Najciekawsze materiały do: Silent Hill 2

""opracowanie wzięło na siebie polskie studio Bloober Team ... i napisy PL. Czy to tak wielki koszt byłby dubbing ? czy to tylko oddział PL robił grę.

Genaralnie niezła gra. Rzeczywiście brakuje jakiejś katany czy tam granatu, lol. Ale to jest jawa Jamesa i o to tu chodzi. Ciekawość niestety bardziej urzeka niż strącanie postaci z ścian i walenie rurką z kolankiem o charakterystyczne wyłomy w ścianach. Dziwięk bardzo zgrabny i mega zizizimmmny. W Amnesia: The Bunker koleś nawiewał po strzale z shotguna a tu możesz "ścielić trupem" dywany na piętrach oryginalnych lokalizacji... Bez zbędnych narracji. Niestety liniowość nie dla wszystkich. Ciasno, nieprzyjemnie, ciemno. Latarka - petarda. Bez niej - trup, haha. Zagadki bardzo przyjemne.

Dodali wczoraj 22 Listopada do Silent Hilla 2 Remake aktualizację 1.06 i to jest chyba jak na razie największa Aktualizacja do Silent Hilla 2 Remake, a z tego Angielskiego Opisu na Steamie wynika, że naprawdę Zaktualizowali sporo rzeczy w Kwestii Technicznej i w Kwestii samej Rozgrywki.

Silent Hill 2 Remake już za mną, to było całkiem satysfakcjonujące ponad 20h. Gratulacje dla Bloober Team, przeniesienie klasyki na bardziej współczesne standardy nie było łatwe, a jak sam pamiętam jeden z wcześniejszych trailerów wyglądał naprawdę słabo...A jednak dowieźli.

W oryginał nie grałem, to kolejny remake, dzięki któremu zapoznaję się z kultowymi grami. Mocne wrażenie zrobiła na mnie oprawa audiowizualna, pewne niedociągnięcia graficzne nadrabia projekt artystyczny, który przytłacza - mrok polany senno- depresyjnym klimatem wylewa się z ekranu i nie potrzeba tony zakrawawionych zwłok (jak w wielu produkcjach) by osiągnąć ten efekt. Fabuła jest bardzo dobra, chodź wydaje się nieco zbyt rozwleczona, o czym dalej. Klimat grozy i takiej przygnębiającej deprechy jest mocny, nie był to poziom napięcia jak np. w Alien Isolation, ale utrzymywał się na takim stałym dość konkretnym poziomie. Dźwięki i lokacje robią tu robotę, odpychające monstra też, manekiny i te zagrywki - to było dobre. Podstawa gameplayu oparta na eksploracji lokacji, otwieraniu przejści i rozwiązywaniu zagadek i walki z monstrami jest dobra.

Sądząc po większośći opinii weteranów i gameplay'i pierwowzoru udało się całkiem dobrze zachować ducha pierwowzoru. Zawsze znajdą się pedanci wytykający najmniejsze zmiany, ale tych opinii nie jest dużo, a podejście tworzenia sobie świętych ołtarzyków ze starych tytułów do których się modlimy, przechodząć je -nasty raz jest mi obce.

Teraz trochę o walce, która wzbudza sporo debat. Obawiałem się o ten element, całkiem niesłusznie bo jest ona wykonana naprawdę dobrze. Są to dość proste systemy, ale działają naprawdę sprawnie, unik dobrze wchodzi, walka wręcz jest 'mięsista', strzelanie całkiem nieźle czuć. Nawet jeśli zrobi się trochę zamieszania, bo akurat jest kilku przeciwników, to są oni na tyle wolni, że da się zrobić unik, albo odbiec. Pomimo prostoty, od początku do końca miałem poczucie 'uczciwości' starć, ginąłem rzadko, a jeśli już to zwykle popełniłem błąd.
Walka jest znacznie lepsza od Alana Wake 2, gdzie bardzo często niewiele widać, przeciwnicy szybcy, my bardzo wolni i często zostawałem wykończony przez 2-3 zwykłych wrogów z uczuciem frustracji.

