Wszystko o No Man's Sky (premiera i szczegóły aktualizacji The Abyss) - akt. #14

No Man’s Sky to osadzona w realiach science fiction sandboksowa gra akcji na ogromną skalę, pozwalająca na zwiedzanie i odkrywanie rozległego, proceduralnie generowanego wszechświata, złożonego z niezliczonej ilości układów gwiezdnych oraz planet. Za stworzenie tytułu odpowiedzialne jest niezależne, brytyjskie studio Hello Games, założone w 2009 roku przez byłych członków takich firm, jak Criterion Games, Electronic Arts czy Kuju Entertainment i mające na swoim koncie ciepło przyjętą serię zręcznościową Joe Danger. W niniejszym kompendium zebraliśmy dla Was wszystkie istotne informacje, dotyczące gry No Man’s Sky, które będą przez nas systematycznie uaktualniane także po rynkowym debiucie tejże produkcji.

Aktualizacja #14: Premiera i szczegóły aktualizacji 1.7 – The Abyss (dział 4.5.).

Aktualizacja #13: Premiera gry na konsolach Xbox One (dział 4.), podsumowanie najważniejszych zmian w No Man’s Sky wprowadzonych od dnia debiutu gry (dział. 4.4), premiera i szczegóły aktualizacji NEXT (dział 4.5.).

Aktualizacja #12: Zapowiedź wprowadzenia pełnoprawnego trybu wieloosobowego (dział 2.3. i 4.5.), data premiery aktualizacji NEXT oraz edycji na konsole Xbox One (dział 4. i 4.5.).

Aktualizacja #11: Zapowiedź dużej aktualizacji o nazwie NEXT (dział 4.5.), zapowiedź wydania na konsole Xbox One (dział 4).

Aktualizacja #10: Premiera aktualizacji 1.3 o nazwie Atlas Rises (dział 4.5.), stopniowe odzyskiwanie sympatii graczy (dział 4.4), materiał tvgry.pl ‘Najgorsza gra wszechświata’ rok później (dział 5.3).

Aktualizacja #9: Premiera patcha 1.2 – tzw. Path Finder Update (dział 4.5.).

Aktualizacja #8: Oczyszczenie Hello Games z zarzutów fałszywej reklamy (dział 4.3.), patche 1.12 i 1.13 (dział 4.5.).

Aktualizacja #7: Dalsze konsekwencje niespełnionych oczekiwań graczy (dział 4.3.), patch 1.1 i nowa zawartość do gry (dział 4.5.).

Aktualizacja #6: Aktualizaja wyników sprzedażowych (dział 4.2.), drastyczny spadek liczby graczy (dział 4.3.), patch 1.04 – naprawiający problemy techniczne na PC i PS4 (dział 4.5.).

Aktualizacja #5: Ciąg dalszy „zagadki” trybu multiplayer (dział 2.3.), problemy techniczne wersji pecetowej (dział 3.2.), wyniki sprzedażowe (dział 4.3.), pierwsze recenzje gry (dział 4.2.), możliwość płatnych DLC (dział 4.5.), wideorecenzja tvgry.pl (dział 5.3.).

Aktualizacja #4: Ostateczny brak jakiejkolwiek formy rozgrywki wieloosobowej (dział 2.3.), nowe informacje techniczne o wersji PC (dział 3.2.), wydajność gry na PlayStation 4 (dział 3.3.), zapowiedź darmowych aktualizacji gry (dział 4.5.), materiał wideo serwisu Eurogamer (dział 5.2.).

Aktualizacja #3: Udostępnienie ścieżki dźwiękowej autorstwa 65daysofstatic (dział 3.1.), powody opóźnienia wersji pecetowej (dział 4.), pierwsze sukcesy sprzedażowe (dział 4.3.), aktualizacja 1.03 – tzw. Day One Patch (dział 4.5.).

Aktualizacja #2: Stanowisko studia w sprawie wykorzystania Superformuły (dział 1.2.), błąd pozwalający na dotarcie do centrum galaktyki w ok. 30 godzin (dział 2.1), niewielkie opóźnienie wersji PC (dział 4.), brak konieczności posiadania abonamentu PS Plus na konsolach firmy Sony (dział 4.), nowe materiały wideo (dział 5.1).

Aktualizacja #1: Oskarżenia o bezprawne wykorzystanie opatentowanej formuły (dział 1.2.), nowe materiały z rozgrywki (dział 5.1.).

1. Informacje ogólne

Pojęcie sandboksowości to termin znany i wykorzystywany w grach wideo praktycznie od ćwierć wieku. Na przestrzeni lat, dość wyraźnej zmianie uległo jednak jego rozumienie oraz rola, jaką w kolejnych produkcjach odgrywał ten element rozgrywki. Jednym z pierwszych masowych zastosowań tego terminu były popularne w latach 90. i na początku XXI wieku strategie symulacyjno-ekonomiczne. Fani takich serii, jak SimCity, RollerCoaster Tycoon czy Zoo Tycoon z pewnością pamiętają tzw. tryb piaskownicy (ang. sandbox mode), w którym można było rozbudowywać swoje miasto lub park rozrywki bez wyraźnego celu oraz ograniczeń czasowych czy finansowych. Kolejny boom na sandboksowość pojawił się wraz z premierą trzeciej odsłony serii Grand Theft Auto, gdzie obok wątku głównego gracze mogli po raz pierwszy w takiej skali poświęcić się wykonywaniu całej masy aktywności pobocznych, czy też zwyczajnej eksploracji i odkrywaniu wszystkich tajemnic wirtualnego miasta. Od czasu Grand Theft Auto III, sandboksowość stała się jednym z kluczowych elementów większości liczących się produkcji z otwartym światem i dziś praktycznie trudno wyobrazić sobie grę akcji czy RPG-a całkowicie pozbawionego tego elementu rozgrywki.

Wydany w 2011 roku Minecraft to jeden z prekursorów dzisiejszych sandboksów.

W podanych wyżej przykładach, sandboksowość to jednak tylko tryb zabawy lub element dodatkowy, urozmaicający rozgrywkę właściwą. W tzw. międzyczasie na rynku gier wideo zaczęło jednak pojawiać się coraz więcej produkcji, które rzeczoną sandboksowość uczyniły nie tylko dodatkiem, ale kluczowym elementem rozgrywki. Jednym z prekursorów nowego bądź co bądź gatunku był z całą pewnością wydany oficjalnie w 2011 roku Minecraft, autorstwa szwedzkiego studia Mojang AB. Niezwykła popularność tej produkcji przyczyniła się zaś do tego, że w kolejnych latach rynek gier został praktycznie zalany prawdziwą lawiną podobnych gier, które łącząc sandboksowość z elementami survivalu, rozbudowanym system rzemiosła oraz wybranymi cechami gier akcji czy RPG, zapoczątkowały niezwykle dynamiczny rozwój gatunku tzw. „sandboksowych symulatorów przetrwania”.

Pierwsza prezentacja No Man’s Sky wywołała entuzjastyczne reakcje.

W zalewie wspomnianych wyżej produkcji, opisywany No Man’s Sky jest jedną z tych gier, nad którymi już od momentu ogłoszenia nie dało się przejść obojętnie, a kolejne ujawniane dość rzadko szczegóły mechaniki wywoływały entuzjastyczne reakcje graczy, wzmagając apetyty na finalną wersję tytułu. Jednym z głównych elementów, jaki przyczynił się do takiego zainteresowania produkcją była przede wszystkim jej skala. W odróżnieniu od większości popularnych sandboksów, w których odwiedzaliśmy niewielkie wyspy lub co najwyżej pojedyncze planety, No Man’s Sky anonsowany był jako pierwsza gra wideo, w której do dyspozycji graczy oddany zostanie niezwykle rozległy wszechświat z nieskończoną wręcz ilością układów gwiezdnych oraz planet, a odwiedzenie wszystkich choćby przez jedną sekundę zajęłoby… 585 miliardów lat! Nie bez znaczenia był również fakt, że za tak ambitną i rozbudowaną produkcją nie stanął żaden wielki deweloper z kilkumilionowym budżetem, ale niewielkie, niezależne studio Hello Games, które w momencie rozpoczęcia prac nad grą liczyło sobie zaledwie cztery osoby!

1.1. Zapowiedź gry

Pierwsza oficjalna prezentacja gry No Man’s Sky odbyła się w grudniu 2013 roku podczas dorocznej gali VGX 2013 (znanej wcześniej pod nazwą Spike Video Game Awards). Pierwsze informacje o grze oraz zaprezentowany w trakcie imprezy pierwszy zwiastun produkcji zrobiły na jej uczestnikach spore wrażenie, imponując zaawansowanym systemem proceduralnej generacji, odpowiadającym za praktycznie każdy element gry, a także planowaną skalą produkcji i efektami, jakie już na początkowym etapie prac udało się uzyskać deweloperom.

Nieco więcej szczegółów dotyczących No Man’s Sky ujawnione zostało podczas zamkniętego pokazu, zorganizowanego przez twórców dla przedstawicieli wybranych mediów branżowych. W jego trakcie dowiedzieliśmy się m.in., że przygoda każdego z graczy rozpocznie się na losowo wybranej planecie na obrzeżach wszechświata, a celem zabawy będzie stopniowe dążenie do jego centrum. Wyjaśniono również ogólne zasady odkrywania świata, w którym podobnie jak w typowych produkcjach MMO koegzystować będzie wiele graczy, zaś postępy i odkrycia dokonane przez jednego z nich, staną się dostępne dla wszystkich pozostałych. Całość uzupełniły informacje o walce, której w grze Hello Games nie zabraknie i – co ciekawe – będzie ona toczyć się zarówno na powierzchniach planet, jak i w przestrzeni, przemierzanej przez graczy za pomocą statków kosmicznych.

1.2. Problemy studia w trakcie powstawania gry

Droga do stworzenia No Man’s Sky niemal od samego początku prac nad grą nie była usłana różami. Jednym z pierwszych problemów, jakim musieli stawić czoła deweloperzy, była potężna powódź, która nawiedziła ich angielską siedzibę w wigilię 2013 roku, doszczętnie niszcząc znajdujące się tam komputery, meble, przedmioty osobiste etc. Na domiar złego, firma ubezpieczeniowa odmówiła twórcom wypłaty odszkodowania, gdyż jak się okazało posiadana przez nich polisa nie obejmowała skutków ewentualnej powodzi. Mimo poważnych obaw, czy fakt ten nie wpłynie negatywnie na postępy prac nad No Man’s Sky, niespełna trzy tygodnie później deweloperzy z Hello Games zakomunikowali, że niefortunne wydarzenie nie opóźni produkcji gry i nie przyczyni się do przesunięcia jej premiery.

Droga do stworzenia gry nie była usłana różami.

W połowie 2016 roku, a więc tuż przed planowaną premierą gry jej twórcy ujawnili, że na przestrzeni ostatnich trzech lat toczyli także bezsensowną batalię sądową z telewizją Sky, której efektem mogła okazać się konieczność zmiany nazwy. Wspomniany spór dotyczył możliwości wykorzystania słowa „Sky” w nazwie produkcji i choć cała sprawa wydawała się absurdalna (sky, czyli po angielsku „niebo”, to przecież wyraz pospolity), wcale taką nie była. Najlepszym dowodem na to może być chociażby fakt, że w wyniku podobnego sporu nawet taki gigant jak Microsoft zmuszony został do zmiany nazwy swej usługi SkyDrive na OneDrive. Sprawa okazała się jednak precedensem, a studio Hello Games ostatecznie wygrało batalię sądową, zachowując prawo do utrzymania dotychczasowego tytułu gry.

Pod koniec lipca 2016 roku, kiedy wydawało się, że absolutnie nic może już stanąć na przeszkodzie do premiery gry, twórcy musieli jednak zmierzyć się z kolejnym, poważnym problemem. Holenderska firma Genicap oskarżyła bowiem ekipę Hello Games o bezprawne użycie tzw. Superformuły, czyli matematycznego równania, którego wykorzystanie pozwala na generowanie nieskończonej ilości obiektów 2D i 3D. Superformuła została zaprezentowana po raz pierwszy w 2003 roku przez Johana Gielisa, belgijskiego naukowca, a obecnie członka firmy Genicap. Wynalazca opatentował też swoje odkrycie, choć nie chodzi tu oczywiście o patent na samo równanie matematyczne, ale o prawo użycia go w niektórych celach, jak np. stworzenie wykorzystującego formułę edytora graficznego.

Czy twórcy No Man’s Sky faktycznie złamali prawo?

Z artykułu opublikowanego w połowie 2015 roku przez serwis Business Insider możnaby wywnioskować, że Sean Murray ze studia Hello Games faktycznie wykorzystał w No Man’s Sky wspomnianą Superformułę. Co więcej, stanowi ona jeden z najistotniejszych elementów gry, pozwalających na niemal nieskończone generowanie naturalnych, lecz różnorodnych kształtów. W oświadczeniu opublikowanym przez Genicap czytamy m.in., że celem firmy nie jest wstrzymywanie premiery gry, choć nie bez znaczenia jest tu zapewne fakt, że już kilka lat wcześniej holenderska spółka ogłosiła bankructwo, a cała sprawa wypłynęła akurat wtedy, kiedy przygotowania do debiutu No Man’s Sky wydawały się zapięte na ostatni guzik.

W związku z powyższymi oskarżeniami, w sieci pojawiły się liczne obawy graczy, oczekujących rynkowego debiutu gry. Gdyby bowiem w istocie doszło do złamania prawa, to fakt ten z pewnością mógłby wywrzeć niekorzystny wpływ na ostateczną datę premiery tytułu. Kilka dni po upublicznieniu oskarżeń, głos w sprawie zabrał jednak osobiście szef Hello Games, Sean Murray. W swoim poście na Twitterze oświadczył on, że No Man’s Sky nie wykorzystuje Superformuły, ani w żaden sposób nie łamie prawa patentowego. Jednocześnie poprosił wszystkich zainteresowanych o spokój i oświadczył, że po planowanej premierze gry gotów jest spotkać się z przedstawicielami Genicap i przedyskutować całą sprawę na spokojnie.

1.3. Data premiery i jej przesunięcie

Przez dość długi czas po oficjalnej zapowiedzi gry, deweloperzy ze studia Hello Games zwlekali z ujawnieniem terminu premiery swojej produkcji oraz listy platform docelowych. Początkowe spekulacje na temat faktu, jakoby gra ukazać miała się na konsolach PlayStation 4 oraz komputerach PC, zostały potwierdzone przez szefa studia, Seana Murraya dopiero półtora roku później, podczas panelu PC Gaming Show, odbywającego się na targach E3 2015. Wbrew wcześniejszym przeciekom, jakoby edycja pecetowa miała pojawić się na rynku dopiero kilka miesięcy po wersji konsolowej, poinformowano też, że produkcja zadebiutuje na obu ww. platformach w tym samym czasie. Najprawdopodobniej w wyniku nawiązania przez twórców współpracy z firmą Sony, w planach wydawniczych nie uwzględniono niestety konsol Xbox One, mimo że już w trakcie powodzi, jaka nawiedziła studio w wigilię 2013 roku swoją pomoc deklarował sam szef Xboksa, Phil Spencer.

Oficjalną datę premiery No Man’s Sky ujawniono jednak dopiero w trakcie targów Paris Game Week, jakie odbyły się w październiku 2015 roku. Mimo że spora część graczy liczyła na możliwość zapoznania się z produkcją Hello Games jeszcze w bieżącym roku, premiera gry zaplanowana została dopiero na czerwiec 2016 roku. Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami z targów E3, termin ten dotyczyć miał zarówno wersji na konsolę PlayStation 4, jak i na popularne pecety. Dokładną datę premiery, czyli 22 czerwca potwierdzono w marcu 2016 roku na oficjalnej stronie gry. Równocześnie z publikacją tej informacji, w sklepach Steam, GOG.com i Humble Store rozpoczęła się przedsprzedaż gry. Poznaliśmy też szczegóły, dotyczące planowanych wersji specjalnych i kolekcjonerskich.

Niewielkie przesunięcie premiery pozwoliło na jeszcze większe dopieszczenie gry.

Niespełna miesiąc przed planowaną datą premiery, w maju 2016 roku zniknęła ona z wszelkich materiałów promocyjnych gry i zastąpiona została naklejką z napisem „coming soon” (ang. wkrótce). Spowodowało to niemal natychmiastową lawinę spekulacji, jakoby debiut gry przesunięty został co najmniej na lipiec lub sierpień. Informacja to potwierdzona została w opublikowanym dwa dni później oświadczeniu szefa studia Hello Games, Seana Murraya. Zgodnie z nowymi informacjami, projekt miał ujrzeć światło dzienne 9 sierpnia 2016 roku w USA, a dzień później zawitać do Europy. Stosunkowo niewielkie obsunięcie premiery uargumentowane zostało zaś koniecznością jej jeszcze lepszego dopieszczenia.

2. Mechanika

No Man’s Sky obsadza graczy w roli odkrywców niezmierzonego wszechświata, w którym współistnieją ze sobą miliony graczy, a dokonania każdego z nich widoczne są dla wszystkich pozostałych i przyczyniają się do stopniowego, kolektywnego odkrywania całego uniwersum. Sama rozgrywka łączy w sobie elementy pierwszoosobowej gry akcji oraz kosmicznego symulatora. W trakcie zabawy przemieszczamy się po całym uniwersum za pomocą statku kosmicznego po to, aby w dowolnym momencie wylądować na powierzchni wybranej planety i rozpocząć jej eksplorację w poszukiwaniu surowców i innych znalezisk. Co ważne, przejście pomiędzy atmosferą planety a otwartą przestrzenią kosmiczną odbywa się w sposób płynny.

2.1. Świat gry i jego eksploracja

W grze No Man’s Sky gracze rozpoczynają swą przygodę na jednej z losowo wybranych planet, gdzieś na obrzeżach wszechświata, mając do dyspozycji prosty, zdezelowany statek kosmiczny, a ich pierwszym zadaniem jest zebranie surowców niezbędnych do jego uruchomienia. Po opuszczeniu macierzystej planety, przygoda z grą tak naprawdę się rozpoczyna, a jej celem staje się dotarcie do centrum wszechświata, przy czym im bliżej celu się znajdujemy, tym wyższy jest stopień trudności podejmowanych wyzwań i lepsze nagrody za ich wykonanie. Według szacunków dewelopera, dotarcie do wspomnianego centrum powinno zająć graczom od 40 do 100 godzin zabawy i to przy założeniu, że na żadnej z odwiedzanych planet nie będą oni zatrzymywać się dłużej, niż jest to potrzebne (np. na uzupełnienie paliwa i innych zapasów). Przy zwiedzaniu i dokładniejszym odkrywaniu planet czas rozgrywki proporcjonalnie się wydłuża, zwłaszcza że obejście niektórych z nich może zająć zaledwie kilka godzin, a innych… nawet kilka tygodni. Nie oznacza to jednak, że po osiągnięciu założonego celu rozgrywka kończy się, a my oglądamy coś w rodzaju cutscenek czy napisów końcowych. Ów moment stanowi jedynie zwieńczenie pewnego etapu zabawy i punkt wyjścia do dalszej, niczym nieskrępowanej eksploracji.

Swoistą ciekawostkę stanowić może tu informacja, opublikowana na forum Reddit przez jednego z graczy, który za cenę 2 tysięcy dolarów wszedł w posiadanie egzemplarza gry jeszcze przed jej premierą i dość szybko zaczął chwalić się swoimi osiągnięciami w sieci. Okazało się, że dotarcie do centrum galaktyki w No Man’s Sky zajęło mu „tylko” ok. 30 godzin, a wszystko to dzięki zastosowaniu pewnej metody, pozwalającej na szybkie podróżowanie. Bazuje ona na tzw. „farmieniu” paliwa do napędu Warp, dzięki któremu można pokonywać olbrzymie odległości w mgnieniu oka. Niewykluczone jednak, że sposób ten to tylko efekt błędu programistów, który do czasu premiery gry może zostać naprawiony.

Mechanika rozgrywki łączy elementy pierwszoosobowej gry akcji oraz kosmicznego symulatora.

W przeciwieństwie do większości popularnych sandboksów, w których przemierzamy jedynie niewielki skrawek świata (w formie wyspy, planety itp.), w No Man’s Sky przychodzi nam zwiedzać praktycznie nieskończony wszechświat i lądować na niezliczonej ilości planet, z których każda odznacza się zupełnie innym wyglądem, panującymi warunkami czy gatunkami flory i fauny. Podczas eksploracji zajmujemy się skanowaniem powierzchni planety i odkrywaniem nowych form życia oraz innych znalezisk (w tym także pozostałości po innych graczach). Zbieramy też rozmaite surowce, niezbędne zarówno do przetrwania, jak i stopniowego ulepszania posiadnych broni czy kombinezonu. Najważniejsze są jednak kredyty, które w grze zdobywamy na kilka możliwych sposobów. Może to być np. zabijanie wrogich form życia, odkrywanie nowych gatunków i rozmaitych znalezisk, które następnie będziemy katalogować w globalnej bazie danych, a także zbieranie surowców, które będziemy mogli spieniężyć w specjalnych punktach handlowych, rozsianych po całym uniwersum. Zdobyte w ten sposób środki możemy zaś przeznaczyć m.in. na zakup coraz lepszych statków, zwiększając ich prędkość poruszania się, zdolności obronne czy z góry ograniczoną pojemność ładowni. Co bardzo istotne, w grze możemy posiadać tylko jeden statek, tak więc nabycie nowego oznacza konieczność sprzedania dotychczas używanego modelu.

