Recenzja gry LEGO Batman 3: Beyond Gotham - Mroczny Rycerz w pustym świecie

Osoby, którym charyzmatyczność i wyraziste osobowości znanych bohaterów do niczego nie są potrzebne, zapewne kompletnie nie zwrócą na to uwagi, ale serce mi się krajało, gdy patrzyłem na Cyborga bojącego się myszy, tudzież Lexa Luthora obściskującego się z Supermanem. Oczywiście tego wymagała konwencja gry, ale jak pokazał przykład Marvel Super Heroes, można zrobić zabawną produkcję bez totalnego miszmaszu. Żal był tym większy, iż w nielicznych fragmentach, w których znani bohaterowie wracali do normalnego stanu, całość od razu nabierała przyjemnie znajomego klimatu.

W siedzibie Ligii Sprawiedliwych wszyscy fani uniwersum DC będą czuli się jak w domu.

Ze złem nie wypada walczyć w byleczym

Zakładając jednak, iż postacie przestaną w końcu szczebiotać, a my na czele naszej drużyny ruszymy do akcji, Beyond Gotham zaczyna uderzać we właściwe tony. Już na początku wypadałoby zaznaczyć, iż najistotniejszą zmianą w sposobie rozgrywki są nowości w systemie kostiumów. O ile sytuacyjne przebieranki postaci występowały już wcześniej, tym razem otrzymaliśmy możliwość korzystania z nich w dowolnej chwili, pod warunkiem, że udało się nam je wcześniej odblokować. Wszystko w ramach tej samej postaci i przy pomocy pojedynczego przycisku! Część wariantów wprawdzie widzieliśmy także i w poprzednich częściach, trafiło się jednak także i kilka całkowicie nowych „fatałaszków”. Fakt, iż od teraz możemy je zmieniać, kiedy się nam żywnie podoba (o ile mamy odpowiedniego bohatera – nie wszyscy mogą się przebierać, ale o tym za chwilę), bardzo pozytywnie wpłynął na zróżnicowanie rozgrywki, w szczególności samej walki.

Dla Flasha żadna bieżnia nie jest wyzwaniem.

Ta naturalnie wciąż jest uproszczona do bólu, a przeciwnicy kompletnie niewymagający, ale swobodne szuflowanie pomiędzy kombinezonem z bombami i tym z ogłuszającym magnesem sprawia, iż przy odrobinie kreatywności można się przy potyczkach naprawdę fajnie bawić. Jedynym mankamentem jest sama animacja transformacji, która trwa wprawdzie zaledwie sekundę lub dwie, ale poza konkretnymi miejscami nie da się jej w żaden sposób pominąć, a oglądanie po raz setny tego samego z czasem zaczyna po prostu irytować.

Wspomniany wyżej brak kostiumów dla wszystkich postaci na pierwszy rzut oka może wyglądać dla twórców niekorzystnie. Nabiera jednak znacznie większego sensu w momencie, w którym przyjrzymy się, ilu herosów i złoczyńców oddano do naszej dyspozycji. Uwzględniając wszystkie wariacje poszczególnych bohaterów, do odblokowania jest blisko aż 160 grywalnych figurek. Obok najpopularniejszych twarzy, takich jak Superman, Kobieta-Kot i Bane, znalazło się także miejsce dla Kilowoga, Stargirl czy choćby Platinum. Przeciętnemu graczowi mówi to wprawdzie niewiele, ale zagorzali fani uniwersum DC będą w siódmym niebie. W końcu to bodaj jedyna okazja, aby wcielić się w Detektywa Szympansa i w duecie z Ultra-Humanitem uratować świat. Za oddanie do dyspozycji graczy rekordowo dużego składu tak zróżnicowanych herosów bez wątpienia należą się Traveller’s Tales słowa uznania. Chęć odblokowania przynajmniej części z nich była zresztą jednym z głównych powodów, dla których po ukończeniu głównego wątku jeszcze długo siedziałem przy LEGO Batman 3.

Najnowszy krzyk mody, wprost z ostatniego pokazu w Gotham.

Jeszcze więcej, ale jednak mniej

Jak nietrudno zgadnąć, kolejnym z bodźców wydłużających zabawę jest nieprzyzwoicie duża ilość znajdziek, bonusów i sekretów do odkrycia. Co istotne, aby dostać się do większości z nich musimy popisać się czymś znacznie więcej niż cierpliwością – zadania, jakie twórcy stawiają przed graczami lubującymi się w kolekcjonowaniu złotych klocków, minikitów i całej reszty są zaprojektowane w ciekawy i ujmujący sposób. Spora część z nich jawnie wzoruje się wprawdzie na znanych już rozwiązaniach, ale znajdziemy także kilka drobnych nowinek, które z miłą chęcią wykonuje się parę razy. Jeśli dodamy do tego takie perełki jak ukryty poziom inspirowany serialem i filmem o Batmanie z lat 60. mamy pełen obraz tego, co czeka nas w LEGO Batman 3 – mnóstwo dodatkowych aktywności, pobocznych zadań i tony ciekawostek do odszukania. W dobrej zabawie niewątpliwie pomagają także pięknie wykonane lokacje – obowiązujący od kilku odsłon miks brylastych elementów oraz prerenderowanych teł wciąż jest w mocy i mimo tego, że nie powala efektownością, z przyjemnością biega się i lata po poszczególnych lokacjach. Na szczególną pochwałę zasługują zaś zminiaturyzowane miasta, które odwiedzamy podczas rozgrywki – są w całości stworzone z klasycznych klocków i doskonale przypominają, jakie architektoniczne cuda można stworzyć z LEGO przy odrobinie fantazji.

