autor: Fajek
Colin McRae Rally 2.0 - recenzja gry
Rajdy samochodowe przyciągają tłumy wielbicieli „rajdówek” pędzących ślizgiem po szutrze z napędem na 4 koła. I właśnie dla tych ludzi stworzono grę Colin McRae Rally 2.0. Choć nie tylko dla nich...
Recenzja powstała na bazie wersji PC.
Samochody to jedna z kilku rzeczy bez których prawdziwy mężczyzna nie mógłby się obejść. Jedni lubią sportowe wozy, inni majestatyczne limuzyny, są też tacy którzy uwielbiają stare a nawet antyczne okazy automobilizmu. Każdemu z nas podoba się w tych (najczęściej) czterokołowych maszynach co innego. To samo tyczy się dyscyplin sportowych w których biorą udział samochody różnej maści. Jedną z nich są rajdy samochodowe. Sport ten przyciąga tłumy wielbicieli „rajdówek” pędzących ślizgiem po szutrze z napędem na 4 koła. I właśnie dla tych ludzi stworzono grę Colin McRae Rally 2.0. Choć nie tylko dla nich...
Około 3 lata temu na rynku pojawił się Colin McRae Rally na Sony Playstation. I właściwie z dnia na dzień stał się niedoścignionym wzorem dla wszystkich tych którzy chcieli stworzyć grę jak najbardziej przypominającą realną jazdę samochodem WRC. Parę miesięcy później wydano wersję na PC. I tu sukces powtórzono nawet w większym stopniu, gdyż wersja na PC była pozbawiona drobnych błędów i posiadała lepszą grafikę. Od tego czasu pojawiło się wiele znaczących tytułów, usiłujących zdetronizować króla komputerowych rajdów, ale tak naprawdę udało się to dopiero następcy Colin’a.
Tak jak poprzednim razem, najpierw wyszła wersja na PSX’a. Celowo nie chciałem spróbować w nią zagrać aby nie popsuć sobie pierwszego wrażenia przed zasadniczą grą. Mam na myśli wersję pecetową. Nie chciałbym nic zarzucać wersji na Playstation, ale jak wiadomo ma ona uboższą grafikę i nieco uproszczony model jazdy, wynikający z niewystarczającej wydajności już przecież dość starej konsoli. Musiałem się naczekać parę miesięcy zanim mogłem zasiąść przed komputerem i pojeździć Fordem Focusem. Ale nie zawiodłem się. Gra robi niesamowite wrażenie. Wystarczy tylko oglądnąć intro z gry które jest zmodyfikowaną powtórką z jakiegoś przejazdu aby dowiedzieć się co za chwilę nas czeka w samej grze. Zawsze gdy uruchamiam każdą grę najpierw wchodzę do menu opcji aby odpowiednio ustawić parametry grafiki i dźwięku. I tu nastąpiło małe zaskoczenie. Część opcji dotyczących ustawień grafiki, takich jak cieniowanie, filtrowanie i poziom detali była niedostępna. Okazało się, że moje Voodoo 3 nie obsługuje wszystkich sprzętowych efektów przez co musiałem się zadowolić zubożoną grafiką. Ale nic to, przecież nie jakieś tam cieniowania są najważniejsze. Szybko wybrałem pojedynczy rajd w Grecji, samochód Ford Focus i już siedziałem za kółkiem. 3, 2, 1, start ...... prosta , lekki zakręt w prawo potem w lewo, hopa, dwa ostre skręty w prawo i zawrót o 180 stopni ..... Tak, to było to na co czekałem 3 długie lata. Poczuć piasek, asfalt, śnieg i żwir pod kołami, mijać drzewa i kamienie o parę centymetrów jednocześnie jadąc 130 km/h po wąskiej polnej drodze. Przez pierwsze dwie godziny nie mogłem oderwać wzroku od monitora. Potem były następne dwie i jeszcze godzina. Kilka dni siedziałem przy Colin’ie przez parę godzin dziennie. Najbardziej uderzającą cechą tej gry jest realizm jazdy i grafika. Muszę przyznać, że przez tą grę moje fundusze zostały w poważny sposób uszczuplone gdyż zostałem zmuszony (a raczej sam się zmusiłem) do kupna kierownicy z force feedback’iem i karty GeForce 2 GTS. Dlaczego? Bo tylko kierownica ze sprzężeniem zwrotnym da nam maksymalne doznania z jazdy a nowoczesna karta wyświetli obraz niewiele różniący się od relacji telewizyjnej. W CMR 2 mamy możliwość zagrania w dwóch trybach: arcade i championship. Pierwszy z nich polega na ściganiu się z konkurentami na zamkniętym torze. Przeciwników jest 7 i każdy z nich stara się zdobyć punkty za pierwsze miejsce. Jeździmy po trasach jakie są dostępne w trybie Championship z tą różnicą, że te są zapętlone i najczęściej musimy przejechać 3 okrążenia. Co do modelu jazdy, w trybie arcade jest on znacznie uproszczony, np. samochód w mniejszym stopniu reaguje na zmianę nawierzchni. Gdy zostajemy wyrzuceni przez siłę odśrodkową na pobocze w zasadzie nie tracimy przyczepności i nasz samochód zachowuje się w ten sam sposób jakbyśmy nadal jechali po asfalcie a nie po trawie. Poza tym kolizje nie mają zbyt dużego wpływu na dalszą jazdę. Jeśli uda nam się wygrać zawody w tym trybie dostaniemy jako bonus nieco inną wersję samochodu na którym wygraliśmy. Czyli może to być np. zmodyfikowane Subaru Impreza.