2.2. Walka, przestrzeganie prawa i śmierć

Mimo że w No Man’s Sky główny nacisk położony został na eksplorację, podczas zabawy nie zabraknie również okazji do walki, a naszymi przeciwnikami mogą stać się zarówno wrogie gatunki fauny, jak i np. kosmiczni piraci. Dzięki ogromnej swobodzie działania, która w żaden sposób nie determinuje sposobu dążenia graczy do celu, w grze znajdzie się też zapewne grupa graczy z radością polująca na innych, czy to celem zdobycia posiadanych przez nich surowców, czy zwyczajnie dla uprzykrzenia im życia. Z jednej strony twórcy nie potępiają tego typu postaw, co jednak nie oznacza, że w No Man’s Sky możemy zupełnie bezkarnie latać po wszechświecie i niszczyć wszystko, co nawinie nam się pod celownik. W grze pojawia się bowiem system, podobny do gwiazdek z serii Grand Theft Auto, a im większy chaos będziemy czynić w przestrzeni, tym większą zwrócimy na siebie uwagę stróżów prawa. Ekspedycje mające na celu zlikwidowanie „przestępcy” mogą różnić się składem i siłą ognia, zależnymi od popełnionych przez gracza wykroczeń. W identyczny sposób system zadziała również na powierzchni planet. Jeśli zarobimy tylko jedną gwiazdkę, możemy spodziewać się ataku małych latających robotów, ale już w przypadku czterech, do akcji wkroczą potężne mechy!

Stróże prawa w grze skutecznie utemperują nasze niszycielskie zapędy.

W świecie No Man’s Sky niemal każde działanie przyniesie ze sobą określone konsekwencje, tak więc zarówno podczas walki ze zwierzętami, jak i w trakcie ucieczki przed stróżami prawa będziemy mogli zginąć. Ewentualna śmierć nie przekreśla jednak naszych szans na kontynuowanie rozgrywki. Jeśli przydarzy nam się to na powierzchni planety, obudzimy się ponownie w z góry ustalonym miejscu respawnu, pozbawieni zdobytego w tym miejscu ekwipunku oraz znalezisk, których nie zdążyliśmy skatalogować. Nieco gorzej sytuacja przedstawia się w przypadku śmierci w przestrzeni kosmicznej, gdyż w takim wypadku obok wspomnianych przedmiotów, grający traci także swój statek. Sama postać odrodzi się na najbliższej planecie, jednak aby kontynuować eksplorację kosmosu, gracz będzie musiał zarobić środki na kupno nowego statku.

2.3. Formuła rozgrywki i tryb wieloosobowy

Rozgrywka w No Man’s Sky może toczyć się zarówno w trybie online, jak i bez połączenia z siecią, jednak wybierając ten drugi wariant zabawy pozbawiamy się jednej z kluczowych atrakcji gry, jaką jest możliwość kolektywnego odkrywania wszechświata. Nie bez znaczenia jest tu również fakt, że amatorzy odkrywania nowych układów są za swoje działania odpowiednio wynagradzani i to na dwa różne sposoby. Po dotarciu do umieszczonego w każdym systemie przekaźnika i przesłaniu pozyskanych o danej lokacji informacji do ogromnej bazy danych, mogą oni liczyć na konkretną gratyfikację finansową. Dodatkowo, każdy odkrywca otrzymuje też jednorazową możliwość zmiany losowo wygenerowanej nazwy planety na własną, pozostawiając tym samym trwały ślad swojej obecności na rozległej mapie wszechświata. Wszystkie dokonane w ten sposób odkrycia graczy trafiają do specjalnej, wewnętrznej encyklopedii, która w miarę postępów rozgrywki w sposób naturalny rozrastać się będzie do coraz to większych rozmiarów.

Mimo pewnych analogii do produkcji z gatunku MMO, No Man’s Sky nie jest klasycznym przedstawicielem tego rodzaju gier i w pewnym sensie na nowo definiuje tradycyjne rozumienie terminu Massive Multiplayer Online. Bo choć w świecie gry współegzystować mogą ze sobą miliony graczy, to jednak podczas zabawy przemierzać będziemy go całkiem samotnie i nie jest to kwestia jakichkolwiek ograniczeń technicznych, ale z góry zamierzone posunięcie autorów. Trudno bowiem wyobrazić sobie, aby we wszechświecie złożonym z trylionów planet, z których niektóre odpowiadają swą wielkością naszej Ziemi, spotkanie dwóch graczy było czymś, co zdarza się na porządku dziennym. Jeśli jednak jakimś cudem, podczas rozgrywki dwóch graczy znajdzie się blisko siebie, gra nie będzie nas o tym w żaden sposób informować i jak pokazała praktyka, nie będą oni również w stanie się zobaczyć.

Zamiast klasycznego chatu, możemy jedynie pozostawiać specjalne wiadomości dla innych graczy.

Zgodnie z zamysłem twórców, w grze nie mamy być bowiem członkiem grupy eksploracyjnej, ale samotnym i zdanym wyłącznie na siebie odkrywcą kosmosu, a wspomniane wyżej rozwiązanie doskonale potęguje to uczucie. Od strony technicznej, element ten zrealizowany został w taki sposób, że zamiast jednego, ogólnego lobby, każdy z graczy posiadać będzie jego własną, zindywidualizowaną wersję. Do niej automatycznie podłączeni zostaną znajdujący się w pobliżu gracze, jednak ich maksymalna liczba ograniczona będzie pewnym, z góry narzuconym limitem. W przeciwieństwie do większości gier sieciowych, w No Man’s Sky nie znajdziemy też klasycznych metod komunikowania się graczy, takich jak chat tekstowy czy głosowy. W zamian za to mamy jednak możliwość pozostawiania w różnych miejscach świata specjalnych wiadomości, które przeczytać będą mogli inni przebywający w danej lokacji – niezależnie od tego, czy znajdują się oni w naszym lobby czy nie.

Swoistą ciekawostkę związaną z formułą rozgrywki w No Man’s Sky stanowić może „doświadczenie”, przeprowadzone przez dwóch graczy dzień po premierze gry i udokumentowane w serwisie Reddit. Obaj panowie dogadali się co do czasu i miejsca, w którym mieli się spotkać w czasie swoich transmisji. Niestety okazało się, że choć znajdowali się dokładnie w tym samym miejscu, nie byli w stanie zobaczyć siebie nawzajem. Mimo to, mechanika odkryć zadziałała zupełnie poprawnie – gdy jeden z graczy napotkał nowy kwiat, to podczas oglądania tej samej rośliny przez drugiego gracza, na jego ekranie pojawiło się imię odkrywcy.

Choć szef Hello Games, Sean Murray, zdawał się przedpremierowo potwierdzać możliwość spotkania innych graczy we wszechświecie (mówiąc m.in. „możesz zobaczyć inne postacie, a one mogą widzieć Ciebie”), ostatecznie wygląda na to, że No Man’s Sky jest jednak grą stricte jednoosobową. Potwierdza to informacja zawarta na karcie gry na platformie Steam, według której oferuje ona wyłącznie tryb single player, zaś ostatecznie, w swoim wpisie na Twitterze, przyznaje to nawet sam Sean Murray. Ciekawostkę stanowi jednak fakt, że w europejskich wersjach limitowanych edycji gry, pierwotnie wydrukowana ocena wiekowa gry (PEGI 12) oraz znak informujący o możliwości zabawy online zostały w ostatniej chwili zaklejone nalepką z symbolem PEGI 7. Może to zaś sugerować, że mimo pierwotnych, nieco innych planów, w ostatniej chwili deweloperzy zdecydowali się na ograniczenie elementów sieciowych wyłącznie do możliwości dzielenia się nazwami planet oraz najważniejszych miejsc z innymi graczami.

Wbrew zapowiedziom w premierowej wersji gry nie uświadczyliśmy jednak trybu wieloosobowego.

Temat trybu wieloosobowego nie został jednak na szczęście całkowicie porzucony przez twórców. Chcąc naprawić niekorzystne wrażenie wywołane przez sporą ilość niespełnionych obietnic, przez kolejne miesiące po premierze tytułu deweloperzy z Hello Games intensywnie pracowali nad jego rozwijaniem. W marcu 2018 roku, niedługo po zapowiedzi trzeciej dużej aktualizacji o nazwie NEXT oraz konwersji gry na konsole Xbox One, w sieci pojawiły się spekulacje, że może ono wprowadzić również od dawna oczekiwany przez graczy pełnoprawny tryb multiplayer. Domysły te potwierdzać zdawała się również wyciekła do sieci okładka pudełkowego wydania gry na konsole firmy Microsoft, na której przedstawiono nie jedną (jak w oryginale), lecz cztery postacie.

Wszelkie wątpliwości w tej kwestii rozwiał sam szef Hello Games, Sean Murray, który w wywiadzie udzielonym podczas majowego eventu Inside Xbox, potwierdził dodanie opcji wieloosobowych w NEXT. Przedstawiciel dewelopera zdradził, że opracowywany już od pół roku tryb wieloosobowy pozwoli na doświadczenie wszystkich atrakcji oferowanych przez No Man’s Sky. Gracze będą mogli budować bazy, walczyć w kosmosie czy nawet brać udział w wyścigach pojazdów Exocraft razem ze znajomymi lub losowymi użytkownikami. Te ostatnie to zapewne nie jedyne aktywności dla miłośników rozgrywki PvP, jako że Murray wspomina także o możliwości wizyty innych graczy. Po początkowym rozczarowaniu, jakiego doświadczyli nabywcy premierowej wersji No Man’s Sky, dodanie opcji sieciowych całkowicie zmieni więc wrażenia, płynące z gry Brytyjczyków.

Wraz z zapowiedzią aktualizacji NEXT twórcy zbliżyli się do spełnienia przedpremierowych obietnic.

3. Kwestie techniczne

Mimo że No Man’s Sky tworzony był od podstaw z myślą o nowczesnych komputerach PC oraz konsolach ósmej generacji, pod względem jakości grafiki trudno porównywać tę grę z wysokobudżetowymi produkcjami AAA z PlayStation 4. Już od początku prac nad grą, priorytem twórców była przede wszystkim niczym nieograniczona swoboda rozgrywki oraz eksploracji, co mogło wywrzeć swój wpływ także na warstwę wizualną tytułu. Nie oznacza to jednak, że oprawa graficzna No Man’s Sky stoi na niskim poziomie. Ma za to swój własny, unikalny styl, którego cechą charakterystyczną są „bijące po oczach” i mocno nasycone kolory, co w pewnym sensie przypomina nieco dokonania studia Hello Games z czasów Joe Danger.

