Od Craiga dowiedzieliśmy się, że Bond to jednak też człowiek. Bond po Nie czas umierać musi pozostać Bondem

Od Craiga dowiedzieliśmy się, że Bond to jednak też człowiek

Bond Craiga to już nie maszyna do noszenia drogich zegarków, zabijania i uwodzenia (niekoniecznie w tej kolejności), ale też człowiek z krwi i kości. Trudne dzieciństwo i nawiedzające go demony przeszłości dodały mu autentyczności, której brakowało w zasadzie wszystkim wcześniejszym odtwórcom tej postaci. Nie znaczy to, że Bond nagle zmiękł; Craigowi nadal bliżej do antybohatera niż bohatera. Tyle że zwyczajnie można w jego istnienie uwierzyć.

Nigdy wcześniej w całej serii nie zdarzyło się bowiem, by Bond zmagał się tak usilnie ze swoimi własnymi słabościami. Nigdy wcześniej nie zdarzyło się, by starzał się, pocił i męczył. I nigdy wcześniej tak bardzo nie był po prostu człowiekiem. Craigowi udało się wyciągnąć z postaci cały jej dramatyczny potencjał, a przy okazji nie sprawić, by mniej interesujące stały się przez to jego supernowoczesne gadżety, akrobatyczne popisy i namiętne romanse. W ostatnich czterech filmach (a zapewne i piątym) nie brakuje niczego. Craig jest Bondem. I Bond stał się Craigiem.

Nie znaczy to jednak, że bez niego seria nie będzie istnieć dalej. Owszem, pochlipiemy sobie wszyscy za starym dobrym Craigiem, ale zaraz potem będziemy się ekscytować wyborem jego następcy. Tom Hiddlestone, Tom Hardy, Christian Bale, Robert Pattinson, Cillian Murphy, Henry Cavill, a może Idris Elba (choć to akurat mało prawdopodobne, i to nie ze względu na kolor jego skóry, który dla twórców nie wydaje się szczególnie istotny, a wiek aktora – żaden Bond w chwili rozpoczęcia swojej przygody nie miał na karku pięćdziesiątki; Ale z raz to bym go w akcji zobaczył – dop. Hubert). Pojawiają się też plotki o możliwym angażu… znanego nam dobrze z MCU Pajączka, czyli Toma Hollanda. Czy młody aktor naprawdę ma szansę na tę rolę? Moim zdaniem raczej nie, ale to już temat na inny artykuł.