Play now | Informacje wstępne NBA Live 06 poradnik NBA Live 06

Ostatnia aktualizacja: 18 października 2019

Wybranie tej opcji spowoduje, że bez większych kombinacji od razu będziesz mógł rozegrać mecz między dowolnymi drużynami NBA, a także dodanymi specjalnie drużynami gwiazd z lat 50-tych, 60-tych, 70-tych, 80-tych, 90-tych, gwiazd europejskich, gwiazd ze świata (poza USA i Europą), gwiazd wschodu sezonu 2005, gwiazd zachodu 2005, gwiazd Reeboka oraz młodych strzelb Reeboka.

W NBA Live 2006 mamy możliwość zagrania meczu, który nigdy nie miałby możliwości się odbyć, jak chociażby pomiędzy gwiazdami ligi z lat 60-tych oraz 90-tych.

Domyślnie wybranymi drużynami są Los Angeles Lakers oraz San Antonio Spurs, ale możemy za pomocą strzałek znajdujących się obok nazw drużyn wybrać dowolną drużynę lub - jeśli jest nam wszystko jedno, nacisnąć na ikonkę kostki do gry, która spowoduje, że drużyna zostanie wybrana przypadkowo.

Ikona przedstawiająca klawiaturę oznacza, którą drużynę będziemy prowadzić sami. Aby zdecydować się na którąś z drużyn, należy nacisnąć strzałkę skierowaną na właściwą drużynę. Efekt naciśnięcia strzałki w lewo jest widoczny na powyższym obrazku.

Uwaga: drużyna z lewej jest drużyną gości (away), natomiast drużyna z prawej jest drużyną gospodarzy (home). W Stanach Zjednoczonych zawsze drużyna gospodarzy występuje na drugim miejscu (odwrotnie niż ma to miejsce w Europie).

W momencie wybrania jednej z drużyny, po najechaniu na ikonkę klawiatury pojawia się nań opcja Configure Controller . Po kliknięciu myszką naszym oczom ukazuje się następujący ekran:

Mamy tutaj dwie opcje. Pierwsza - Controller Config - umożliwia nam wybranie jednej z wcześniej ustawionych konfiguracji klawiszy, za pomocą których będziemy rozgrywać mecze (konfiguracja klawiszy szerzej omówiona zostanie w innym rozdziale). Domyślna konfiguracja nosi nazwę Keyboard , ale można za pomocą strzałek wybrać inną. Druga opcja - Player Lock - pozwala nam wybrać, czy kontrolujemy konkretnego gracza na boisku (np. możemy przez cały mecz operować silnym skrzydłowym), który niekoniecznie ma piłkę w rękach, natomiast wpływ na pozostałych graczy w drużynie jest znacząco ograniczony. Domyślnie ustawione jest No Player Lock , co oznacza, że kierujemy całą drużyną, czyli kontroler ustawiony jest na zawodnika, który ma piłkę (chyba, że za pomocą odpowiedniego klawisza zrobimy inaczej - ale o tym później).

Na samym dole ekranu z prawej strony mamy opcję Team Info . Po naciśnięciu tej opcji, widzimy jaki styl preferuje dana drużyna. Charakterystyka drużyn przedstawiona jest w oparciu o cztery charakterystyki.

• Szybkość ataku - Fast Break vs. Half Court - jeśli czerwony pasek znajduje się bliżej lewej strony, oznacza to, że drużyna uwielbia szybkie ataki z udziałem wszystkich zawodników, często kosztem defensywy. Przykładem tak grającej drużyny jest Phoenix Suns, gdzie bryluje fenomenalny rozgrywający Steve Nash. Jeśli natomiast pasek znajduje się z prawej strony, to znaczy, że jest to drużyna lubiąca konstruować długie pozycyjne akcje i gdzie uważna obrona jest kluczem do zwycięstwa. W ten sposób gra między innymi Detroit Pistons, którzy to uważani są za najbardziej zespołowo grającą drużynę w lidze.
• Preferencje rzutowe - Outside vs. Inside - tutaj obecność czerwonego paska po lewej stronie oznacza, że drużyna lubi kończyć swoje akcje rzutami z dystansu (tzn. posiada w swojej drużynie graczy o takich predyspozycjach). Przykładem takiej drużyny jest posiadające superstrzelca Raya Allena, Seattle SuperSonics. Pasek po prawej strony oznacza, że drużyna kieruje swoje rozwiązania taktyczne w taki sposób, aby doprowadzić do zakończenia akcji spod kosza, gdyż tam znajduje się bardzo silny, dominujący zawodnik. Taki sposób rozwiązywania akcji preferuje między innymi drużyna Minnesota Timbervolwes, gdzie gra najwszechstronniejszy w opinii fachowców skrzydłowy NBA - Kevin Garnett.
• Styl gry - Physical vs. Finesse - ten element wskazuje nam, w jaki sposób drużyna podchodzi do możliwości fizycznych swoich graczy. Czerwony pasek umiejscowiony po lewicy sugeruje, że drużyna posiada graczy atletycznych, którzy ze swojej siły robią użytek i starają się na tej bazie wykreować przewagę nad przeciwnikiem. W ten sposób robi między innymi drużyna Cleveland Cavaliers, posiadająca potężnego centra Żydrunasa Ilgauskasa, wspomaganego przez atletycznie zbudowanego LeBrona Jamesa. Drużyny posiadające czerwony pasek skierowany w prawą stronę charakteryzują się szybkimi, zwrotnymi graczami, obdarzonymi wyborną techniką, i którzy za ich pomocą starają się pokonać mało zwrotnych siłaczy. Tak chociażby gra posiadająca świetnych snajperów Quentina Richardsona i Stephona Marbury drużyna New York Knicks.
• Styl defensywy - Man to Man vs. Zone - sposób w jaki drużyna się broni. Pasek po lewej stronie oznacza, że drużyna stosuje krycie indywidualne, natomiast pasek po prawej stronie oznacza, że drużyna kryje za pomocą strefy. Praktycznie wszystkie drużyny skłaniają się do krycia indywidualnego, ale można zauważyć u niektórych (np. Boston Celtics) zwiększoną skłonność do przechodzenia na krycie strefowe. Jest to dość młode rozwiązanie taktyczne, bo do niedawna w NBA nie można było w ogóle kryć strefą.

