Dragon Age: Inkwizycja – kompendium wiedzy [Aktualizacja #17: Intruz, GOTY Edition, patche 10 i 11]

Kompendium wiedzy o grze Dragon Age: Inkwizycja to wszystkie najważniejsze informacje w jednym miejscu. Zaprszamy do lektury.

Dragon Age: Inkwizycja (znane w innych częściach świata jako Dragon Age: Inquisition) to trzecia odsłona popularnej serii reprezentantów gatunku cRPG w realiach fantasy od studia BioWare, zapoczątkowanej w 2009 roku przez grę Dragon Age: Początek. Tytuł powstał z myślą o komputerach osobistych oraz konsolach siódmej (Xbox 360, PlayStation 3) i ósmej generacji (Xbox One, PlayStation 4). Debiut produkcji w Polsce nastąpił 20 listopada 2014 roku, dwa dni po jej globalnym wydaniu.

W tym tekście zbieramy najistotniejsze ujawnione do tej pory informacje na temat „trójki”, dzieląc je na kategorie tematyczne. Kompendium jest na bieżąco aktualizowane o kolejne wieści ze strony dewelopera.

Aktualizacja #17 (13 października 2015): Dodatek Intruz i Game of the Year Edition [9.1] wraz z materiałami wideo [10] oraz patche 10 i 11 z nowymi funkcjami w rozgrywce [9.2].

Aktualizacja #16 (22 sierpnia 2015): Dodatki Łupy Qunari i Zstąpienie, patch 9, mroczne pomioty w multiplayerze, wypuszczenie wersji próbnej na PC, udostępnienie gry na XOne w ramach EA Access.

Aktualizacja #15 (11 lipca 2015): Pogłoski na temat drugiego dodatku fabularnego, patch 8 z pakietem nowej zawartości (głównie multiplayerowej), informacje o ciekawych modach, koniec wsparcia dla wersji na X360/PS3, zapowiedź wydania gry dla abonentów EA Access.

Aktualizacja #14 (13 czerwca 2015): Informacje o niewielkim dodatku Awarskie łupy i mała zapowiedź tego, co czeka nas w przyszłości w kwestii rozszerzeń do Inkwizycji.

Aktualizacja #13 (23 maja 2015): Informacje o dwóch małych, darmowych DLC (zatytułowanych Zabójcy smoków i Czarne Emporium) oraz łatce udostępnionej 4 maja (patch 7).

Aktualizacja #12 (13 kwietnia 2015): Dodaliśmy informacje o dodatku Szczęki Hakkona i łatce udostępnionej 23 marca (patch 6).

Aktualizacja #11 (9 marca 2015): Zaktualizowaliśmy listę nagród zdobytych przez Inkwizycję oraz dodaliśmy informację o dwóch kolejnych patchach (czwartym i dużym piątym).

Aktualizacja #10 (31 stycznia 2015): Napisaliśmy o tymczasowym darmowym soundtracku, czwartym patchu oraz rynkowym sukcesie gry i statystykach graczy.

Aktualizacja #9 (2 stycznia 2015): Dodaliśmy sekcję 9. Informacje popremierowe, w której odnotowywujemy, co dzieje się z omawianą grą po jej wydaniu. Na początek napisaliśmy tam o dodatku Zniszczenie i Ulepszeniu do Edycji Specjalnej, a także pierwszych patchach i fanowskiej modyfikacji, która poprawia tryb taktyczny. Ponadto wspomnieliśmy przyznanie Inkwizycji tytułu gry roku na gali Game Awards 2014.

Aktualizacja #8 (24 listopada 2014): Uzupełniliśmy kompendium o najważniejsze informacje, jakie ujawniły się wraz z debiutem gry. Nowości znalazły się przede wszystkim w sekcji dotyczącej recepcji tytułu. Zaktualizowaliśmy też bazę multimediów, zwłaszcza o gameplaye ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #7 (10 listopada 2014): Wymieniliśmy pierwszych członków drużyny w kampanii fabularnej i startowe warianty klas postaci, a także opisaliśmy zamykanie szczelin w Zasłonie podczas walk, szczegóły dotyczące trybu multiplayer oraz start otwartych beta testów aplikacji Dragon Age Keep i zawartą w niej przeglądarkową grę Dragon Age: The Last Court. Ponadto odntowaliśmy ukończenie prac nad grą.

Aktualizacja #6 (22 października 2014): Odnotowaliśmy wypuszczenie zwiastunu pokazującego edytor wyglądu postaci i wieści o braku importu zapisów, a także rozbudowaliśmy wiadomości o systemie rzemiosła, Dragon Age Keep i sferze technicznej gry (z dodaniem wymagań sprzętowych wersji PC na czele).

Aktualizacja #5 (16 września 2014): Nowości objęły informacje o kierowaniu Inkwizycją (ze szczególnym uwzględnieniem głównej siedziby organizacji w twierdzy Skyhold), wieloosobowym trybie kooperacji, dialogach, ekwipunku, systemie rzemiosła, usłudze Dragon Age Keep i planowanych dodatkach.

Aktualizacja #4 (18 sierpnia 2014): Zmieniliśmy datę premiery (we wstępie), poprawiliśmy czas pełnego przejścia gry, skompletowaliśmy listę doradców Inkwizytora, wydatnie rozbudowaliśmy informacje o kontrolowaniu Inkwizycji, zaktualizowaliśmy dane o platformach, które otrzymają polską lokalizację oraz dodaliśmy sekcję 9. Multimedia, zawierającą najświeższe zwiastuny, gameplaye i materiały ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #3 (14 lipca 2014): Dokonaliśmy częściowej przebudowy artykułu (zespolenie informacji z poprzednich aktualizacji z głównym zrębem tekstu, wydzielenie nowych podsekcji etc.), przy okazji uzupełniając listę członków drużyny i NPC-ów, wzbogacając informacje o kreatorze postaci, rozbudowywując ustęp poświęcony mechanice walki oraz dodając charakterystyki systemu dialogowego, poruszania się bohatera i ekwipunku.

Aktualizacja #2 (czerwiec 2014): Dodaliśmy nowości wyniesione z prezentacji dokonanych na targach E3 2014 (walka, umiejętności, postacie etc.) i opis edycji kolekcjonerskiej.

Aktualizacja #1 (maj 2014): Dodaliśmy informacje o długości gry.

Kiedy otwiera się przejście do Pustki, wszystkie inne problemy powinny iść w odstawkę. Niestety, wygląda na to, że członkowie Inkwizycji są jednymi z niewielu, którzy o tym pamiętają.

