Najciekawsze materiały do: Deus Ex: Bunt Ludzkości

Postanowiłem niedawno wrócić do tego tytułu po latach.
Ależ ta gra ma niesamowity klimat. Detroit i Hengsha (zwłaszcza Hengsha) to coś co uwielbiam widzieć w produkcjach spod znaku cyberpunk/sf. Są osoby, które zarzucają tej grze brak realizmu, twierdząc, że miasta wyglądają zbyt futurystycznie - a ja odpowiem krótko: dlaczego nie? Czy w grach nie chodzi głównie o to, żeby się dobrze bawić, przeżyć przygodę w często zmyślonym, wirtualnym świecie? Seria Deus Ex komentuje do pewnego stopnia naszą rzeczywistość, ale, do diaska, to wciąż fantastyka. Potraktujmy całość jako historię alternatywną, w której rozwój technologii przebiega znacznie szybciej niż u nas i wszystko powinno być w porządku. Kontynuacja trochę mnie rozczarowała właśnie pod tym względem, że setting (Praga) był zbyt "zwyczajny". Najbardziej doceniłem Golem City, właśnie dzięki jego wizualnej ekstrawagancji.
Jeżeli kiedykolwiek seria doczeka się kontynuacji, ja osobiście życzyłbym sobie więcej miejsc w typie Hengshy i Golem. Puśćmy wodze fantazji, elektroniczna rozrywka nadaje się do tego idealnie.
Aspekty gameplayowe i fabularne pomijam, bo tutaj jest bez zmian - bawię się tak samo świetnie jak dawniej.
Dla miłośników cyberpunku i skradanek - pozycja obowiązkowa.

P.S. Uprzedzając wszelkie ewentualne złośliwe riposty, zaznaczam, że jest to tylko mój subiektywny punkt widzenia.

Bardzo dobra gra z wciagającą fabułą.Chociaż do jedynki jej troche brakuje.

Moim zdaniem wciąż najlepszy soundtrack w grach oraz najlepszy klimat.

Solidna, ambitna robota. Sama rozgrywka nie jest zbyt innowatorska ale też nie raziła mnie topornością, wszystko wykonywałem płynnie. Praktycznie nie miałem okazji się zirytować z powodu bugów takich jak zły system osłon w innych grach.

Świat gry posłużył twórcom Deus Ex do przedstawienia konkretnych problemów dręczących nasz świat. Te związane są przede wszystkim z postępem technologicznym (ulepszenia, robotyzacja), globalizacją (korporacje i megakorporacje stojące ponad prawem i państwami), mediami (rola w manipulowaniu społeczeństwem, socjotechnika poznawana poprzez lekturę plików w siedzibie korporacji medialnej), terroryzmem. To wszystko dzieje się częściowo teraz, na naszych oczach i potrafi przerazić bardziej niż jacyś Iluminaci.

Mogę zatem odpuścić iż ludzie napotykani na ulicach nie zajmują się bardziej trywialnymi problemami. Gra skłania gracza do przemyśleń nad tym w jakim kierunku zmierza ludzkość i jakie będą tego efekty uboczne.

Podobała mi się również muzyka wierna klimatom sci-fi, z dużą ilością ambient. Gorzej brzmiały "kawałki bojowe". Dzięki temu, że przeszedłem grę jako "szpiegus" (zero alarmów, zero walki, tylko zasadzki oraz usypianie) nie musiałem się z nią męczyć.

Niestety to raczej produkt "jednorazowy". Choć zachwycam się poruszaną problematyką trudno mi przejść obok chociażby przy jednowymiarowych postaciach. Nie posiadają one rozbudowanej charakterystyki, a raczej pokazują konkretny punkt widzenia na daną kwestię. Wszystkie zakończenia jesteśmy w stanie poznać z tego samego punktu narracyjnego - wystarczy wczytać sejw ze sterówki i kliknąć przycisk.

Jeżeli chodzi o samo zakończenie... tyle świetnych cutscenek w grze, a otrzymaliśmy kompilacje filmów dokumentalnych z podłożonym głosem głównego bohatera. Marnie.

Za fabułę, grywalność, muzę i bronie daję 10. Tylko to ciągłe skradanie się trochę już nuży - pod koniec to już naparzałem jak w zwykłych strzelankach tylko. Ale gra wymiata

Niesamowity cyberpunkowy, dystopijny klimat i ciekawa stylistyka. Fabuła wciąga chociaż niestety kawałek został wycięty i dopiero później dodany w wersji rozszerzonej. Dużym plusem jest fakt że Deus Exa można przechodzić zarówno jako skradankę jak i strzelankę. Na plus też zdecydowanie elementy RPG, jak rozwój postaci czy misje poboczne. Szkoda ze gra jest dość krótka, a lokacje otwarte (city huby) wydają się czasem zbyt korytarzowe i zbudowane wokół konkretnych zadań co odbiera im wiarygodności. Ogólnie bardzo mocna i wyróżniająca się pozycja wśród gier akcji ostatnich 10 lat.

