Recenzja gry Sea of Thieves – ta łajba przecieka

Ahoj, przygodo!

Na każdym statku znajdziemy mapę świata – możemy na niej sprawdzić swoje położenie i wybrać cel podróży.

Świat Sea of Thieves składa się z licznych wysp o różnym kształcie i wielkości. Dostępny obszar jest ogromny, a twórcy postarali się, by każda wysepka zachęcała do eksploracji. Znajdziemy tu również posterunki, które pełnią kilka ważnych funkcji – można w nich brać zlecenia oraz sprzedawać zdobyte podczas wypraw łupy.

W osadach znajdziemy przedstawicieli trzech frakcji: Gold Hoarders, Order of Soul i Merchant Alliance – każda z nich ma dla nas inny rodzaj zadań do wykonania. Naszym głównym zajęciem jest szukanie skarbów, posiłkując się mapką, polowanie na szkielety i łapanie zwierząt do klatek. Gdy uporamy się z danym zleceniem, otrzymamy nagrodę, którą zazwyczaj jest skrzynka ze złotem lub czaszka poległego wroga. Zdobyty łup przenosimy na statek i podejmujemy decyzję, czy chcemy wykonać kolejne podobne zadanie, czy wrócić do osady i sprzedać ładunek. Pozyskane fanty można wymienić u handlarzy na złote monety, a za te nabywamy przedmioty kosmetyczne.

Początkowo misje ciekawią – musimy dostać się do skarbu z pomocą mapki, lub rozwiązać zagadkę, co rozbudza w nas chęć przygody.

Zdobyte łupy musimy przenieść na statek, a następnie sprzedać w osadzie pirackiej.

Na początku przygody z Sea of Thieves wyprawy sprawiają masę frajdy, jednak szybko odkrywamy, że poza drobnymi modyfikacjami wszystko odbywa się tu według tego samego schematu. Wybieramy trzy misje, podróżujemy na wskazane wyspy i realizujemy cel zadania. Sporadycznie możemy zebrać dodatkowe skarby na wysepkach lub spenetrować wrak zatopionego okrętu w poszukiwaniu kosztowności. Czasem natykamy się na specjalne skrzynki ze skarbami, które np. powodują wylewanie się wody lub doprowadzają do tego, że nasza postać się upija. Na start gry twórcy przygotowali jeszcze dwa dodatkowe wydarzenia, odrobinę urozmaicające rozgrywkę.

Pierwszą z atrakcji są forty szkieletów – jedna z wysp na mapie zostaje zalana przez hordę kościanych przeciwników. Po ich pokonaniu możemy zdobywamy do skarbca pełnego skrzyń ze złotem. Wydarzenie jest publiczne, więc każdy gracz ma szansę dotrzeć do fortu, co często owocuje potyczkami z innymi pirackimi załogami. Drugi event to walka z krakenem, który może napaść na nasz statek. Aby go przepędzić, trzeba wykorzystać broń palną i armaty – wróg dość szybko umknie, choć – według twórców – potwór ma nas z czasem coraz częściej atakować i ze starcia na starcie być coraz groźniejszy.

Na morzu możemy natknąć się na krakena, który spróbuje zatopić naszą łódź.

Wrogi statek na horyzoncie!

Podstawowa zawartość tej pirackiej produkcji prezentuje się ubogo – czy Sea of Thieves mogą uratować emocjonujące potyczki z innymi graczami? Niestety, ten aspekt rozgrywki również wypada słabo. Morze jest dość puste, a spotykane statki zazwyczaj unikają konfrontacji. Nie ma w tym nic dziwnego – bitwy morskie okazują się nudne, czasochłonne i zazwyczaj tylko irytują. Dziury w statku można błyskawicznie załatać deskami, wodę opróżnić kilkoma wiadrami, a w razie potrzeby szybko uciec. Zatrzymanie nieprzyjacielskiego okrętu jest praktycznie niemożliwe, dysponujemy bowiem tylko jednym rodzajem kul armatnich, a uszkodzenie wrogiego masztu nie wchodzi w grę.

Walki na morzu często przypominają zabawę w kotka i myszkę.

