Nowi-starzy przyjaciele. Gothic Sequel – skasowany dodatek do kultowego RPG

Nowi-starzy przyjaciele

Ja ciebie chyba skądś kojarzę…

Po osiągnięciu biegłości w posługiwaniu się bronią na przetestowanie jej miał czekać szereg nowych przeciwników, z których część wykorzystano później w Gothicu II i Nocy Kruka. W ten sposób demoniczne odmiany – przykładowo – trolla i cieniostwora stały się odpowiednio czarnym trollem i szkieletem cieniostworem. W Jarkendarze z kolei mogliśmy natknąć się na ścierwojada preriowego, który korzystał z modelu demonicznego ścierwojada. Najbardziej spektakularnym przykładem są tu jednak opętani Magowie Ognia (inna teoria wskazuje na członków bractwa Śniącego, zgodnie z kanonem drugiej części) – wygląd tych przeciwników pokrywa się całkowicie z prezencją poszukiwaczy, którzy uprzykrzali życie Bezimiennemu od trzeciego rozdziału „dwójki”.

Wreszcie w dodatku miały pojawić się postacie, których imiona przewinęły się przez kolejne gry „Piranii”. Na szczególne wyróżnienie zasługuje lord Hagen. Dowódca paladynów, który został wysłany przez króla do Khorinis w Gothicu II, w Sequelu byłby adiutantem Rhobara, nieodchodzącym na krok od tronu monarchy w górskiej twierdzy – biorąc pod uwagę, że Hagen należał do najważniejszych NPC w kontynuacji, należy uznać, iż postać ta została przeniesiona niemal jeden do jednego.

Pomysły z dodatku Gothic Sequel wykorzystane zostały przede wszystkim w Gothicu II, ale na uwagę zasługują też trzy, które szczególnie mocno kojarzą się z finałem trylogii o Bezimiennym. W stosunku do pierwszej odsłony serii znacznie rozbudowany miał być aspekt gry związany z areną, dzięki której wzrastała reputacja gracza jako wojownika oraz – oczywiście – powiększała się jego sakiewka. Sam system reputacji, tak istotny przecież w trzeciej części Gothica, również miał swoje podwaliny w Sequelu. Twórcy chcieli zaprojektować system, wedle którego nastawienie bohaterów niezależnych względem nas zmieniałoby się pod wpływem naszego zachowania. Ostatnim punktem jest zniszczenie magii runicznej przez Xardasa, co przechyliło szalę zwycięstwa na stronę orków.

Rhobar II i Hagen w zbroi gwardii królewskiej. Wygląd króla pokrywa się z modelem z intra pierwszego Gothica.

Nieodżałowana strata czy wygrana na loterii?

Możemy tylko gdybać, jak potoczyłyby się koleje losu sagi Gothic, gdyby – zgodnie z pierwotnym planem – Gothic Sequel został wydany. Z pewnością największe zmiany objęłyby Gothica II, gdyż ten pełnymi garściami czerpał z pomysłów zawartych w owym rozszerzeniu. Ciężko bowiem przypuszczać, by twórcy planowali się w tak wielkim stopniu powtarzać. O ile „dwójka” w ogóle by powstała. Trudno bowiem wyrokować, jakie recenzje zebrałby dodatek, a jeszcze trudniej – w jakim nakładzie by się sprzedał.

Koniec końców, chyba dobrze się stało, ponieważ społeczność fanów wspomina Gothica II i Noc Kruka niezwykle ciepło, abstrahując od tego, co później zadziało się z serią. Zaś co do samej gry Gothic Sequel, to kto wie? Teraz, gdy dodatek ten został wygrzebany spod gruzów przeszłości, być może powróci jeszcze jako modyfikacja i alternatywna kontynuacja przygód Bezimiennego? Projekt ten wydaje się na tyle ciekawy, że zasługuje na jeszcze jedną szansę.