Oa, czyli planeta Zielonej Latarni prezentuje się imponująco, ale niestety jest niemal całkowicie pusta.

Do nagrań głosów najistotniejszych superbohaterów zatrudniono wielu znanych aktorów, którzy odgrywali poszczególne postacie w serialach lub też kreskówkach. Fani serii o Green Arrow z pewnością rozpoznają tu Stephena Amella, Kaczor Daffy przemawia do nas głosem samego Joe Alaskeya, zaś w Lexa Luthora wcielił się nie kto inny jak Clancy Brown. W rolę Batmana tradycyjnie wcielił się Troy Baker.

Sporym rozczarowaniem okazał się dla mnie jednak aspekt otwartego świata. Jeżeli macie nadzieję na swobodne zwiedzanie Gotham niczym w drugiej części serii, tętniący życiem Nowy Jork z Marvel Super Heroes lub gigantyczną mapę z Hobbita, możecie już na wstępie Beyond Gotham sobie odpuścić. Owszem, w grze znajduje się kilka sporych lokacji, po których możemy bez ograniczeń pobiegać – oprócz jaskini Mrocznego Rycerza czy kilku planet Latarni mamy także parę innych miejsc, gdzie jesteśmy w stanie dać upust swojej fantazji. Ich problemem nie jest jednak w miarę jednolity projekt czy też sam rozmiar, lecz fakt, iż praktycznie każda jest całkowicie opustoszała.

Szukanie sekretów nawet w tak bezdusznych lokacjach wciąż potrafi sprawiać przez jakiś czas frajdę, ale zbliżając się do drugiej dziesiątki godzin spędzonych z nowym Batmanem, powoli zaczynałem czuć się znużony. Znacznie bardziej odpowiadał mi koncept zaproponowany w poprzednich odsłonach, gdzie otrzymywaliśmy do dyspozycji jeden spójny i pełen rozmaitych postaci świat. Tym razem dostaliśmy wprawdzie kilka mniejszych, ale świecą one pustkami i poza toną klocków do zebrania nie oferują na dłuższą metę niczego interesującego. Nałogowi kolekcjonerzy i fani przechodzenia gier na 100% zapewne nie zauważą różnicy, ale reszta może czuć się tą ograniczoną formą otwartego świata mocno rozczarowana.

Paradoksalnie w najciekawszych i najbardziej kreatywnych lokacjach spędzamy najmniej czasu.

Od lat to samo

Kroku w tył gra nie zaliczyła za to z pewnością w kwestii oprawy graficznej, choć o jakimkolwiek postępie także mówić nie można. Wszystko funkcjonuje na tym samym silniku od dobrych kilku lat, a to oczywiście prowadzi do identycznych błędów i bugów, które widywaliśmy i w poprzednich odsłonach. Częste blokowanie się postaci czy choćby regularnie wariująca kamera (do których teoretycznie powinienem przez lata grania w produkcje LEGO się już przyzwyczaić), wciąż rażą mnie równie mocno, co za pierwszym razem. Zapewne tak długo jak Traveller’s Tales nie postanowi poczynić w tym zakresie żadnej rewolucji, będziemy na podobne wybryki po prostu skazani.

Bez zmian obeszło się także w kontekście poziomu oprawy audio – ścieżka dźwiękowa wprawdzie jest o wiele słabsza niż w LEGO The Hobbit czy choćby LEGO Marvel Super Heroes, ale z pewnością nie można nazwać jej słabą. Na jej korzyść można bez wątpienia zaliczyć także regularne pojawianie się muzycznych fragmentów z dawnych seriali (choć niektóre zostały po prostu skopiowane z LEGO Batman 2: DC Super Heroes) oraz bardzo przyzwoite głosy kluczowych postaci.

Batman vs. Superman niedługo trafi do kin, ale dzięki grze możemy w tej epickiej batalii wziąć udział już teraz.

Gra, na którą zasługiwaliśmy… ale której nie dostaliśmy

W gruncie rzeczy najnowszy tytuł serii jest więc powielaniem doskonale sprawdzonych schematów, przy jednoczesnym poszerzaniu pakietu dostępnych postaci oraz elementów do odblokowania. Choć co roku wydawać by się mogło, że dalsze podążanie tym trendem w końcu przestanie przynosić Traveller’s Tales zyski, za każdym razem okazuje się, że chętnych na ten rodzaj rozgrywki jest całe mnóstwo. Trudno im się zresztą dziwić, bo pomimo swoich wad, także i trzeci, klockowy Batman jest całkiem niezły.

Gdyby twórcy bardziej przyłożyli się do scenariusza trybu fabularnego, stworzenia ciekawszego, otwartego świata i dodaliby odrobinę więcej nowości, ocena zapewne byłaby wyższa, a tak otrzymaliśmy po prostu kolejną przyzwoitą produkcję. No cóż, w ramach podsumowania można by więc rzec, iż wirtualne LEGO już nieraz udowodniło, że miks klocków oraz herosów to połączenie niemal idealne, ale niestety w najnowszej odsłonie – w przeciwieństwie do jej bohaterów – nie wszystko jest super.