Nintendo dla dorosłych. Historia jednej z najbardziej kontrowersyjnych premier w dziejach branży

Młoda kobieta w bieliźnie leży na łóżku. Rozmawia przez telefon z koleżanką, opowiadając jej o minionej szalonej nocy. Jest w pokoju, który sugestywnie wskazuje na ostrą zabawę. W tle słychać nieprzyjemne dźwięki. Ktoś wymiotuje w łazience. Po paru chwilach w progu pojawia się pluszowa wiewiórka i ostentacyjnie beka. Lektor oznajmia, że kac nigdy nie jest przyjemny, ale wiewiórka z kacem to już po prostu coś nieprzyzwoitego. Za moment kamera pokazuje ponownie kobietę na łóżku w dwuznacznym ujęciu. Można mieć różne przypuszczenia, ale okazuje się, że ona tylko drapie po brzuszku swojego futrzastego kompana.

Tak w dużym skrócie wyglądała reklama telewizyjna Conker’s Bad Fur Day – gry wydanej na konsolę Nintendo 64 i powszechnie uważanej za jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii. Czy słusznie? Przypomnijmy kulisy powstania, promocji oraz premiery tej produkcji.

Zapowiada się niewinnie. Nie dajcie się na to nabrać!

Coś dla dojrzałego gracza

W 2001 roku wyniki rywalizacji w piątej generacji konsol były już dobrze znane. Szósta zaczynała nabierać rozpędu, z wyczekiwaną premierą PlayStation 2 i mającym wkrótce dołączyć do wyścigu Xboksem Microsoftu. W tej rzeczywistości próbowało odnaleźć się Nintendo, które dość niespodziewanie przegrało walkę o klienta z debiutującym w segmencie Sony. Japoński producent na przełomie wieków mierzył się z problemem wymagającym szybkiego rozwiązania. Konsola Nintendo 64 i cała marka były kojarzone głównie z rozrywką dla dzieci. Choć w bibliotece nie brakowało znakomitych tytułów, by wymienić tylko rewolucyjne w swoim czasie Super Mario 64 lub The Legend of Zelda: Ocarina of Time, całościowo sprzęt ten odbierano jako przeznaczony dla młodszego gracza.

Taka łatka niepokoiła giganta, który – szykując następną platformę – musiał zadbać o nieco szersze spektrum oferowanych produkcji, by móc jakkolwiek przeciwstawić się PlayStation. Jak tłumaczyła to wówczas reprezentująca Nintendo of America Perrin Kaplan w „Los Angeles Timesie”:

To między innymi z tych właśnie względów na przełomie wieków zaczęły ukazywać się na Nintendo 64 pierwsze ekskluzywne gry, które otrzymały kategorię wiekową „dla dorosłych”. Za obie odpowiadało Rare, które zresztą też już wcześniej pokazało spore umiejętności przy GoldenEye 007 na licencji filmowego hitu z Jamesem Bondem. O ile jednak Perfect Dark otrzymało stosowne oznaczenie za „graficzną przemoc”, o tyle drugi z projektów miał o wiele dłuższą listę powodów, by zasłużyć na kategorię 18+.

Przekleństwa. Alkohol. Seksualne podteksty. Brutalność. Krew. To wszystko skrywała pod płaszczykiem kolorowej oprawy i sympatycznej stylistyki platformówka 3D z uroczą wiewiórką o dużych oczach. To pułapka, w którą wpadło wielu nieświadomych, niezbyt czujnych lub zwyczajnie niezbyt zainteresowanych tym, w co grają ich dzieci, rodziców. We wspomnianym wyżej artykule z „Los Angeles Timesa” oburzona matka i nauczycielka otwarcie wyrażała swoje rozgoryczenie faktem, że taki tytuł w ogóle się ukazał.

Rodzice nie dowierzali, analitycy przyklaskiwali poszerzaniu grupy docelowej, a niektóre sklepy nawet wycofywały się ze sprzedawania „Conkera”. Początek 2001 roku z pewnością był głośny i należał do wulgarnej wiewiórki. Jej przyjście na świat nie było jednak wcale tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać.