Japonia | Trasy | Colin McRae DiRT poradnik Colin McRae: DiRT

Ostatnia aktualizacja: 3 września 2019

Japonia

Japońska nawierzchnia to kombinacja wilgotnego i mokrego, zarówno gładkiego jak i bardziej chropowatego asfaltu. Czyli sztywne i niskie zawieszenie, balans hamulców przesunięty raczej do przodu, średnia skrzynia biegów i niski downforce (siła docisku do podłoża). Praktycznie nie ma w ogóle cięć.

Na Komoro uważamy na sporo ostrych hairpinów (nawrotów) i "hopkę" niedaleko mety.

Lake Ono to głównie obszerne zakręty, które jednak można brać na pełnej prędkości mocno skręcając kierownicę i prostując w momencie wychodzenia na zewnętrzną. Uwaga na "hopkę" przy moście na tej trasie - po złym wybiciu można wylądować na poboczu lub zaliczyć "dzwona".

Podczas pokonywania Maebashi pełna koncentracja w trakcie przejazdu na pełnym gazie przez wioskę położoną nad wodą: asfalt jest tam dosyć nierówny, a tuż za osadą znajduje się ostry zakręt w prawo - należy błyskawicznie wyhamować dojeżdżając do niego. Mniej więcej w połowie Maebashi jest wyjątkowo kręty odcinek, który należy uważnie przejechać, bez zbędnego uślizgiwania i jak najbliżej wewnętrznych. Tutaj z kolei uważamy na kolejny, wąski mostek przy wjeździe do wioski, niedaleko mety.

Numata to kilka krętych tunelów przez które trzeba dobrze technicznie przemknąć nie obijając się o ściany. Zdarza się też jednak sporo długich prostych z łagodnymi łukami na których przyda się długi najwyższy bieg. A łuki trzeba pokonywać odważnie, na pełnym gazie i tuż przy krawężniku. Szczególną koncentrację zachowywać przejeżdżając na pełnym gazie poprzez miejscowości.