W momencie, kiedy mamy wybraną drużynę (ikona klawiatury jest po lewej lub prawej stronie), na dole obok Team Info, pojawia się druga opcja - Starting Lineups . Po wybraniu jej naszym oczom ukaże się następujący ekran:

Konfrontacja Shaquille'a O'Neala z Wiltem Chamberlainem na pewno zafascynuje każdego fana koszykówki.

Ponieważ wybraliśmy drużynę z lewej strony (tzn. ja na potrzeby poradnika wybrałem), w drużynie gwiazd z lat 90-tych po najechaniu na nazwisko, oprócz wyświetlenia się fotografii gracza, można za pomocą strzałek wybrać innego zawodnika. Na ekranie przy każdym zawodniku oprócz nazwiska, wyświetla się jego pozycja, a także poziom umiejętności w skali 1-100.

Uwaga: pozycja przy zawodniku jest jego naturalną pozycją, a nie pozycją na boisku, na której będzie grać. Te są przypisane automatycznie i ustalone w kolejności: na samej górze center (center - C), potem silny skrzydłowy (power forward - PF), niski skrzydłowy (small forward - SF), rzucający obrońca (shooting guard - SG) i rozgrywający (point guard - PG). Według koszykarskiej nomenklatury pozycje numeruje się od 1 do 5, gdzie 1 to rozgrywający a 5 to center, i w tym poradniku czasem będę się do tegoż nazewnictwa odwoływał. Wybierając gracza na daną pozycję nie musimy się do końca sugerować dopasowaniem jego naturalnej pozycji do ustawienia na boisku w danym meczu. Zawodnicy z pozycji nr 1 czasem mogą grać również na pozycji nr 2. Bardzo częste roszady występują także między pozostałymi pozycjami. Bardzo dobrym przykładem jest zeszłoroczny skład Phoenix Suns. Drużyna ta nie miała prawdziwego centra, i na pozycji nr 5 grał silny skrzydłowy Amare Stoudemire, na pozycji nr 4 grał Shawn Marion (naturalna pozycja - niski skrzydłowy). Ponadto drużyna grała z dwoma rzucającymi obrońcami i tak grając zakończyła sezon zasadniczy na pierwszym miejscu w lidze, docierając w play-off do finału konferencji zachodniej (gdzie uległa późniejszym mistrzom San Antonio Spurs). Jak widać, nie zawsze trzeba się sugerować naturalnymi pozycjami zawodników. Jednak nie może być tak, że na pozycji rozgrywającego gra np. silny skrzydłowy. Trzeba uważać z tolerancją - zresztą - i tak mecz pokazuje zalety i wady danego ustawienia.

Jeśli już wybierzemy jacy zawodnicy rozpoczną mecz w pierwszej piątce, pozostaje nam kliknąć na strzałkę w prawym dolnym rogu ekranu (skrótowo będę nazywać ją w tym poradniku jako "dalej" ) i przejść do ostatniego etapu, czyli wyboru koszulek oraz opcji meczu.

Ostatnie ustawienia i za chwilę już możemy rozkoszować się meczem.

Na początku wybieramy jakie koszulki mają mieć zarówno goście jak i gospodarze (ekran po lewej). Wybiera się za pomocą strzałek pomiędzy kilkoma (najczęściej dwoma) zestawami meczowymi i zestawami treningowymi. Po kliknięciu w "dalej", ukazuje nam się ekran, który widać po prawej stronie. Wybieramy tam poziom trudności (od najłatwiejszego Rookie, po najtrudniejszy Superstar), czas trwania jednej kwarty (od 2 do 12 minut), halę w którym odbędzie się mecz (domyślnie jest to hala drużyny, która została wybrana jako gospodarz) a także kamerę, za pomocą której będziemy mecz oglądać.

Dostępnych jest pięć kamer:

• Baseline Low - kamera umieszczona nisko za zawodnikiem będącym w posiadaniu piłki
• Press Box - kamera ustawiona na wysokości linii środkowej boiska, kamera telewizyjna
• Baseline High - kamera umieszczona dość wysoko za zawodnikiem będącym w posiadaniu piłki
• Center Court - nisko umieszczona kamera przesuwająca się za akcją wzdłuż linii bocznej boiska
• Sideline - kamera umieszczona na wysokości ławki rezerwowych drużyny, którą kieruje zawodnik

Na dole znajduje się jeszcze przycisk Settings, po kliknięciu w którego dostępne są opcje identyczne jak w Options z menu głównego gry (oprócz opcji Load/Save). Opis tych ustawień będzie w osobnym rozdziale. Po wybraniu opcji "dalej" pozostaje nam rozkoszować się początkową oprawą meczu i samym meczem. Na to będzie jednak osobny rozdział.