Rok 1943 | Porównanie sprzętu | Combat Mission 2 Barbarossa to Berlin poradnik Combat Mission 2: Barbarossa to Berlin

Ostatnia aktualizacja: 7 października 2019

Czołgi średnie

Czołg Pz III z długim działem 50 mm jest dla T-34 niewygodnym przeciwnikiem. Armata 50 mm L60 przebija czołowy pancerz wieży T-34 na odległościach do 500 m (pociskiem Tungsten do 1000 m), bok do 1000 m (Tungsten - nieco więcej). Przebicie kadłuba T-34 od frontu jest jednak dla Pz III nieosiągalne. W drugą stronę działo 76 mm/L42 z T-34 przebija pancerz czołowy wieży Pz III J na odległościach nawet 2000 m a pancerz czołowy kadłuba na ponad 500 m, jednakże pancerz czołowy wieży i górnego kadłuba Pz III z serii J late, L, M (pancerz 50+20 mm) jest mało wrażliwy na ostrzał T-34 powyżej 200 m.

W przypadku Pz IV serii G i H, przód kadłuba (zarówno góra jak i dół mają 50+30 mm pancerza) jest praktycznie niewrażliwy na ostrzał z T-34, natomiast Pz IV F2 i G early jest tak samo wrażliwy jak Pz III J. Wieża Pz IV niezależnie od wersji jest tylko nieznacznie silniejsza niż Pz III J - stanowi słaby punkt, dzięki któremu T-34 ma szansę w pojedynku czołowym. Z kolei dla Pz IV z długą 75-tką T-34 jest łatwym łupem do odległości 1000 m, przy czym wieża T-34 poddaje się penetracji nawet z odległości 2000 m. Pz IV i T-34 niszczą się z łatwością przy strzale w bok na odległościach do 2000 m.

Czołgi T-34 mają przewagę manewru ze względu na większą szybkość i mniejszą tendencję do zakopywania się. Czołgi niemieckie mają przewagę w obserwacji i wykrywaniu przeciwnika (3 osobowa wieża, wieżyczka obserwacyjna, lepsza optyka). Rosjanie powinni unikać walki na odległość z Pz III, Pz IV i StuG III (z działem 75KwK40), gdyż w przypadku nowszych konstrukcji (Pz III J late, L, M oraz Pz IV G, H) są one od czoła niewrażliwe lub prawie niewrażliwe na pociski 76 mm). W przypadku zasadzki lub wymanewrowania przeciwnika obie strony mają zbliżone szanse.

Niemieckie czołgi średnie przeciw radzieckim czołgom KV

Przeciwko KV-1, Pz III ma szansę tylko przy dostępności amunicji podkalibrowej (Tungsten), tego typu pocisk 50 mm ma szansę przebić czołowy pancerz wieży KV-1 z odległości ponad 500 m, a wieżę KV-1S prawie do 1000 m, podobnie z pancerzem bocznym wieży. Bez amunicji podkalibrowej, KV-1 jest od frontu całkowicie niewrażliwy, natomiast KV-1S może spodziewać się przebicia wieży przy pojedynku na nieco ponad 100 m.

Pz IV jest w stanie zniszczyć KV-1 strzałem od frontu na odległościach prawie do 1000 m (Tungsten - ponad 1000 m). KV-1S - ponad 1000 m, a przy trafieniu w wieżę do 2000 m. W drugą stronę, KV ma takie same szanse zniszczenia Pz IV jak T-34. Dopiero od września 1943 - od wprowadzenia KV-85, czołg Pz IV może obawiać się zniszczenia przy trafieniu w kadłub już z odległości ponad 1000 m.

Zastosowanie czołgów KV przed wrześniem 43 (KV-85) niewiele daje stronie radzieckiej. Czołgi te mają gorsze właściwości manewrowe niż T-34, a z powodu dużo mniej nachylonych płyt pancernych, amunicja Tungsten jest bardziej skuteczna (T-34 ma czołowy pancerz nachylony pod kątem 60 stopni, przy którym skuteczność amunicji Tungsten nie przewyższa zwykłej amunicji przeciwpancernej). Z drugiej strony przy pojedynku na 2000 m KV-1 może liczyć na trafienie Pz IV w wieżę, Pz IV nie może liczyć na nic.

