Shrouded Hills | Arcanum Przypowieść o Maszynach i Magyi poradnik Arcanum: Przypowieść o Maszynach i Magyi

Ostatnia aktualizacja: 21 sierpnia 2019

Shrouded Hills to średniej wielkości górnicze miasteczko. Położone na uboczu, z dala od szlaków handlowych podupada coraz bardziej z każdym rokiem, a zwłaszcza od czasu, gdy miejscowa kopalnia przestała przynosić dochód. Niemniej jednak jest to miasteczko ze wszech miar miłe i użyteczne dla wędrowca, gdyż znajdzie on tutaj nie tylko gospodę - "Shrouded Hills Inn" (2) , lecz również kowala - "Gurloes' Metalworkings" (7) , sklep z artykułami różnymi - "Slim Pickens'" (6) , oraz sklep z artykułami zardzewiałymi - "Ristezze Imported Goods" (8) , a nawet bank - "First Bank of Shrouded Hills" (5) - służący, rzecz jasna, do dokonywania nań napadów. Obok miasteczka rozłożyła się ze swoim straganem (16) kobieta sprzedająca magiczny ekwipunek oraz potrafiąca identyfikować wszelkie magiczne przedmioty za stosowną opłatą.

Virgil poinformował mnie, że jego nauczyciel zatrzymał się w pokoju w gospodzie, więc tam też się udaliśmy (3) . Na miejscu jednak czekała nas spora niespodzianka: Joachima nie zastaliśmy, za to na podłodze walały się martwe ciała człowieka i pół-orka, a obok nich leżał list adresowany do Virgila . W nim to Joachim prosił o nie przyznawanie się do naszego związku z katastrofą sterowca oraz o jak najszybsze dotarcie do Tarant, a tam o odebranie z telegrafu wiadomości, z której dowiemy się, co mamy dalej robić. Zdenerwowany Virgil przerwał mi czytanie listu, gdyż musiał się ze mną podzielić swoim odkryciem, że ktoś najwyraźniej na mnie poluje. Przy okazji sypnął się, iż jemu Joachim dopomógł w wyzwoleniu się od jakiejś przeszłości, o której jednak nic więcej nie chciał powiedzieć. Przeszukałem jeszcze ciała bandytów i znalazłem przy nich te same tajemnicze amulety z wygrawerowanym okiem w heksagramie.

Wyszliśmy z gospody. Od stojącego za dnia na środku ryneczku (1) konstabla Owensa dowiedziałem się, że lokalny importer Ristezze może wiedzieć coś więcej o firmie P. Schuyler & Sons. W samej rzeczy Ristezze (8) znajdował się w posiadaniu jakichś ważkich dla mnie informacji, lecz za powiedzenie mi czegoś ponad to, że pierścień nie został ani wykonany w okolicach Shrouded Hills, ani nikt z tutejszych z całą pewnością nie jest jego właścicielem, zażądał ode mnie przysługi. Miałem mu dostarczyć albo taki cud techniki, jakim jest aparat fotograficzny, albo do kolekcji coś należącego do starej Bessie Toone, zmarłej właścicielki miejscowej kopalni [004] . Aparat, który znalazłem przy zwłokach Isaaca Zaprudera mógł mi się jeszcze przydać, więc pobiegłem do kopalni (13) , na poszukiwanie czegoś po Bessie.

Samą Bessie zresztą również miałem przyjemność spotkać w postaci błąkającego się po grocie ducha, powtarzającego coś jak: "Saro, moja droga Saro". Ważniejsze jednak okazało się inne znalezisko z tej samej groty - but z wyszytą sygnaturką "Toone" , gdyż wiedziałem, że pomoże mi on dojść z Ristezzem do porozumienia. Importer w zamian za zdobycznego buta udzielił mi stosownych informacji. P. Schuyler & Sons okazali się być starą i bardzo szanowaną firmą jubilerską, mieszczącą się w Tarant przy 44 Devonshire Way.

Na rogu ulicy (9) zaczepił mnie gnom podający się za Williama , brata Prestona Radcliffe'a. Przyznałem się mu nie tylko do tego, że jestem jedynym ocalałym z katastrofy, ale również, że rozmawiałem z Prestonem. Gnom usiłował ode mnie wyłudzić pierścień, argumentując przy tym, iż jest on jedynym, co pozostało mu po tragicznie zmarłym bracie, lecz osobnik ten wydał mi się nadzbyt nieprzyjazny, by mu zaufać.

Pozostało mi jeszcze wydostać się z miasta, co niekoniecznie musiało być proste, albowiem jedyny most przez rzekę znajdował się od dłuższego czasu w rękach złodziei (17) , każących sobie słono za przejście płacić, a budowa drugiego mostu znajdowała się ciągle w powijakach. Oprychami okazała się być dwójka pół-ogrów oraz przewodzący im sfrustrowany eks-student Lukas . Tu pojawiły się przede mną przynajmniej trzy metody wybrnięcia z kłopotu. Po pierwsze mogłem Lukasowi zapłacić za przejście, gdyby nie to, że wyjątkowo niechętnie rozstaję się z pieniędzmi, na które zawsze muszę ciężko zapracować. Po drugie istniała możliwość przyłączenia się do grupy bandytów, wykonując dla nich drobne zadanie [005] , polegające na zniszczeniu materiałów do budowy drugiego mostu (15) . Jednak współpracę z Lukasem podjąć mogłem jedynie wówczas, gdy wcześniej nie przyjąłem od Owena zlecenia na zabicie złodziei. Samo zaś wstąpienie do ich klubu otwierało drogę do światka przestępczego w Tarant, gdyż imię Lukasa było tam dobrze znane. Pamiętać jednak należy, że praca dla złodziei zamyka możliwość współpracy z konstablem, gdyż ten bezbłędnie się domyśli, kto jest odpowiedzialny za sabotaż. Ostatnia, pozostająca najbardziej w zgodzie z lokalnym prawem możliwość, polegała na przyjęciu od podszytego tchórzem Owensa (1) zlecenia na rozwiązanie problemu przepustowości mostu [006] i rozwiązanie go poprzez zabicie trójki bandytów. Tak też zrobiłem. Muszę jednak wspomnieć, że walka z trójką złodziei przy moście była bodaj najcięższą ze stoczonych przeze mnie w początkowej fazie gry i dobrze się stało, że byłem do niej właściwie przygotowany (czyt.: posiadałem znalezione w grocie Charlesa Brehgo granaty obezwładniające). Klucz do bramy na moście Lukas miał przy sobie, po zapłatę za wykonanie zadania zaś musiałem sobie do tchórzliwego konstabla wrócić.