Ustawienia indywidualne | Taktyka poradnik Championship Manager 5

Ostatnia aktualizacja: 1 sierpnia 2016

Poza ustaleniem ogólnej taktyki zespołowej możemy jeszcze ustawić każdego z zawodników z osobna. W tym celu klikamy na numerze wybranego kopacza. Ukazuje się nam wtedy kolejny panel, dzięki któremu możemy blisko sprecyzować zadania wszystkich piłkarzy. Mamy tam następujące opcje:

• Rzuty wolne (obrona): z tyłu, napastnik, kryj indywidualnie, ustaw się w murze, krótki słupek, długi słupek. Ustalamy, gdzie dany zawodnik powinien się znajdować podczas wykonywania rzutów wolnych przez drużynę przeciwną. Oczywiście, napastnicy powinni być najbardziej wysunięci, więc najsłuszniejsza jest w ich przypadku opcja "napastnik". Krycie indywidualne powinno się zastosować dla obrońców, ew. defensywnych pomocników, a ustawienie się w murze dla pomocników.
• Rzuty wolne (atak): zawsze zostawaj z tyłu, zostań z tyłu w razie potrzeby, napastnik, rozbij mur, przeszkadzaj bramkarzowi, stań przy wykonawcy, przebiegnij nad piłką. Ustalamy, gdzie dany zawodnik powinien się znajdować podczas wykonywania rzutów wolnych przez naszą drużynę. Niskim obrońcom zalecamy zostawać z tyłu lub zostawać tam w razie potrzeby, a tym, którzy mogą się popisać świetnymi warunkami fizycznymi, polecamy udawać się w pole karne rywali, aby mogli przecinać lecące w powietrzu wrzutki. Do rozbijania muru powinniśmy delegować silnych, ale jednocześnie dość zwinnych piłkarzy. Przeszkadzać bramkarzowi winni przede wszystkim napastnicy (jeśli nie uczestniczą w wykonywaniu rzutu wolnego), a także zawodnicy o wysokim współczynniku ruchliwość (przydaje się też wówczas celność strzału czy przewidywanie). Jeśli chcemy, by nasze rzuty wolne były bardziej przewidywalne, nakazujemy jednemu-dwóm zawodnikom ustawiać się przy wykonawcy bądź przebiegać nad piłką.
• Rzuty rożne (obrona): z tyłu, zostań z przodu, krycie indywidualne, krótki słupek, długi słupek, kryj wysokiego piłkarza, kryj niskiego piłkarza, bliskie krycie. Ustalamy, gdzie dany zawodnik powinien się znajdować podczas wykonywania rzutów rożnych przez drużynę przeciwną. Wiadomo, że większość piłkarzy powinna się w takich sytuacjach znajdować w naszym polu karnym. Z przodu każemy pozostać jednemu-dwóm zawodnikom (raczej napastnikom, ew. skrzydłowemu lub ofensywnemu pomocnikowi), byśmy mogli, gdy zajdzie taka możliwość, wyprowadzić szybki kontratak. W trakcie rzutów rożnych dla rywali wypada też ustawić zawodnika na krótkim słupku, a wskazane jest też obstawienie długiego słupka. Jak widać, możemy też wybrać, kto ma kogo mniej więcej kryć. Nie trzeba tęgiego umysłu, by domyślić się, że do krycia wysokich zawodników delegujemy naszych najwyższych obrońców/pomocników, aby mieli oni szansę w pojedynkach główkowych; do tych niższych przydzielamy niekoniecznie rosłych graczy. Wobec najgroźniejszych w takich sytuacjach zawodników po stronie przeciwnika możemy zastosować także bliskie krycie.
• Rzuty rożne (atak): zawsze zostawaj z tyłu, zostań z tyłu w razie potrzeby, przesuń się do przodu, atakuj krótki słupek, atakuj długi słupek, skok na bliski słupek, stań przy długim słupku, atakuj piłkę ze skraju pola karnego, atakuj bramkarza, czaj się na skraju szesnastki, pozwól na krótkie rozegranie. Ustalamy, gdzie dany zawodnik powinien się znajdować podczas wykonywania rzutów rożnych przez naszą drużynę. Niskim obrońcom każemy zostać na naszej połowie, a tym, którzy mogą się popisać dobrymi warunkami fizycznymi, nakazujemy wbiegać ze skraju pola karnego, a nawet atakować któryś ze słupków. Piłkarzom o najwyższych współczynnikach skoczność, celność główkowania i siła główkowania każemy przecinać wrzutki lecące w stronę krótkiego słupka bądź zamykać je na długim słupku. Do przeszkadzania bramkarzowi delegujemy sprytnych zawodników o wysokiej ruchliwości, a o ustawianie się na skraju szesnastki prosimy tych, którzy potrafią uderzać z dystansu (siła strzału i celność strzału). Warto też jednemu z kopaczy polecić ustawienie się na krótkie rozegranie, aby poszerzyć zakres sposobów rozgrywania rzutów rożnych.