Tygrys E - szala przechyla się na stronę Niemiec i łamie pod ciężarem

Tygrys E z opancerzeniem czołowym powyżej 100 mm i działem przebijającym powyżej 100 mm pancerza na dystansie do 2000 m jest królem pola walki. Do sierpnia 1943 włącznie T-34 i KV nie są w stanie nawiązać walki czołowej. Mogą liczyć na zniszczenie Tygrysa z boku z odległości 100 m (przy czym raczej od kwietnia - kiedy to dostępna staje się nowa amunicja do 76-tki) szczególnie przy trafieniu w słabszą, dolną część kadłuba. Od września staje się dostępna amunicja tungsten do działa 76 mm - za jej pomocą staje się możliwe przebicie pancerza Tygrysa od frontu na odległościach powyżej 100 m a z boku powyżej 500 m. We wrześniu na polu walki pojawia się KV-85 (i SU-85) z działem 85 mm L55, dzięki niemu odległość z jakiej Tygrys może obawiać się zniszczenia wzrasta: przy strzale z przodu do 500 m, z boku do 1000m.

Przy użyciu standardowego zestawu czołgów gracz radziecki jest w gorszej sytuacji. Szanse wzrastają od września 1943, kiedy to pojawienie się KV-85 i SU-85 powinno powstrzymać Tygrysy przed nadmiernym panoszeniem się po polu walki.

Jak się pozbyć Tygrysa - radzieckie wynalazki

SU-122 - teoretycznie pocisk kumulacyjny 122 mm ma szanse na przebicie nawet czołowego pancerza Tygrysa z dowolnej odległości (w przypadku pocisków kumulacyjnych odległość od celu nie ma takiego znaczenia). Problemem jest niezwykle niska celność działa 122 mm/L22.

Valentine IX - działo 57 mm L50. Penetruje pancerz Tygrysa od czoła z odległości powyżej 100 m, z boku prawie na 1000 m. Problem - czołg tragicznie wręcz powolny. No i to tylko 57 mm, trzeba więc trafić kilka razy...

Luty 1943 - SU-152. Pocisk AP 152 mm ma przebijalność dużo większą niż potrzeba na Tygrysa na odległościach do 2000 m. Problem? Niska szybkostrzelność i mało amunicji.

Sierpień 1943 - T-34/57 M43. Penetracja pancerza czołowego Tygrysa na nieco ponad 500 m. Pancerz boczny poddaje się już z ponad 1000 m. Problem? To tylko 57 mm, trzeba więc trafić kilka razy.

Grudzień 1943 - ISU 152. Tak jak SU-152 ale z lepszym pancerzem. Przy pojedynku czołowym na 2000 m z Tygrysem w zasadzie ISU nie powinno obawiać się zniszczenia. Problem? Niska szybkostrzelność i mało amunicji.

Pantera

W lipcu 1943 roku pojawia się Panther D. Z boku dużo łatwiejszy do zniszczenia niż Tygrys, ale za to od frontu znacznie trudniejszy. Od przodu: Pancerz wieży porównywalny do Tygrysa, dolny pancerz kadłuba możliwy do przebicia przez działa 85mm z odległości > 100 m i 152 mm z odległości > 500 m. Górny pancerz kadłuba - nie do przebicia dla czołgów radzieckich. Od września 1943 Rosjanie dostają KV-85 i SU-85, które pozwalają myśleć o nawiązaniu walki z Panterą. Pojazdy radzieckie są jednak niszczone dość łatwo przez długą 75-tkę z Pantery z dowolnej odległości.

Wnioski dla gier ligowych

Przez cały 1943 rok przewaga w parametrach broni pancernej jest wyraźnie po stronie niemieckiej. Nawet Pz III i IV mają przewagę nad swoimi przeciwnikami (do września 43). Jednakże nieprawdą jest, jakoby Tygrys był w tym okresie czołgiem nie do zniszczenia. Niestety, samo istnienie Tygrysa powoduje, że gracz radziecki musi się specjalnie przygotować do jego pokonania - a sprzęt mogący zniszczyć Tygrysa nie jest optymalny dla normalnej walki z innymi czołgami i piechotą.

Walka Rosjanami w okresie styczeń-sierpień 1943 jest przesadnie nierówna. Okres wrzesień-grudzień 1943 można polecać do gry po stronie radzieckiej jedynie ze słabszymi przeciwnikami. Grając Rosjanami w tym okresie powinniśmy zdecydowanie upierać się przy trudnym terenie oraz trudnej pogodzie (rozmiękły grunt, gorsza widoczność). Gracz początkujący powinien unikać gry Rosjanami w całym 1943.