1. Fabuła

• Historia świata Thedas w dziale poradników

Akcja Inkwizycji toczy się niedługo po wydarzeniach z Dragon Age II. Świat Thedas boryka się z wieloma problemami, wśród których na pierwszy plan wybija się wojna między templariuszami a magami, a także otwarcie przejścia (Wyłomu) między światem rzeczywistym a Pustką, co prowadzi do inwazji demonów. Bohater, w którego wciela się gracz, jest jedynym ocalałym z eksplozji, jaka wywołała rozdarcie w Zasłonie, co dało mu niespotykaną zdolność zamykania szczelin będących furtką dla potworów. Taka cecha predestynuje protagonistę do roli kluczowego członka, a następnie przywódcy tytułowej Inkwizycji – nowo powstałej organizacji, stawiającej sobie za cel przywrócenie porządku w Thedas, a w szczególności zażegnanie kryzysu związanego z demonami.

Jednak na początku gry frakcja dopiero raczkuje, a do realizacji jej priorytetowych celów konieczne jest uzyskanie przez nią statusu potęgi dorównującej najważniejszym siłom mającym wpływ na sytuację na kontynencie. Historia opowiadana w Inkwizycji jest nieco bardziej nieliniowa niż w poprzednich odsłonach i częściej stawia przed nami trudne wybory, które pchają fabułę na odmienne tory. Opowieść może zakończyć się na kilka całkowicie odmiennych sposobów, przy czym na kształt każdego finału wpływa dodatkowo około 40 dość znaczących czynników oraz kilkaset pomniejszych. Przejście gry może nam zająć nawet 150 godzin (w sytuacji, gdy zajmiemy się każdym zadaniem pobocznym i dogłębną eksploracją), jednak jeśli skupimy się tylko na głównym wątku i wykażemy duży pośpiech (pomijając nawet cutscenki), powinniśmy uwinąć się w nie więcej niż 40-50 godzin.

Co prawda, nie jest nam dane iść przed siebie aż po horyzont, ale lokacje i tak są bardzo duże.

2. Świat

• Opis lokacji w Dragon Age: Inkwizycja w dziale poradników

W odróżnieniu od poprzednich odsłon, Inkwizycja pozwala nam zwiedzić duży wycinek Thedas, składający się z krain Ferelden (obszar z pierwszej części serii), Orlais i Dalia – niemniej, jest to mniejszy obszar, niż zapowiadano pierwotnie, jako że dostępne miały być również takie miejsca jak Wolne Marchie i Nevarra. Nakreślone terytorium nie zostało oddane do naszej dyspozycji w całości, lecz uległo podziałowi na lokacje – te jednak mają bardzo pokaźne rozmiary i oferują masę zakątków do zwiedzenia (w wielu wypadkach jeden taki obszar to więcej niż suma terenów z całego Dragon Age: Początek). Oprócz tego wszędzie czeka na nas masa aktywności do podjęcia – klasyczne misje poboczne, zbieranie surowców (skały, rośliny etc.), rozglądanie się za skarbami (których zdobywaniu nierzadko towarzyszą zagadki logiczne), a nawet wyścigi konne.

Co ciekawe, środowisko jest do pewnego stopnia dynamiczne. Nasze akcje mogą prowadzić do przekształceń krajobrazu – w głuszy pojawiają się nasze obozy, zrujnowane twierdze zostają przekształcone w ważne siedziby Inkwizycji, zawalone mosty bohater uzdatnia do użytku dzięki swoim mocom, na skutek podjętych decyzji wioski zaludniają się lub obracają w ruinę, trakty zaczynają patrolować oddziały naszej organizacji etc. Oprócz tego każda z lokacji oferuje żywe środowisko (np. wilki polujące na jelenie), dodatkowo ulegające przekształceniom na skutek działań gracza – nasze akcje mogą prowadzić na przykład do znikania gatunków i zastępowania ich przez inne.

O wielkości udostępnionych obszarów może świadczyć również fakt, że do naszej dyspozycji oddane zostały wierzchowce. Nie jesteśmy tu ograniczeni do koni – Inkwizytorowi jest dane dosiąść także innych stworzeń, jak wielkie jaszczury, halle czy jednorożce (niestety, zabrakło wśród nich latających stworzeń). Każdy tego rodzaju „kompan” może wspomóc bohatera unikatowymi cechami i zdolnościami. Znalazło się miejsce również dla systemu szybkiej podróży, (przenoszącego nas między obozami i innymi placówkami Inkwizycji w obrębie danej lokacji (więcej o siedzibach w sekcji 6.).

Inkwizytor w otoczeniu dziewięciu członków drużyny i swoich doradców.

3. Postacie – drużyna i NPC

Jak zwykle, naszemu protagoniście w każdej chwili towarzyszą trzy postacie. Wybieramy je z całkowitej puli dziewięciu bohaterów (która nie ulegnie zwiększeniu poprzez dodatki DLC). Kompletna lista członków drużyny wygląda następująco:

• Varric – krasnoludzki łotrzyk z kuszą, wpływowy członek rodu kupieckiego o wesołym usposobieniu; stary znajomy z Dragon Age II; jeden z trojga kompanionów, których spotykamy jako pierwszych w kampanii fabularnej;
• Kasandra – ludzka wojowniczka, członkini zakonu Poszukiwaczy Prawdy o twardym charakterze; również ważna postać w Dragon Age II; jeden z trojga kompanionów, których spotykamy jako pierwszych w kampanii fabularnej;
• Vivienne – ludzka magiczka, Pierwsza Zaklianczka kręgu magów w Orlais, bezwzględna kobieta ze smykałką do politycznych intryg („Żelazna Dama”);
• Solas – elfi mag, apostata żyjący samotnie w lesie i na własną rękę badający Pustkę (ekspert w tej dziedzinie); jeden z trojga kompanionów, których spotykamy jako pierwszych w kampanii fabularnej;
• Żelazny Byk – qunari wojownik, przywódca kompanii najemniczej będący w istocie agentem wywiadu swojego ludu, nieustraszony mocarz o pogodnym usposobieniu; głos pod tę postać podkłada Freddie Prinze Jr;
• Sera – elfia łuczniczka (łotrzyk), figlarna dziewczyna związana z organizacjami przestępczego półświatka walczącymi z zepsuciem politycznych elit; lesbijka;
• Blackwall – ludzki wojownik; Szary Strażnik oddany sprawie, za którą walczy jego organizacja (wstąpił do Straży z własnej, nieprzymuszonej woli);
• Dorian – ludzki mag; mieszkaniec Imperium Tevinter, który sprzeciwił się prawu rządzącemu jego ojczyzną i został wygnany; „stuprocentowy gej”;
• Cole – łotrzyk operujący bronią białą; duch z Pustki uwięziony w ludzkim ciele, którzy szuka swojej tożsamości, pomagając ludziom.

