Piramidogłowy. 7 łotrów, których uwielbiamy, choć nie powinniśmy

Piramidogłowy

Gdy się go raz zobaczy, trudno zapomnieć.

Piramidogłowy, najbardziej ikoniczny element i tak już ikonicznej serii, to przykład tego, jak wiele może zdziałać dobry projekt postaci. Spotykamy go pierwszy raz w piwnicach opuszczonego budynku i od tamtej pory ów stwór (potwór?) podąża naszym śladem, pojawiając się w najmniej spodziewanych miejscach i próbując skrzywdzić nie tylko nas i innych uwięzionych w Silent Hill ludzi, ale nawet inne monstra. Piramidogłowy nie wygłasza zapadających w pamięć przemów – właściwie w ogóle nie mówi, a owo milczenie jest nawet bardziej przerażające, bo każe się domyślać, jaki głos mógłby wydobyć się spod tego hełmu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że noszenie go sprawia ból. Tak samo nieporęczny jest jego miecz – wielki i toporny, tak ciężki, że trzeba wlec go za sobą, stawiając powolne, wymuszone kroki. Cała sylwetka Piramidogłowego jest nienaturalnie wygięta, jakby próbował zrównoważyć ciężar hełmu i ciągniętego po ziemi miecza. A jednak gdy trzeba, potrafi posługiwać się nim zaskakująco sprawnie. I nie można go zabić ani powstrzymać – można tylko przed nim uciekać.