Speedrunner jest istotą społeczną. Speedrun z perspektywy psychologii

Speedrunner jest istotą społeczną

Pewnie nie raz i nie dwa spotkaliście się ze stwierdzeniem, że hardcore’owi gracze są aspołeczni, nie umieją nawiązywać kontaktów z innymi i nie mają życia poza komputerem. Ten stereotyp, choć szkodliwy i nieprawdziwy, nie wziął się znikąd. Badania pokazują, że rzeczywiście istnieją korelacje między fobią społeczną a przeznaczaniem dużej ilości czasu na granie. „Korelacja” jest tu słowem kluczowym. Mówi ona bowiem wyłącznie o powiązaniu, a nie o tym, co jest przyczyną, a co skutkiem. W wielu przypadkach ten związek wynika z tego, że osoby, które już wcześniej cierpiały na trudności w kontaktach społecznych, używają gier właśnie po to, by sobie z tymi trudnościami poradzić. Dużo łatwiej jest im nawiązać kontakt z innymi niebezpośrednio, czyli z wykorzystaniem gier. Gry stanowią więc dla nich metodę nieinwazyjnego zacieśniania więzi społecznych i zdobywania nowych znajomości.

Jeśli chodzi o speedrunnerów – rzadko działają w pojedynkę. Tak naprawdę wokół speedrunnowanych gier tworzą się całe społeczności. Istnieją bawet specjalne wydarzenia – np. Games Done Quick, czyli organizowany co pół roku charytatywny maraton speedrunnowania gier wideo.

Kultura speedrunu przeniknęła do świadomości współczesnych graczy.

Zaangażowani w sprawy swojej społeczności gracze dzielą się pomysłami i spostrzeżeniami, wzajemnie motywują, śledzą swoje wyniki i rywalizują ze sobą. Mimo że rywalizacja jest integralną częścią speedrunu, w większości przypadków nie sprawia jednak, że gracze są nastawieni do siebie wrogo. Wręcz przeciwnie: społeczność speedrunnerów zachęca do współpracy oraz dzielenia się wynikami i odkryciami. Nic tak nie jednoczy, jak wspólne działanie w konkretnym celu – w tym przypadku celem jest „pokonanie gry” i znalezienie sposobu na przejście jej w jak najkrótszym czasie. Społeczność speedrunnerów pomaga więc jej członkom wzmacniać więzi międzyludzkie i poczucie przynależności, które dla ludzi – istot społecznych – jest bardzo ważne.

Co ciekawe, badania wykazały nawet, że osoby grające w gry, które w jakikolwiek sposób wiążą się z prospołecznością i pomaganiem (a z tym właśnie łączy się speedrunnowanie), mają więcej skłonności do dobroczynności w realnym życiu. W tym przypadku można już wskazać na zależność przyczynowo-skutkową, gdyż mowa o eksperymentach.

Ich wyniki zostały zresztą potwierdzone przez ponad 100 innych badań – również takich, które brały pod uwagę długofalowe skutki grania w tego typu gry. Myślę, że najlepszym dowodem na to, że speedrun jest na tyle prospołecznym zajęciem, iż zwiększa chęć angażowania się w filantropijne działania w realnym życiu, jest wspomniane już przeze mnie Games Done Quick. Do maja 2021 roku dzięki temu wydarzeniu zebrano około 31 milionów dolarów, które przeznaczono na cele charytatywne.