Nie mniejsze znaczenie niż towarzysze mają nasi doradcy – bohaterowie niezależni zarządząjący różnymi sferami działalności Inkwizycji i towarzyszący nam przy podejmowaniu kroków o strategicznym znaczeniu. Mowa tu o trzech postaciach: starzy znajomi z poprzednich gier, Leliana i Cullen, zajmują się – odpowiednio – wywiadem i armią, natomiast Józefina („świeżynka”) jest odpowiedzialna za dyplomację. Oprócz tego na swojej drodze spotykamy inne rozpoznawalne twarze. Na pierwszy plan wysuwa się tutaj Morrigan, z którą widzimy się na dworze cesarzowej Orlais, otoczoną plotkami o jej rzekomo niecnych intencjach wobec władczyni. Jest też szansa na spotkanie Flemeth (matki Morrigan) i Dagny (krasnoludzicy z Orzammaru). Ponadto możemy zetknąć się z bohaterami obu poprzednich odsłon serii (Szarym Strażnikiem i Hawkiem).

Jak zawsze, każda ważniejsza postać jest obdarzona indywidualnymi umiejętnościami i głębokim rysem psychologicznym, a gracz ma możliwość budowania z tymi bohaterami rozbudowanych relacji. Na pierwszy plan wysuwają się tutaj romanse (oczywiście nieobligatoryjne), które są bardziej dojrzałe i bogatsze w wariacje niż w poprzednich odsłonach serii. Postaci oferujących możliwość nawiązania takich bliższych stousnków jest osiem, z czego nie wszystkie występują w szeregach Inkwizycji. Kompani mogli nie zgadzać się z naszymi decyzjami, w ostateczności opuszczając drużynę.

Kto z Was ma chrapkę na zagranie jako qunari?

4. Kreacja i rozwój bohatera

4.1. Kreacja

Na początku gry decydujemy o klasie i rasie, a także płci bohatera. W pierwszym z wymienionych kryteriów do wyboru są tradycyjnie wojownik, łotrzyk i mag (przy czym dwaj pierwsi pojawiają się w dwóch wariantach: wojownik może koncentrować się na używaniu jednoręcznej broni w połączeniu z tarczą lub dwuręcznego oręża, natomiast łotrzyka można uczynić łucznikiem lub specjalistą od walki w zwarciu za pomocą sztyletów). W temacie ras do wyboru otrzymujemy człowieka, elfa, krasnoluda i – nowość – qunari. Warto mieć na uwadze, że różnice między rasami nie ograniczają się do prezencji postaci i jej startowych statystyk, ale uwidaczniają się także w tym, jak postrzegają ją NPC z poszczególnych środowisk.

Ponadto decydujemy o prezencji bohatera i tembrze jego głosu (wszystkie kwestie dialogowe wypowiadane przez protagonistę zostały udźwiękowione). Kreator wyglądu oferuje nam stosunkowo bogate możliwości. Decydujemy nawet o takich szczegółach jak kolor zewnętrznej i wewnętrznej części tęczówki oczu czy rogi u qunari. Co jednak ciekawe, brakuje możliwości wpłynięcia na kształt sylwetki postaci. Jeśli chodzi o głos, do wyboru mamy cztery opcje – dwie męskie (Harry Hadden-Patton, Jon Curry) i dwie żeńskie (Alix Wilton Regan, Sumalee Montano).

4.2. Rozwój

Możliwości bohaterów rozwijamy na dwóch płaszczyznach – indywidualnie i poprzez sukcesy Inkwizycji. Pierwsza z nich to nic innego jak klasyczne nabywanie specjalnych zdolności (aktywnych i biernych) z różnych drzewek – mamy tu rozwiązanie zbliżone do tego, co oglądaliśmy w Dragon Age II. Co ciekawe, postacie nadal opisuje sześć podstawowych atrybutów, lecz już nie zwiększamy ich przy każdym awansie – dokonuje się tego za pośrednictwem pasywnych perków z drzewek zdolności, poprzez używanie magicznych przedmiotów etc. Jeśli zaś chodzi o rozwijanie bohaterów poprzez Inkwizycję, to trzeba w tym miejscu wyjaśnić, że nasze działania generują punkty doświadczenia nie tylko dla bohaterów, ale także dla kierowanej przez nas organizacji. Zdolności, które możemy wykupić po awansie Inkwizycji, mają związek m.in. z dostępną pulą opcji dialogowych, otwieraniem zamków przez łotrzyków, pojemnością ekwipunku drużyny i umiejętnościami rzemieślniczymi.

Każda klasa postaci dysponuje czterema odrębnymi drzewkami umiejętności, co daje w sumie ponad 200 różnych zdolności aktywnych i biernym (w tym zaklęć) – zarówno zupełnie nowych, jak i znanych z poprzednich odsłon). Oprócz tego w pewnym momencie bohaterowie mogą wybrać po jednej z trzech specjalizacji, zapewniających dodatkowe drzewo talentów – łotrzyk zostaje zabójcą (skupiającym się na bezpośrednim zadawaniu obrażeń), artefaktorem (zastawiającym pułapki) lub wichrzycielem (kontrolującym starcia z pomocą alchemii); maga możemy uczynić magiem szczelin (używającym mocy z Pustki), nekromantą (kierującym żywymi i nieumarłymi) lub rycerzem-zaklinaczem (posiłkującym się magią w walce w zwarciu); z kolei wojownik staje się czempionem (kontrolującym pole walki różnymi specjalnymi umiejętnościami), templariuszem (wspomagającym drużynę boskimi mocami) lub łupieżcą (opierającym swoje zdolności na wysysaniu i/lub regenerowaniu punktów życia).

Twórcy dołożyli starań, by walka zadowoliła zarówno fanów klasycznych izometrycznych cRPG-ów, jak i zwolenników bardziej bezpośredniego podejścia do starć.

5. Walka

Tak jak dotychczas, walka ma taktyczny wymiar, lecz tym razem łączy „oldskulowe” rozwiązania z pierwszego i elementy zręcznościowe drugiego Dragon Age’a. Starcie można obserwować z dwóch perspektyw. Pierwsza to widok TPP, w którym spędzamy większość rozgrywki; daje on bardziej bezpośrednią kontrolę nad aktualnie kierowaną postacią, choć np. cele ataków nadal wybieramy, wskazując kursorem przeciwników na ekranie. Sterowanie w ten sposób przypomina typowe gry MMORPG (np. World of Warcraft). Druga metoda prowadzenia starć nosi nazwę trybu taktycznego i cechuje się przede wszystkim opcją swobodnego przesuwania kamery oraz patrzenia na pole walki z lotu ptaka. Oprócz tego mamy tutaj więcej informacji na temat tego, co się dzieje na ekranie (np. ścieżki ruchu bohaterów oraz informacje o aktywnych efektach i odpornościach/słabościach przeciwników).

