Klasyfikacja uzbrojenia | Uzbrojenie i walka w Elite Dangerous Elite: Dangerous poradnik

Lasery pulsacyjne (pulse laser) są najbardziej energo i termo-oszczędne oraz szybkostrzelne, ale zadają za to najmniejsze obrażenia. W przeciwieństwie do innych broni z tej kategorii, mogą wystrzeliwać kilka razy na sekundę, co może być dobrym rozwiązaniem dla graczy, którzy mają mniej pewną rękę, ponieważ będą mieli częściej okazję trafić przeciwnika.

Lasery seryjne (burst laser) wystrzeliwują za jednym zamachem trzy krótkie impulsy, a więc w porównaniu do laserów pulsacyjnych zadają znacznie większe obrażenia jednym strzałem. Minusem tej klasy laserów jest ich duży pobór mocy oraz szybkie nagrzewanie się. Strzelają również stosunkowo dużych odstępach czasu, a zatem wymagają znacznie lepszej koordynacji oko-ręka, aby skutecznie używać ich w walce (w przypadku broni nieruchomej).

Lasery wiązkowe (beam laser) zdecydowanie zadowolą fanów Gwiezdnych Wojen, ponieważ emitują ciągłą wiązkę energii, którą można ciąć przeciwnika niczym mieczem świetlnym. Jeśli gracz jest w stanie utrzymać wiązkę na celu przez dłuższy czas, zadaje ona ogromne obrażenia i można uszkodzić nią wiele komponentów statku na raz (albo nawet wiele celów). Nieuniknioną wadą tej broni jest bardzo duży pobór mocy oraz generowanie znacznej ilości ciepła w stosunkowo krótkim czasie. Takie lasery najbardziej nadają się do walki na krótki dystans lub podczas starć z dużymi statkami.

Działo (cannon): wystrzeliwuje pociski dużego kalibru i działa podobnie jak dzisiejsza haubica. W chwili obecnej występuje tylko w wersji nieruchomej i kosztem szybkostrzelności zadaje bardzo duże obrażenia.

Działo obrotowe (multi-cannon): to jedna z ulubionych broni graczy Elite. Cechuje je duża szybkostrzelność i stosunkowo mały rozrzut. Obrażenia zadawane przez pojedynczy pocisk średniego kalibru nie są zbyt duże, ale prędkość z jaką strzela rekompensuje to z nawiązką. W zależności od klasy dział obrotowych mogą one mieć różnej wielkości magazynki, których przeładowanie trwa kilka sekund i może w tym czasie pozostawić gracza bezbronnym.

Działo odłamkowe (fragment cannon): ta broń działa podobnie jak znane wszystkim strzelby. Strzela powoli i jest skuteczna tylko na bardzo krótkich dystansach lub podczas walki z ogromnymi statkami. Wystrzeliwane odłamki rozpryskują się przed statkiem gracza, mogąc uszkadzać wiele komponentów wrogiego statku, ale ich rozproszenie rośnie wraz z odległością od celu.

W chwili obecnej dostępna jest tylko jedna hybryda termiczno-kinetyczna, czyli Railgun. Ten rodzaj broni wystrzeliwuje pociski o ogromnej prędkości początkowej, które trafiają w cel praktycznie bez opóźnienia i zadają dewastujące obrażenia. Railgun jest jednak trudny w obsłudze, ponieważ występuje on tylko w wersji nieruchomej i każdy wystrzał poprzedzony jest dość długim ładowaniem. Strzelec musi wykazać się sporymi umiejętnościami, aby móc skutecznie używać tej broni. Minusem tej broni jest ogromny pobór mocy oraz duża emisja ciepła, co powoduje częste przegrzania.

Akcelerator plazmy (plasma accelerator): jest to jedna z najrzadziej spotykanych i najpotężniejszych broni w Elite. Ponadto, można ją zamontować tylko na większych statkach. Akcelerator plazmy wystrzeliwuje bardzo powoli lecący pocisk i podobnie jak w przypadku railguna, po każdym wystrzale potrzebny jest dość długi czas ładowania. Sprawia to, że broń jest bardzo trudna w użyciu, ale za to może zniszczyć nawet największe statki za pomocą 3-4 pocisków. Akcelerator plazmy zużywa znaczą ilość mocy i szybko się przegrzewa, więc nie można oddawać kolejnych strzałów zbyt często. Najlepiej sprawdza się w walce z dużymi lub niezbyt zwrotnymi statkami.

Rakiety (missile rack): zaletą rakiet jest duża prędkość, przyzwoita zwrotność oraz oczywiście system samo-naprowadzania (w przypadku rakiet typu "seeker" - rakiety "dumbfire" nie posiadają systemu naprowadzania). Pojedyncza rakieta zadaje raczej umiarkowane obrażenia, ale po namierzeniu celu można je wystrzeliwać z dość dużą częstotliwością bez konieczności ponownego namierzania (o ile uda nam się utrzymać cel przed sobą).

