Filmy, które dostały bana

Co musi znaleźć się w filmie, by jego dystrybucja i emisja zostały zakazane? Kwestia ta jest bardzo ziuansowana. Nie zawsze łatwo da się ocenić, że dany tytuł jest niemoralny, obrazoburczy, szkodliwy czy po prostu zbyt kontrowersyjny. Przy tym sytuacja wygląda inaczej w różnych miejscach świata – nie tylko ze względu na kulturę, ale też politykę. Sam fakt ograniczania wolności widzów wzbudza wiele emocji, ale czy rzeczywiście wszystko powinno trafiać na ekrany kin? No i co robić w sytuacji, gdy część odbiorców sama domaga się wprowadzenia stosownych ograniczeń?

Na liście tej znajdują się różne filmy – jedne były banowane jak najbardziej słusznie, inne zaś zostały zakazane trochę na wyrost. Z każdym z tych przykładów wiążą się ciekawe historie, z którymi naprawdę warto się zapoznać. Tematy, które są niewygodne dla cenzorów, mogą czasami zaskoczyć. Z drugiej strony czasem zadziwia to, że pewne filmy w ogóle powstały, zostały wydane i trafiły do dystrybucji. Oczywiście trudno byłoby opisać wszystkie takie sytuacje, dlatego jeśli kojarzysz ciekawy przykład słusznie lub niesłusznie zbanowanego filmu, koniecznie opisz go w komentarzu!

Żywot Briana (1979)

Żywot Briana jest jednym z najlepszych dzieł słynnej brytyjskiej grupy Monty Pythona. W chwili premiery wywołał jednak niemałe poruszenie. Przedstawiona historia jest prześmiewczą paralelą życia Chrystusa, dlatego film przez wielu został uznany za obrazoburczy.

Komicy nie pierwszy raz brali na tapet motywy chrześcijańskie, ale tym razem wpakowali się w niezłe kłopoty. Już od początku mieli pod górkę – nie mogli znaleźć wytwórni, która zdecydowałaby się zainwestować w film. Kiedy wydawało się, że udało się kogoś znaleźć, zwykle pierwsze czytanie scenariusza przekreślało szanse na współpracę. Wsparcie obiecał m.in. lord Bernard Delfont, ale ostatecznie się wycofał. Spór z wytworną EMI Films, która oznajmiła, że nie chce mieć z filmem Pythonów nic wspólnego, trafił nawet do sądu. Żywot Briana ostatecznie powstał tylko dzięki wsparciu George'a Harrisona (byłego członka zespołu The Beatles). Muzyk specjalnie założył firmę HandMade Films i wyłożył na produkcję 4 miliony dolarów. Sam gościnnie pojawił się na ekranie.

W wielu europejskich krajach organizowano liczne protesty i bojkoty, które odniosły skutek m.in. w Irlandii (film trafił tam do kin dopiero po 8 latach) czy w Norwegii (premiera została opóźniona o rok, a film dostał oznaczenie +18). Co ciekawe, Szwedzi wykorzystali ten fakt w żartobliwej kampanii reklamowej – na plakatach dodawali dopisek: „Tak zabawny, że musiał zostać zakazany w Norwegii”. Wyświetlanie tego filmu jest do teraz zabronione pod karą wysokiej grzywny w niektórych rejonach Niemiec (np. w Nadrenii Północnej Westfalii) w Wielki Piątek. Film nadal pozostaje zakazany także w wybranych rejonach Wielkiej Brytanii (np. w Torquay).