Tak jak w poprzednich odsłonach serii, istotne jest łączenie i wzajemne uzupełnianie umiejętności bohaterów różnych klas. Ważną rolę odgrywa także wykorzystanie otoczenia – łucznik może uzyskać premię za atakowanie z wysokości, a wątły drewniany taras, na którym stoją wrodzy strzelcy, jest doskonałym celem ataku, by szybko i efektownie pozbyć się kilku przeciwników naraz. Jeśli chodzi o poziom trudności, to twórcy przygotowali cztery ustawienia, zatem coś dla siebie znajdą zarówno nowicjusze, jak i „hardkorowcy” (a zwłaszcza ci ostatni, jako że twórcy postawili sobie za punkt honoru przygotowanie najbardziej wymagającej odsłony w dziejach serii).

Szczególną odmianą starcia jest to, w którym przychodzi nam zmierzyć się ze smokiem. Polega ono na atakowaniu poszczególnych części jego ciała i stopniowym ograniczaniu sprawności bestii (np. silne uszkodzenie skrzydła uniemożliwi smokowi wzbicie się w powietrze). Warto również wspomnieć o nowym zasobie do wykorzystania w walce – koncentracji (Focus). Jest ona generowana dzięki współpracy całej drużyny i dzielona przez wszystkich jej członków, dając nam wyjątkowo potężne możliwości, nierzadko przesądzające o losie potyczki.

Kolejna nowość w starciach wiąże się ze zdolnością bohatera do zamykania szczelin w Zasłonie. Niemal na każdym obszarze na zamknięcie czeka po kilkanaście tego typu bram, wypluwających z siebie demony, gdy się zbliżymy. Eliminowanie potworów osłabia siłę szczeliny, a kiedy jej energia spadnie do odpowiednio niskiego poziomu, będziemy mogli ją zamknąć. Niekiedy w trakcie potyczki musimy dodatkowo ubezpieczać bohatera, by mógł „zakłócić” działanie przejścia i uwrażliwić w ten sposób co potężniejsze demony na ataki.

Niestety, z racji otwartej konstrukcji świata w Inkwizycji zabrakło konfiguracji regulującej stosunek liczby starć do ilości scen fabularnych (która to była obecna w Mass Effect 3). Nie uświadczymy też walki bez użycia broni (na pięści) i korzystania z pomocy ogarów mabari w starciach, choć znalazło się zastawianie pułapek oraz używanie bomb/granatów.

Skyhold jest dla Inkwizytora mniej więcej tym, czym Normandia była dla komandor(a) Shepard(a) w serii Mass Effect.

6. Pozostałe elementy rozgrywki

6.1. Zarządzanie Inkwizycją

Jak wspomniano, istotną rolę w fabule zajmuje ugruntowywanie pozycji Inkwizycji w Thedas. W dużej mierze sprowadza się to do nawiązywania kontaktów z przedstawicielami poszczególnych potęg tego świata (jak monarchie Fereldenu i Orlais czy Zakon) i wykonywanie działań, które zjednają nam ich zaufanie, przychylność i – rzecz najważniejsza – pomoc w walce ze skutkami rozdarcia Zasłony. Innym przejawem rosnącej potęgi naszej instytucji są przyczółki. W prawie każdej lokacji natrafiamy na warownię lub inne umocnienia – możliwe do natychmiastowego przejęcia lub wymagające np. uprzedniego odbicia z czyichś rąk – z których roztaczamy nasze wpływy na okolicę.

Najważniejszą twierdzą Inkwizycji jest Skyhold (Podniebna Twierdza). To z tego miejsca podejmujemy kluczowe decyzje co do kierunku naszej polityki, wchodzimy w interakcje ze wszystkimi towarzyszami (ze szczególnym uwzględnieniem romansów), odprawiamy okazjonalne sądy nad bohaterami niezależnymi oskarżanymi o rozmaite przewiny, a także wysyłamy naszych ludzi na misje o różnym czasie trwania i stopniu złożoności (niektóre wymagają nawet naszej interwencji w kulminacyjnym momencie). Warto wspomnieć, że nie od razu stajemy się panem (panią) na zamku – początkowo Inkwizycją kierujemy z poziomu wioski Azyl w Górach Mroźnego Grzbietu. Po przenosinach do Skyhold też nie skąpiemy się natychmiast w pełnym blasku chwały, gdyż początkowo twierdza przedstawia nam się jako ruina. W ciągu kolejnych godzin zabawy forteca jest stopniowo odnawiana i powiększana o kolejne sekcje, udostępniane np. w wyniku odgruzowywania tuneli, korytarzy i innych przejść. Z czasem podejmujemy też ogólne decyzje o wystroju Skyhold, a w czasie przygód zdobywamy kolejne elementy dekoracyjne (trony, wzory heraldyczne etc.).

Kluczowym miejscem w naszej głównej siedzibie jest stół narad. Podejmujemy przy nim kilka rodzajów czynności – nabywamy perki opisane w sekcji 4.2, wybieramy nowe miejsca, do których wyprawimy się drużyną, oraz wykorzystujemy nasze zasoby do przeprowadzania różnych operacji. Te ostatnie można podzielić na dwa zasadnicze typy: ważniejsze, korzystające z Władzy, i drugorzędne, zajmujące nam wyłącznie ludzi i czas. Władza to zasób generowany obok punktów doświadczenia bohaterów i Inkwizycji za wykonywanie drużyną działań o znaczeniu strategicznym (jak zamykanie szczelin, werbowanie agentów dla naszej organizacji etc.). Za tę walutę możemy przede wszystkim odblokowywać nowe obszary do odwiedzenia. Drugi rodzaj działań ma mniej doniosłe znaczenie – może to być np. wyprawa mająca na celu pozyskanie dla nas artefaktu. Do operacji takich wykorzystujemy naszych doradców – Lelianę, Cullena lub Józefinę – którzy po wybraniu stają się niedostępni na określony okres (od kilkunastu minut do nawet doby czasu rzeczywistego).

Z grubsza podobne misje zlecamy również z poziomu twierdz zlokalizowanych w poszczególnych regionach Thedas. Są to zadania o charakterze lokalnym, polegające np. na patrolowaniu wskazanego obszaru, przejęciu określonego punktu czy podniesieniu jakiejś struktury z ruin. Każda tego typu akcja zapewnia nam stosowne profity i w pewnym stopniu przeobraża całą lokację. Zmianom podlegają także same warownie – do wyboru otrzymujemy zawsze kilka odrębnych modeli funkcjonowania fortecy (np. obóz wojskowy, ośrodek wymiany handlowej, siedziba wywiadu), a ponadto mamz wpływ na wygląd poszczególnych komnat i na powstawanie określonych budowli w obrębie murów. Rzecz jasna, najszerszy zakres modyfikacji i najwięcej istotnych miejsc (stajnie, więzienie etc.) przypada twierdzy Skyhold. Warto jeszcze wspomnieć, że wszystkie takie siedziby są znacznie większe niż obóz drużyny z Dragon Age: Początek.