Gra jest FPP, ale kryjąc się za osłoną przełącza się nam na TPP co jest tak niewygodne, zresztą samo strzelanie specjalnie przyjemne nie jest. Duże rozczarowanie, gameplay zniechęcił mnie do grania. Pomieszczenia sprawiają wrażenie sterylnych. Sama fabuła nie przykuła mnie na dłużej, główna postać z głosu przypomina JC Dentona co już dało wrażenie, że twórcom zabrakło oryginalnych pomysłów.

Nie wiem, może potem się wszystko rozkręca, niestety niektórzy twierdzą że nie. Już lepiej grało mi się w drugą część.

Wow...
Omijalem gre szerokim lukiem dlugi czas i tracilem czas na duzo gorsze (co nie oznacza ze kiepskie) gry.Niby gra oceniana dobrze ale glosy graczy ktorzy frustrowali sie na mechanike ze cos nie tak z oslonami ze strselaniem itd.Faktycznie jest troche niewygodnie,ale na poczatku...Zreszta nie jest to jakis duzy problem.
Gra jest wedlug mnie po prostu fantastyczna.Na poczatku wkrecilem sie w rozwoj adama i skradankowa rozgrywke.Pozniej jak od dobrej ksiazki czy filmu nie moglem sie oderwac.
Naprawde warto sprobowac nawet jak na poczatku cos nie podpasuje.Oczywiscie graj ze spolszczeniem jak nie znasz angielskiego.

Czy tylko mnie klimat gry kojarzy się z grą Vampire The Masquerade - Bloodlines? Jestem na pierwszych lokacjach, ale klimat jest (w części oczywiście) jakby kopią klimatu z Bloodlines. Miasto niby ludne, a jednak pełne "duchów" - ludzi pogrążonych we własnym świecie, narkomanów, prostytutek. W jednym miejscu wielka akcja policji, a parę metrów obok ludzie mający wszystko gdzieś. Napawdę czułem podobne wibracje przy kilku okazjach - włamanie na posterunek, spotkania z szemranymi typami "za blokiem", dostęp do kanałów, skróty przez wąskie alejki, przejścia pomiędzy "dzielnicami" odbywają się w Human Revolution w podobny sposób. Gra jest zupełnie o czymś innym, wątek futurystyczny prawie nie występuje w Vampire The Masquerade, a jednak błąkając się po mieście czuje w Human Revolution czuję silne podobieństwo. Wątek maskarady też jest obecny - możesz wyelimnować kogo chcesz w jego zaciszu domowym, ale na ulicy obowiązuje maskarada.

Świetna gra pod niemal każdym względem. Bardzo ciekawa fabuła, interesujące i bardzo dobrze napisane postacie, ciekawe zadania, fajnie zaprojektowane lokacje i genialny, bardzo klimatyczny soundtrack, który jeszcze bardziej podkreśla wyjątkowy klimat całej gry. Bardzo podobało mi się też to, że ulepszenia/wszczepy mają realny wpływ na rozgrywkę. Widać, że wszystko było bardzo dobrze przemyślane. Generalnie jedynymi minusami są trochę drewniane mechaniki skradania i strzelania, ale da się do tego przyzwyczaić.

Ogromnym plusem jest też bardzo dużo odniesień do problemów współczesnego świata. Jak na 10-cio letnią grę Human Revolution jest zaskakująco aktualny. Własnie to sprawiło,że jeszcze bardziej wciągnąłem się w rozgrywkę. Zdecydowanie polecam :D

a mnie gra nie wciągnęła mimo, że robiłem dwa podejścia...szkoda, bo pierwszego deusa wspominam bardzo dobrze, a grało się wtedy na voodoo banshee

Grałem wieki temu ale pamiętam, że irytowało mnie jak mało zróżnicowane były rozmowy w grze NPCów w tle (z którymi nie porozmawiamy bezpośrednio) - implanty i nic innego. Trochę to irytujące było... w pierwszym Deus Ex niby też ale próbowano trochę tam kombinować np. ze wspomnieniami z lepszych/pokręconych czasów.

Gra jest rewelacyjna, godna tytułu Deus Ex. Po mistrzowskiej jedynce i kiepskiej dwójce, seria powróciła na właściwe tory. Human Revolution jest świetne właściwie na każdej płaszczyźnie, ale przed wystawieniem maksymalnej możliwej oceny powstrzymują mnie tylko drobne mankamenty. Może od nich właśnie zacznę.

