Moda na porażkę – czemu twórcy gier bezmyślnie gonią za rynkowymi trendami?

Raczej nie jest tajemnicą, że tworzenie gier komputerowych to nielekki kawałek chleba – i to bez względu na to, czy pracuje się w większej, czy mniejszej firmie. Członkowie dużych studiów muszą mierzyć się z regularnie nagłaśnianym ostatnimi czasy, wyniszczającym psychicznie i fizycznie crunchem oraz nie najlepszym traktowaniem przez przełożonych, ale i działający w teoretycznie wolnym od tych bolączek segmencie niezależnym deweloperzy też nie mają łatwo. Dla nich problemem jest z kolei olbrzymie przesycenie rynku, od kilku lat wręcz zalewanego przez setki tytułów.

Wybić się spośród takiego tłumu jest ekstremalnie trudno i nie pomaga tu nawet tworzenie małych dzieł sztuki, bo te w morzu przeciętniaków i gniotów mogą zostać po prostu niezauważone. Stąd twórcy „indyków” coraz częściej decydują się na ten sam ruch co więksi producenci – stawianie na bezpieczne schematy i ślepe podążanie za aktualną modą. Ale o ile w przypadku dużych graczy, mających środki na zrobienie z nawet najbardziej oklepanego pomysłu w miarę udanej gry, bezpieczny wybór okazuje się z reguły słuszny z finansowego punktu widzenia, tak dla mniejszych oznacza skazanie się na zapomnienie.

Playerunknown’s Battlegrounds rozpoczęło modę, która w dużej mierze ukształtowała dzisiejszy krajobraz gier sieciowych.

Battle royale twórców gier

Aktualnie na topie są oczywiście gry battle royale. Fenomenalny sukces Playerunknown’s Battlegrounds w 2017 roku sprawił, że produkcje tego typu zapragnęli tworzyć wszyscy, zarówno duzi, jak i mali. Dwa lata później pozycja PUBG nie jest już tak mocna, ale wśród nowych liderów oraz najsilniejszych pretendentów do tronu próżno szukać gier niezależnych.

O dusze fanów starć „każdy z każdym - aż zostanie tylko jeden” walczą obecnie czempioni, za którymi stoją branżowe tuzy. Pozycję lidera utrzymuje od jakiegoś czasu stworzony przez weteranów z niesławnego obecnie Epic Games Fortnite, ale jego dominacją mocno zachwiał atak z zaskoczenia przeprowadzony przez Respawn Entertainment i Electronic Arts za pomocą Apex Legends. Możemy zakładać, że jakoś radzą sobie też tryby battle royale wprowadzone w nowych odsłonach cykli Call of Duty i Battlefield, choć na ten temat brakuje konkretnych danych.

Apex Legends zaatakowało z zaskoczenia i początkowo sukces zapowiadał się na gigantyczny, jednak w miarę jak impet uderzenia słabł, stawało się jasne, że to nie będzie zabójca Fortnite’a.

Tymczasem co się stało z całą rzeszą dzieł autorów niezależnych, którym zamarzyło się stworzenie własnego PUBG? Islands of Nyne wymarło w dwa miesiące. Serwery The Culling 2 nie przetrwały nawet dwóch tygodni. ARK: Survival of the Fittest udowodniło, że nawet popularna marka nie wystarczy, gdy jest się zbyt małym studiem, żeby w sensowny sposób rozwijać tego typu grę. Stawiające na klimaty rodem ze S.T.A.L.K.E.R.-a Fear the Wolves znudziło graczy w ciągu raptem kilku dni. Nawet Cliff Bleszinsky nie podołał i jego Radical Heights zamiast uratować firmę Boss Key Productions okazało się gwoździem do jej trumny. Żadne z mniejszych studiów, które poszły za modą i porwały się na gatunek battle royale, nie zdołało osiągnąć faktycznego sukcesu.

Przyparty do muru Cliff Bleszinsky postawił wszystko na jedną kartę i na szybko sklecił własną grę battle royale. Kto by się spodziewał – desperacka próba ratunku się nie powiodła.