Kosmiczne gry. Jak zimna wojna stworzyła branżę gier video
Spis treści
Kosmiczne gry
Naukowcy i ówcześni programiści zaczęli wykorzystywać dostęp do nowoczesnego sprzętu również w innych celach niż tylko umożliwienie podróży w kosmos. Jeden z nich, Steve Russel ze słynnego Massachusetts Institute of Technology z pomocą dwóch kolegów stworzył w 1962 roku program Spacewar! – może nie do końca pierwszą grę komputerową w historii, ale na pewno pierwszą w stylu, jaki znamy dzisiaj – wyświetlaną z sygnału wideo na monitorze CRT, sterowaną specjalnie opracowanym kontrolerem – protoplastą pada oraz z trybem multiplayer! Spacewar! był typową strzelanką – pojedynkiem dwóch statków w przestrzeni kosmicznej, w której walkę urozmaicały siły grawitacji znajdującej się pośrodku gwiazdy. Gra stała się bardzo popularna wśród studentów i szybko rozprzestrzeniła poza MIT – wszędzie tam, gdzie można było ją uruchomić na komputerze PDP-1, co jednocześnie uczyniło ją pierwszą grą dostępną w więcej niż jednym ośrodku badawczym.
Nowym rodzajem rozrywki zainteresowali się również producenci PDP-1, postanawiając dołączać grę do każdego nowego egzemplarza komputera, jednak jego koszt wynoszący 120 tysięcy dolarów (dzisiaj byłaby to kwota ok. miliona dolarów) znacznie ograniczał liczbę ewentualnych klientów, a więc i jakikolwiek zysk ze sprzedaży tego tytułu. Nie o to jednak wtedy chodziło. Przez całe lata sześćdziesiąte, kto tylko mógł, grał w tę pozycję, a prawdziwa lawina ruszyła na dobre na początku lat 70., czyli zaraz po wylądowaniu człowieka na Księżycu.
W 1972 roku magazyn Rolling Stone zorganizował i ufundował nagrody do Spacewar! Olympics – prawdopodobnie pierwszego turnieju gier komputerowych w historii.
Wtedy to Spacewar! doczekał się dwóch klonów. Jednym z nich było stworzone na uniwersytecie w Stanford Galaxy Game, będące pierwszą pozycją, w którą grało się po wrzuceniu monety. Wyprodukowane w ilości jednego egzemplarza, nie miało jednak szans stać się wielkim hitem. W tym samym roku pojawiło się więc Computer Space – pierwsza gra na dedykowanym automacie arcade, który sprzedał się w liczbie około 1500 sztuk, zarabiając blisko milion dolarów. Według twórców tytuł ten mógł osiągnąć lepsze wyniki, a jako powód jego niezbyt dobrego przyjęcia podawano bardzo skomplikowane sterowanie i długi okres „uczenia się” gry. Za jej powstanie odpowiadało dwóch ludzi – Nolan Bushnell i Ted Dabney, których firma Syzgy Engineering wkrótce po przygodzie z Computer Space zmieniła nazwę na... Atari, a kolejny projekt został nazwany Pong!
Zarówno Galaxy Game, jak i Computer Space nie różniły się wiele od gry Spacewar! pod względem rozgrywki i dla przeciętnego użytkownika były dość trudne. Wszystko zmienił właśnie Pong, wprowadzając niesłychaną grywalność i prostotę, najpierw do automatów arcade, a później telewizyjnych konsol. Premiera Gwiezdnych wojen oraz pełnometrażowego filmu z serii Star Trek wywołała ogromną falę zainteresowania nurtem science fiction. Kosmos wracał do łask, a ówczesne komputery potrafiły już o wiele więcej. Wtedy pojawiła się taka klasyka jak Space Invaders, Asteroids oraz Lunar Lander, rozpoczynając złotą erę gier arcade.
W dalszych latach na coraz popularniejszych komputerach osobistych zaczął dominować temat kosmicznej eksploracji w tytułach pokroju Elite czy późniejszego Privateera. W Buzz Aldrin’s Race Into Space sami doświadczaliśmy wyścigu do gwiazd między USA a ZSRR. Wirtualni stratedzy mogli kolonizować oraz podbijać odległe galaktyki w Alpha Centauri czy Master of Orion, a wszystko, wraz z kosmicznymi symulatorami w stylu Wing Commandera, i tak zwykle prowadziło do wielkiej kosmicznej wojny – Space War. Być może Pong był wtedy tym najbardziej popularnym tytułem, z największym sukcesem na koncie, ale nie da się ukryć, że branża gier komputerowych zaczęła się od gier kosmicznych! Od wyjątkowego tytułu Spacewar! i Steve’a Russela, który stworzył go zainspirowany z jednej strony przez Tennis for Two możliwością grania na komputerze, a z drugiej zmaganiami dwóch mocarstw walczących o dominację w kosmosie.