„Wierzę, że Cyberpunk zawsze był dobrą grą” - rozmowa z Yuliią Pryimak, projektantką rozgrywki w studiu CD PROJEKT RED

Problemy Cyberpunka 2077 naprawdę wkurzyły wielu graczy. Gra zawsze stała dobrą fabułą, ale brakowało jej technicznego dopracowania. Na szczęście CD PROJEKT RED nie odpuścił i stopniowo szlifował swoje RPG z Keanu Reevesem, co zaowocowało wydaniem wersji 2.0 i dodatku Widmo wolności. Dziś jest to po prostu świetna gra, którą porównuje się z Baldur’s Gate 3.

Miałem okazję porozmawiać z Yuliią Pryimak, projektantką rozgrywki, która była współodpowiedzialna za nowe wydanie Cyberpunka 2077. Spotkaliśmy się na Digital Dragons 2024, w tym samym białym pokoju co ze Swenem Vincke i Adamem Smithem (co za przypadek). Rozmawialiśmy o Yulii, pracy nad Cyberpunkiem i kilku szalonych pomysłach, które nie trafiły do ostatecznej wersji gry.

Hubert Sosnowski: Kim chciałabyś zostać w Night City: nomadem, corpo czy street kidem?

Yuliia Pryimak: Dobre pytanie! Na bank wybrałabym street kida, który później stałby się netrunnerem.

H.S.: Rozumiem netrunnera. Ale dlaczego akurat street kid?

Y.P.: Myślę, że ma to związek z moim dzieciństwem. Pamiętam, jak w starych czasach dzieciaki z sąsiedztwa tworzyły swoje dziecięce „gangi” i za pomocą patyków toczyły między sobą wojny.

H.S.: Czy to pochodzenie pasuje do Yulii – projektantki gry i jej charakteru, czy też jest to bardziej fantazja o alter ego?

Y.P.: Ciekawe pytanie. Na pierwszy rzut oka dość trudno połączyć bycie street kidem z zawodem projektantki, ponieważ są to dwa kompletnie odmienne światy. Ale! W obu tych przypadkach chodzi o przygodę, ambicję i odkrywanie nowych rzeczy. A ja uwielbiam eksplorować.

H.S.: Co oznacza ta eksploracja w kontekście projektowania rozgrywki? Czy dużo eksperymentujesz?

Y.P.: Tak, dużo eksperymentuję. Dużo też iteruję. Kiedy tylko mam jakieś zadanie, lubię posuwać się do skrajności w niektórych iteracjach projektu, aby zobaczyć, jak daleko możemy zajść. Nawet jeśli będzie to oznaczać, że ostatecznie trzeba odrzucić niektóre z moich pomysłów, ponieważ wykraczają one daleko poza bycie możliwymi do spełnienia. Na przykład jeśli jakiś projekt jest zbyt „growy”.

H.S.: „Growy”? W sensie: zbyt polegający na cyferkach?

Y.P.: Otóż to. Rozgrywka może oznaczać coś innego w przypadku różnych gier. Trudno byłoby się zanurzyć w uniwersum CP 2077, gdybyś miał cały czas liczyć cyferki w grze.

Concept artCyberpunk 2077: Widmo wolności, CD Projekt RED, 2023.

H.S.: Jaki element musiałaś wyciąć w fazie eksperymentalnej? Pracowałaś głównie nad Widmem wolności i aktualizacją 2.0, prawda?

Y.P.: W tej fazie zarówno ja, jak i mój zespół próbowaliśmy ustalić granicę tego, co jest fajne w grze. W związku z tym musieliśmy także na nowo zdefiniować i ponownie zbadać granice rzeczywistości, czyli jakie rzeczy miałyby prawo się wydarzyć w Cyberpunku. Jako projektanci rozgrywki wspólnie staraliśmy się zapewnić graczom więcej ciekawych umiejętności, więcej możliwości. Dla przykładu teraz w grze możesz dosłownie kogoś podnieść i rzucić w tłum.

H.S.: Czy był jakiś pomysł, na którym naprawdę Ci zależało, ale nie trafił on do ostatecznej wersji gry?