Czas na jedyny poważny zarzut jaki mam do tej gry. Według mnie jest ona po prostu zbyt długa. Zarówno zagadki, jak i walki są jak najbardziej ok, ale przez długość gry trochę wkradania się monotonia i w moim przypadku zmęczenie tym nieustannie ciężkim klimatem, od którego nie ma odskoczni.
Wiąże się z tym też, problem prowadzania fabuły. I tutaj jestem lekko rozdarty, nieco rozczarowany. O ile fabuła po odkryciu wszystkich kart w finale, elegancko składa się w mocną całość, wyróźnia się na standardy growe, po prostu, aż chce mi się po ukończeniu oglądać materiały i czytać o innych zakończeniach, detalach, interpretacjach,
Tak drugą stroną medalu jest to, że w trakcie rozgrywki po intrygującym początku (mniej więcej po spotkaniu Marie i antagonisty), tempo siada, historia zaczyna się trochę wlec. Jest takie odczucie, że James lata od postaci pobocznej do postaci pobocznej, która następnie go zlewa i ucieka. Totalnie nie miałem wkrętki, aby szybko odkrywać tę historie, grałem dość nieśpiesznie, ponieważ wiedziałem, że rozwikłanie zagadki czeka na samym końcu. Długość rozgrywki i lekka monotonia nie pomaga.

Plusy:
- oprawa audio + świetny, przytłaczający wygląd oraz projekt lokacji
- koniec końców, mocna, depresyjna historia
- odrażający, paskudni przeciwnicy, sprytne manekiny, całkiem ciekawe walki z bossami
- dobre i trochę przewyższające poziomem gatunkowy standard zagadki, kombinowanie jak przejść dalej satysfakcjonuje na wzór Residentów, świetna mapa
- bardzo ładnie wykonane cut-scenki (detale mimiki na twarzy Jamesa!)
- porządnie wykonana walka, bez fajerwerków, ale na uczciwych zasadach
- prosty, ale dobrze zbalansowany aspekt survivalu, czasem zdarza się być wyzerowanym z zasobów, ale i da się odłożyć na starcia z silniejszymi przeciwnikami, które wtedy idą sprawnie
- całość ma dość intensywny surrealistyczno-mroczny klimat, jeśli chodzi o dreszczyk grozy -nie siedziałem może jak na szpilkach, ale na słuchawkach w nocy było przytłaczająco, tak to odpowiednie słowo

Minusy:
- animacje i niektóre detale, nieco odstają
- gra wydaje mi się za bardzo rozwleczona, mechaniki, które są u swych podstaw solidnie- dobre (walka, elementy survivalu, zagadki i odblokowywanie przejść) przez długość gry, trochę nużą blizej końca
- w odczuciu tym nie pomoga rozcieńczona fabuła, która przewidywalnie nabiera kolorytu i ładnie się spina dopiero w finale

Reasumując, Silent Hill 2 Remake to kawał dobrze wykonanej gry, która w moim odczuciu dobrze oddaje ducha oryginału. Świetnie było poznać tą przygnębiającą historię Jamesa, zanurzającego się w odmętach własnej traumy i tajemniczego miasteczka Silent Hill. Przemierzanie lokacji w tym świecie, w połączeniu z walką i zagadkami daje satysfakcję, a i ciarki potrafią przejść po plecach;)
Jedynym istotnym minusem jest dla mnie długość gry, przez którą wkrada się znużenie oraz sposób prowadzenia fabuły, który finalnie satysfakcjonuje, ale nie ciągnął mnie do poświęcania kolejnych godzin w trakcie rozgrywki. Wracać do tej części już nie zamierzam.

Tak czy inaczej, całość oceniam na duży + i czekam na remake kolejnej części Silent Hill od Bloober Team :)

Naprawde mocny remake, trzyma w napięciu. Trzyma klimat, na pewno nie czuje tego samego jak przy oryginale, który był trochę głębszy i bardziej surowy. Mimo wszystko to naprawde dobra gra. Piramidoglowy troszkę za mały. Spokojnie z czystym sumieniem daje 9. Nie może przebic oryginalu i to jest naturalne, ale widać, że jest postarane.

Grałem w oryginał 20 lat temu i wtedy to był hit na miarę możliwości konsoli PS2. Ten remake może i nie jest zły, ale ponad 300zł za grę z przed 20 lat, z grafiką z przed 10 lat i średnią optymalizacją, to kiepski żart. No, ale niech gimbaza zobaczy grę z czasów, kiedy nie było season passów, płatnych dlc i klaunowych kostiumów w ramach mikropłatności. Wtedy gra albo była dobra na premierę, albo znikała w otchłani żałości i rozpaczy.

Czemu ta gra ma taką idiotyczną ocenę 6.9/przeciętna?!

Przecież ten remake jest bardzo dobry - bardzo grywalny, zachowuje klimat oryginału, z mnóstwem secretów i odniesień. Gdzie się nie spojrzy, tam odbiór jest albo super-pozytywny albo co najmniej pozytywny. Gra jest wymieniana w rankingach najlepszych gier ps5.

Jeśli to jest 6.9, to co jest 10?

w starej wersji można było być porwanym przez UFO. w tej też?

