Ghostwatch – prawda jest gdzieś tam. Hollywoodzkie pranki, którymi wkręcano widzów

Ghostwatch – prawda jest gdzieś tam

Na koniec: najstraszniejsza fabrykacja horroru w historii telewizji na żywo – pseudodokument BBC o dziennikarzach odwiedzających rzekomo nawiedzone mieszkanie w Northolt, nietraktujących zagrożenia serio, strojących sobie dowcipy i beztrosko proszących widzów o dzielenie się z nimi zabawnymi opowieściami o duchach, coby ubarwić tę wizytę po domu strachów.

Haczyk polegał na tym, że mimo nakręcenia materiału parę tygodni przed premierą podczas emisji udawano, że jest to transmisja na żywo. Przedsięwzięcie wyglądało naprawdę wiarygodnie, udział w nim wzięli prawdziwi reporterzy BBC, co jakiś czas „oddawano głos do studia”, w którym także znajdowali się faktyczni dziennikarze kanału, a wspomniane wyżej rozmowy telefoniczne wykorzystano do wmówienia autentycznym odbiorcom, że dziejące się na ekranie zjawiska paranormalne mają miejsce także w domach dzwoniących osób. A to, w połączeniu z eskalacją zniszczeń – wyrzucanie prezenterów poza kadr, uderzanie w rury czy ujawnienie się obecności ducha w samym studiu BBC (eksplozja reflektorów, opętanie prowadzącego Michaela Parkinsona) – wytworzyło naprawdę przerażający kawałek telewizyjnej historii. BBC początkowo bało się, że wywrze to mocarny wpływ na widownię i było gotowe wyjąć wtyczkę produkcji tuż przed transmisją, ale ostatecznie poprzestało na dodaniu napisów początkowych.