Najciekawsze materiały do: Risen

Bardzo dobra gra, gdzieś słyszałem że to tak powinien wyglądać Gothic 3( a przynajmniej mechanika walki).

Moja ulubiona gra piranii. Nie jest to może znowu taki wielki komplement bo nie jestem największym fanem tego studia ale risen naprawdę mi się podobał. Było tu dużo tego co lubię w ich produkcjach a tego czego nie lubię mało lub jakoś tak mniej mnie drażniło.

Zalety:

1. Zaczynamy jako rozbitek, niczego nie mamy, jesteśmy słabi i musimy w pierwszej kolejności spróbować nie zginąć. Powoli rośniemy w siłę, zdobywamy lepszy ekwipunek, nawiązujemy cenne znajomości i poznajemy lepiej miejsce akcji. Pamiętam jak pierwszy raz grałem w risena i po jakiejś godzinie gry udało mi się trafić do obozu bandytów. Mimo, że nie brakowało tam chętnych by mnie okraść i wykorzystać, strażnicy bywali leniwi i brutalni to i tak poczułem się w końcu bezpiecznie, bo w blasku ogniska i w otoczeniu innych ludzi. Bo wiedziałem, że tu poza granicami obozu czekają na mnie potwory którym nie dałbym rady. Łatwo się wczuć.
2. Grafika i muzyka. Wymieniam je w jednym punkcie chyba dlatego, że żadne z nich nie jest aż tak dobre by zasłużyć na osoby numerek. Mimo to wyspa jest bardzo ładna a muzyka świetnie podkreśla niepokojąco tajemniczy nastrój jaki towarzyszy eksploracji.
3. Wiele drobnych powiązań pomiędzy różnymi NPCkami co sprawia, że czy to obóz bandytów czy portowe miasto sprawiają wrażenie bardziej autentycznych. Kolejna rzecz którą piranie robią całkiem dobrze.
4. Eksploracja wyspy. Nie brakuje wielu ruin a w nich śmiertelnych pułapek, ukrytych przejść czy pochowanych skarbów. A ponieważ, o czym wspomniałem już w punkcie pierwszym, gra jest do pewnego momentu trudna to cieszyłem się ze znajdowanych rzeczy. Inaczej niż chociażby w wiedźminie 3 gdzie wyławianą kontrabandę często od razu wrzucałem z powrotem do wody bo i tak nie miałem co robić ze złotem ale chciałem oczyścić mapę ze znaczników. Oczywiście w pewnym momencie, gdy nasza postać nabierze już sił i doświadczenia, nie ekscytowałem się z każdej znalezionej rzeczy ale ten moment nastąpił zadowalająco późno.
5. Wiele drobnych decyzji które możemy podejmować w trakcie rozwiązywania zadań i wiele alternatywnych sposobów na ich wykonanie oraz kilka frakcji do wyboru. Wybór może zostać dokonany też za nas bo napotkany przedstawiciel inkwizycji po prostu da nam w łeb i siłą zaciągnie do klasztoru a my będziemy wtedy zmuszeni do dołączenia właśnie do nich. Pomysłowe!

Wady:

1. Gdy zaczynałem to wątek główny nawet mnie zaciekawił a zadania poboczne były w porządku, potem jednak straciłem zainteresowanie fabułą a zadania poboczne skończyły się i zostało mi już tylko mozolne przebijania się do napisów końcowych. Końcowy etap risena jest nudny.
2. Spotykane postaci nie są jakoś szczególnie ciekawe. Nikogo nie polubiłem, nikogo nie znienawidziłem, wszyscy byli jacyś tacy bezpłciowi. W pewnym stopniu jest też to wina średnich dialogów i kiepskiego udźwiękowienia. Każdy jeden NPCek brzmi jakby miał wszystko gdzieś niezależnie od tego o czym akurat mówi. I tak jest lepiej niż w dalszych risenach.