Czas przejść do zasadniczego trybu gry jakim jest Championship. Do dyspozycji mamy następujące pojazdy: Ford Focus WRC, Mitsubishi Lancer Evo VI, Toyota Corolla WRC, Subaru Impreza WRC, Peugeot 206, Seat Cordoba WRC. Podczas gry starałem się wypróbować każdy z nich gdyż różnice są dość istotne. Niektóre samochody są mniej a niektóre bardziej zwrotne. Jedne mają lepsze parametry silnika (moc, moment obrotowy) co daję pewną przewagę w rywalizacji. Piszę o tym dlatego, ponieważ wszystkie te cechy samochodu mają ogromny wpływ na przebieg rajdu. Jeśli miałbym wybierać to zadecydowałbym się na Subaru Impreza, gdyż jest to samochód dość długi w porównaniu do np. Focusa, Corolli czy 206-tki, co daje dobrą stabilność i przyczepność a jednocześnie ma wystarczającą moc aby osiągać nim dobre czasy. Oczywiście każdy pojazd możemy ustawić pod daną trasę i konkretny rajd. Możemy manipulować podstawowymi parametrami samochodu takimi jak: wartość przełożenia, dyferencjał, opony, wysokość oraz twardość zawieszenia, siłę hamulców przednich i tylnich.
Czas przejść do miejsc w których przyjdzie nam się ścigać. A kolejno będą to: Finlandia, Grecja, Francja, Szwecja, Australia, Kenia, Włochy i Wielka Brytania. W zasadzie w rajdach tych mamy do czynienia z każdym rodzajem nawierzchni, więc każdy kierowca będzie mógł sprawdzić się w każdych warunkach, od błota i szutru zaczynając, poprzez żwir, piasek i asfalt a na śniegu i lodzie kończąc. Trasy są odwzorowane w sposób bardzo realistyczny. Można odnieść wrażenie, że naprawdę mkniemy górską drogą po zboczach austriackich gór, lub pędzimy przez australijską pustynię. Jeśli dodać do tego realizm jazdy to niewiele brakuje aby poczuć się jak prawdziwy kierowca. No właśnie – realizm. Jest on wizytówką tej gry. Muszę przyznać, że nigdy nie jeździłem samochodem rajdowym i nie wiem jak taki samochód się zachowuje na drodze , jednak mam pewne doświadczenie w prowadzeniu cywilnych pojazdów i szczerze powiedziawszy CMR 2 jest pod tym względem niesamowicie dopracowany. Jak wspomniałem wcześniej, specjalnie do tej gry zaopatrzyłem się w kierownicę z force feedback’iem. I nie żałuje tych kilkuset złotych, ponieważ efekt przekroczył moje najśmielsze oczekiwana. Nawet jadąc z zamkniętymi oczami mogłem rozpoznać po jakiej nawierzchni się aktualnie poruszam, na co wjechał mój samochód i w co uderzył. Oczywiście nie wszyscy mają zamiar nabyć kierownice do tej jednej gry, ja jednak jestem maniakiem szybkich samochodów i dlatego zdecydowałem się na taki krok. W każdym razie z kierownicą czy bez niej CMR 2 spowoduje, że poświecisz mu wiele godzin swojego wolnego (albo i nie) czasu. Istotna cechą tej gry jest to ,że będzie chodziła dobrze prawie na każdym sprzęcie dzięki wielu możliwościom dostosowania parametrów gry do posiadanego sprzętu, co zwiększa potencjalne grono użytkowników. Jednak muszę powiedzieć, że przy detalach, cieniowaniach, filtrowaniach i rozdzielczości ustawionej na maxa, mój komputer (Athlon 900, GeForce 2 GTS, 256MB RAM) ledwie dyszał. Wiem, że to brzmi śmiesznie ale tak naprawdę było. Na koniec pozostaje m jedynie rzec: grać! grać! grać! bo naprawdę warto. Jest to najlepsza gra z tego gatunku jaka kiedykolwiek pojawiła się w naszych domach. I chyba nie pomylę się zbytnio jeśli powiem, że tytułem mogącym coś zmienić będzie dopiero Colin McRae Rally 3.0.
Marcin „Fajek” Hajek