Co prawda cała ta korespondencja mailowa jaką czytamy (choć na ogół nie musimy tego robić) po jakimś czasie może nieco znużyć. Dawka konspiracji jaka się tam przewija jest z jednej strony, szczególnie na początku, bardzo pożądana, a z drugiej, po jakimś czasie nieco męcząca. Poza tym niekiedy zastanawiał mnie poziom trudności. Niektóre etapy na początku gry wydawały mi się trudniejsze niż te gdzieś w środku. Ogólnie to wydaje mi się, że najlepsze części gry to rozdziały początkowe i końcowe. Walki z bossami zaś wydawały się z kolei nieco nie pasujące do reszty rozgrywki.

Poza tym jednak gra z jednej strony zachowuje większość aspektów, które tak rozsławiły (i słusznie) część pierwszą, a z drugiej dodaje dużo nowoczesnego spojrzenia na gameplay. Ale co najważniejsze, robi to wszystko w bardzo wyważony sposób. Tak więc znów możemy pokonywać kolejne misje na wiele sposobów. Oczywiście najbardziej "premiowanym" jest skradanka i ciche pokonywanie wrogów i kolejnych lokacji. Świetnie wypada system chowania się za przeszkodami, który działa bardzo naturalnie i praktycznie bezproblemowo. Ale możliwości destrukcji jest tak wiele, a liczba broni jaką możemy siać postrach jest na tyle duża, że gra również w 100% wspiera i taki styl gry. To wszystko do tego stopnia, że bez wątpienia warto przejść ją dwa razy, gdyż grając tylko jednym z tych stylów sporo tracimy z możliwości jakie ta gra otwiera. Co również ważne, mimo, że gra ma być głównie skradankowa to i strzelanie należy do przyjemnych. Każda broń ma swoje plusy i minusy, a rozwój naszego bohatera ma faktyczny wpływ na umiejętności strzelania.

A skoro mowa o rozwoju postaci, to tak jak to w Deus Ex zawsze bywało, w bardzo przejrzysty i wygodny sposób możemy dokonywać ulepszeń naszego ciała i zdobywać nowe zdolności zdobywając kolejne pakiety praxis. To od nas zależy w jakim kierunku będziemy chcieć rozwinąć naszą postać i na jaki styl gry postawimy. Zbieramy również gotówkę za którą możemy kupować broń, amunicję, leki i różnego rodzaju przydatne gadżety choć liczba postaci, od których można je kupić jest mocno ograniczona. Świat gry jest ciekawy, znów zainspirowany pierwszą częścią. Ma swoje brudne, mroczne zaułki. Przemieszczamy się po różnych lokacjach z całego świata, ale fakt, że większość czasu spędzamy jednak wewnątrz budynków, w różnego rodzaju biurach. Zaś pomysł umiejscowienia głównej lokacji w Detroit to strzał w dziesiątkę. Cieszy również możliwość wyszukiwania całej masy "znajdziek" rozsianych po tym świecie. Graficznie Deus Ex prezentuje się ładnie, zdecydowanie ma swój unikalny styl, animacje są płynne.

Pod kątem historii gra wciąga od pierwszych minut. Niby wraz z upływem kolejnych godzin i im bliżej zakończenia, fani serii na pewno doskonale zdawali sobie sprawę, w jakim kierunku to zmierza. Ale przyznać trzeba, że przedstawienie takiej wizji świata niedalekiej przyszłości jest tu całkiem epickie, szczególnie jeśli spojrzymy na ilość szczegółów z jaką opisywane są chociażby postępy w augmentacji. Zgodnie z kanonem serii, wdajemy się tu bardzo często w dyskusje z napotkanymi po drodze postaciami i możemy z nich wyjść na kilka sposobów. To od nas zależy jak poprowadzimy daną rozmowę i co chcemy w niej wskórać. Wszystkie te wspominane przeze mnie aspekty powodują, że gra na pierwszy rzut oka wygląda na bardzo kompleksową i właśnie o to tutaj chodziło. Staranność w dopracowaniu gameplayu jest natomiast na tyle wysoka, że gracz nie będzie miał żadnych problemów z przyswojeniem zasad rządzących światem Human Revolution.

Tak jak wspomniałem, gra stoi na wysokim poziomie i w swoim gatunku prawdopodobnie pewnie nie ma sobie równych. Jest to wspaniały hołd dla części początkującej serię w 2000 roku i jednocześnie pod wieloma względami wizjonerski popis twórców.