• Ofensywne rzuty z autu (podział na strony) : zostań z tyłu, wychodź do piłki, czaj się na skraju szesnastki, krótki słupek, przesuń się do przodu. Ustalamy, gdzie dany zawodnik powinien się znajdować podczas wykonywania ofensywnych rzutów autowych przez naszą drużynę. Jeśli ustalamy instrukcje wyrzucania autów z lewej strony, każemy wychodzić do piłki piłkarzom grającym po tej stronie (przede wszystkim pomocnikom, możemy także jednemu z napastników, a nawet obrońcy) i vice versa, aczkolwiek napastnikom polecamy raczej przesuwać się do przodu lub stać na krótkim słupku. Temu środkowemu pomocnikowi, który znajduje się bliżej przeciwnej strony, nakazujemy czaić się na skraju szesnastki. Nie robimy niczego szczególnego ze stoperami.
• Podania , gra przy przeciwniku , wślizgi , krycie , mentalność . Jak widać, są to instrukcje, które mieliśmy już przy ustawianiu zadań dla całej drużyny. Tutaj możemy tylko złamać tamte ustalenia i kazać wybranym zawodnikom grać nieco inaczej niż reszta drużyny. Przykład... Zakładając, że mamy mocne skrzydła, pozwalamy grającym na nich kopaczom grać bardziej ofensywnie niż reszcie drużyny (tak samo może być w przypadku napastników). Dzięki tej zakładce definiujemy dokładniej styl gry naszego teamu.
• Dośrodkowania, dośrodkowanie mierzone, wysokość dośrodkowań. Szereg opcji przydatnych w przypadku skrajnych pomocników. Dzięki nim możemy dokładnie określić, jak chcemy, by wrzucali oni piłkę w pole karne. Jeśli gramy z ofensywnymi bocznymi obrońcami, im też możemy nakazać, jak mają dośrodkowywać.
• Strzały z dystansu. Zezwalamy na nie zawodnikom, którzy mają współczynniki siła strzału i celność strzału na wysokim poziomie. Warto jest mieć w swojej drużynie środkowego pomocnika, który potrafi zakończyć akcję piekielnie silnym i do tego precyzyjnym strzałem lub uderzyć po wybiciu piłki przez obronę rywali. Nie dość, że takie bramki mogą trafiać się wtedy często, to są zwykle pięknej urody.
• Bieg z piłką. Opcja dla piłkarzy, którzy posiadają wysoki współczynnik dryblingu i najlepiej też tempa i przyśpieszenia. Jeśli wiemy, że dany zawodnik potrafi się kiwać i szybko biegać, to zaznaczamy tę pozycję. Najlepiej zrobić to w przypadku skrzydłowych, którzy potrafią pociągnąć akcje właśnie bocznymi sektorami boiska. Jeśli gramy ofensywnie i bokami, to dobrze jest też na to pozwolić skrajnym obrońcom. Na bieg z piłką pozwalamy też ofensywnym zawodnikom z bardzo dobrym dryblingiem.
• Wolna rola. Piłkarze, którym zaznaczymy tę opcję, będą tzw. wolnymi elektronami. Oznacza to, że często będą oni odbiegali od ustalonych przez nas drużynowych zadań taktycznych i łamali formację. Najlepiej wykorzystać tę możliwość w przypadku ofensywnie usposobionych graczy, którzy potrafią pociągnąć akcje zespołu (skrzydłowi, rozgrywający, niekiedy cofnięci napastnicy) albo są egzekutorami w polu karnym (napastnicy) - wtedy możemy im pozwolić na swobodę w szukaniu dobrego dla siebie miejsca. Wiadomo, że nie możemy zaznaczyć tej opcji dla większości piłkarzy; wybieramy raczej najlepszego (ew. dwóch-trzech) i jemu pozwalamy na większą swobodę. Dobrze, żeby wolny elektron miał wysokie współczynniki dryblingu, pomysłowości, podejmowania decyzji czy (w przypadku odpowiedzialnych za rozgrywanie piłki) celności podań.
• Przetrzymywanie piłki. Opcja, która przydaje się, jeśli chcemy pozwolić jednemu z zawodników na uspokajanie gry, spowolnienie jej tempa. Zaznaczamy ją, gdy nie chcemy przez całą długość meczu rozgrywać szybkich akcji. Najlepiej jest nakazać przetrzymywać piłkę środkowym obrońcom bądź pomocnikom. Musimy mieć pewność, że ten zawodnik potrafi grać w piłkę na wysokim poziomie, by zaraz po otrzymaniu piłki jej nie stracił.