Czasem może nam udać się załatwić sprawę w toku samej rozmowy, zanim przemówią miecze.

6.2. Dialogi

Ponownie zastosowane zostało kołowe menu. Dialogi można podzielić na cutscenki z prawdziwego zdarzenia, zarezerwowane dla najważniejszych momentów, a także mniej istotne pogawędki, podczas których kamera przesuwa się tylko nad ramię bohatera – a i to nie zawsze, bo zdarza się, że zostaniemy niezobowiązująco zagadnięci przez kompana w trakcie wędrówki. Pewną nowością jest dodanie w najistotniejszych sytuacjach paska informującego nas o tym, jakie konsekwencje ma dana opcja. Warto też wspomnieć, że twórcy delikatnie ograniczyli liczbę ikon wyświetlanych na kołach dialogowych, rezerwując je tylko dla opcji mających większe znaczenie niż pozostałe (np. prowadzących do wszczęcia walki czy wylądowania z kimś w łóżku).

6.3. Ekwipunek

Nastąpiło tu parę zmian względem poprzednich odsłon. Przede wszystkim, buty i rękawice zmieniły status – już nie są odrębnymi przedmiotami, lecz ulepszeniami, które dodajemy do pancerzy lub odejmujemy od nich przy stole służącym do modyfikowania zbroi (podobne usprawnienia wprowadzono też dla broni). Wbrew pierwotnym zapowiedziom, nadal obowiązują ograniczenia klasowe, jeśli chodzi o „garderobę” – a więc nici z wojownika biegającego w magicznych szatach. Wśród zdobywanych rzeczy większą rolę odgrywają schematy broni/zbroi i receptury, a także przeróżne składniki alchemiczne (kawałki metali, płótna, i skór, rośliny etc.). Warto też wspomnieć o swego rodzaju „trofeach” zbieranych po pokonanych przeciwnikach, które po przekazaniu badaczom Inkwizycji pozwalają uzyskać premię do obrażeń zadawanych przeciwnikom poszczególnych typów.

6.4. Rzemiosło

Rzemiosło jest znacznie bardziej urozmaicone niż mechanizmy z obu poprzednich odsłon serii razem wzięte. Do dotychczasowego wytwarzania run i mikstur doszło tworzenie własnych broni i zbroi oraz ulepszeń do nich, a także innych przedmiotów, mających znaczenie fabularne. Jak wspomniano, w grze występuje mnóstwo surowców, a każdy z nich posiada po cztery różne typy właściwości, objawiające się w zależności od tego, jak dużo i w jakiego rodzaju „slocie” umieścimy dany materiał (obrażenia/obrona, ofensywny, defensywny, użytkowy). Tym samym w Inkwizycji na zdobycie czeka krocie zróżnicowanych schematów broni i zbroi.

Również alchemia jest ciekawsza niż dotychczas. Choć rośliny nie mają zróżnicowanych właściwości, to w grze występuje wiele ich rodzajów, co pozwala na przygotowywanie różnych substancji – nie tylko mikstur, ale również toników i granatów. Co więcej, każdą recepturę można ulepszyć na rozmaite sposoby (np. potęgując właściwości lecznicze eliksiru regeneracyjnego).

6.5. Poruszanie się

Jest ono znacznie swobodniejsze i bardziej bezpośrednie niż w poprzednich odsłonach. Dzięki daniu bohaterowi możliwości skakania nie ograniczają nas żadne niewidzialne ściany, a ponadto możemy swobodnie przepatrywać najbardziej niedostępne zakamarki w poszukiwaniu ukrytych skarbów. Sprawia to również, że walki nabrały nowej głębi taktycznej, związanej z wykorzystywaniem rzeźby terenu i elementów otoczenia na naszą korzyść (np. ustawiając strzelców na wysokości).

Dzięki silnikowi Frostbite 3 Inkwizycja jest jednym z najładniejszych tytułów na rynku.

7. Technikalia

7.1. Informacje ogólne

Gra została stworzona przy użyciu silnika Frostbite 3, znanego przede wszystkim z serii Battlefield. Dzięki temu możliwe stało się dostarczenie grafiki na bardzo wysokim poziomie, oferującej takie „bajery” jak otoczenie podlegające destrukcji, dynamiczny system pogodowy czy realistyczna fizyka (nie tylko ciał i różnych obietków, ale także wody czy ognia), o generowaniu wielkich przestrzeni nie wspominając. Co jednak ciekawe, nie zastosowano cyklu dobowego – pory dnia są odgórnie przypisane do lokacji i nie ulegają zmianie.

7.2. Wersja PC

Wymagania sprzętowe są następujące:

Minimala specyfikacja:

• System operacyjny: Windows 7 / 8.1 (64-bitowy)
• Procesor: 4-rdzeniowy Intel 2 GHz lub 4-rdzeniowy AMD 2.5 GHz
• Pamięć RAM: 4 GB
• Karta grafiki: z 512 MB pamięci (GeForce 8800 / lub Radeon HD 4870 lub lepsza)
• Wolne miejsce na dysku: 26 GB

Zalecana specyfikacja:

• System operacyjny: Windows 7 / 8.1 (64-bitowy)
• Procesor: 6-rdzeniowy Intel 3 GHz lub 6-rdzeniowy AMD 3.2 GHz
• Pamięć RAM: 8 GB
• Karta grafiki: z 2 GB pamięci (GeForce GTX 660 / lub Radeon HD 7870 / Radeon R9 270 lub lepsza)
• Wolne miejsce na dysku: 26 GB

Oprócz tego przy instalacji potrzebne jest połączenie z Internetem, by dokonać aktywacji produktu. Ponadto firma AMD zagwarantowała wsparcie dla technologii Mantle (niskopoziomowego API stanowiącego wydajną alternatywę dla bibliotek DirectX). Pecetowcy mogą używać zarówno kombinacji klawiatura + myszka, jak i kontrolera dedykowanego Xboksowi 360. Warto wspomnieć, iż w interfejsie w wersji komputerowej występują pewne różnice względem pozostałych edycji, związane przede wszystkim z obsługą większej liczby skrótów klawiszowych (podpiętych, tradycyjnie, pod przyciski z cyframi).

7.3. Wersje konsolowe

Posiadacze PlayStation 4 mogą cieszyć się obrazem w rozdzielczości 1080p, podczas gdy użytkownikom Xboksa One przyszło zadowolić się rozdzielczością 900p. Na obu tych platformach sprzętowych gra osiąga szybkość 30 klatek na sekundę. Inkwizycja powstała z myślą przede wszystkim o pecetach i konsolach ósmej generacji, toteż posiadacze Xboksa 360 i PlayStation 3 muszą liczyć się z oprawą graficzną na wyraźnie niższym poziomie na swoich platformach sprzętowych.