Powodem unikania walk jest strach przed utratą łupów. Jeśli nasz statek zatonie, a my zginiemy, to nasze skarby będą unosić się na wodzie, a my sami odrodzimy się po krótkim czasie na najbliższej wyspie. Jeśli natomiast obronimy się i poślemy przeciwnika na dno – nie otrzymamy żadnego trofeum i stracimy cenne zasoby oraz czas. Jedynym wynagrodzeniem naszych trudów może być łup, który akurat przewozi inna załoga – jeśli go w ogóle ma. Jest dla mnie zagadką, dlaczego twórcy nie przygotowali systemu reputacji, nagród pieniężnych lub innych motywatorów, które zachęciłyby do częstszych potyczek.

Na lądzie walczyć będziemy głównie ze szkieletami, które występują w kilku odmianach.

Wrogich piratów łatwiej napaść na lądzie, gdy szukają skarbów lub planują sprzedać łup. Do naszej dyspozycji oddano kilka podstawowych typów broni: szablę, muszkiet, strzelbę i karabin z lunetą. Sama walka okazuje się prosta – przykładowo miecz ma podstawowy cios, potężny atak i blok. Z kolei broń palna oferuje dużo większą siłę rażenia, choć po każdym strzale wymaga przeładowania i wystawia nas na kontratak. Jeśli polegniemy, na krótko przeniesiemy się na pokład statku widmo, a po odczekaniu kary powrócimy na nasz okręt. Ot, proste potyczki, którym bliżej do minigry niż do pełnoprawnego tytułu AAA.

Morza szum, ptaków śpiew...

Sea of Thieves ma też jasne strony. Jeśli chodzi o oprawę audiowizualną, to twórcy gry spisali się na medal. Kreskówkowa grafika idealnie podkreśla lekki ton zabawy, a muzyka dobrze oddaje piracki klimat. Świat gry też ma dynamicznie zmieniającą się pogodę i doskonale, bodaj najlepiej w grach, odwzorowaną wodę. Podczas sztormu fale uderzają w naszą łajbę, zmieniając jej kurs – my natomiast walcząc z naturą, podziwiamy całe zjawisko. Tak, na Sea of Thieves po prostu miło się patrzy.

Efekty pogodowe i morze robią wspaniałe wrażenie.

Podwodny świat wygląda bardzo dobrze, a samo nurkowanie jest przyjemne.

Świetnie odwzorowano również świat podwodny i fizykę pływania. Nurkowanie wygląda całkiem realistycznie i dość łatwo stracić orientację, gdy np. wpłyniemy do wraku statku. Miłym dodatkiem są również instrumenty muzyczne – nasza postać może na nich grać klimatyczne, marynarskie melodie. Poszczególne wysepki również robią dobre wrażenie, choć po pewnym czasie zauważamy, że są dość puste. W grze istnieje bowiem tylko kilka gatunków zwierząt i tylko jeden rodzaj wroga w paru odmianach.

Niestety, uboga zawartość to nie jedyny problem gry. Nie zabrakło w niej również sporej liczby błędów. Notorycznie występują problemy z serwerami, nie wczytują się tekstury i doskwiera ogólna niestabilność programu. Moja załoga kilkakrotnie padła ofiarą bugów i parę razy straciliśmy przez to cały łup. Co prawda część winy można zrzucić na duże zainteresowanie tytułem i obciążenie serwerów – a Rare całkiem szybko reaguje i na bieżąco naprawia kolejne błędy swojej produkcji, ale trudno traktować to za pełne usprawiedliwienie. Dla odmiany optymalizacja w Sea of Thieves jest w niezła i nawet na starszym pececie gra chodzi zaskakująco płynnie.

Z drugiej strony mamy również błędy gry. Na obrazku - „złamany” żagiel i lewitująca drabinka.

Kapitanie, idziemy na dno!

Dawno nie miałem okazji grać w tak nierówną produkcję. Z jednej strony Sea of Thieves to wspaniale wyglądający tytuł sieciowy o dużym potencjale i prawdziwie pirackim klimacie – z drugiej jednak to uboga w zawartość pozycja, która szybko się nudzi. W kółko powtarzamy te same misje, potyczki z innymi graczami zawodzą na całej linii, a brak systemu progresji zniechęca do dalszej zabawy.

