Fallout: Brotherhood of Steel. Najgorsze odsłony najlepszych serii

Fallout: Brotherhood of Steel

Dzieje serii Fallout były mocno burzliwe. Zwłaszcza dziesięcioletni okres pomiędzy premierami drugiej i trzeciej odsłony cyklu nie był łaskawy dla miłośników postapokaliptycznych klimatów. Śledząc niepewne losy Interplaya i związany z tym burzliwy przebieg prac nad „trójką”, fani w międzyczasie otrzymali dwie odsłony poboczne. Gra Fallout Tactics: Brotherhood of Steel z 2001 roku postawiła na aspekt taktyczno-strategiczny walk i choć nie odniosła tak wielkiego sukcesu jak jej czysto RPG-owe poprzedniczki, zyskała spore grono fanów. Znacznie gorzej poradziło sobie opublikowane trzy lata później konsolowe Fallout: Brotherhood of Steel.

Fallout: Brotherhood of Steel wyglądało lepiej, niż się w nie grało.

Pozbawione członu „Tactics” Brotherhood of Steel miało być tym dla serii, czym obie części Dark Alliance były dla Baldur’s Gate – znacznie uproszczonym, ale wciąż oferującym fascynujący świat i dużą dawkę dobrej zabawy punktem wejścia w serię dla konsolowców. System walki przypominał ten znany chociażby z Diablo, zaś rozwój postaci ograniczono do minimum. Niestety, po raz kolejny okazało się, że do gier z gatunku hack & slash potrzeba wybitnego talentu i wyczucia, w przeciwnym wypadku powtarzalność zabije całą zabawę. Leżało też przedstawienie postnuklearnego świata, stworzonego stereotypowo, bez wyrazu i sztucznie siląc się na dorosłość, czyli wciskając gdzie się da przekleństwa. Choć BoS samo w sobie nie było jakoś wybitnie złe, jako część kultowego cyklu kompletnie się nie sprawdziło.