Recenzja gry Forza Horizon 5 - ale cudny ten Meksyk!

Festiwalowe ściganie z przygodami

Największą nowością w Forzy Horizon 5 miał być nacisk na eksplorację i przygody zamiast tylko oskryptowanych wyścigów „showcases”. I generalnie tak jest, choć podobnie jak w przypadku kupowania domów, która to opcja pojawiła się w czwartej części, mam wrażenie, że zrobiono to trochę na pół gwizdka, bez silenia się na stworzenie zupełnie nowych mechanik. Odblokowywane od czasu do czasu wyprawy eksploracyjne polegają głównie na przeszukaniu samochodem jakiegoś niewielkiego terenu, o wiele mniejszego niż w przypadku wraków ukrytych w stodołach, i zaliczeniu przewidzianych tam aktywności. Może to być rozbicie skrzynki, zrobienie zdjęcia zabytkowi czy po prostu dotarcie w wyznaczone miejsce.

Tak, można policzyć igły na kaktusach - i to nie tylko w trybie foto.

Szkoda tylko, że nie ma w tym żadnego wyzwania, bo każdy taki punkt jest wyraźnie oznaczony na minimapie i podjechanie tam zajmuje 5 sekund. Dopiero później pojawiają się małe łamigłówki w postaci skrzynek ukrytych na platformach, co wymaga precyzyjnego skakania samochodem po rampach. Jest więc jakaś nowość, jest urozmaicenie, ale mam wrażenie, że można było to zrobić nieco lepiej, ciekawiej niż tylko na zasadzie „podjedź pięć razy do gwiazdki na mapie”.

Oprócz tego FH5 kontynuuje tradycję absolutnej wolności w tym, co się robi, kiedy się to robi i z kim. Po parogodzinnym wstępie liczbą znaczników na mapie gra zawstydziłaby niejednego sandboksowego „kolosa” Ubisoftu. W którąkolwiek stronę się nie udamy, zawsze znajdziemy jakąś aktywność, zawsze jest co robić. W Forzy, nawet jeśli teoretycznie nic nie robimy, to i tak coś robimy, bo za zwykłą jazdę przed siebie też zdobywa się punkty doświadczenia, perki dla samochodów, a wszystko to kumuluje się z czasem na gęstej planszy wyzwań i odbierania nagród za co tylko się da.

FH5 to prawdziwy generator tapet i pocztówek.

Coś dla siebie znajdą tu fani wyścigów szosowych, rajdów po szutrach, off-roadu po bezdrożach, driftu i street racingu. Są wyzwania czasowe, sieciowe, takie, które można wykonać tylko w grupie, ze znajomymi, jest nawet coś w stylu battle royale. Nie zabrakło też oskryptowanych wydarzeń, podczas których towarzyszą nam samoloty, śmigłowce, motocykle, a nawet wielka, udekorowana platforma! W Forzy jak zwykle jest wszystko i wszystko świetnie się ze sobą łączy oraz działa. Błyskawicznie da się zmienić samochód, dobrać właściwe auto do danych zawodów, a jeśli coś nam nie odpowiada, zawsze można stworzyć wóz zupełnie od podstaw.

Programista wyścigów potrzebny od zaraz

Do trybu kreowania własnych aktywności mam właściwie tylko jedno małe zastrzeżenie, gdyż w tym przypadku twórcy akurat mocno się wysilili i dodali opcjonalną możliwość zaprogramowania różnych efektów dla swojego wyścigu. Polega to dosłownie na programowaniu, bo opiera się na procedurach wyzwalaczy ze zmiennymi lub stałymi wartościami. Przykładowo da się określić, co się stanie, gdy konkretny samochód minie checkpoint albo inny etap wyścigu. Wtedy można przyporządkować do takiego momentu uruchomienie pliku dźwiękowego czy też pojawienie się napisu na ekranie.

Grafika samochodów trochę odstaje od fotogrametrii terenów.

