System celowniczy | Uzbrojenie i walka w Elite Dangerous Elite: Dangerous poradnik

Ostatnia aktualizacja: 5 sierpnia 2019

System celowniczy

Zacznijmy od podstaw. Co to jest celownik, każdy wie, ale w Elite sprawa jest skomplikowana nieco bardziej niż w przeciętnej strzelance. Celowników w grze jest praktycznie tyle, ile jest typów uzbrojenia i w zależności od rodzaju zastosowanego w broni węzła uzbrojenia (hardpoint) zachowują się one zupełnie inaczej.

1. Broń kinetyczna używa okrągłego celownika. Dwa pomarańczowe punkty w środku odpowiadają za każdą z zamontowanych broni oraz oddają ich rozmieszczenie na kadłubie. Dwa to oczywiście tylko przykład - w niektórych przypadkach może to być sześć i więcej. Daje nam to dobre rozeznanie w tym jak zachowuje się każde z działek.
2. Broń energetyczna (a raczej termiczna) używa celownika w kształcie odwróconej litery Y. Jeśli używamy broni kinetycznej oraz termiczne w tym samym czasie, oba celowniki idealnie się do siebie dopasowują tworząc spójną całość (stąd przerywane linie tworzące koło w przypadku broni kinetycznej.
3. Kolejny typ celownika przypisany jest do rakiet, torped, min, itp. - innymi słowy do wszelkich pocisków rakietowych oraz ładunków wybuchowych, nienaprowadzanych (dumb fire).
4. Ostatni celownik na naszej liście jest animowany i przypisany jest rakietom lub torpedom z naprowadzaniem. Kiedy komputer zaczyna namierzać przeciwnika, wewnętrzna oraz zewnętrzna część obracają się w przeciwnych kierunkach do czasu, aż zewnętrzna część zacieśni się wokół wewnętrznej części, co sygnalizuje (wraz z odpowiednim dźwiękiem), że cel został namierzony i wystrzelona rakieta będzie go ścigać.

To tyle jeśli chodzi o wizualne zapoznanie się z celownikami, ale to nie koniec. Inaczej zachowują się celowniki dla broni zamontowanej na ruchomym węźle, a inaczej dla broni nieruchomej. Przy okazji przechodzimy teraz do trzech rodzajów węzłów uzbrojenia, które radykalnie różnią się między sobą.

Ruchome węzły uzbrojenia

Broń na ruchomym węźle (gimbaled hardpoint) samoczynnie podąża za celem w określonych granicach. Dodatkowo, każda zamontowana broń działa niezależnie od siebie. Na powyższym obrazku widać to doskonale - kiedy mój celownik zbliżył się do celu, broń posiadająca odpowiedni zakres ruchu (w tym wypadku prawe działko) natychmiast zaczęła śledzić cel i jej osobny celownik "przykleił" się do niego. Widać tu również jaki jest mniej więcej zakres ruchu takiej broni. Automatyczne śledzenie celu nie oznacza wcale, że komputer będzie wszystko robił za Ciebie, ale na pewno bardzo ułatwia życie. Wszystko ma jednak swoją cenę - broń ruchoma pożera więcej mocy z generatora, szybciej się przegrzewa i zadaje nieco mniejsze obrażenia. Zakres ruchu broni zależy w dużym stopniu od umiejscowienia węzła na kadłubie statku. Najlepiej sprawdzają się w takim wypadku węzły znajdujące się jak najbliżej dziobu i najlepiej jeszcze, aby były umiejscowione na "nadwoziu". Ruchoma broń zamontowana pod statkiem, w dodatku gdzieś daleko z tyło będzie miała bardzo utrudnione śledzenie celu, ponieważ najzwyczajniej w świecie kadłub statku będzie zasłaniał jej widok. Broń montowana na takim typie węzła zużywa więcej mocy, ponieważ część zasilania pochłaniana jest przez silniki sterujące bronią.

Nieruchome węzły uzbrojenia

Drugim, bardziej klasycznym rozwiązaniem w przypadku uzbrojenia są węzły nieruchome (fixed hardpoint). Taki sposób celowania powinni znać wszyscy starzy wyjadacze gatunku. W tym wypadku broń nie podąża już sama za celem, ale to pilot musi dokonywać niezbędnych korekcji. Na szczęście z pomocą przychodzi interfejs, pozwalający na zmianę sposobu namierzania. Sposób celowania możemy zmienić w prawym panelu interfejsu, w zakładce "funkcje". Do dyspozycji mamy dwa znacząco różniące się od siebie metody: leading (wyprzedzająca) oraz trailing (podążająca).

