Najlepsze seriale o superbohaterach - ranking redakcji

Gdy w 1920 roku Fred Niblo i Douglas Fairbanks kończyli prace nad Znakiem Zorro, na pewno trudno było im przewidzieć wpływ, jaki ich dzieło wywrze na swój gatunek. Ta niema superprodukcja o zamaskowanym obrońcy uciśnionych od początku pachniała kasowym sukcesem, ale jej ambicje nigdy nie wykraczały poza ramy zwykłego kina akcji. Tymczasem stała się dalekim kuzynem Supermana czy Batmana.

Minęło trochę czasu, zanim zdecydowano się na używanie terminu „superbohater” w dyskursie popkulturowym. 1936 rok przyniósł Mr. Mystica, tuż po nim Jerry Siegel i Joe Shuster stworzyli postać człowieka ze stali. Dopiero w latach 50. telewizja wzięła pod swoje skrzydła komiksowe historie, przerabiając je na kiczowate z dzisiejszej perspektywy seriale. Konwencja ta z czasem ewoluowała i stałą się poważnym graczem na rynku gatunków telewizyjnych.

W całym tym bogactwie tytułów znaleźć można zarówno prawdziwe perełki, jak i totalne chały. My postanowiliśmy skupić się na dziełach najbardziej jakościowych, a przynajmniej na takich, które sprawiły nam najwięcej radości. Przeważa oczywiście głos większości i subiektywizm, ale chyba nie trzeba o tym przypominać. Zaczynamy!

10. Agenci T.A.R.C.Z.Y. (Agents of S.H.I.E.L.D)

Agenci T.A.R.C.Z.Y. to projekt na swój sposób przełomowy. Jest to bowiem pierwszy serial, który wyszedł z inicjatywy Marvel Cinematic Universe, i to na długo przed wszystkimi zapowiedziami pozostałych dzieł, czekających na swoją premierę w Disney Plus (mowa o Lokim, WandaVision czy The Falcon and the Winter Soldier). Agenci wyprzedzili też pochód Netflixa.

Rozmiary kinowych blockbusterów Kevina Feige przyćmiewają skromną, aczkolwiek wielosezonową historię o organizacji S.H.I.E.L.D. Robotę robią tu natomiast małe smaczki, które objawiają się na przykład tym, że wydarzenia z większych produkcji pokroju Avengers mają realny wpływ na status świata przedstawionego w serialu. Co więcej, głównym bohaterem jest postać dobrze znana z filmu, czyli ukochany przez fanów Phil Coulson, a odcinek pilotażowy nakręcił reżyser samych „mścicieli”, Joss Whedon, zajmujący także stołek producenta wykonawczego.

Poza tymi oczywistymi powiązaniami całość stoi dzielnie na własnych nogach. Świadczą o tym autonomiczne wątki, oryginalna linia fabularna i całe mnóstwo nowych postaci. W trakcie sześciu dotychczasowych sezonów swoje pięć minut mieli także bardziej popularni komiksowi bohaterowie, ale aby nie spoilować za dużo, podam jedynie przykład Ghost Ridera. Na ekranie wśród masy młodych twarzy dostrzec można też parę znanych fizjonomii, chociażby Kyle’a MacLachlana czy Ruth Neggę. Dzieje się tu naprawdę sporo, a gdyby ktoś czuł, że materiał się wyczerpuje, to uspokajam – nadciąga ostatni sezon.