Jedną z największych niewiadomych, nad którymi przed premierą gry zastanawiały się całe rzesze graczy, był finalny rozmiar produkcji na dysku komputera lub konsoli. W obliczu zapowiedzi o nieograniczonym wręcz wszechświecie, złożonym z ok. 18 trylionów planet, z których każda zaoferuje nam zupełnie inne biomy, warunki atmosferyczne czy gatunki flory i fauny spodziewano się, że No Man’s Sky może okazać się jedną z najbardziej „dyskożernych” produkcji w historii. Owe spekulacje okazały się całkowicie błędne, kiedy na ok. miesiąc przed premierą gry studio Hello Games poinformowało, że na płycie z grą znajdzie się „tylko” ok. 6 GB danych, z czego spora część przypadnie na zawartość audio.

Świat gry zapełnią miliony proceduralnie generowanych gatunków flory i fauny.

Niewątpliwą siłą gry, dzięki której możliwe stało się stworzenie tak potężnej zawartości przy jednoczesnej oszczędności przestrzeni dyskowej jest autorski silnik studia Hello Games, losowo generujący nie tylko układ planet oraz ich ukształtowanie, ale także wszelkie formy życia, jakie na nich znajdziemy. Podczas prac nad No Man’s Sky twórcy przyznali, że na potrzeby gry stworzyli określoną ilość podstawowych modeli, z których każdy odznacza się kilkoma charakterystycznymi cechami. Tworząc daną jednostkę, gra automatycznie wybiera dany model, a następnie w losowy sposób przypisuje poszczególnym cechom odmienne wartości. Dzięki takiemu rozwiązaniu, z kilku początkowych modeli otrzymać możemy tysiące, a nawet miliony wariantów tego samego zwierzęcia czy drzewa. Podobny system odpowiada również za generowanie unikatowych broni czy statków kosmicznych, w efekcie czego w No Man’s Sky trudno byłoby znaleźć dwóch graczy, dysponujących np. takim samym ekwipunkiem.

3.1. Ścieżka dźwiękowa

Przy okazji technikaliów, warto z pewnością odnotować fakt, że na ścieżkę dźwiękową gry złożyły się utwory autorstwa brytyjskiego zespołu postrockowego o nazwie 65daysofstatic oraz dokonania kompozytora muzyki ambientowej Paula Weira. Co ciekawe, ambientowa część soundtracku – podobnie jak i sama gra – tworzona jest losowo, wykorzystując do tego celu potężną bibliotekę loopów oraz specjalny system generowania muzyki o nazwie Pulse, zaprojektowany przez samego Weira. Na początku sierpnia 2016 roku, a więc na niespełna dwa tygodnie przed premierą gry, na kanale 65daysofstatic w YouTube oraz w serwisie/aplikacji Spotify udostępniono ponad 40 minut muzyki ze ścieżki dźwiękowej gry w wykonaniu zespołu. Album zatytułowany został No Man’s Sky: Music for an Infinite Universe i poza dystrybucją cyfrową sprzedawany jest także w formie tradycyjnych winyli oraz płyt CD.

3.2. Informacje o wersji PC

Minimalna konfiguracja sprzętowa, niezbędna do uruchomienia No Man’s Sky na komputerze klasy PC przedstawia się następująco:

• Procesor Intel Core i3,
• 8 GB RAM,
• Karta grafiki z min. 1,5 GB RAM (GeForce GTX 480 lub lepsza),
• 10 GB miejsca na dysku twardym (gra plus przyszłe aktualizacje),
• System operacyjny Windows 7.

Podczas rozmowy z fanami za pośrednictwem serwisu Reddit, przedstawiciele studia Hello Games ujawnili, że pecetowa wersja gry pozwoli na konfigurowanie wartości pola widzenia, czyli tzw. POV (ang. Point of View). Co godne pochwały, gracze mogą wybrać oddzielne ustawienia dla widoku z kokpitu statku, a oddzielne dla sekcji FPP. W grze pojawia się również opcja wygładzania krawędzi techniką FXAA (ang. Fast Approximate Anti-Aliasing). Przy okazji potwierdzono także informację, że No Man’s Sky w wersji na PC oraz PlayStation 4 korzystać będzie z odrębnych serwerów.

Pecetowa wersja gry zaczęła od poważnych problemów technicznych.

Niestety w dniu pecetowej premiery No Man’s Sky wyszły na jaw pierwsze poważne problemy tej wersji gry. Jednym z najczęściej pojawiających się zarzutów była słaba optymalizacja, objawiająca się drastycznymi spadkami płynności nawet na komputerach, które bez problemu są w stanie obsłużyć nowego Dooma czy Wiedźmina 3 w najwyższych ustawieniach graficznych. Choć w minimalnych wymaganiach sprzętowych gry wymieniana jest karta grafiki GeForce GTX 480, w praktyce okazało się, że posiadacze dużo lepszego GTX 980 często narzekali na animację, spadającą do 10 klatek na sekundę. Prawdziwą plagą pecetowego No Man’s Sky okazał się jednak zwyczajny brak możliwości uruchomienia produkcji – w wielu przypadkach gra zawieszała się na ekranie startowym, nie pozwalając nawet przejść do głównego menu.

Wspomniane wyżej problemy techniczne wydawała się mieć niemal połowa graczy, recenzujących produkcję Hello Games na platformie Steam, a ich efektem okazało się blisko 10 tysięcy negatywnych recenzji tj. ponad 45% wszystkich ocen, wystawionych zaledwie dzień po pecetowej premierze No Man’s Sky. Można również założyć, że jedną z konsekwencji takiego stanu rzeczy były pierwsze straty finansowe poniesione przez dewelopera, gdyż spora część graczy wobec braku możliwości uruchomienia gry decydowała się skorzystać z dostępnej na Steam opcji zwrotu pieniędzy. Mimo że twórcy No Man’s Sky błyskawicznie zabrali się do pracy nad przygotowaniem stosownej łatki (czytaj w dziale 4.4.), cała sytuacja pozostawiła dość niekorzystne wrażenie, przez które pecetowego debiutu gry z całą pewnością nie można zaliczyć do udanych.

3.3. Wydajnośc gry na PlayStation 4

Dzień po amerykańskiej premierze gry na konsolach PlayStation 4, w sieci pojawiło się również sporo materiałów, poruszających kwestie techniczne oraz temat płynności działania No Man’s Sky na sprzęcie firmy Sony. Okazało się m.in., że konsolowa wersja gry ma limit wyświetlania 30 klatek na sekundę i podczas gry spadki płynności animacji poniżej tej wartości nie zdarzają się zbyt często. Wyjątek stanowi tu korzystanie z dopalaczy podczas eksplorowania statkiem kosmicznym nowych planet, kiedy to konsola daje radę wygenerować jedynie 20 lub mniej klatek na sekundę. Problemy te znikają jednak, gdy zwolnimy prędkość lotu, a także w sytuacji gdy później powracamy w tę samą lokację. Spadek wydajności w tym konkretnym przypadku wynika w głównej mierze z proceduralnego systemu generacji świata, który mocno obciąża procesor konsoli. Dzięki temu nie musimy jednak wpatrywać się w ekran ładowania danych po każdej kolejnej podróży.

Spora część ww. problemów, z jakimi borykali się posiadacze PlayStation 4 została naprawiona wraz z wydaniem łatki 1.04, o której piszemy szerzej w dziale 4.4.

4. Premiera gry

Oficjalna, światowa premiera gry No Man’s Sky zaplanowana została na 9 sierpnia 2016 roku, przy czym tytuł ukazał się 9 sierpnia na terenie USA, a dzień później zawitał do Europy. Na obu planowanych platformach sprzętowych tzn. na konsolach PlayStation 4 oraz komputerach PC, tytuł pojawił się jedynie w oryginalnej, angielskiej wersji językowej. Pecetowa edycja gry dostępna jest wyłącznie w dystrybucji elektronicznej, za pośrednictwem sklepów cyfrowych Steam, GOG.com, Humble Store oraz iam8bit (tylko tu nabędziemy ekskluzywną wersję Explorer’s Edition). No Man’s Sky na konsolę firmy Sony otrzymaliśmy zaś zarówno w wersji cyfrowej, dostępnej do nabycia za pośrednictwem PSN Store, jak i klasycznej wersji pudełkowej (w wariancie standardowym i limitowanym). Jej dystrybutorem na terenie naszego kraju jest firma Sony Polska.

Pod koniec lipca 2016 roku, a więc na niespełna dwa tygodnie przed planowaną premierą gry, na oficjalnej stronie No Man’s Sky pojawiła się informacja, że gra ukaże się na komputerach PC trzy dni później niż na konsolach PlayStation 4, tzn. 12 sierpnia. Pomimo faktu, że na stronach Steam oraz Humble Store data premiery wersji pecetowej pozostała początkowo niezmieniona, kilka dni później wiadomość tę potwierdził szef studia Hello Games, Sean Murray. Przy okazji wyjaśnił on, że powodem opóźnienia jest celowa chęć wydania gry w tym samym dniu na całym świecie (inaczej niż w przypadku wersji konsolowej). Jednocześnie dowiedzieliśmy się również, że na konsolach firmy Sony bawić będą mogły się również osoby, nie posiadające aktywnego abonamentu PlayStation Plus, który standardowo jest tu jak wiemy elementem niezbędnym do rozgrywki w multiplayerze. Decyzja ta wynika zaś z faktu, że choć połączenie z siecią jest przez samych twórców wysoce zalecane, No Man’s Sky to w gruncie rzeczy tytuł singleplayerowy (patrz: dział 2.3).

Na konsolach Xbox One gra dostępna będzie ze wszystkimi dotychczasowymi aktualizacjami.

Ponad półtora roku po premierze No Man’s Sky na pecetach i konsolach PlayStation 4, przy okazji zapowiedzi kolejnej dużej aktualizacji o nazwie NEXT, studio Hello Games poinformowało, że ich produkcja ukaże się w końcu również na konsolach z rodziny Xbox One. Co ważne, tytuł udostępniono zarówno w wersji cyfrowej, jak i w wydaniu pudełkowym (za które odpowiada firma 505 Games) i uwzględnia on wszystkie dotychczasowe aktualizacje, włącznie z nadchodzącą, wprowadzającą od dawna wyczekiwany przez graczy tryb wieloosobowy. Nie zapomniano też o dodatkowych opcjach oferowanych przez konsole Xbox One X – posiadacze najmocniejszych maszyn firmy Microsoft otrzymali więc także m.in. wsparcie rozdzielczości 4K oraz technologii HDR. Edycja No Man’s Sky na Xboksa One trafiła na rynek amerykański w tym samym dniu co wspomniana aktualizacja NEXT, tj. 24 lipca 2018 roku, zaś na rynek europejski trzy dni później.