Od początku do końca nic specjalnego, zwyczajnie przyzwoita gra w której konstrukcji mocno czuć ducha Gothica podanego w wersji tropikalnej. Gra niespecjalnie długa, z prostą historią, kilkoma niezłymi questami na czele z zabawą w detektywa, znajomym podziałem na obozy i i ścieżki kariery oraz znacząco poprawionym systemem walki względem poprzednich produkcji Piranha Bytes.

Risen ma w sobie więcej z Gothica niż Gothic 3 :) Dla fanów klasyków pozycja więcej niż obowiązkowa. Pierwszy raz grałem w nią w czasach premiery i nie za dużo pamiętałem (bądź co bądź było to jakieś 12-13 lat temu), teraz w ramach rozgrzewki przed Kronikami Myrtany uznałem, że warto przejść ją jeszcze raz. Grało mi się bardzo dobrze, w pierwszym i drugim rozdziale zastanawiałem się nad 9/10. Risen dawał mi ogrom frajdy, jakiej już dawno nie czułem grając w gry (a, jako że gram od 1996 roku to trochę ich już posprawdzałem). Czułem się jak dzieciak z 2000 roku, gdy co druga gra oferowała coś nowego. Teraz już o to ciężko, i dlatego właśnie tak dobrze mi się grało - powróciły wspomnienia sprzed wielu lat :) Gra jednak nie jest idealna i do ubóstwianego przeze mnie Gothica 2 trochę jej brakuje. O ile w akcie 1 i 2 grało mi się świetnie i czułem klimat starych Gothiców, tak 3 i 4 to już była taka szybka bieganina po świątyniach i z racji napakowanej już postaci (grałem magiem) kładłem całe dziesiątki mocnych wrogów, zanim jeszcze do mnie byli w stanie dobiec. Wdało się trochę monotonii. Poza tym o ile cała fabuła się jakoś broni (choć do tej z Gothica 1 i 2 jej daleko), to końcowa walka i w ogóle zakończenie trochę rozczarowuje. Klimat, mimo że naprawdę fajny i zbliżony do Gothiowych, w pewnym momencie gdzieś się rozmywa. Niemniej jednak całościowo gra nie tylko się broni, ale daje naprawdę bardzo dużo frajdy, zwłaszcza dla fanów pierwowzorów. Szkoda tylko, że kolejne części skręciły w nie do końca moje klimaty (tropikalne wyspy, plemiona tubylców). Ale i tak w nie zagram, bo te 20-kilka lat temu zakochałem się w grach Piranha Bytes i raczej już się nie odkocham :) Polecam! 8,5/10

Gra jest świetna i wciągająca ale niestety tylko przez 2 pierwsze rozdziały... na początku jesteśmy słabi/ od zero do bohatera, uczymy się nowych umiejętności itp wykonujemy ciekawe misje lojalnościowe w zależności od stronnictwa itp czyli jakieś 15-20h, bo później wszystkie Npc-ty dostają zamglenia umysłowego i praktycznie wszyscy już robią jako tylko żywe sztuczne tło, przez co świat wydaje się kompletnie martwy, seria Gothic słynęła właśnie z tego że na każdym kroku były jakieś smaczki i mniejsze lub większe konsekwencje naszych poczynań względem świata przez całą grę, czasami rożne sposoby wykonania questa ... tutaj tego nie ma, postacie poboczne, całkowicie nijakie i nudne, dialogi to samo, przeciętna gra pod każdym względem.. do G2NK nie ma nawet podjazdu, nie ta liga.

Risen to moim skromnym zdaniem najlepsza po Gothicu 2 gra Piranii. Po niezbyt udanej i zbyt dużej, jak na tamte czasy i możliwości studia, trzeciej odsłonie swojej pierwszej serii twórcy zmniejszyli skalę świata, co pozwoliło im na lepsze dopracowanie pozostałych elementów rozgrywki. Nie oznacza to jednak, że mapa w grze jest mała - jest wystarczająco duża, by jej dogłębna eksploracja na długo zajęła gracza i tym samym wystarczyła na zadowalający dla otwartego świata czas rozgrywki.

Ukazał się fanowski POLSKI DUBBING! Przeszedłem na nim grę i polecam serdecznie. Zainteresowanych zapraszam do poradnika instalacji:

https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3248892920

Gra niestety nie porwała mnie na tyle żeby ją skończyć (teraz i w dniu premiery). Ogólnie to nie można powiedzieć że to zła gra i na pewno nie zasługuje na ocenę mniejszą niż solidne 6/10.

Dobra gra ale nie tak dobra jak się przyjęło. Dla mnie to najgorsza część serii. Gra, która nie ma żadnego nowego pomysłu na siebie tylko jest mieszanką tego co było wcześniej tylko w gorszym wydaniu. To jest po prostu gorszy Gothic. Gorsza fabuła, gorszy świat, gorsza mapa, gorszy bohater, gorsze postaci, gorszy klimat, gorszy system walki. Po porażce Gothica 3 widać, że PB bała się robić znowu coś dużego. Skala gry mocno się skurczyła, gra jest mniejsza niż Gothic 2. To gra to nie był żaden krok do przodu dla studia, tylko powrót do tyłu, do tego co wcześniej działało. Brak polskiego dubbingu to kryminał, z tymi brytyjskimi głosami bandyci Dona wypadają komicznie co bardzo psuje odbiór gry.

Wbrew panującej opinii, że system walki w pierwszym Risenie jest jakiś szczególnie dobry, system walki jest totalnym drewnem, nieintuicyjnym i niekiedy wręcz irytującym drętwym chaosem. System walki w dwóch pierwszych Gothicach był o wiele lepszy, dużo efektowniejszy i przyjemniejszy. W Risenie jeszcze jak się walczy z jednym przeciwnikiem to jest ok, ale jak się walczy z kilkoma przeciwnikami naraz to często jest masakra. A jako, że nie da się tutaj specjalnie odciągać przeciwników pojedynczo to często można się irytować. Czasami się "uda" i zamiast sześciu przeciwników szarżuje na nas tylko trójka ale to nadal za dużo. Dużą rolę odgrywa tutaj kamera, która często świruje w trakcie walki. Tak samo jak namierzanie przeciwników, gra często po prostu ich gubi, albo sama zmienia cele. Czasami walcząc z przeciwnikiem najbliżej postaci, nagle gra sama z siebie zaczyna śledzić tego który jest najdalej od bohatera. Wystarczy, że przeciwnik zrobi unik, i gra już gubi lock na przeciwniku co sprawia, że jeżeli akurat w tym momencie bohater zaatakuje to atak idzie w powietrze a przeciwnik z boku może naszą postać dźgnąć bo nie ma szans odpowiednio szybko zareagować. Nawet na początku gry dochodzi już do absurdów gdzie łatwiej jest pokonać wszystkich wojowników Dona na arenie niż pokonać dwa wilki. Wraz z rozwojem widać oczywiście progres naszej postaci, widać że staje się silniejsza i przeciwnicy, z którymi był wcześniej duży problem nagle stają się prości więc to jest pozytyw.

To jest w sumie bardzo negatywna opinia, no ale dla mnie wielkiego fana PB pierwszy Risen zawsze był taki trochę nijaki. Jest tutaj oczywiście jakiś duch Gothica, jest całkiem solidna eksploracja i mimo wszystko gra się w to w miarę nieźle, ale jednak to po prostu nie jest ten poziom. Tak naprawdę tylko pierwszy rozdział jest naprawdę dobry, potem to już w sumie gra szybko zmierza do końca a my przez większość czasu latamy po nudnych jaskiniach i świątyniach, najpierw szukając kryształowych dysków aby otworzyć drzwi do wnętrza wulkanu a potem szukamy szczęści pancerza Władcy Tytanów aby móc... otworzyć kolejne drzwi. No pasjonujące toto nie jest zdecydowanie. Sorry, ale Risen do pierwszych dwóch Gothiców czy do pierwszego Elexa nie ma nawet startu. Kolejne dwa Riseny dla mnie także były lepszymi i bardziej przyjemnymi grami, już z jakimś własnym pomysłem na siebie.