Torpedy (torpedo pylon): podobnie jak rakiety, torpedy również posiadają system samo-naprowadzania, ale są za to mniej zwrotne i lecą nieco wolniej. Swoje niedociągnięcia rekompensują ogromną siłą rażenia, która może jednym trafieniem zniszczyć mały statek. Z torpedami jest jednak jeden wielki problem - na statku możemy mieć tylko jeden (1!), bardzo drogi pocisk. Sprawia to że torpedy są raczej ciekawostką, niż bronią użyteczną w walce.

Miny (mine launcher): ten rodzaj uzbrojenia używany jest raczej tylko w celach defensywnych. W kosmosie raczej dość trudno naprowadzić przeciwnika prosto na wiszący w przestrzeni ładunek wybuchowy, a więc sprawdza się on głównie podczas pościgów. Mając przeciwnika na ogonie, podkładamy minę i możemy tylko trzymać kciuki, żeby wrogi pilot nie zareagował na czas. Innym przykładowym sposobem użycia min jest podkładanie ich przed walką (np. w pasie asteroidów) wabienie przeciwnika w pułapkę. Niestety jest to strategia kosztowna i trudna do zrealizowania - zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z doświadczonym przeciwnikiem.

Powłoka kadłuba (bulkheads - internal): w zależności od roli, do jakiej przystosowujesz swój statek, pancerz może być czasami jego jedyną ochroną. Dlatego właśnie warto zainwestować trochę grosza w dobry stop, który jest nieco solidniejszy niż karoseria samochodowa. Im grubszy pancerz, tym cięższy, ale również bardziej odporny na obrażenia. Niektóre, bardziej wyspecjalizowane pancerze (lustrzane) rozpraszają wiązki lasera, dając lepszą ochronę przed bronią termiczną, ale za to kosztem ochrony przed bronią kinetyczną. Oczywiście dostępny jest również odpowiednik działający w drugą stronę (pancerz reaktywny), który rozprasza energię kinetyczną, kosztem ochrony przed bronią termiczną.

Generator osłony (shield generator - internal): zaraz po pancerzu, osłony to najbardziej podstawowa forma ochrony przed zniszczeniami. Im większy, cięższy i droższy generator tym więcej obrażeń "wchłonie" zanim osłona się zapadnie i tym szybciej ją zregeneruje. W bardziej efektywnym przekazywaniu energii pomoże również dobry dystrybutor mocy (power distributor).

Zapasowe ogniwo osłony (shield cell bank - internal): użycie tego gadżetu powoduje niemal natychmiastową regenerację nadszarpniętej osłony poprzez duży zastrzyk zgromadzonej w nim energii. W zależności od klasy tego komponentu, różna będzie ilość ogniw do wykorzystania. Korzysta z własnej amunicji.

Wyrzutnia radiatorów (heatsink launcher - utility): użycie tego komponentu wustrzeliwuje nagrzany radiator z naszego statku w przestrzeń kosmiczną i natychmiast zastępuje go nowym. Jest to doskonały sposób żeby niemal natychmiast obniżyć sygnaturę termiczną naszego statku podczas walki, lub najzwyczajniej w świecie zapobiec pożarowi. Korzysta z własnej amunicji.

Dipole odbijające (chaff launcher - utility): wystrzeliwuje cienkie paski metalu, które dla radarów oraz systemów samo-naprowadzających wyglądają jak grupa kolejnych celów. Przez krótki czas zakłóca w ten sposób broń ruchomą lub samobieżną przeciwnika oraz zmyla rakiety, przez co atak naszego statku możliwy jest tylko za pomocą broni nieruchomych. Korzysta z własnej amunicji.

Elektroniczny system anty-radarowy (electronic countermeasure - utility): urządzenie do zagłuszania wrogich rakiet samo-naprowadzanych oraz torped. Po wciśnięciu i przytrzymaniu odpowiedniego przycisku, urządzenie to zwiększa zasięg swojego działania do maksimum 5km - puszczenie przycisku spowoduje zdetonowanie wszelkich nadlatujących pocisków balistycznych w jego zasięgu.

Ochrona punktowa (point defence - utility): mała wieżyczka samobieżna, która samoczynnie śledzi i zestrzeliwuje zbliżające się wrogie torpedy, rakiety a nawet miny. Aby efektywnie wykorzystywać ten system ochrony anty-rakietowej należy pamiętać po której stronie kadłuba został on zamontowany i tak manewrować statkiem, aby nadlatujący pocisk znalazł się po tej samej stronie. Korzysta z własnej amunicji.

Automatyczna jednostka naprawcza (auto field-maintenance unit): komponent pozwalający na wykonanie podstawowych napraw większości pod-systemów statku bez konieczności lądowania na stacjach. Jego możliwości są jednak ograniczone i nie poradzi sobie z najpoważniejszymi zniszczeniami, np. generatora mocy. Korzysta z własnej amunicji.