Paweł Sasko mówi nam o najtrudniejszym queście w Wiedźminie 3 i co zmieniłby w Cyberpunku 2077

Podczas Digital Dragons 2023, czyli międzynarodowego eventu gamedevowego, mieliśmy okazję spotkać się z twórcami gier, czy to w ramach luźnej, czy też bardziej formalnej rozmowy. Wysłuchaliśmy także prelekcji na temat game designu, a także ograliśmy trochę tytułów indie aspirujących do odniesienia sukcesu na rynku. Świetne wydarzenie, z którego wyciągnęliśmy sporo pozytywnych doświadczeń, jak i treści dla Was! A oto i jedna z nich – potężny wywiad z Pawłem Sasko, człowiekiem z CDPR, uwielbiającym kontakt z graczami i opowiadanie o swojej pracy.

Poruszyliśmy w trakcie rozmowy wiele spraw interesujących dla fanów Wiedźmina 3 czy Cyberpunka 2077, czyli co stało za pewnymi decyzjami fabularnymi i projektanckimi, jak organizuje się pracę przy takich projektach w skali kilkuletniej – samo mięso i konkrety dotyczące uwielbianych przez cały świat polskich gier. Zapraszamy więc do tego, aby wspólnie z nami wejść do głowy Pawła Sasko i zrozumieć jak wygląda jego podejście do swoich dzieł.

GOL: Z jakiego questa jesteś najbardziej dumny?

Paweł Sasko: Skomplikowane pytanie. Pracowałem nad wieloma, ale chyba najbardziej z „Krwawego Barona”. W drugiej kolejności pewnie z „Bitwy o Kaer Morhen”. Niedoceniane wydaje mi się też „Wesele”, a bardzo je lubię. Ludzie cenią „Ostatnie życzenie” z Yennefer, też jest moje...

Można się było spodziewać, że wątek Krwawego Barona zostanie wspomniany w rozmowie, więc fajnie, że przypomniałeś też o jakichś innych zadaniach. A jaki był najtrudniejszy do zaprojektowania quest?

Zdecydowanie była to „Bitwa o Kaer Morhen”. Dlatego, że ten quest rozpoczynał się w samym środku fabuły, a ja jako designer musiałem wiedzieć o wszystkim, co się dzieje wcześniej, i śledzić wszystkie potencjalne wybory. A komplikacji uzbierało się po drodze bardzo dużo. To był jeden problem. Drugi był taki, że w sumie nie do końca mieliśmy jasną wizją na ten quest. Nasz proces produkcyjny działa tak, że mamy story outline, czyli taki ogólny zarys fabularny, i z niego później jako quest designerzy tworzymy scenariusze zadań. Piszemy je na podstawie tego outline’u, zresztą dość zwięzłego, zawierającego często zaledwie kilka zdań.

I tak to funkcjonowało w przypadku „Bitwy o Kaer Morhen”. Dosłownie. Tamten outline to była tylko informacja, że ma nastąpić atak Dzikiego Gonu na Kaer Morhen, gdzie ukrywają się wiedźmini razem z Ciri, próbując uchronić ją przed niebezpieczeństwem. I to właściwie wszystko, nic więcej. Zaistniał więc pewien poziom komplikacji – w grze, która nie jest przygotowana do historii o oblężeniach, musiałem znaleźć właściwe metody designerskie. I w sumie poszło całkiem gładko, czym byłem nawet zaskoczony.

Z tym, że ja bardzo lubię opowiadać historie, zmieniając perspektywę. Jest tam więc scena, w której Ciri stwierdza, że nie będzie siedzieć w zamku, i wychodzi, mimo że jej tego zakazano, i wtedy gracz nagle otrzymuje możliwość sterowania jej postacią. To jest coś, co nazywamy replacerem. To jest skomplikowane technicznie, ponieważ ten replacer inaczej się setupuje, bo gramy innym bohaterem. Postać gracza, czyli Geralta, jest zsetupowana po stronie kodu i skryptów, natomiast tutaj musieliśmy uwzględnić osobną postać, którą aktualnie kierujesz.