Po sukcesie trybu multiplayer w Mass Effect 3 studio BioWare poszło za ciosem i wprowadziło podobną formę zabawy w trzecim Dragon Age.

8. Inne informacje

8.1. Multiplayer

Dragon Age: Inkwizycja oferuje kooperacyjny tryb wieloosobowy dla 4 graczy. Jest to całkowicie odrębna forma zabawy od kampanii fabularnej, oferująca indywidualne misje koncentrujące się na walce. Multiplayer zawierał na starcie 12 postaci (kolejne będą dodawane po premierze gry), z których większa część wymaga odblokowania – za walutę w grze (złote monety), za prawdziwe pieniądze lub w wyniku otwierania skrzyń ze skarbami podczas rozgrywki. Zaimplementowany został dość rozbudowany system rozwoju postaci i rzemiosło, służące m.in. do wytwarzania kompletów pancerzy odpowiadających za odblokowywanie kolejnych bohaterów. Co więcej, z myślą o trybie kooperacji została przygotowana aplikacja towarzysząca na PC i urządzenia mobilne o nazwie Inquisition HQ, umożliwiająca zarządzanie ewolucją postaci i ich ekwipunkiem.

8.2. Dragon Age Keep

Premierze gry towarzyszyło udostępnienie internetowej usługi Dragon Age Keep. Z jednej strony służy ona za aplikację społecznościową, umożliwiając graczom dzielenie się swoimi wrażeniami i różnorakimi materiałami z gry. Natomiast jej drugą funkcją jest generowanie plików zapisu do użycia przy rozpoczynaniu zabawy z Inkwizycją – usługa przedstawia skrót fabuły pierwszej i drugiej części, stawiając przed nami kluczowe wybory z obu gier i umożliwiając zadecydowanie o takich sprawach jak kierunek rozwoju głównych bohaterów (Szarego Strażnika i Hawke’a), status poszczególnych postaci niezależnych czy sytuacja polityczna w Thedas. Wbrew pierwotnym zapowiedziom, okazało się, że nie ma możliwości importu własnego stanu gry z poprzednich odsłon – weterani serii też muszą skorzystać z Dragon Age Keep, odtwarzając decyzje, które podejmowali w minionych latach w pierwszej i drugiej części Dragon Age. I choć oznacza to konieczność przebrnięcia przez ponad różnych 300 dylematów, sam proces powinien okazać się całkiem przyjemny, jako że towarzyszy narracja ze strony Varrica, a każdy wybór jest prezentowany z użyciem ładnie narysowanych plansz.

Dragon Age Keep oferuje również dostęp do odrębnej gry w oknie przeglądarki. Jest to Dragon Age: The Last Court – paragrafowa przygodówka, opowiadająca o wydarzeniach poprzedzających akcję Inkwizycji. Wcielamy się we władcę położonego przy granicy Orlais regionu Serault i roztaczamy kontrolę nad swoimi włościami, wyznaczając kierunek polityki wewnetrznej i zewnętrznej i starając się przy tym zadowolić zarówno sąsiadów (chyba że zapragniemy wojny), jak i swoich poddanych. Oprócz głównej linii fabularnej, nie brakuje pobocznych historii (które też wpływają na sytuację w Serault), jak również opcji romansowych. Za stworzenie tej produkcji odpowiada doświadczone w omawianym gatunku studio Failbetter Games, mające też na koncie Fallen London i Sunless Sea.

8.3. Polskie wydanie

W Polsce gra ukazała się nakładem firmy Electronic Arts Polska i otrzymała kinową lokalizację (przetłumaczone napisy). Wbrew pierwotnym informacjom, zabawą w rodzimej wersji językowej mogą cieszyć się posiadacze wszystkich platform sprzętowych, na które powstał trzeci Dragon Age.

Wizualizacja edycji kolekcjonerskiej gry Dragon Age: Inkwizycja.

8.4. Edycja kolekcjonerska

W skład najbogatszego wydania wchodzą m.in. ozdobna szkatuła (9 x 19 x 29 cm), mapa Thedas, talia 72 kart tarota z motywami z mitologii świata Dragon Age, pełnowymiarowy komplet narzędzi do otwierania zamków (sześć wytrychów), duże pionki na mapę, odznaka Inkwizytora, gęsie pióro z kałamarzem, 40-stronicowy dziennik Inkwizytora, monety z Orlais oraz steelbook.

8.5. Dodatki [przed premierą]

Pierwszym ujawnionym dodatkiem do trzeciego Dragon Age’a jest paczka Płomień Inkwizycji (zawierająca komplet unikatowej broni i zbroi dla bohatera oraz opancerzonego rumaka), która funkcjonuje jako bonus do zamówień przedpremierowych. Na więcej bonusów mogą liczyć osoby kupujące Cyfrową Edycję Specjalną – Tron Podniebnej Twierdzy do siedziby Inkwizycji, dwa wierzchowce (czerwoną hallę i jednorożca z mokradeł) oraz cyfrowy soundtrack. Charakter kolejnych rozszerzeń ma być uzależniony w dużej mierze od zainteresowań i zapotrzebowań samych graczy. Niestety, nie mamy co liczyć na przygotowanie dużych dodatków, porównywalnych z pudełkowym Przebudzeniem, którego doczekał się pierwszy Dragon Age.

Dodatek Intruz pozwala zobaczyć zróżnicowane krajobrazy północnych regionów Thedas, ale niestety nie oferuje lokacji do swobodnej eksploracji (na wzór tych z podstawki i poprzednich rozszerzeń).

9. Informacje popremierowe

9.1. Dodatki (DLC)

Dotychczasowe dodatki zostały uszeregowane w kolejności ich udostępniania (od najnowszych).

