Najciekawsze materiały do: Heavy Rain

Grę oceniam na 9/10. Jest to solidna pozycja.

Pamiętam, że na Ps4 jak przechodziłem miałem najgorsze z możliwych zakończeń, bo umarli mi agent FBI, prostytutka i dziennikarka, a seryjny zabójca na koniec nadal chodził na wolności.

Wiem, że w najlepszym można wszystkich uratować, a morderca umiera.

Jest to jedna z najlepszych gier w stylu kryminału.

Do plusów należą z pewnością:
-grafika
-muzyka
-fabuła
-postacie
-ponura atmosfera

Do minusów:
-gra za krótka i za łatwa w stylu interaktywnego filmu więc nie ma zagadek czy szukania przedmiotów, by potem je, gdzieś używać jak w rasowych przygodówkach

Uważam, że najlepsze gry detektywistyczne jakie znam to te:
Gabriel Knight 1993 (polecam wspaniały remaster tej gry z 2014)
Broken sword 1996 (po polsku jedynie przez emulator ScummVm, a dłuższa wersja Dir Cut jedynie po Eng)
Black Mirror 2003
Still life 2005
Heavy Rain 2010
Gray Matter 2010
L.A. Noire 2011

Z polskich prawdopodobnie najlepsza gra detektywistyczna to Jack Orlando 1998 z akcją w Ameryce lat 30' :)

Jedna z najlepszych gier kryminalnych. Świetna fabuła, postacie, klimat i muzyka.

Uważam, że najlepsze gry detektywistyczne jakie znam to:
Gabriel Knight 1993 (polecam wspaniały remaster tej gry z 2014+PL)
Broken sword 1996 (po polsku jedynie starsza wersja przez emulator ScummVm, a DIR CUT po ENG)
Black Mirror 2003
Still life 2005
Heavy Rain 2010
Gray Matter 2010
L.A. Noire 2011

Z polskich prawdopodobnie najlepsza gra detektywistyczna to Jack Orlando 1998 z akcją w Ameryce lat 30' :)

Zakochałem się w tej grze, wciągnęła mnie jak nigdy i całą ją przeszedłem. Grafika powalająca.

Po ograniu "Detroit Become Human" postanowiłem zagrać w inne gierki tego studia. Na pierwszy ogień poszło "Heavy Rain", potem bedzie "Beyond Two Souls".Graficznie widać że gra swoje lata ma już za sobą ale grywalność i historia jest na miano dobrego filmu. Muzyka i dźwiek też jest ok. Sterowanie w grze jak i innych produkcjach tego studia jest podobne i przypadło mi do gustu także bawiłem się ok. Jest dużo różnych wyborów co pozwala zagrać kilka razy w inny sposób wybierając inne ścieżki. Ogólnie gra jest bardzo dobra jedynym minusem jest oprawa graficzna która na dziś dzień i porównując do Detroit wygląda staro. Pozdrawiam!

