ZSRR | Strategia ekspansji | War Leaders Clash of Nations poradnik War Leaders: Clash of Nations

Ostatnia aktualizacja: 24 września 2019

Wskazówki, które znajdziecie w tej części poradnika są raczej dosyć ogólne i dotyczą głównie początkowych, najtrudniejszych tur w rozgrywce poszczególnymi z państw głównych. Nie ma większego sensu rozdrabniać się na dokładniejsze wskazówki, bowiem rozgrywka w tej grze ma charakter otwarty - sytuacja polityczna może rozwinąć się za każdym razem inaczej i wymagać od gracza podjęcia zgoła innych decyzji niż przedstawione w tym rozdziale. Również ekspansję terytorialną może prowadzić w wielu różnych kierunkach zależnych od aktualnej sytuacji politycznej na mapie, więc dawanie porad w stylu "po podbiciu państwa A zagarnij kraj B zawiązując sojusz z C i wysyłając tam armię złożoną z n dywizji" mija się z celem.

ZSRR

Podstawowym problemem, z którym się zetkniemy po rozpoczęciu gry Związkiem Radzieckim, jest brak dwóch surowców strategicznych (chromu i kauczuku) oraz stosunkowo duża niezamożność posiadanych ziem. Najlepszą (wg gry) jednostką ZSRR jest czołg średni T-34-76A, generalnie silną stroną są czołgi (na nie należy więc stawiać na dalszym etapie gry), zaś słabe punkty to gospodarka, morale żołnierzy i początkowe uzbrojenie. Bez kauczuku nie wyprodukujemy nawet głupiej armaty polowej (opony!), jego brak pozbawi nas również wsparcia lotnictwa i okrętów. Chrom z kolei to działa dużego kalibru montowane w wieżach na okrętach (pancerniki, krążowniki), w niektórych czołgach i artyleria polowa (człowiek radziecki lubuje się w dużych kalibrach). W zasadzie jedyną jednostką (poza piechotą), którą możemy produkować bez tych surowców oraz zaawansowanych badań nad technologiami jest czołg T-70 (należy posiadać fabryki pojazdów średnich). Dlatego na początku rozgrywki te wozy powinny stanowić trzon naszych sił, poza wyjątkowo dużymi ilościami piechoty. Chrom i kauczuk musimy jak najszybciej zdobyć, to priorytet. Co do kauczuku wyjścia mamy dwa: albo kupimy pewną jego ilość od np. Brytyjczyków (mogą jednak ustanowić wysoką cenę ok. 3.000), lub - moim zdaniem lepsze wyjście - rozpoczniemy badania nad wynalezieniem kauczuku syntetycznego, zastępującego naturalny. Jeżeli zaś chodzi o chrom to bardzo szybko, już w pierwszych turach, powinniśmy podjąć działania zmierzające do jego zdobycia. Czyli zaatakować (ściągając, jeśli trzeba, siły z Azerbejdżanu) Turcję (strategiczna lokacja; jej podbój powinien też odciąć Brytyjczykom drogę na Półwysep Bałkański, gdyby zechcieli dokonać ekspansji w tym kierunku). A silną armią z generałem stacjonującą na naszej zachodniej granicy zagarnąć kolejno Rumunię, Bułgarię, Grecję i w końcu Albanię, również posiadającą zasoby chromu. By szybko dotrzeć do Albanii (zanim zrobi to Hitler) poślij za nacierającą bez długich przystanków armią samego Stalina, niech uspokaja podbitych nie dopuszczając do buntów. Jednocześnie należy ściągnąć z głębi ZSRR siły na wschód, na granicę z Japończykami i rozwijać je, początkowo choćby i o samą piechotę. Można próbować dogadać się ze skośnookimi, ale to zdradziecki naród i najprawdopodobniej będą zrywać wszelkie porozumienia (o nieagresji, rozejm) rozpoczynając wojnę (a mają silną armię na kontynencie, w Mandżurii). Warto więc poszukać sojusznika przeciwko Japonii - Brytyjczycy powinni być dobrym wyborem (można im na chwilę oddać Kamczatkę by wciągnąć w wojnę z Krajem Kwitnącej Wiśni). Jednocześnie rozwijaj armie na zachodzie, jeśli trzeba zawiązując sojusz z Francją, by stawić czoła rosnącemu pewnie w siłę Hitlerowi. Na początku gry należy też ręcznie kontrolować podatki, podkręcając je na maksa w tych prowincjach, które są zielone lub niebieskie przy włączonym filtrze "podatkowym" - by wyciskać maksimum potrzebnej nam kasy z obywateli. Obniżamy stopę podatkową tylko gdy ryzyko buntu w prowincji zbliża się do niebezpiecznego poziomu. Podbicie Bułgarii, Grecji (oba państwa posiadają srebro) w drodze po chrom do Albanii (złoto) powinno dodatkowo zwiększyć ilość gotówki w każdej turze. Jednocześnie z tym podbojem warto zagarnąć bogate (również w zasoby) ziemie należące do Finlandii, Szwecji i Norwegii - w tym przypadku nie musimy się zbytnio spieszyć i może to robić jedna armia zdobywająca terytorium i czekająca, nim ruszy dalej, aż wygaśnie na nim bunt. Po aneksji tych terenów nasza sytuacja finansowa powinna się już zauważalnie poprawić.