Intruz / Trespasser: Trzeci i ostatni duży dodatek do trybu fabularnego, wypuszczony na PC, PS4 i XOne 8 września 2015 roku w cenie ok. 60 zł. Intruz stanowi swego rodzaju rozszerzone zakończenie podstawki, a zarazem przedsmak atrakcji, jakie będą czekały na graczy w czwartej odsłonie serii Dragon Age. Akcja toczy się dwa lata po zakończeniu Inkwizycji (trzeba więc mieć postać, która ukończyła główną linię fabularną) i rzuca gracza przeciwko zagrożeniu ze strony Qunari, czyniących przygotowania do podboju Thedas. Od naszych wyborów zależy ostateczny los Inkwizycji. Choć centralnym punktem zabawy w rozszerzeniu ponownie jest walka, dodatek ten kładzie większy nacisk na fabułę i dialogi niż eksplorację. Oprócz nowej minikampanii, Intruz oferuje także drobne modyfikacje w podstawowych mechanizmach rozgrywki – pozwala precyzyjniej dostosować poziom trudności poprzez aktywowanie szeregu opcji (prób) oraz wprowadza niedostępne wcześniej ulepszenia umiejętności bohaterów. Zobacz więcej

Zstąpienie / The Descent: Drugi większy dodatek do trybu fabularnego, wypuszczony na PC, PS4 i XOne 11 sierpnia 2015 roku w cenie 49 zł (PC) / 59,99 zł (konsole). Zstąpienie oferuje trwającą kilka godzin poboczną przygodę, w której bohaterowie ruszają na krasnoludzkie Głębokie Ścieżki, by zbadać źródło trzęsień ziemi, stanowiących poważne niebezpieczeństwo dla Thedas. Zabawa w rozszerzeniu skupia się na walce (głównie z mrocznymi pomiotami), ale nie brakuje także nowych przedmiotów i łupów do zdobywania oraz znajdziek do szukania. Można również wzbogacić swoją wiedzę na temat krasnoludów. Zobacz więcej

• Wideorecenzja Zstąpienia – dodatku do Dragon Age: Inkwizycja

Łupy Qunari / Spoils of the Qunari: Drugie odpłatne małe DLC do trybu fabularnego, udostępnione 21 lipca 2015 roku w cenie 14,99 zł (jako pierwszy dodatek tylko na PC, XOne i PS4). Dodaje opancerzonego bojowego wierzchowca, nowe zbroje (zarówno gotowe, jak i w formie schematów) oraz tron i kilka rzeźb do udekorowania Podniebnej Twierdzy – wszystko stylizowane na dzieło Qunari z Par Vollen.

Awarskie łupy / Spoils of the Avvar: Niewielkie DLC do trybu jednoosobowego, wypuszczone 9 czerwca 2015 roku w cenie 14,99 zł. Dodaje pięć wierzchowców, pakiet przedmiotów (w tym schematy i dwie zbroje) oraz dekoracje Podniebnej Twierdzy – wszystko stylizowane na dzieło barbarzyńskich Awarów.

Zabójca smoków / Dragonslayer: Jeden z dwóch darmowych dodatków udostępnionych 5 maja 2015 roku. Rozbudowuje tryb wieloosobowy o trzy dodatkowe postacie (Stróża Nieba, Wirtuoza i Izabelę) oraz nową mapę, na której gracze toczą starcia ze smokami.

Czarne Emporium / The Black Emporium: Jeden z dwóch darmowych dodatków udostępnionych 5 maja 2015 roku. Rozbudowuje kampanię fabularną o cztery wyjątkowe sklepy w Podniebnej Twierdzy, prowadzone przez pewną tajemniczą istotę. DLC dodaje też Lustro Trasnformacji, które pozwala zmieniać wygląd bohatera.

Szczęki Hakkona / Jaws of Hakkon: Drugie popremierowe DLC, udostępnione na PC i XOne dnia 24 marca 2015 roku w cenie 44,99 zł. Premierę dodatku na pozostałych platformach sprzętowych (PS4, PS3, X360) opóźniono do 27 maja. Tym razem otrzymaliśmy rozszerzenie wzbogacające kampanię fabularną – dodaje ono nową rozległą lokację, w której wysokopoziomowy bohater ma szansę odkryć losy ostatniego lidera starej Inkwizycji (żyjącego prawie tysiąc lat wcześniej) i zmierzyć się ze smokiem, na którego ów polował. Pojawia się też wątek zagrożenia ze strony okrutnego boga, czczonego przez zamieszkujący te ziemie lud Awarów. Rzecz jasna, nie zabrakło też nowych przeciwników i przedmiotów. Zobacz więcej

• Recenzja dodatku Szczęki Hakkona – DLC poniżej oczekiwań

Zniszczenie / Destruction: Pierwsze DLC przygotowane po premierze gry, udostępnione za darmo 16 grudnia 2014 roku. Dotyczy wyłącznie trybu wieloosobowego – powiększa dostępne mapy o dodatkowe lokacje, a także wprowadza na nich neutralne stworzenia (zwierzęta i inne istoty), atakujące wszystkie strony konfliktu.

Ulepszenie do Edycji Specjalnej / Deluxe Upgrade: Pierwsze DLC, umożliwiające za opłatę w wysokości 39 zł rozbudowanie podstawowej wersji gry o elementy, które wchodzą w skład droższej Edycji Specjalnej (Deluxe). Mowa tu o dodatkowym tronie do Podniebnej Twierdzy, dwóch wierzchowcach (tryb jednoosobowy), skrzyniach z przedmiotami (tryb wieloosobowy) i ścieżce dźwiękowej w formie cyfrowej. W skład Ulepszenia wchodzi także pakiet Płomień Inkwizycji (ang. Flames of the Inquisition) – dodawany pierwotnie do zamówień przedpremierowych – który uzupełnia kampanię fabularną o zestaw broni i pancerzy oraz opancerzonego wierzchowca.

Jeśli zabrakło Wam Izabeli w drużynie Inkwizytora w kampanii fabularnej, możecie poszukać jej towarzystwa w trybie wieloosobowym z dodatkiem Zabójca smoków.

9.2. Patche i aktualizacje

Jak dotąd ukazały się trzy patche, które naprawiły rozmaite małe usterki techniczne. Pierwszy został udostępniony w dniu debiutu gry, natomiast drugi 9 grudnia 2014 roku. 20 stycznia wypuszczono łatkę 1.03 – naprawiła ona rozmaite usterki w trybach single- i multiplayer (np. wyłączyła automatyczne centrowanie kamery przy przełączaniu postaci w trybie taktycznym i usunęła błąd uniemożlwiający zdobywanie kluczy w rozgrywce wieloosobowej), a także dodała parę kosmetycznych funkcji (np. opcję chodzenia zamiast ciągłego biegu).

3 marca udostępniono patch największy z dotychczasowych, oznaczony numerem 1.06. Nie tylko usprawnił mechanikę i warstwę techniczną gry (np. opcja zmieniania rozmiaru napisów, autoatak, wstępna wersja sterowania kamerą przy użyciu myszy w trybie TPP na PC), ale także wzbogacił rozgrywkę o dwie funkcje, których zabrakło w momencie debiutu – skrzynię do przechowywania ekwipunku i stanowisko rzemieślnicze służące przefarbowywaniu przedmiotów. Obie atrakcje pojawiły się w Podniebnej Twierdzy.

23 marca pojawiła się jeszcze jedna mała łatka, oznaczona jako szósta (patch 6). Zwiększyła stabilność gry, wyeliminowała parę błędów i delikatnie poprawiła balans postaci w multiplayerze.