4.1. Edycje standardowe i specjalne

Bonusowy statek Horizon Omega do zamówień przedpremierowych.

Standardowa edycja gry No Man’s Sky na komputery PC dostępna jest za pośrednictwem sklepów cyfrowych Steam i Humble Store w cenie 59,99 euro oraz na platformie GOG.com w cenie 66,09 dolarów (co po przeliczeniu na złotówki daje kwotę ok. 260 złotych). Do wszystkich zamówień przedpremierowych w ww. sklepach dołączany jest specjalny bonus w postaci statku kosmicznego Horizon Omega, wyposażonego w ulepszony hipernapęd oraz zwiększoną siłę ognia. W sklepie iam8bit nabyć możemy zaś ekskluzywną wersję kolekcjonerską o nazwie Explorer’s Edition, która wyceniona została 149,99 dolarów (ok. 600 złotych).

No Man’s Sky: Explorer’s Edition (PC)

• Kod do pobrania cyfrowej wersji gry,
• 20-centymetrowa, metalowa i ręcznie malowana replika jednego z dostępnych w grze statków kosmicznych wraz z zestawem naklejek,
• Metalowa przypinka odkrywcy,
• Ekskluzywne opakowanie kolekcjonerskie ze zdejmowaną tapetą w formie dioramy,
• Tajemniczy przedmiot, który zostanie ujawiony w dniu premiery.

Zawartość No Man’s Sky: Explorer’s Edition na PC.

No Man’s Sky na konsolę PlayStation 4 możemy nabyć zarówno w wersji cyfrowej, jak i pudełkowej. Edycja standardowa dostępna za pośrednictwem PSN wyceniona została na 249 złotych, zaś jako bonus do wszystkich zamówień przedpremiowych otrzymujemy ulepszony statek kosmiczny Alpha Vector, premię początkową w wysokości 10.000 Units oraz dynamiczne tło dla interfejsu konsoli. W przypadku wersji pudełkowej, polecamy Wam skorzystanie z naszej porównywarki cenowej. Tu dostępne są zarówno edycje standardowe (wraz z przedpremierowymi bonusami), jak i droższa o ok. 30 procent edycja limitowana.

No Man’s Sky: Limited Edition (PS4)

• Gra No Man’s Sky na płycie Blu-ray,
• Eksluzywny steelbook,
• 48-stronnicowa książka z grafikami koncepcyjnymi,
• Komiks autorstwa Dave’a Gibbonsa, Jamesa Swallowa oraz Angusa McKie,
• Bonusy przedpremierowe,
• Dynamiczne tło dla interfejsu konsoli.

Zawartość edycji limitowanej na PlayStation 4.

4.2. Pierwsze recenzje gry

Pierwsze recenzje No Man’s Sky pojawiły się już w dniu premiery gry na konsoli PlayStation 4, choć ze względu na specyfikę produkcji spora część recenzentów wstrzymała się z jej ostateczną oceną, dając sobie nieco więcej czasu na testy. Mimo całkiem niezłych ocen końcowych, ogólny wydźwięk większości opinii jest podobny. No Man’s Sky nie okazał się spodziewanym przełomem i choć z pewnością jest to ciekawy projekt, tak gigantyczny obszar udostępniony do eksploracji nie przekłada się niestety na nieskończoną ilość radości płynącej z zabawy.

Wśród zalet gry wymienia się przede wszystkim samo uniwersum i jego ogrom, świetnie wypada też warstwa dźwiękowa. Narzekania kierowane są zaś w stronę tego, czego obawiano się najbardziej jeszcze przed premierą – na dłuższą metę gra jest po prostu nieco monotonna i choć poszczególne planety różnią się od siebie, z czasem wrażenie odkrywania unikalnych rzeczy mija. Podkreśla to m.in. Jim Sterling z The Jimquisition pisząc, że odwiedził wiele planet, spotkał wielu obcych, ale ani raz nie był zaskoczony, a każda kolejna lokacja jest tylko „inaczej pomalowanym domem dla tej samej rutyny”. Podobną opinię znaleźć możecie w naszej recenzji gry, opatrzonej znamiennym dopiskiem 18 trylionów robienia tego samego. Mimo że No Man’s Sky potrafi dać graczom sporą ilość frajdy, po kilkunastu godzinach spędzonych z grą można odnieść wrażenie, że widziało się już wszystko.

Wybrane recenzje No Man’s Sky:

• PlayStation LifeStyle – 9/10;
• Time – 4,5/5;
• Cheat Code Central – 3,9/5;
• Destructoid – 7/10;
• The Jimquisition – 5/10;
• God is a Geek – 7,5/10;
• IGN – 6/10;
• GameSpot;
• Polygon.

W dziale 5.3. znajdziecie również wideorecenzję gry, przygotowaną przez naszych kolegów z redakcji serwisu tvgry.pl.

Po kilkunastu godzinach spędzonych z grą wrażenie unikalności kolejnych planet mija.

Ciekawą formę recenzji No Man’s Sky stanowić może zestawienie, przygotowane przez użytkownika serwisu Reddit o pseudonimie MeetWayneKerr, który porównał zapowiadaną przez twórców zawartość z tym, co znalazło się w finalnej wersji gry. Zestawienie pokazuje m.in., że zabrakło w niej chociażby planet z pierścieniami czy też takich, które są w całości pokryte piaskiem. MeetWayneKerr wymienia także brak rzek i strumyków, możliwości hakowania zamkniętych drzwi, różnych rodzajów statków czy właściwemu każdej frakcji systemu reputacji o istotnym wpływie na rozgrywkę. W porównaniu nie mogło oczywiście zabraknąć kontrowersyjnego aspektu rozgrywki wieloosobowej oraz możliwości interakcji z innymi graczami, która choć pierwotnie zapowiadana – również nie znalazła się w No Man’s Sky (patrz: dział 2.3.). Pełną listę „brakującej” zawartości możecie znaleźć pod tym adresem.

4.3. Wyniki sprzedażowe i spadek popularności

Wobec ogromnego zainteresowania, jakim produkcja studia Hello Games cieszyła się już na etapie powstawania, trudno dziwić się, że swoje pierwsze sukcesy sprzedażowe No Man’s Sky odnotował jeszcze przed oficjalną premierą. W dwóch kolejnych tygodniach, poprzedzających rynkowy debiut gry (tzn. 24 - 30 lipca oraz 31 lipca - 1 sierpnia) tytuł zajmował pierwsze miejsce na liście najlepiej sprzedających się gier na platformie Steam, wyprzedzając tak utytułowanych konkurentów, jak Doom, ARK: Survival Evolved, Fallout 4 czy Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege. Tendencja ta utrzymała się jeszcze w trzech kolejnych tygodniach, jednak pod koniec sierpnia No Man’s Sky został w końcu zdetronizowany przez długo oczekiwane RPG akcji Deus Ex: Rozłam Ludzkości.

Pomimo dość poważnych problemów technicznych wersji pecetowej (patrz: dział 3.2.), wg danych z serwisu Steam Charts, w dniu premiery gry ok. godz. 21 w No Man’s Sky bawiło się łącznie ponad 212 tysięcy graczy, co uczyniło produkcję Hello Games największym tegoroczym debiutem na Steamie. Dla porównania, zajmujące kolejne miejsca w rankingu XCOM 2 oraz Dark Souls III zgromadziły przed monitorami „tylko” ok. 130 tysięcy grających. Równie dużym sukcesem okazał się debiut No Man’s Sky na PlayStation 4, gdzie gra z miejsca trafiła na sam szczyt rankingów sprzedażowych, wg których był to najlepszy start nowej marki na tej konsoli oraz drugi tytuł pod względem liczby sprzedanych egzemplarzy (za zajmującym pozycję lidera Uncharted 4: Kres Złodzieja).

Produkcja studia Hello Games znalazła również uznanie w oczach rodzimych graczy, choć w Polsce gra nie ukazała się w wersji pudełkowej na PC. Tuż po premierze No Man’s Sky zadebiutował jednak na pierwszym miejscu listy bestsellerów Empiku na konsolę PlayStation 4, spychając z pozycji lidera grę LEGO Star Wars: Przebudzenie Mocy.

No Man’s Sky wleciał na listy bestsellerów z prędkością światła i …równie szybko z niej spadł.

Pomimo faktu, że tuż po premierze No Man’s Sky bił kolejne rekordy i zawojował niemal wszystkie listy bestsellerów, dość szybko okazało się, że w przypadku gry może powtórzyć się sytuacja, jakiej byliśmy świadkami chociażby przy okazji innego tegorocznego hitu Tom Clancy’s The Division. Już dwa tygodnie po rynkowym debiucie gry, No Man’s Sky zanotował drastyczny spadek zainteresowania graczy, na co wpływ miały z całą pewnością takie elementy, jak liczne problemy techniczne, kontrowersje związane z brakiem multiplayera czy zwyczajnie niespełnione oczekiwania nabywców.

Zgodnie z danymi z serwisu SteamCharts, pod koniec sierpnia w produkcję studia Hello Games bawiło się już tylko niecałe 20 tysięcy osób, co stanowi więcej niż 90-procentowy spadek wobec ponad 212 tysięcy graczy w dniu premiery. Dla porównania, inne tegoroczne hity, takie jak XCOM 2 czy wspomniany wyżej The Division, zanotowały w identycznym okresie spadek zainteresowania graczy odpowiednio o 63,7 oraz 35,9 procent. Powyższe dane potwierdzają również informacje, udostępnione przez serwis SteamSpy. Wynika z nich m.in., że o ile w dniu premiery No Man’s Sky liczba grających wyniosła ponad 160 tysięcy, to już dwa tygodnie po debiucie gry wartość ta zmalała do zaledwie 17 tysięcy, co stanowi spadek o ok. 90 procent. Tym samym jedna z najbardziej oczekiwanych gier ostatnich miesięcy – mimo doskonałego startu – już pod koniec pierwszego miesiąca sprzedaży okazała się jednym z największych rozczarowań roku na Steam.

Niespełnione zapowiedzi stały się przyczyną poważnych problemów twórców No Man’s Sky.