Możliwości jest sporo i kreatywne osoby wycisną z tego, co tylko się da, jednak początkujący raczej na pewno się w tym pogubią. To chyba jedyna tak mało przystępna i niezbyt przyjazna dla każdego opcja w Forzy. Wszystko jest tu bowiem podporządkowane przyciskom na padzie, przez co obsługa okazuje się mało wygodna i wymaga wielokrotnego klikania w celu wyświetlenia żądanych informacji. Dodatkowo sam dobór słownictwa w edytorze straszy skomplikowanym nazewnictwem, co może zniechęcić początkujących. Szkoda, że nie zrobiono tego w bardziej obrazkowy sposób, w oparciu o ikony.

Czy silnik ma już rozrząd do wymiany?

Skomplikowany edytor to jednak w jakiejś mierze świadomy wybór twórców. W trakcie rozgrywki o wiele bardziej dokuczał mi jeden dość poważny bug w testowanym buildzie, a mianowicie dziwne znikanie i pojawianie się w losowych momentach samochodów SI robiących za ruch uliczny podczas jazdy. Zdarzało się, że ciężarówka nagle wyrastała mi przed oczami, metr przed mknącym 200 na godzinę wozem. Innym razem ruchu uliczny znikał w całości, co uniemożliwiało zaliczenie aktywności z bliskim mijaniem się na drodze.

Raz na szosie, raz rajdowo niczym w Dirt Rally - w Forzie Horizon jest mnóstwo kategorii motosportu do wyboru.

Ponarzekać muszę również na wygląd oświetlenia w nocy. Płaskie, o wiele zbyt jasne efekty reflektorów widoczne z kokpitu to albo rezultat wspomnianego zlekceważenia tej perspektywy kamery, albo oznaka starzenia się silnika gry. Wszystkie opcje graficzne były bowiem ustawione praktycznie na ultra. Wiek silnika widać zresztą również w ilości loadingów. Przy dysku SSD nie są one może długie, jednak ich częstotliwość przy przejściach od wyścigu do wyścigu potrafi być uciążliwa.

Zostałem fanem meksykańskiej fiesty!

Przyznam się, że po zapowiedzi Meksyku jako nowej mapy w Forzy Horizon 5 byłem bardzo sceptycznie nastawiony do tego pomysłu. Jest przecież tyle innych, mocniej związanych z motoryzacją miejsc. Po godzinie z grą byłem już jednak kompletnie kupiony. Zrozumiałem, że liczy się to, jak bardzo malowniczy i różnorodny jest dany region, a nie jak bardzo kojarzy się z samochodami – zwłaszcza w grze z otwartym światem. Meksyk okazał się strzałem w dziesiątkę! Jakość wykonania przerosła moje oczekiwania, nie wspominając o liczbie aktywności do zaliczenia. I nawet jeśli autorzy nie pomyśleli o jakichś ciekawszych, oskryptowanych momentach czy mechanikach, w Forzy Horizon zawsze można je sobie stworzyć, łącząc się w konwoje ze znajomymi, i pojechać na swoje Grand Tour.

Przeciwnicy są trochę “z gumy” i pod koniec wyścigu zwykle nieco zwalniają tempa. Weterani będą musieli podkręcić poziom trudności w opcjach.

Pomimo tych zachwytów i faktu, że wymienione wady kompletnie nie przeszkadzały mi w czerpaniu frajdy z rozgrywki, „piątce” znowu trochę zabrakło do bycia grą idealną. Wydaje mi się jednak, że z punktu widzenia weterana wirtualnych wyścigów bardzo łatwo jest znaleźć niedociągnięcia, które dla wielu graczy pozostaną praktycznie niezauważalne. Dla nich to będzie gra na dychę i będą mieli sporo racji. Pomimo niewielkiej liczby poprawek bawiłem się ciut lepiej niż w „czwórce”.

Twórcy chyba nie chcą za bardzo nic zmieniać w swoim dziele, celując głównie w przystępność oraz kolejne rzesze nowych fanów, choć trzeba przyznać, że z każdą odsłoną stopniowo odchodzą od infantylnego tonu komentarzy na rzecz wypowiedzi raczej neutralnych i wyważonych. Być może Forza Horizon będzie musiała się nieco przeobrazić, ale chyba dopiero wtedy, gdy pojawi się jakaś licząca się konkurencja – może w postaci nadchodzącego Test Drive Unlimited: Solar Crown? Do tego czasu pozostaje najlepszą, choć nie do końca idealną grą samochodową na rynku.