Nie wiem co mam na temat tej gry napisać, naprawdę grając w nią zamurowało mnie jakie to jest dobre od samego początku klimat wylewał się garściami, grafika była solidna, nie jest to jakieś top topów wiadomo, ale mega klimatycznie i dobrze to wyglądało, nie kuło w oczy jak chociażby Rise Of The Ronin, ale po kolei więc lecimy.
Fabuła, postacie, klimat: Historia tej gry zabiera do miasteczka Silent Hill, w którym rzekomo czeka na nas zmarła 3 lata wcześniej żona, wiemy to, bo dostajemy od niej list, bohaterem jest świetnie przedstawiony, James Sunderland, który widać, że jest po traumatycznych przeżyciach i jak dla mnie genialnie to odwzorowuję, od początku widać, że coś z naszym głównym bohaterem jest nie tak, nie uśmiecha się, jest mega przygnębiony, zamyślony, jakby nie był w naszej rzeczywistości, co ma sens i dodaję jeszcze więcej klimatu i tą postacią przemierzamy miasteczko trafiając w międzyczasie do kilku lokacji, które są zamknięte, ale bardzo duże, walczymy z potworami, rozwiązujemy zagadki i napotykamy innych bohaterów, których kompletnie nie znamy, ale są genialnie napisani, poznajemy ich też co raz bardziej z czasem no po prostu da się wczuć w to wszystko i robi to mega klimat, fabuła, postacie, grafika i ta mgła po prostu mega, także sama fabuła też bardzo zachęca do tego, żebyś szedł do przodu, ale nie tylko ona.
Grafika: Tutaj ciężej się trochę wypowiedzieć, bo ja uważam, że grafika powinna też robić klimat i pod tym względem jest to świetne, niesamowicie zrobione miasteczko i lokacje zabudowane do których wchodzimy i to często w dwóch wersjach, są mega klimatyczne i bardzo dobrze zrobione, dzięki tej grafice klimat wylewa się po prostu z ekranu, wszystko jest czytelne, to z czym możesz wejść w interakcje wiesz od razu praktycznie. Czy jest to wysokiej jakości grafika? Wielu powie że niezbyt, czy ja tak powiem? Niekoniecznie, powiem nawet tak grałem w Alana Wake'a 2 jakieś 2 tygodnie temu i grałem teraz właśnie w Silent Hilla i powiem tak Silent Hill 2 jest jedynie lekko gorszy graficznie, ale że ja jestem z tych graczy, którzy na grafikę patrzą jedynie przy pierwszej godzinie gry zazwyczaj, a potem chłonę gameplay i klimat to już potem nie zwracałem na to uwagi i z takiego Alana zapamiętałem mega nużący system walki, a grafika no....ok była piękna i co z tego jak przez 90% gry już miałem to gdzieś, bo co innego mnie albo denerwowało albo wciągnęło xD. Wracając do Silent Hilla grafika jest solidna lub bardzo dobra, nie przeszkadzała mi, nie raziła w oczy, a nawet powiem, że była ładna i mi się podobała, bo oddawało cały klimacik gry, także grafika jak najbardziej na plus.
Mechaniki gry: Tutaj dam kilka plusów, ale sam temat zawężę do mechanik gry, więc zaczniemy od walki, kurde jak dobre to było po prostu czułem się jak w Resident Evilu, praktycznie taki sam system, broń biała, broń palna, strzelanie to czysta przyjemność i masakrowanie potworów czy to właśnie bronią białą czy to pistoletem/shotgunem/sztucerem od samego początku do samiuśkiego końca sprawiało mi to mega satysfakcje, przeciwnicy nie byli za szybcy jak w Alanie, że ledwo przeładowałeś czy się uleczyłeś, a przeciwnik już zdołał Cię okrążyć kilka razy i przy tym walnąć, tutaj przeciwnicy mimo, że nie było ich za wielu jeśli chodzi o design to jak utrzymywałeś odpowiednią odległość to na spokojnie ich zabijałeś zanim do Ciebie dojdą, byli szybsi byli wolniejsi, ale nigdy nie poczułem czegoś takiego, że jakiś przeciwnik był denerwujący przez źle zaimplementowaną mechanikę czy po prostu durny zamysł sam w sobie, gdzie w takim Alanie takie uczucie towarzyszyło mi przez większość gry, bo podstawowi przeciwnicy nawet byli strasznie irytujący jak się 3-4 zrespiło, a w SH2 takiego czegoś nie doświadczyłem, więc było dla mnie świetnie i starcia z bossami też fajne i pamiętliwe, poza Final Bossem, który no powiedziałbym, że był trochę zlepkiem jeśli chodzi o mechaniki poprzednich, a przynajmniej w niektórych momentach to reszta bossów była super i można było czuć strach lub przerażenie podczas walk z nimi czyli coś co do tej pory towarzyszyły mi przy grach z serii RE. Przejdźmy do eksploracji, która też nie była nużąca tylko była świetna, ja lizałem ściany, zaglądałem w każdy kąt, co chwila patrzyłem na mapę co jest już zlootowane, a co jeszcze nie, wracałem się, no po prostu chciałem podnieść wszystko co możliwe nawet jeśli to tylko ammo czy apteczki, to nawet jedna z nielicznych gier, gdzie czytałem nawet notatki, których nie musiałem, żeby przejść zagadkę, ale ciekawił mnie lore gry, postaci, no dosłownie wszystko, co najważniejsze gra mega wynagradza taką ciekawość, bo prawie wszędzie coś jest do podniesienia, w każdym kącie, do podniesienia do zrobienia, także zrobić coś takiego w grze to trzeba naprawdę umieć i sam loot jest mega dobrze oznaczony, w sensie jak coś gdzieś jest to od razu widać, że to możesz podnieść i z daleka to potrafisz dostrzec, gdzie w niektórych grach potrafi być kompletnie niewidoczny i musisz podejść na odległość kilku cm, żeby zobaczyć, że coś tam jest. ZAGADKI! Jedne z najlepszych, najprzyjemniejszych i czasem pomimo trudności to najbardziej intuicyjnych oraz czytelnych jakie widziałem, spojrzysz na mapę i od razu wszystko jest czytelne, wiesz gdzie masz iść, wiesz gdzie coś pominąłeś, wiesz gdzie czego szukać, naprawdę jest to świetne, powiem tak każdą zagadkę rozwiązywałem z przyjemnością w każdej lokacji i bez pomocy internetu, a to dużo mówi, bo zwykle się wspomagam xD, przy jednej tylko musiałem przeczytać o co chodzi, ale to przez jej losowość i to, że podczas niej respiły się wokół mnie robaki, które mnie klepały co chwila i kompletnie nie mogłem ogarnąć o co w tym chodzi, bo była sytuacja