W kolejnych miesiącach produkcja studia Hello Games w drastycznym tempie traciła kolejnych graczy. Po dwóch miesiącach od debiutu na Steam, zaledwie 32% pecetowych graczy wypowiedziało się pozytywnie o No Man’s Sky (w samym wrześniu tylko 11%), a doniesienia z końca września pokazały, że dzienna liczba graczy dość często nie przekraczała nawet tysiąca. Oliwy do ognia dolewały zaś liczne udostępniane przez graczy materiały, w których wytykano grze brak wielu elementów (np. trybu multiplayer), szumnie zapowiadanych przez twórców jeszcze przed jej premierą. Spadek zainteresowania graczy nie był jednak jedyną konsekwencją ww. działań, gdyż twórcy z Hello Games musieli dodatkowo stawić czoła oskarżeniom o fałszywą reklamę. Wszystko to na skutek oficjalnej skargi, jaką jeden z użytkowników gry wystosował do organizacji ASA (Advertising Standards Authority), czuwającej w Wielkiej Brytanii nad standardami marketingu. Cała sprawa zakończyła się jednak oczyszczeniem studia z zarzutów, zaś szczegółową argumentację tej decyzji znaleźć możecie m.in. w naszym newsie z 30 listopada.

Rozpętana wokół No Man’s Sky afera stała się także przyczynkiem do znacznie szerszej dyskusji, dotyczącej dość powszechnych w branży przypadków, kiedy to finalne wersje gier w dużym stopniu odbiegają od tego, co prezentowali ich twórcy na etapie produkcji. Jednym z pośrednich efektów tejże dyskusji stało się m.in. wyraźne zaostrzenie kryteriów, dotyczących prezentowania gier w sklepie Steam. Zgodnie z nowymi wytycznymi, każdy screenshot obecny na karcie produktu ma reprezentować sprzedawaną grę oraz faktyczną rozgrywkę. Niedopuszczalne są za to takie elementy, jak zdobyte nagrody, grafiki z fazy tworzenia gry, prerenderowane klatki z filmików czy zawartość edycji kolekcjonerskiej. Dość znamienna w całym tym zamieszaniu wydaje się postawa twórców z Hello Games, którzy w okresie nagonki niemal całkowicie zaprzestali jakiejkolwiek komunikacji z graczami, informując jedynie w dość lakoniczny sposób o tym, że skupiają się na pracy nad ulepszaniem swojej produkcji, a także przenaczoną do niej nową zawartością.

4.4. Stopniowe odzyskiwanie sympatii graczy

Fatalny debiut No Man’s Sky, wywołany w głównej mierze przez niespełnione zapowiedzi twórców, podsycane dodatkowo udziałem w licznych aferach (np. oskarżenia o fałszywą reklamę czy bezprawne wykorzystanie opatentowanej formuły) sprawiły, że do produkcji Hello Games dość szybko przylgnęła spora ilość nieprzychylnych łatek, w tym m.in. niechlubny tytuł „najgorszej gry wszechśwata”. Godny podkreślenia jest jednak fakt, że ekipa pod wodzą Seana Murraya nie załamała rąk, poświęcając kolejne, długie miesiące na dopieszczanie swojej produkcji i choć częściowe dostosowanie jej do pierwotnych oczekiwań graczy. Wydawane odpowiednio w listopadzie 2016 i marcu 2017 roku duże aktualizacje gry (o których szerzej piszemy w dziale 4.5.), stopniowo poprawiały jej odbiór, przekonując do wypróbowania No Man’s Sky coraz większą ilość sceptycznie dotąd nastawionych graczy.

Jedna z atrakcji aktualizacji 1.3 to portale, pozwalające na szybką podróż między planetami.

Przysłowiowym strzałem w dziesiątkę okazała się jednak dopiero opublikowana w sierpniu 2017 roku akualizacja 1.3 (zwana Atlas Rises), która wprowadziła do gry m.in. dodatkowe 30 godzin fabuły, nowy model ekonomiczny, możliwość edytowania terenu, a przede wszystkim namiastkę zapowiadanego przed premierą gry trybu kooperacji. W przeciągu kilku dni po premierze patcha, oceny użytkowników serwisu Steam, wystawione w przeciągu 30 ostatnich dni, po raz pierwszy od dłuższego czasu zmieniły sę na „w większości pozytywne”.

W ślad za tym, wyraźnemu zwiększeniu uległa także liczba graczy – o ile przed premierą łatki, w pecetowe No Man’s Sky bawilło się średnio 500-1000 osób jednocześnie, to po wydaniu patcha 1.3. liczba ta podskoczyła do prawie 15 tysięcy. Z pewnością należy pamiętać, że ogół ocen użytkowników Steama pozostaje w dalszym ciągu „w większości negatywny”, a w szczytowym momencie tuż po premierze gry, w No Man’s Sky bawiło się nawet 200 tysięcy osób jednocześnie. I choć wielu graczy zapewne nigdy nie wybaczy twórcom z Hello Games fatalnego debiutu ich produkcji, to z całą pewnością nie można odmówić brytyjskim deweloperom zaangażowania i ogromnego wysiłku, jaki włożyli oni w naprawienie swoich własnych błędów.

11 lipca 2018 roku, a wiec na niecałe dwa tygodnie przed premierą czwartej dużej aktualizacji o nazwie NEXT, wydawca No Man’s Sky – firma 505 Games opublikowała krótki film przedstawiający subiektywną listę 11 najważniejszych zmian, jakie zaszły w produkcji Hello Games począwszy od dnia premiery. Na liście znalazły się kolejno takie elementy jak:

• ulepszony system handlu,
• portale,
• nowe biomy i algorytmy tworzenia terenu,
• pojazdy naziemne,
• nowe tryby zabawy,
• budowanie baz,
• misje i fabuła,
• manipulacja terenem,
• wraki statków,
• ulepszona walka kosmiczna,
• potężne okręty transportowe.

Wliczając do powyższego zestawienia najważniejsze elementy wspomnianej aktualizacji NEXT, w tym przede wszystkim wyczekiwany od dnia premiery tryb wieloosobowy można powiedzieć, że po blisko dwóch latach od swego rynkowego debiutu No Man’s Sky stało się wreszcie grą, jaką chcieliśmy otrzymać od samego początku. Grą, którą dziś można polecić każdemu fanowi kosmicznych sandboksów.

4.5. Łatki i aktualizacje

W wywiadzie dla magazynu Red Bull, jaki ukazał się tuż po rynkowej premierze No Man’s Sky, szef studia Hello Games Sean Murray odniósł się do tematu ewentualnych dodatków DLC do gry. Wynika z niego, że deweloperzy pragną oddać w ręce graczy masę dodatkowej zawartości, takiej jak nowe bazy, frachtowce itp. Co więcej, zamierzają to zrobić zupełnie za darmo, wychodząc z założenia, że gracze, którzy już raz kupili No Man’s Sky, powinni otrzymać także nowe elementy gry bez płacenia za nie większej ilości pieniędzy. Taka godna pochwały i naśladowania postawa studia Hello Games oznaczałaby, że twórcy nie przewidują żadnych płatnych dodatków DLC do gry, a jedynie darmowe patche z dodatkową zawartością. Ziarno niepewności w tym temacie zasiał jednak kilka dni później sam Sean Murray w rozmowie z dziennikarzem Daily Star. Stwierdził on m.in., że być może w przyszłości pojawi się jakiś powód, dla którego studio nie będzie mogło pozwolić sobie na dodanie nowej zawartości bez pobierania za nią opłat. Jak jednak będzie w praktyce, zapewne czas pokaże.

Pierwsza aktualizacja do gry wprowadza ogromną liczbę nowości i ulepszeń.

Patch 1.03 (tzw. Day One Patch)

Prace nad pierwszą dużą aktualizacją do No Man’s Sky zakończyły się jeszcze przed rynkową premierą gry, o czym 2 sierpnia 2016 roku poinformował w serwisie Twitter sam Sean Murray. Zostało to podyktowane chęcią wydania tzw. day one patch, do czego od dłuższego czasu przyzwyczaiła nas większość poważnych deweloperów. W przypadku aktualizacji oznaczonej numerem 1.03 mamy jednak do czynienia z czymś więcej, niż tylko łatką, poprawiającą najważniejsze błędy i niedociągnięcia premierowej wersji gry. Lista najważniejszych zmian wprowadzonych w tejże aktualizacji przedstawia się następująco:

• zmodyfikowano algorytm odpowiedzialny za generowanie świata gry, dzięki czemu galaktyki stały się nawet do 10 razy większe niż dotychczas, oferując również nieobecne wcześniej biomy (wliczając w to planety z ekstremalnymi warunkami klimatycznymi oraz martwe księżyce),
• zróżnicowano obecne w grze zwierzęta pod względem ich funkcjonowania w przyrodzie oraz diety, przy czym odpowiednie dobranie tej ostatniej przekłada się na odmienne korzyści w zależności od gatunku (na przykład powiadamianie o obecności rzadkiego łupu),
• Dodano trzy nowe ścieżki, którymi może podążyć kontrolowana przez nas postać,
• zwiększono miejsce w ekwipunku postaci (2.5-krotnie) oraz ładowni statku (5-krotnie),
• Wydatnie rozbudowano system handlu, dzięki czemu każdy układ słoneczny i każda planeta mają teraz odmienne potrzeby, w zależności do sytuacji ekonomicznej w galaktyce,
• zwiększono liczbę dostępnych statków, które stały się jednocześnie znacznie bardziej rozbudowane; w ślad za tym wprowadzono również większe zróżnicowanie pomieszczeń statków kosmicznych,
• wprowadzono możliwość pojawiania się rozległych jaskiń o głębokości do 128 metrów,
• zbalansowano kilkaset różnych ulepszeń i wprowadzono ich nowe, niedostępne wcześniej rodzaje,
• poprawiono system celowania oraz trafień krytycznych,
• usprawniono działanie sztucznej inteligencji,
• poprawiono efekty graficzne, takie jak oświetlenie, efekty nieba etc.

Ważną informację związaną z aktualizacją 1.03 stanowi fakt, że jej instalacja nie jest konieczna do działania gry, a po jej wgraniu nadal będziemy mogli korzystać z poprzedniego pliku zapisu. Uniemożliwi nam to jednak korzystanie z dobrodziejstw aktualizacji, do czasu skasowania starego stanu gry.

Patch 1.04

Aktualizacja o numerze 1.04 to pierwszy patch, który pojawił się już po premierze No Man’s Sky w odpowiedzi na liczne problemy techniczne, takie jak drastyczne spadki płynności animacji, a w skrajnych przypadkach nawet niemożność uruchomienia gry. Wczesna wersja łatki pojawiła się w serwisie Steam we wtorek 16 sierpnia, zaś finalny build trafił do użytkowników pecetów oraz konsol PlayStation 4 kilka dni później. Wśród najważniejszych zmian wprowadzonych przez patch 1.04 wymienić warto przede wszystkim:

• poprawione działanie gry na niektórych konfiguracjach sprzętowych,
• zwiększenie płynności animacji na słabszych pecetach,
• poprawa stabilności gry na konsolach PlayStation 4,
• wsparcie dla procesorów AMD Phenom oraz kart grafiki z serii Radeon 6000,
• poprawione działanie myszy,
• likwidacja błędu, w wyniku którego gracze tracili swoje pliki zapisu.

