Avadon 2: The Corruption – dla lubiących nieliniowe kampanie. Nie tylko Dark Souls – 10 hardkorowych RPG-ów

Avadon 2: The Corruption – dla lubiących nieliniowe kampanie

Jeff Vogel to prawdopodobnie najbardziej doświadczony deweloper niezależny w branży. Studio Spiderweb założył jeszcze w 1994 roku i od tego czasu nieprzerwanie rozwija swoją wizję gier RPG, regularnie wypuszczając kolejne, coraz lepsze produkcje. Jego pierwsze projekty były brzydkie jak noc, ale zgromadziły wokół siebie przyzwoitą (i chętną do płacenia) grupę fanów, a to dzięki bardzo rozbudowanej mechanice i wysokiemu poziomowi trudności. Dzisiaj osoby chcące doświadczyć obcowania z dziełami tego autora na szczęście nie muszą już męczyć się z grafiką wyglądającą, jakby stworzono ją w Paincie. W najnowszych tytułach, poczynając od pierwszego Avadona, dokonał się wielki skok graficzny. Wciąż nie ma mowy o żadnych zachwytach, ale wreszcie otrzymaliśmy schludną oprawę, na którą nie patrzy się z bólem.

Z najnowszych produkcji tego twórcy postanowiliśmy polecić Avadon 2: The Corruption. Gra ma to wszystko, co pozwoliło utrzymać się Vogelowi na rynku przez kilka dekad. Dostajemy więc ciekawy świat z rozbudowanym tłem politycznym i nieliniową kampanię, w której możemy zarówno uratować tytułową twierdzę, jak i pomóc w jej ostatecznym zniszczeniu. Nie zabrakło także bardzo rozbudowanej mechaniki rozwoju i złożonego taktycznie turowego systemu walki. Wszystko to wydaje się odrobinę uproszczone w stosunku do najstarszych gier studia Spiderweb, ale i tak poziom skomplikowania jest przytłaczający.

Do tego tytuł oferuje cztery stopnie trudności. Żółtodzioby powinny dać sobie radę na poziomie casual, ale już normal potrafi sprawiać problemy nawet doświadczonym graczom, nie mówiąc o hardzie. A dla najbardziej hardkorowych RPG-owców (skoro czytacie ten artykuł, to są spore szanse, że się do nich zaliczacie) przygotowano tryb torment, czyli cierpienie, i nazwa ta w pełni oddaje to, co on oferuje. Przetrwanie w nim wymaga świetnej znajomości mechaniki gry i sprawnego wykorzystywania absolutnie wszystkiego, co może nam dać choćby najmniejszą przewagę. Jednocześnie nigdy nie mamy wrażenia, że gra jest głupio niesprawiedliwa, i najczęściej możemy wskazać, jakie dokładnie błędy popełniliśmy w przegranych starciach.