Topka generacji PS3

Produkcja pozwalająca zanurzyć się w depresyjną historię detektywistyczną, w której do dyspozycji mamy czterech śledczych. Każdy z wyraźnie innym doświadczeniem w tej branży, z inną motywacją, zupełnie innym podejściem i dostatecznie dużymi różnicami w rozgrywce, by ta nie nużyła.
Historia zaczyna się bardzo spokojnie. Uczy podstaw mechanik gry oraz daje możliwość powolnego wdrożenia się w świat przedstawiony. Nauczony doświadczeniem zdobytym w Fahrenheit, wypatrywałem wszelkich śladów magii, wydarzeń paranormalnych itp. Ku mojej uciesze nic takiego nie znalazłem. Po niezbyt spiesznym początku, traumatyczne przeżycie mocno wpływa na całą rodzinę, a historia nabiera tempa. Od tego momentu gra zaczyna wprowadzać nowe główne postaci i pozostawia graczowi trochę swobody na ich odgrywanie. Każda z nich posiada interesujący wątek, który krok po kroku prowadzi ich do wyniku śledztwa. Prowadzi, niestety, po bardzo niewielkich, liniowych lokalizacjach. Wynika to z faktu, że nacisk kładziony jest na opowieść, a nie rozgrywkę. Wszystko co związane tu z eksploracją oraz samodzielnym wnioskowaniem zostało ograniczone do minimum. Ma to swoje zalety, z których niewątpliwie największą jest stworzenie niezwykle płynnej rozgrywki, w której nigdy nic nas nie zastopuje. Nic. Nawet śmierć bohatera. I to jest wspaniałe. Czuć wielką presję, by nie zawalić sprawy, czy to decyzją, czy nieudanym QTE. Takie podejście sprawia też, że ciężko stwierdzić na pierwszy rzut oka jak bardzo liniowa jest cała historia. Kilka scen sugeruje, że mogą pojawić się wyraźne zmiany w rozgrywce, ale ciężko ocenić ich skalę. QTE są wykonane bardzo schludnie. Dość dokładnie widać jaki ruch powinniśmy wykonać, by zaliczyć scenę, a jednocześnie nie zaburza to odbioru tego co aktualnie dzieje się na ekranie. Nie jestem fanem tego typu rozwiązania, ale tutaj zdecydowanie pasuje i ciężko wyobrazić sobie inne rozwiązanie. Jest ich jednak zdecydowanie za dużo. Na szczęście oprócz QTE twórcy zaserwowali nam zabawę sprzętem FBI, która jest kierunkiem w stronę większego zaangażowania gracza w rozwiązanie historii.
Główny wątek jest świetny. Po poznaniu całości, widać dopracowanie na płaszczyźnie pomysłu oraz narracji. Jest wiele depresyjnych momentów i brakuje tutaj zbędnego przesładzania. Nawet zakończenia nie sprawiają wrażenia nadmiernie dobrych, czy złych. Każde zdaje się pasować do podanej opowieści. Zawarto tu wiele decyzji, które podważają moralność gracza. A gdy, tak jak ja, mocno wczuwacie się w postaci, to ciężar emocjonalny tych wyborów potrafi przytłoczyć. Dodatkowo historia zyskuje na filmowości oraz dynamicznych, mocno angażujących dialogach. Niestety zagłębiając się w szczegóły znajduje się wiele elementów, które tę historię psują. Niedbalstwo twórców w kwestii kreacji jednej z głównych postaci, błędy logiczne oraz niezbyt racjonalne zachowania bohaterów – wyraźnie skrojone pod rozgrywkę, a nie fabułę – mocno psują to doświadczenie. Zdaje się też, że autorzy nie byli przekonani, że ich historia jest ciekawa. Z tego powodu znajduje się tu wiele niepotrzebnych scen akcji. Niczym w hollywoodzkim blockbusterze, zmuszeni jesteśmy do ucieczki przed policją, licznych walk i starć na ostrzu noża. Jest to zrobione po to by ponownie pobudzić gracza szczyptą akcji. Cóż... mnie nie trzeba było budzić. A zostałem podirytowany.
Sama gra cierpi jeszcze na kilka pomniejszych mankamentów. Wybór opcji dialogowych jest niezwykle nieczytelny i sprawia, że czas potrzebny na podjęcie decyzji bywa zmarnowany jako czas na odszyfrowywanie dostępnych odpowiedzi. Sterowanie również pozostawia wiele do życzenia. Ekrany ładowania są zbyt długie i natrafiłem na jeden błąd, który przy skorzystaniu z jednego przedmiotu, wyrzucał mnie do pulpitu. Nie są to może drobnostki, ale da się z nimi żyć.
Słowem podsumowania, gra ma sporo mankamentów, którym potrafiłem jednak wybaczyć. Pomimo mojego czepialstwa, tym razem zacisnąłem zęby i zignorowałem błędy logiczne, bo historia zasługuje na docenienie jej najważniejszych aspektów. Moja ocena jest raczej szczytem tego na co gra zasługuje i zdecydowanie rozumiem nawet negatywne opinie, które zostały jej wystawione. Ja jednak polecam.

Jedna z lepszych detektywistycznych gier. Decyzje wpływające na dalsze losy bohaterów. Mroczny deszczowy klimat, muzyka, fabuła, niebanalna historia, myślę że bardzo warto zagrać. Gra wprawdzie nie idealna miała kilka mankamentów jak w wersji polskiej dubbingowej - głosy albo za cicho (kiedy głośne są dźwięki ulicy czy otoczenia) lub za głośno kiedy słuchamy myśli bohaterów. Drugi minus sterowanie, które jest trochę denerwujące, w dalszych częściach gry na pewno trzeba się nagimnastykować aby wszystkie przyciski wcisnąć w odpowiednich momentach. Warto zagrać, bo całościowo się broni., mimo minusów. Gra ma swoje lata, na ps4 trochę ją poprawili, widać już w niej swoje lata i stare mechanizmy gier, ale nie przeszkadza to zatopić się w całej historii i poczuć klimat wykreowanych przez twórców.