Także tak było, a cała reszta świetna.
Optymalizacja: No i przechodzimy do niestety najmniej przyjemnej rzeczy w tej grze, co prawda ja już grałem te chyba 3-4 miesiące po premierze, ale jednak dalej zdarzało mi się, że James mi się zacinał na jakimś pikselu i musiałem wciskać unik, żeby się odciął, a przez całą grę mimo, że ustawione wszystko było na wydajność, bo grałem na PS5, to nie było stałych 60 FPS'ów, ba nawet przez większość gry było czuć i widać, że FPS'y skakały w granicach 40-50 około, więc w sumie nie chcę myśleć co się działo na premierę, ale chyba było jeszcze gorzej, więc miejmy nadzieję, że po prostu to poprawią, na szczęście jak ja grałem to nie trafiłem na żadnego buga czy crasha, który mi niszczył totalnie grę, więc tyle dobrego.
No i to chyba wszystko co chciałem napisać, jeszcze mogę dodać, że jak dla mnie ta gra jest dla mnie na równi z Residentem i Dead Spacem, te gry są tak mega klimatyczne, tak dobrze napisane fabularnie, jedyna różnica jest taka, że w SH2 nie masz ekwipunku do zarządzania czyli na wszystko zawsze jest miejsce, możesz mieć nieskończoność strzykawek, syropku na kaszel, naboi no wszystkiego i dla jednych to plus dla jednych minus, osobiście uważam, że to kwestia gustu, nie wadziło mi to jakoś bardzo, chociaż w RE to swój urok ma, ale tutaj uważam, że dobrze, że na wszystko zawsze jest miejsce, zawsze jakaś różnica i możliwość sprawdzenia czy lepiej się gra z przymusem zarządzania ekwipunkiem czy bez, także dla mnie gra świetne, polecam sprawdzić, szczególnie każdemu fanowi Survival Horrorów, uważam, że będą się oni tutaj świetnie bawić tak samo jak ja, gra 10/10, jakby co to też nie grałem ani w oryginalną trylogię ani w żadną z poprzednich części, więc oceniam jako totalnie nowy gracz tej serii na świeżo.

Plusy:
Fabuła
Postacie
Klimat
Grafika
Bardzo czytelna i intuicyjna
Świetny system walki
Oryginalne pomysły Bossów
Eksploracja nie nuży
ZAGADKI SĄ ŚWIETNE!