Jedynym systemem progresji jest kosmetyka i uzyskiwanie kolejnych poziomów reputacji z frakcjami.

Przed twórcami twardy orzech do zgryzienia, gdyż po upływie darmowego okresu Xbox Game Pass większość graczy zapewne porzuci ten tytuł. W końcu pełna wersja gry została wyceniona na 250 zł, a opcja miesięcznej subskrypcji wydaje się mało opłacalna, gdyż oferta w chwili premiery jest bardzo skromna (mowa oczywiście o pececie, bo na konsoli abonament gwarantuje dostęp do masy gier).

DRUGA OPINIA

Sea of Thieves robi wrażenie gry, której na Kickstarterze ufundowano dopiero dwa etapy z dziesięciu planowanych, postaciom zdołano nagrać tylko po jednej linii dialogowej, a szczątkową muzykę pozbierano z darmowych plików. To wszystko strasznie kłóci się z ogromną kampanią marketingową niby jednego z najważniejszych tytułów na platformę Xbox One i przypomina odrobinę historię No Man’s Sky.

Deweloperzy z Rare zapewniali nas, że beta-testy ujawniają zaledwie cząstkę gry, ale pełna wersja przyniosła jedynie węże, inaczej pokolorowane kościotrupy z podkręconym paskiem zdrowia i krakena przypominającego rabarbar. Sea of Thieves zmusza nas do bycia morskim kupcem, by wygrindować sobie drogę do mitycznego endgame’u, i jednocześnie zachęca, aby zostać piratem – bo napadanie na statki to najciekawszy aspekt zabawy. Jedno i drugie wymaga jednak anielskiej cierpliwości – rola tragarza skrzyń jest monotonna, a piraci muszą się sporo naszukać, by znaleźć kolejną ofiarę, przez co gra robi się nudna nawet w kooperacji.

Sea of Thieves ma ogromny potencjał, bo nie znajdziemy innej produkcji z tak przystępną i ciekawą mechaniką żeglugi oraz walk na statkach. Twórcy zdecydowali się jednak na najgorsze możliwe rozwiązanie – eksplorację połączoną z PvP. Gra zyskałaby mocno, gdyby otrzymała osobny tryb deathmatch dedykowany bitwom okrętów, gdyby fani eksploracji mogli skupić się tylko na wrogach sterowanych przez SI, a skrzynie ze skarbami wyrzucały od czasu do czasu jakiś kosmetyczny fant. Póki co twórcom udał się jedynie tytuł. To rzeczywiście morze złodziei – jest tu i złodziej czasu, i złodzieje postępów w rozgrywce, i złodziej nadziei na prawdziwą morską przygodę.

OCENA: 5,5/10

Dariusz „DM” Matusiak

Gra jest fajną przygodą kooperacyjną – szkoda, że trwa to tak krótko.

Czy Sea of Thieves to kompletny niewypał? Nie – to przyjemna gra na kilka, może nawet kilkanaście godzin, którą warto przetestować za darmo, aktywując konto na Xbox Game Pass. Polecam zaprosić znajomych i na krótki czas zanurzyć się w pirackim świecie, sprawdzić świetne sterowanie statkiem i przy okazji wykopać trochę skarbów. To również przyjemny tytuł kooperacyjny dla par, w który bez przeszkód można grać z drugą połówką.

1. Sea of Thieves – jak grać za darmo?

Niewykluczone, że twórcy wezmą sobie do serca opinie graczy i postawią na częste aktualizacje, stopniowo zmieniając swoje dzieło w pełnoprawną grę – w każdym razie takie deklaracje składają. To wciąż świeża pozycja, która dodatkowo oberwała za problemy z serwerami i absurdalną – przy tak skromnej zawartości – cenę. Na razie Sea of Thieves zawodzi i zmierza prosto na mieliznę. Czy ktoś zawróci tę łajbę i w stoczni ją wyklepie? To już pytanie do jej twórców ze studia Rare.