Kolejna, trochę większa aktualizacja (patch 7) została udostępniona 4 maja 2015 roku. Dodała możliwość chowania i wyciągania broni w dowolnym momencie oraz wzbogaciła wyposażenie Podniebnej Twierdzy o parę tronów dla graczy, którzy mają w kolekcji gry Dragon Age: Początek i/lub Dragon Age II. Rzecz jasna, nie zabrakło też naprawy błędów, poprawek w balansie i zwiększenia stabilności programu.

Dwa miesiące później (a dokładniej 7 lipca) pojawił się patch 8. Najważniejsza wprowadzona przezeń nowość to opcja importu zapisanych stanów gry z PS3 na PS4 i z X360 na XOne. Poza tym łatka została skupiona na multiplayerze, nie tylko eliminując w nim rozmaite usterki, ale także wzbogacając go o jeszcze jeden poziom trudności dla weteranów (koszmarny) oraz tryb szkolenia, pozwalający spokojnie testować postacie czy bronie w łatwej rozgrywce z drużyną kierowaną przez sztuczną inteligencję. Ponadto zaoferowano atrakcję splatającą zabawę jedno- i wieloosobową – za pokonanie jakiegokolwiek smoka w multiplayerze na mapie Fereldeński zamek (wprowadzonej przez dodatek Zabójca smoków) zostajemy nagrodzeni pakietem smoczych akcesoriów (jaj, czaszek, posągów etc.) do ozdobienia Podniebnej Twierdzy w kampanii.

10 sierpnia wypuszczony został patch 9. Najciekawsza jego część to niedostępna wcześniej postać do trybu wieloosobowego – Milcząca Siostra Pala, czyli krasnoludzka wojowniczka. Oprócz tego wyeliminowano kolejną porcję błędów w grze. Kilka dni później, 18 sierpnia, wypuszczono jeszcze jedną aktualizację multiplayerową, która wprowadziła nową „frakcję” przeciwników: mroczne pomioty.

2 września w ręce graczy trafił patch 10, w którym, oprócz eliminacji szeregu błędów, zawarto parę nowych funkcji w rozgrywce. W Podniebnej Twierdzy umieszczono garderobę dla Inkwizytora (pozwalającą zmieniać strój noszony przez bohatera w swojej siedzibie), dodano opcję przenoszenia przedmiotów między postaciami z różnych podejść do kampanii (dostępną poprzez statuę złotego bryłkowca w Azylu i Podniebnej Twierdzy), zmieniono działanie kilku zdolności, rozsiano po świecie relikty zaprojektowane przez graczy w konkursie oraz zaimplementowano nową postać w multiplayerze – Saarebas Hisserę (czarodziejkę Qunari).

Następnie, 5 października, gra doczekała się mniejszego patcha 11 (bez nowych funkcji), natomiast nieco wcześniej tryb wieloosobowy został zaktualizowany o nową frakcję przeciwników kierowanych przez sztuczną inteligencję – Qunari.

Jeśli komuś brakowało krasnoludów i mrocznych pomiotów w „podstawce”, dodatek Zstąpienie powinien zaspokoić jego apetyt. Pod warunkiem, że nie oczekuje niczego poza ciągłym pasmem walk…

9.3. Modyfikacje

Na początek fani zajęli się naprawieniem potknięć deweloperów – z mało funkcjonalnym trybem taktycznym na czele. W grudniu 2014 r. na forum Cheat Engine użytkownik o ksywce olegbl udostępnił mod, który umożliwa swobodniejsze manipulowanie kamerą podczas starć.

Z czasem scena modderska znacznie się rozwinęła. Prym wiodą rozmaite ułatwienia rozgrywki oraz przeróbki, które dodają efekty graficzne lub podmieniają pojedyncze elementy wizualne (stroje, broń, fizjonomię postaci etc.). Można też zmienić orientację seksualną wybranych towarzyszy tudzież otworzyć sobie drogę do jednoczesnego romansowania z kim popadnie (dla przeciwników monogamii). Mody pozwalają usunąć również ograniczenia związane z hełmami, zbrojami i bronią. Na uwagę zasługuje także opcja przybliżenia kamery w dialogach. Więcej modów znajdziecie chociażby pod tym adresem.

9.4. Odbiór

Oceny: Na około tydzień przed premierą omawianej gry wszyscy fani wyczekujący jej z mieszaniną nadziei i niepokoju mogli odetchnąć z ulgą. Recenzje, które zaczęły się wtedy pojawiać, jasno dały do zrozumienia, że Inkwizycja okazała się świetną grą cRPG. Obecnie średnia jej ocen w serwisie Metacritic waha się, zależnie od testowanej platformy sprzętowej, od 85 do 89 procent. Również u nas spotkała się ona z bardzo ciepłym przyjęciem:

• Recenzja gry Dragon Age: Inkwizycja – najlepsze RPG od czasu Skyrima

Nagrody: Inkwizycja otrzymała tytuł gry roku na prestiżowych galach Game Awards 2014 i D.I.C.E. Awards. Podobne wyróżnienie przypadło jej też w wielu innych plebiscytach (wliczając w to nasze głosowania redakcji i czytelników).

Wyniki sprzedaży: Publikując pod koniec stycznia wyniki finansowe za trzeci kwartał roku fiskalnego 2015, firma Electronic Arts zdradziła, że Dragon Age: Inkwizycja odnotowała najlepszy debiut w historii gier stworzonych przez studio BioWare i miała istotny wkład w sukces odniesiony przez koncern w owym okresie. Niestety, nie podano konkretnych wyników sprzedaży tytułu.

Statystyki: W styczniu BioWare opublikowało statystyki graczy. 14 stycznia dowiedzieliiśmy się, że Inkwizytorzy na całym świecie ubili ponad dwa i pół miliona smoków, nazajutrz poinformowano, iż stosunek męskich protagonistów do żeńskich wynosi 68:32, a niecałe dwa tygodnie później wyszło na jaw, że użytkownicy spędzili z Inkwizycją ponad 113 milionów godzin, i to w samym tylko trybie singleplayer (pod linkami znajdziecie infografiki z dodatkowymi szczegółami).

9.5. Inne informacje

• Od 14 lipca na pecetach dostępna jest wersja próbna Inkwizycji. Każdy może pobrać omawianą grę z platformy dystrybucji cyfrowej Origin za darmo, by cieszyć się przez 6 godzin kampanią fabularną oraz nielimitowaną zabawą w trybie multiplayer.
• Od 5 sierpnia 2015 roku posiadacze Xboksa One, którzy subskrybują usługę EA Access, mogą ogrywać Dragon Age: Inkwizycję do woli bez dodatkowych opłat w ramach tzw. Krypty.

10. Multimedia

• Oficjalna strona internetowa gry Dragon Age: Inkwizycja