Minusy:
Optymalizacja trochę leży na PS5

Twórcy tej gry (a dokładniej zagadek na poziomie TRUDNYM) to debile do potęgi. Byłem w Jack Inn i miałem ten sejf. Po pewnym czasie domyśliłem się o co chodzi z tym tekstem i co zrobić żeby otrzymać odpowiedni wynik/kod do sejfu. Ale coś było nie tak, bo ciągle nie pasował. Na wszystkie sposoby nie pasował. Tak mnie wnerwiło że musiałem tą arcytrudną zagadkę poszukać w necie. Co się okazało? Od samego początku obliczałem dobrze, ale przed liczbą należało wstawić 0. Ale gdzie była informacja/wskazówka odnośnie cyfry 0? Nie było jej nigdzie. Coś takiego nie istniało. Po prostu idioci tworzyli tą grę. Straciłem 2 dni na jeden sejf bo durnie produkujący zagadki wymyślili sobie że nie dadzą możliwości znalezienia pierwszej cyfry ani żadnej wskazówki na jej temat.

Grając na słuchawkach w ciemnym pokoju dawno nie czułem gęsiej skóry i najeżonych włosów. Ta gra to horror w prawdziwej postaci która potrafi swoim klimatem nieźle nas w ciągnąć w ten piękny mroczny świat. Dla mnie jedna z najlepszych gier na PS5 PRO wygląda pięknie i nie uświadczyłem jakiś większych glitchy czy problemów graficznych.

Poniżej są SPOJLERY, więc jak nie ukończyliście nigdy Silent Hill 2 to nie czytajcie.

Właśnie ukończyłem Silent Hill 2 Remake po 50 godzinach gry (wiem że długo ale grałem maksymalnie dokładnie). Poziom trudności walk miałem ustawiony na ŚREDNI, a poziom zagadek na WYSOKI. 20 lat temu grałem w starą wersję tej gry, ale powiem szczerze że prawie nic z niej nie zapamiętałem, więc świetnie że akurat odnowili Silent Hill 2, bo inne części pamiętałem lepiej.
Ogólnie mogę powiedzieć że gra jeśli chodzi o fabułę była dosyć mocno depresyjna (szczególnie końcówka). Do tego za pierwszym razem uzyskałem to tak zwane kanoniczne zakończenie, czyli "Odejście". Nie robiłem nic w tym celu. Po prostu grałem maksymalnie dokładnie i takie zakończenie się pojawiło, a nie miałem pojęcia że jest ich więcej lub jak je uzyskać. Nic nie omijałem i nic nie opuszczałem. Wszystkie inne zakończenia (obejrzałem je w Internecie) są już jakąś większą fantazją twórców, żeby mogli się pochwalić że gra ma wiele zakończeń. Nie spodziewałem się tego że Maria okaże się najsilniejszym bossem w tej grze, a te wszystkie jej śmierci będą jedynie udawane. Ci Piramidogłowi byli o wiele słabsi od Marii jako ostatni boss w grze. To by jednak wszystko wyjaśniało dlaczego nie mogła umrzeć w formie człowieka ("umierała" na własne życzenie żeby oddziaływać emocjonalnie Jamesa), skoro była potężnym demonem (tak czytałem interpretacje że to wszystko wymyślił sobie James (winiący się za uduszenie/eutanazję Mary), ale przy dosłownym interpretowaniu byłoby właśnie tak jak napisałem). Fajna była postać 8 letniej Laury i ten pomysł że zostanie jego adoptowaną córką skoro miała bliskie relacje z Mary. A to że ją potwory nie atakowały wynikało oczywiście z tego że one dla niej nie istniały. Silent Hill w tej grze pokazywało każdemu co innego widocznie, a nie to samo dla wszystkich.
Jednak gra mimo wszystko była dosyć NUDNAWA, więc więcej niż 7/10 jej nie dam. Potwory bardzo mało urozmaicone i tylko bossowie wprowadzali coś nowego. Ogólnie cała grywalność dosyć smętna i tylko fabuła/postacie i zagadki mnie przyciągały.

No świetny Remake 3 godziny za mną i jest coraz lepiej ale w 1440p trzeba mocnego jednak sprzętu aby to pociągnąć ustawiłem na swoim r5 5600 rx 6700xt wysokie i zdziwionko 34 klatki :D dopiero te duperele FSR I Generator Klatek pomogły wskoczyć do nawet 150 klatek ale wraz nie jest to samo bez tych wspaniałych technologii co nam serwują. W Full HD nie sprawdzałem ale tak czy inaczej no świetna gra tylko szkoda że mało takich wychodzi po prostu uwielbiam Resident evil a tu czuje sie jak w domu Polecam zdecydowanie