Niezniszczalny zabijaka, ale z zasadami. Filmowe motywy, które dziś by nie przeszły

Niezniszczalny zabijaka, ale z zasadami

Lata 80. i 90. w kinie kojarzą się masowemu odbiorcy z archetypem niepokonanego zabijaki, który ze szlachetnych pobudek (ratowanie świata, ocalenie ukochanej, zemsta na wstrętnych zwyrodnialcach…) potrafi sam stawić czoła całemu szwadronowi uzbrojonych po zęby przeciwników. Taki protagonista był uosobieniem wyobrażeń o tym, jaki powinien być stuprocentowy facet. Musiał być niesamowicie wyrzeźbiony, silny, szybki, sprawny, a do tego sprytny. W mig potrafił obsługiwać każdą broń oraz prowadzić każdy pojazd. Nic nie mogło stanąć mu na drodze.

Naboje w magazynku nigdy się nie kończyły, przeciwnicy zawsze chybiali, a on sam zjawiał się w idealnym momencie. Kulminacją zwykle było popisowe starcie, w którym trzeba było zmierzyć się z głównym „złym”. Bohater, chociaż otrzymywał srogie ciosy, zawsze wstawał i oddawał ze zdwojoną siłą, by na końcu spektakularnie ukatrupić antagonistę. Oczywiście taka maszyna do zabijania miała przy okazji gołębie serce, honor oraz żelazne zasady. No po prostu dobry chłop!