Kevin sam w domu (Home Alone). Filmy świąteczne, przy których nie umrzesz z nudów

Kevin sam w domu (Home Alone)

Jeżeli myśleliście, że zapomniałem o Kevinie, mogę Was uspokoić – na liście znalazło się miejsce również dla niego. Nie chodzi o to, że pominięcie tej klasyki byłoby niebezpieczne (choć dobra, pewnie by było!), ale przede wszystkim o to, że to wciąż komedia, którą ogląda się zaskakująco przyjemnie. Jasne, przez pewien czas Kevina było w telewizji zbyt dużo i niektórzy z Was zapewne reagowali na jego kolejne pojawienie się w ramówce alergicznie. W zasadzie miałem podobnie. Z czasem jednak udało mi się odnaleźć w tym filmie wszystko to, co tak podobało mi się w dzieciństwie.

A w 1990 roku naprawdę przełamywał schematy. Dziś, kiedy powstało nieskończenie wiele (i jeszcze trochę) podobnych produkcji, może się to wydawać dziwne, ale 30 lat temu mało kto sądził, że historia o dziecku walczącym ze złodziejami w Boże Narodzenie okaże się kasowym przebojem. Poza tym Kevin balansował przecież na granicy familijności – w gruncie rzeczy sporo tu całkiem dosłownie przedstawionej brutalności. Główny bohater zdecydowanie nie przebiera w środkach, choć oczywiście trudno go za to winić. W końcu trafił na wyjątkowo upartych rzezimieszków.