W przypadku metody wyprzedzającej, jak sama nazwa wskazuje, aby trafić w poruszający się cel będziemy musieli celować z wyprzedzeniem, a komputer będzie nam pomagał wyświetlając mały celownik znajdujący się przed celem. Tak przynajmniej sprawa wygląda w przypadku broni kinetycznych. Z bronią energetyczną jest nieco łatwiej, ponieważ nie wystrzeliwuje ona pocisków, które potrzebują czasu aby sięgnąć celu, a zatem i wyprzedzanie jest zbędne. W takim przypadku celujemy po prostu w kadłub statku, a wiązka lasera poruszająca się z prędkością światła trafia w niego natychmiast. Metoda wyprzedzająca to pamiątka po starych symulatorach i ma jedną ogromną wadę: im szybciej porusza się cel, tym dalej od niego znajduje się pomarańczowy punkt w który musimy celować. Czasami do tego stopnia, że samego statku przeciwnika w ogóle nie widzimy, bo np. zasłania go pulpit.

Metoda podążającego celownika może być nieco łatwiejsza w obsłudze i jest faworytką wśród wielu graczy. W przypadku tej metody nie mamy już do czynienia z wyśrodkowanym celownikiem ani nie gonimy po ekranie za małym punkcikiem wyprzedzającym cel. W tym wypadku to sam celownik jest ruchomy i wyświetlany jest w taki sposób, aby gracz musiał umieścić celownik na przeciwniku. Broń wyprzedza cel w dokładnie taki sam sposób jak w przypadku poprzedniej metody (co widać na obrazku powyżej) - zmieniła się tylko forma wizualna. Taką samą metodę stosują piloci dzisiejszych myśliwców, ponieważ jest ona łatwiejsza w opanowaniu i pilot skupia wzrok na przeciwniku, a nie na pustej przestrzeni przed nim. Zwiększa to znacznie orientację sytuacyjną, ponieważ patrząc na cel łatwiej przewidzieć nam jego kolejne posunięcie. Podobnie jak w przypadku poprzedniej metody, użycie broni energetycznej całkowicie eliminuje konieczność jakichkolwiek korekcji i celujemy po prostu w środek ekranu.

Na koniec zostawiłem jeszcze jedną, ważną informację odnośnie samych nieruchomych węzłów uzbrojenia. Ich nazwa nie jest w 100% zgodna z prawdą. Co prawda broń zamontowana na takim węźle nie śledzi przeciwnika, ale w niewielkim stopniu wspomaga celowanie z dwóch lub więcej dział na raz poprzez skupianie wszystkich broni w jednym punkcie przecięcia (coś jak ogniskowa w aparacie fotograficznym), którym jest oczywiście nasz cel. Gdyby nie to, często mielibyśmy do czynienia z sytuacją, w której statki z szeroko rozstawionymi działkami miałyby problem z trafieniem w cel ze wszystkich broni na raz - zwłaszcza jeśli statek naszego przeciwnika jest węższy niż nasz. Takie problemy czasem i tak się przytrafiają, ale tylko podczas walki na ekstremalnie krótkich dystansach, ponieważ osi dwóch lub więcej broni mogą zwyczajnie nie nadążyć za celem.

Samobieżne węzły uzbrojenia

Ostatnią klasą węzłów uzbrojenia są wieżyczki. Są to oczywiście wieżyczki samobieżne i działają podobnie jak węzły ruchome, z tą różnicą, że mają znacznie większy zakres obrotu i mogą działać zupełnie niezależnie od pilota. Piszę mogą, ponieważ pilot może skonfigurować wieżyczki na trzy sposoby.

Ogień naprzód (forward fire): w tym trybie, wieżyczki działają jak broń nieruchoma i pilot sam musi wykonywać korekty.

Tylko wybrany cel (target only): w tym trybie wieżyczki będą automatycznie atakować tylko aktualnie zaznaczony cel.

Dowolny cel (fire at will): wieżyczki pracujące w tym trybie będą śledzić każdy cel znajdujący się w ich zasięgu i automatycznie go atakować.

Taki model węzłów uzbrojenia najczęściej stosuje się na masywnych statkach takich jak Anaconda (rzadziej Cobra), ponieważ w pewien sposób rekompensuje to małą zwrotność maszyny. Słabą stroną węzłów samobieżnych jest ich duży pobór mocy. W końcu pracują one praktycznie nieprzerwanie i śledzą cele na dużym obszarze.