Interaktywny film z QTE. Sterowanie bywa czasem frustrujące. Mimo upływu lat gra w wersji zremasterowanej od strony wizualnej prezentuje się przyzwoicie, choć jej najmocniejszą stroną jest muzyka. Duże brawa za fajne materiały bonusowe (grafiki koncepcyjne, making of) - to powinno być normą w grach. Niestety najsłabszy element tej produkcji to dla mnie zdecydowanie scenariusz. Fabułą z początku jest angażująca i gracz raczej jest skłonny wybaczyć niektóre idiotyczne rozwiązania. Jednak im dalej, tym opary absurdu robią się coraz bardziej gęste. Rozwiązanie zagadki - brak jakiejkolwiek logiki.

Mam pytanie, zakupiłem tę grę na steamie i moje pytanie jest takie, jak ustawić by działał pad w niej? Próbowałem wpierw z Xeoxem, działa d-pad ale ani "A" dla potwierdzenia nie działa ani nic innego, próbowałem z Dualshockiem 4 to niby działa ale jak np w wersji konsolowej trzeba było używać żyroskopu to tutaj na PC'towej wersji również tego wymaga, co jest niemożliwe do wykonania, próbowałem również Dualsense i też nie działa, wie ktoś czy jest jakiś fix na to? Korzystałem również z DS4Windows mając nadzieję że pomoże, ale nic z tego.
Coś tak myślę że chyba poleci refund na to i zakupie bundle'a na PS4.

Kto napisał scenariusz tej gry a w zasadzie interaktywnego filmu? Sam sobie odpowiem - jakiś idiota. Główny wątek jest tak nielogiczny ze masakra. Nie będę pisał kolejny raz bo wyżej koledzy już to opisali ja od siebie dodam tylko jedna rzecz która zauważyłem dodatkowo:

Grałem na padzie na PC ale mimo to sterowanie i tak jest skopane bo czasem postać nie wykonuje ruchów tak jak wychylisz gałkę.
Ocena mocno zawyżona przez użytkowników którzy jak widać nie śledzą fabuły wystarczająco żeby nie zobaczyć takich rażących błędów w logice. Jak kolega wyżej pisał. Tak jakby scenarzysta raptem się kapnął że potrzebny jest morderca i daje nam go z dupy wyjętego.
A gra zapowiadała się tak fajnie. Mniej więcej do połowy a może dalej jest bardzo dobrze i trzyma napięcie, pomijając sterowanie i tą beznadziejna mechanikę QTE. Ale ze recenzenci przymykają oko na takie rzeczy to wg mnie jest już oszukiwanie potencjalnego gracza który wyda na te grę kasę.

Za historię 10 za sterowanie 5... ogólnie bardzo fajna gra, świetni bohaterowie.

Via Tenor

Gry Davida Cage'a już od czasów Fahrenheita mają zaszczytne miejsce w moim giereczkowym serduszku – bynajmniej nie ze względu na wysoką jakość, ale jako swoiste guilty pleasure. Heavy Rain jest koronnym przykładem tego, że nawet największy grafoman może tworzyć historie, choć nie zawsze powinien. Fabuła jest bełkotem naszpikowanym taką liczbą dziur fabularnych, że przyprawiłaby każdego trypofoba o zawał serca. Kilka razy próbowałem podejść do tej niezwykle zachwalanej historii bez większych uprzedzeń, ale po dawkowaniu "emotions" kończyło się to facepalmem, przewracaniem oczami lub uśmiechem politowania. Sam gameplay prezentuje się średnio, ale raczej nikogo nie powinno to dziwić w przypadku interaktywnego filmu. Muzyka to właściwie najsilniejszy element, aczkolwiek nie trafi na pewno na żadną moją playlistę.

Produkcję polecam miłośnikom nieintencjonalnych komedii lub filmów klasy C.