. Niesamowicie mnie cieszy, że taka funkcja została opracowana i jest do tego aż tak intuicyjna w użyciu. Wielki szacun dla studia.
Tekken 8 wprowadza do serii trzech debiutantów. Pierwszym jest Azucena Milagros Ortiz Castillo, czyli uzależniona od kawy wschodząca gwiazda MMA. Na przekór głównej filozofii gry wojowniczka ta cechuje się defensywnym stylem walki, potrafiąc z gracją unikać ataków przeciwnika. Następnie mamy Victora Chevaliera. To francuski agent posługujący się w walce technikami szpiegowskiego CQC; robi także użytek z katany, walczy za pomocą sztyletu, a nawet strzela z pistoletu oraz potrafi niespodziewanie teleportować się w trakcie ataków. Na koniec została postać w moich oczach najciekawsza, czyli tajemnicza Reina posługująca się stylem Taido wymieszanym z klasycznym dla serii karate Mishima. Jest to postać bardzo szybka i potężna, mająca dostęp do kilku ciekawych postaw, z których wyprowadza druzgoczące uderzenia. Warto też wspomnieć, że powrót zaliczyła przemodelowana Jun stosująca klasyczny styl walki Kazama połączony z anielskimi mocami światła.
Walki z nowego Tekkena rozbudzają lepiej niż peruwiańska kawusia.Tekken 8, Bandai Namco Entertainment, 2024.
Jak dobrze tu wrócić
Podsumowując – przyznaję twórcom niemal najwyższą notę i doceniam, że prawie doskonale odrobili pracę domową. Tekken 8 ma wszystko, a nawet więcej, niż oczekiwałem. Na ten moment to w moich oczach najlepsza odsłona serii od czasu kultowej „piątki”. Nowa bijatyka Bandai Namco wygląda wspaniale, cechuje ją świetny, widowiskowy styl, a do tego wzbudza emocje oraz oferuje mnóstwo angażującej treści, w której można przepaść na setki godzin. Czuję, że to moja obsesja na kolejne lata. Gdy tylko biorę udział w walkach, świat zewnętrzny przestaje dla mnie istnieć. Dostaliśmy chyba pierwszą prawdziwie next-genową bijatykę z krwi i kości – Król Żelaznej Pięści powrócił w końcu w chwale i raczej prędko tronu nie odda.
