autor: Borys Zajączkowski
1. Gry zręcznościowe.. Klasyfikacja gier (część pierwsza)
Spis treści
1. Gry zręcznościowe.
Gry zręcznościowe to rodzaj obejmujący największą ilość powstałych i powstających gier komputerowych. Większość ludzi nie znających bogactwa innych kategorii utożsamia gry komputerowe wyłącznie z grami zręcznościowymi ze szczególnym uwzględnieniem FPS’ów. Podstawowym wyróżnikiem kwalifikującym do tego rodzaju jest wymóg zręczności gracza, która jest tu nadrzędna wobec innych zdolności koniecznych do grania w grę zręcznościową.
Osobną kwestią jest punkt widzenia kamery w grach trójwymiarowych. Jest tu kilka możliwości, z których wymienić należy dwie skojarzone z trójwymiarowym obrazowaniem świata: perspektywa gracza (FPP) lub perspektywa trzeciej osoby (TPP). Historycznie rzecz ujmując obie te perspektywy definiowały gatunek – FPP wykorzystywana była w grach obecnie nazywanych FPS’ami, TPP zaś przeważnie w grach zręcznościowo-przygodowych. Dziś jednak większość gier to gry trójwymiarowe, a perspektywa często daje się płynnie zmieniać – straciła więc swoje znaczenie klasyfikujące.
Ewolucja gier zręcznościowych rozpoczęła się od najprostszych arkadówek. Obecnie zaś dominującym jest trend fabularyzowania ich, czego wynikiem jest wysyp gier akcji, które definiuję jako gry zręcznościowo-przygodowe.
a. Arkadówki (gry arkadowe).
Gatunek gier, od których praktycznie wszystko się zaczęło. Zaistniał w postaci gier telewizyjnych, gier video i na automatach. Są to nieskomplikowane gry zręcznościowe oparte na wyraźnym pomyśle, rozgrywane przeważnie na obszarze całkowicie zawierającym się w granicach ekranu. Jest to gatunek bardzo zróżnicowany, a nader często upycha się doń również te, które z niego wyrosły jak: platformówki lub wyścigi. Klasyczne przykłady gier arkadowych to: „Arkanoid”, „Caterpilar”, „Dig Dug”, „Dyna Blaster”, „Galaxians”, „Pac-Man”, „Space Invaders”.
Obecnie arkadówki przeżywają renesans dzięki telefonom komórkowym oraz prostym przenośnym konsolom do gier. Z ich charakteru wynika niedługi czas, który należy poświęcić na pojedynczą rozgrywkę, a tym samym doskonale nadają się jako zabijacz czasu w tramwaju czy w poczekalni.