Zgodnie z zapewnieniami szefa studia Hello Games, patch 1.04 rozwiązuje ok. 70 procent problemów, jakie pojawiały się w raportach wysyłanych przez graczy tuż po premierze No Man’s Sky.

Aktualizacja 1.1 wprowadza m.in. oczekiwaną opcję budowania baz.

Patch 1.1 (Foundation Update)

Po dość długim okresie milczenia, w trakcie którego twórcy z Hello Games musieli stawić czoła prawdziwej nagonce, wywołanej przez niespełnione oczekiwania graczy, postanowili oni dołożyć wszelkich starań, aby choć częściowo odzyskać wyraźnie nadwątlone zaufanie graczy. Pod koniec listopada na oficjalnym blogu gry ukazała się informacja, zapowiadająca całą serię patchów wraz z nową zawartością. 27 listopada 2016 roku udostępniona została pierwsza tak duża aktualizacja do gry No Man’s Sky, opatrzona nazwą The Foundation i kładąca nowe fundamenty pod dalszy rozwój projektu.

Najważniejszą nowością wprowadzoną wraz z patchem 1.1 jest anonsowana wcześniej opcja budowania baz, oferująca całkiem spory stopień skomplikowania. Dzięki niej, gracze mogą na każdej odwiedzonej planecie stworzyć ze specjalnych modułów własne lokum i wzbogacać je licznymi dekoracjami. Do nowo utworzonych baz można werbować kosmitów (np. do pomocy w badaniach naukowych), a także uprawiać w nich kilka rodzajów roślin. Istnieje także opcja konstruowania portali, pozwalających na teleportowanie się z bazy na stacje kosmiczne i z powrotem. Co ciekawe, łatka wprowadza również podział na trzy tryby rozgrywki:

• Normal Mode – tryb identyczny z tym, co do tej pory oferowało nam No Man’s Sky,
• Creative Mode – tryb pozwalający na eksplorację galaktyki z nieograniczoną ilością surowców i nieśmiertelnością,
• Survival Mode – tryb, który czyni rozgrywkę znacznie trudniejszą, poprzez wzmocnienie przeciwników i zmniejszenie ilości surowców odnajdywanych podczas zabawy.

Na tym nie kończy się jednak lista wprowadzonych nowości. Wraz z patchem 1.1 gracze otrzymali opcję kupowania wielkich, ale bardzo drogich statków transportowych, które można załadowywać surowcami. Wnętrza tych jednostek da się również modyfikować i ulepszać, wykorzystując system podobny do tego odpowiedzialnego za rozbudowę bazy. Nie zapomniano również o werbowaniu załogi. Łatka 1.1 wprowadza także nowe, niedostępne wcześniej typy surowców i dodatkowe technologie oraz ulepsza interfejs użytkownika. Pewien lifting przeszła oprawa graficzna gry, w której dodano m.in. możliwość włączenia wygładzania krawędzi TAA i efektu motion blur. Poprawiono również optymalizację silnika i umożliwiono włączenie streamowania tekstur, co w zamierzeniu twórców powinno zwiększyć płynność rozgrywki na słabszych komputerach. Listę zmian zamyka masa usuniętych błędów technicznych.

We własnoręcznie wykreowanych bazach możemy zająć się m.in. uprawą roślin.

Patche 1.12 i 1.13

Opisanej wyżej dużej aktualizacji 1.1 towarzyszą opublikowane odpowiednio 7 i 12 grudnia 2016 roku łatki oznaczone numerek 1.12 oraz 1.13. Przede wszystkim eliminują one kilka pomniejszych błędów, zauważonych już po wprowadzeniu Foundation Update. Jedym z istotniejszych elementów stanowi tu m.in. zupełnie nowy sposób instalacji modów, dzięki któremu nie powinny one sprawiać kłopotów wraz z kolejnymi patchami do gry. Wprowadzono również specjalny system, ostrzegający użytkowników przed niewspieranymi modyfikacjami, często powodującymi błędy. Patche 1.12 i 1.13 to zarazem pierwsze z łatek, wprowadzonych zgodnie z nową polityką aktualizacji Hello Games. Wedle jej założeń, wszystkie kolejne patche implementowane są do gry najpierw w wersji testowej, zaś do wersji finalnej trafiają dopiero wtedy, gdy studio uzna je za stabilne.

Patch 1.2 (Path Finder Update)

Po trzech miesiącach od ostatniej aktualizacji No Man’s Sky, w dniu 8 marca 2017 roku twórcy ze studia Hello Games zapowiedzieli kolejny duży patch, który miał swą premierę już następnego dnia na obu platformach sprzętowych tzn. komputerach PC i konsolach PlayStation 4. Łatka 1.2 (znana również pod nazwą Path Finder Update) to największy jak dotąd patch do gry, który niesie ze sobą masę nowości i ulepszeń, a jego zawartość częściowo potwierdza plotki, jakie pojawiły się w sieci w połowie stycznia 2017 roku na łamach portalu Power Up Gaming.

Bazy, statki i pojazdy

Wprowadzoną w poprzedniej aktualizacji możliwość własnoręcznego budowania baz rozszerzono o opcję ich udostępniania innym graczom. Możemy to robić z poziomu samej gry, a na PC dodatkowo za pomocą Steam Workshop, zaś do dzielenia się swoimi kreacjami dodatkowo zachęca fakt, że przy okazji ponad dwukrotnie zwiększono liczbę elementów konstrukcyjnych. Ponadto hangar w naszym krążowniku transportowym możemy teraz zapełniać wieloma małymi statkami, co ma kluczowe znaczenie, gdyż łatka wprowadziła również ich podział na cztery typy, zapewniające lepsze osiągi w swoich specjalizacjach. Wahadłowiec (ang. Shuttle) ma ogólne przeznaczenie, we wszystkich zadaniach sprawdzając się przyzwoicie. Myśliwiec (Fighter) nadaje się oczywiście głównie do walki, Spedytor (Hauler) ma zwiększoną pojemność ładowni, a Podróżnik (Explorer) może pochwalić się bardziej zaawansowanym napędem nadświetlnym. Jednocześnie wszystkie te jednostki są podzielone na klasy jakościowe A, B, C oraz S, z których ta ostatnia jest najlepsza i najrzadsza.

Aktualizacja wprowadziła m.in. pojazdy, służące do eksploracji powierzchni planet.

Narzędzie Multi-tool także zostało podzielone na klasy jakościowe oraz cztery specjalizacje (pistolety, karabiny, eksperymentalne i obcego pochodzenia). W końcu dodano również trzy pojazdy, służące do eksplorowania powierzchni planet. Najmniejszy i najszybszy to Nomad, za sprawą małej wagi potrafiący prześlizgiwać się po powierzchni wody. Średni model to Roamer, a największy, czyli Colossus, małą prędkość maksymalną nadrabia wielką ładownością, pozwalając nam gromadzić duże ilości surowców. Co ciekawe, gracze mogą także konstruować własne tory wyścigowe i udostępniać je innym użytkownikom w celu rywalizacji na czas w ramach sieciowych rankingów.

Zmiany w świecie gry i trybach rozgrywki

Wraz z patchem 1.2, w świecie No Man’s Sky pojawiło się wielu nowych handlarzy. Są oni teraz powiązani z konkretnymi grupami i nie sprzedadzą nam najlepszych technologii, jeśli mamy na pieńku z ich sojusznikami. Wprowadzono także dodatkową walutę w postaci klasterów nanitów, które możemy znaleźć m.in. w porzuconych bazach. W aktualizacji zwiększono też poziom trudności trybu survivalowego oraz wprowadzono tryb permadeath, w którym każda śmierć jest ostateczna i wymusza rozpoczęcie zabawy od nowa. Towarzyszą temu oszywiście nowe osiągnięcia bądź trofea. Ponadto, mając na uwadze sugestie graczy, autorzy wprowadzili dziesiątki mniejszych zmian w mechanizmach rozgrywki oraz jej balansie, które w istotny sposób ulepszyły i urozmaiciły zabawę.

Po aktualizacji 1.2. możemy robić interesy z wieloma nowymi kupcami.

Ulepszenia techniczne

Aktualizacja 1.2 niesie ze sobą poprawioną szatę graficzną, wprowadzając m.in. ostrzejsze tekstury, bardziej zaawansowany model oświetlenia, dodatkowe efekty wizualne, możliwość konfigurowania filtrów oraz opcję włączenia trybu HDR (o ile monitor lub telewizor gracza jest z nim kompatybilny). Wersja konsolowa dostała wsparcie dla PlayStation 4 Pro pozwalające na zabawę w 4K, a wydanie pecetowe również otrzymało optymalizację pod tę rozdzielczość. Inną nowością patcha jest tzw. tryb fotografii, pozwalający nam na robienie ładnych screenów i manipulowanie nimi niczym w aplikacji Instagram. Listę zmian na gruncie technicznym zamyka osiem nowych utworów muzycznych autorstwa zespołu 65daysofstatic.

Patche 1.22 – 1.24

Opisanej wyżej dużej aktualizacji 1.2 towarzyszą opublikowane odpowiednio 13, 17 oraz 27 marca 2017 roku łatki 1.22, 1.23 i 1.24. Eliminują one kilka pomniejszych błędów, zauważonych już po wprowadzeniu Path Finder Update. Szczegóły poszczególnych aktualizacji znaleźć możecie na oficjalnej stronie gry w zakładce Release Log.

Patch 1.3 (Atlas Rises)

Pierwsze pogłoski na temat planowanej aktualizacji 1.3 pojawiły się ok. 3 miesiące po premierze łatki Path Finder Update, a to za sprawą tzw. ARG, czyli gry rzeczywistości alternatywnej, o nazwie Waking Titan. Uruchomiona pod koniec maja 2017 roku zabawa, polegająca na udostępnianiu w sieci zagadek oraz materiałów audio/wideo pomagających w ich rozwiązaniu, dość szybko zaczęła być łączona z No Man’s Sky. Podejrzenia te stały się jeszcze bardziej wiarygodne na początku lipca b.r., kiedy szef studia Hello Games Sean Murray wystosował podziękowania dla uczestników zabawy, informując jednocześnie, że już wkrótce będą oni mogli cieszyć się „nowymi przygodami w wersji 1.3 znanego uniwersum”. Miesiąc później, główny projektant gry oficjalnie potwierdził nadejście wspomnianej aktualizacji, ochrzczonej mianem Atlas Rises. Łatka ukazała się na komputerach PC oraz konsolach PlayStation 4 w dniu 11 sierpnia 2017 roku, naprawiając sporą ilość istniejących dotąd błędów, ale przede wszystkim dodając mnóstwo nowej zawartości.

Najważniejszą nowością aktualizacji 1.3 zwanej Atlas Rises jest zupełnie nowa kampania fabularna, zapewniająca graczom ok. 30 godzin dodatkowej rozgrywki. Jej fabuła osnuta jest wokół międzywymiarowej rasy kosmitów oraz tajemniczych portali, które nagle aktywują się po latach uśpienia. Z portali tych gracz może korzystać jako punktów szybkiej podróży pomiędzy odwiedzonymi planetami. Kolejną niezwykle istotną zmianą, na którą czekała chyba większość dotychczasowych graczy, jest system „wspólnej eksploracji”, dzięki któremu maksymalnie szesnastu graczy może razem zwiedzać uniwersum No Man's Sky. Każdego z uczestników zabawy, który znajduje się z nami na tym samym globie, zobaczyć możemy w postaci lewitującej, świecącej kuli. Możliwa jest również komunikacja głosowa z innymi użytkownikami, o ile nasza postać znajdzie się blisko takiego kulistego awatara. Choć opisywana opcja wciąż nie pozwala nam na pełnoprawną rozgrywkę wieloosobową, jaką deweloperzy zapowiadali przed premierą gry, warto jednak zaznaczyć, że twórcy ze studia Hello Games zamierzają nadal pracować nad rozwojem systemu multiplayer w swojej produkcji, a zmiany wprowadzone wraz z Atlas Rises to ważny krok do rozwoju synchronicznej kooperacji w No Man’s Sky.

Prócz ww. głównych elementów łatki 1.3, w kolejnej dużej aktualizacji No Man’s Sky spory nacisk położono również na ogólny rozwój świata w grze, skupiając się w szczególności na samych systemach gwiezdnych. W Atlas Rises zwiększono ich zasoby, wprowadzono znaczne zmiany w modelu ekonomicznym i dookreślono stosunki pomiędzy poszczególnymi rasami. Prócz tego, gracz może teraz podejmować się proceduralnie generowanych misji, dzięki którym zyskiwać będzie reputację. Aby zaś łatwiej nad tym wszystkim zapanować, użytkownicy otrzymali poprawioną wersję galaktycznej mapy, która została wzbogacona o dodatkowe informacje na temat danych planet. Wraz z aktualizacją 1.3 gracze dostali też cały szereg kosmicznych technologii, których instalacja pozwoli np. filtrować wszystkie zebrane informacje. Nie zabrakło również zróżnicowanego systemu pogodowego oraz nowych biomów, które grający napotkają podczas eksploracji kosmosu. Z pozostałych zmian warto wspomnieć także o funkcjonalnych narzędziach do modyfikacji terenu, poprawie systemu walk, możliwości szybowania w atmosferze globu, zmodernizowanym interfejsie użytkownika oraz ogólnym podrasowaniu silnika graficznego.

Patche 1.31 – 1.38

Opisanej wyżej dużej aktualizacji 1.3 towarzyszą opublikowane w okresie od sierpnia do października 2017 pomniejsze łatki oznaczone numerami 1.31 – 1.38. Eliminują one kilka pomniejszych błędów, zauważonych już po wprowadzeniu patcha Atlas Rises. Szczegóły poszczególnych aktualizacji znaleźć możecie na oficjalnej stronie gry w zakładce Release Log.

Patch o nazwie NEXT to największa z dotychczasowych aktualizacji No Man’s Sky.

Patch 1.5 (NEXT)

Po blisko ośmiu miesiącach milczenia, pod koniec marca 2018 roku prezes Hello Games, Sean Murray, zapowiedział na Twitterze czwarty duży patch do No Man’s Sky o nazwie NEXT. Aktualizacja oznaczona numerem 1.5 to zdecydowanie największa z dotychczasowych aktualizacji gry, a także kolejny istotny krok dla twórców oraz społeczności graczy (co ma podkreślać m.in. jego nazwa). Choć wraz z zapowiedzią nie ujawniono praktycznie żadnych szczegółów samej aktualizacji, podczas odbywającego się w maju eventu Inside Xbox Sean Murray potwierdził jednak bodaj najważniejszą związaną z nią nowość, o której od czasu zapowiedzi mocno spekulowano w sieci. Wraz z aktualizacją NEXT, w grze No Man’s Sky debiutuje bowiem od dawna oczekiwany przez graczy tryb wieloosobowy (który zgodnie z szumnymi deklaracjami twórców miał pojawić się już w premierowej wersji gry).

Wspomniana aktualizacja gry wraz z zapowiedzianą w tym samym czasie wersją na konsole Xbox One udostępniona została 24 lipca 2018 roku i zgodnie z oczekiwaniami jej naistotniejszy element stanowi wprowadzenie pełnoprawnego trybu multiplayer. Dzięki niemu gracze mogą łączyć sie w grupy i wspólnie eksplorować rozległy wszechświat No Man’s Sky, wykonując rozmaite misje i wznosząc rozbudowane bazy, dostępne na równych prawach dla wszystkich członków ekipy. Pojawia się również możliwość wspólnego uczestniczenia w epickich bitwach, w których gracze mogą wcielać się w różnych członków załogi. Swoistą wisienkę na torcie stanowi zaś nowy system wyścigów Exocraft, w którym gracze sami mogą projektować własne trasy, a następnie dzielić się nimi ze społecznością.

Wśród kolejnych nowości aktualizacji NEXT wyróżnić należy także ulepszony system budowania baz, które mogą być wznoszone w dowolnych miejscach i na dowolnych planetach. Wydatnie zwiększono kompleksowość baz i zniesiono ograniczenia dotyczące wielkości budynków, a do dyspozycji graczy oddano setki nowych elementów. Ciekawą nowość stanowi też możliwość stworzenia własnej floty fregat, a następnie zarządzania nią z pokładu swojego frachtowca, co w znaczący sposób może pomóc nam np. w eksploracji wszechświata. Możemy też zaprosić na pokład grupkę znajomych i wspólnie podejmować rozmaite wyzwania, przeznaczone dla wielu graczy.

Przy okazji aktualizacji nie obyło się również bez zmian w oprawie wizualnej No Man’s Sky, która prezentuje się jeszcze ładniej – zarówno w kosmosie, jak i na powierzchniach planet. Znacząco ulepszone zostały tekstury terenu, a także wygląd wody i obłoków, zaś statki, budynki oraz postaci NPC wzbogacono jeszcze większą ilością detali. Pojawiła się również możliwość personalizacji postaci gracza, co jest szczególnie istotne w kontekście faktu, że wraz z aktualizacją NEXT produkcja Hello Games stała się w pełni grywalna zarówno w perspektywie pierwszo- jak i trzecioosobowej.

Patche 1.51 – 1.65

Opisanej wyżej aktualizacji NEXT towarzyszą opublikowane w okresie od lipca do października 2018 pomniejsze łatki oznaczone numerami 1.51 – 1.65. Eliminują one kilka pomniejszych błędów, zauważonych już po wprowadzeniu patcha 1.50, jak również wprowadzają do gry nieco nowej, darmowej zawartości. Szczegóły poszczególnych aktualizacji znaleźć możecie na oficjalnej stronie gry w zakładce Release Log.

Patch 1.7 (The Abyss)

23 października 2018 roku na oficjalnej stronie gry Sean Murray uchylił rąbka tajemnicy na temat kolejnej, dużej aktualizacji No Man’s Sky, której premiera miałaby odbyć się w przeciągu tygodnia. Aktualizacja o nazwie The Abyss udostępniona została 29 października i zgodnie z zapowiedzią twórców koncentruje się na nieco bardziej przerażających i tajemniczych aspektach uniwersum No Man’s Sky.

Premiera patcha 1.7 w okolicach Halloween okazała się nieprzypadkowa, gdyż aktualizacja ta skupia się na morskich odmętach obcych planet, w których przychodzi nam stawić czoła różnym naprawdę przerażającym stworzeniom. Autorzy znacząco zróżnicowali podwodną faunę, dodając m.in. jadowite meduzy i ogromne ryby oraz stworzenie o uroczej nazwie Horror Otchłani. Jakkolwiek spotkanie z nimi trudno zaliczyć do najprzyjemniejszych, to eksploracja oceanów w No Man’s Sky warta jest ryzyka. W grze pojawiły się bowiem nowe surowce pokroju żywych pereł, jak również specjalna kampania The Dreams of the Deep. Oferuje ona nieco mroczniejszą narrację niż dotychczasowe misje, skupiając się na losach zaginionej załogi frachtowca.

Na tym jednak nie koniec nowości związanych z akwenami. Wraz z bogatszą fauną, w No Man’s Sky pojawiły się nowe środowiska, które zgodnie z deklaracją twórców pięciokrotnie zwiększają zróżnicowanie podwodnych krajobrazów w grze. Pojawiło się też sporo pomniejszych dodatków powiązanych z eksploracją oceanów, takich jak personalizacja hełmu nurkowego, łódź podwodna Nautilon, moduły podwodnych budynków, nowe substancje etc. Twórcy zadbali również o sprawniejsze poruszanie się w wodzie (od teraz można korzystać z plecaka odrzutowego w trakcie nurkowania), przy okazji dodając specjalne emotikony. Całość uzupełniają liczne poprawki techniczne, w tym zarówno te ogólne, jak i te bezpośrednio związane z eksploracją oceanów. Pełną listę nowości i poprawek zaimlementowanych w aktualizacji The Abyss znaleźć możecie na oficjalnej stronie gry pod tym linkiem.

Wraz z aktualizacją The Abyss oceany w grze stały się o wiele bardziej interesujące.

5. Inne multimedia

W niniejszym dziale prezentujemy Wam wszelkie materiały związane z grą No Man’s Sky, do których nie odnieśliśmy się bezpośrednio w tekście kompendium. Znajdziecie tu m.in. dziennik dewelopera oraz kolejne, przedpremierowe materiały z rozgrywki, uszeregowane wg kolejności ich publikacji. Całość uzupełniają multimedia, przygotowane przez naszych kolegów z redakcji serwisu tvgry.pl, w których analizują oni produkcję studia Hello Games na kolejnych etapach jej powstawania.

5.1. Materiały dewelopera

5.2. Inne serwisy branżowe

W poniższym materiale wideo, przygotowanym przez serwis Eurogamer, możecie obejrzeć w siedmiominutowej pigułce pięćdziesiąt różnych planet, wchodzących w skład wirtualnej galaktyki w No Man’s Sky.

5.3. tvgry.pl

W poniższym materiale serwisu tvgry.pl analizujemy grę No Man’s Sky w wersji 1.3 rok po jej premierze i zastanawiamy się, jak wiele zmieniło się w produkcji Hello Games od czasu jej niezbyt udanego debiutu.

• Oficjalna angielska strona gry No Man’s Sky