Najciekawsze materiały do: Świątynia Pierwotnego Zła

Dla wszystkich zainteresowanych. Będzie w biedronce już 3 grudnia, za dyszke!

ta gra przypomina mi gry neverwinter nights,icewind dale.Świątynia P.Z. ma duzo lepszą grafike czego nie doceniałem w NN i, Icewind Dale

Ja nie miałem z tą grą takich problemów jak wy:) Bo to naprawdę dobra gra.. Przechodziłem ją dwa razy w tym pierwszy po angielsku bo nie posiadałem wtedy jeszcze Polskiej wersji. Ma naprawdę fajny klimat ale uprzedzam: dzieci, które nie rozumieją prostych zwrotów związanych z tego typu grami oraz nie wiedzą na czym polega system torowy (i nie potrafią go docenić) niech ja omijają szerokim łukiem..

Wpadając na tę stronę, zobaczywszy okładkę gry... aż mi sie oczy zaświeciły z tęsknoty za czasami gdy czytałem o tej grze w KŚGRY... Czasy niestety dawno za nami, a szkoda...

- Limit 10 poziomów jest zupełnie uzasadniony jednak podniósłbym go do 12.
Odpowiednio zbudowana pięcioosobowa drużyna na maks. poziomie, nawet w pierwotnym składzie jest zdolna do pokonania wszystkich oponentów.
Chociaż Balor, najgorsze bydle w grze, jest moim zdaniem nie do pokonania, a można go zgładzić głównie dlatego, że AI w ToEE czasem kuleje.
- Gra może i jest krótka, ale ma kilka wersji zakończeń oraz przebiegu wydarzeń więc nie jest tragicznie.
- Niestety fabuła nie urywa dupy ani innych części ciała, jest raczej pretekstem do tego żeby ostatecznie dotrzeć do okrytej złą sławą świątyni, poznać rządzące w niej prawa i oczywiście oczyścić jej korytarze z wszelkiego żyjącego tam plugastwa.

Te problemy jednak schodzą na drugi plan kiedy tylko gracz odkryje, że ToEE jest najeżona błędami do tego stopnia, że czasem nie da się w to normalnie grać. Na szczęście fani w tej kwestii zrobili dużo dobrego.
Na tle znanych komputerowych rpg (starszych i nowszych) Świątynia to jednak wciąż perełka, żadna inna gra nie ma tak ciekawie pomyślanego (mimo kilku nieudogodnień) turowego systemu walki, wydawałoby się wręcz stworzonego dla tego gatunku.
Najgorsze jest jednak to, że nie zanosi się, żeby miała powstać jakakolwiek kontynuacja.

Dzisiaj ukończyłem po raz pierwszy ŚPZ :D Pamiętam, jak w czasie jej premiery oglądałem wideorecenzję w takim programie na TVP 1, który emitowali o 10 w niedzielę (pamięta to jeszcze ktoś? ;) ). Wtedy jakoś nie miałem okazji żeby w nią zagrać, ale udało się to nadrobić niemal po 10 latach...

Niestety, pomimo tego, że jestem oddanym fanem gier na Infinity Engine i starych Fallout'ów, muszę szczerze przyznać, że ŚPZ nie przypadała mi do gustu :(

Otoczka:
Ogólnie ma swoje plusy: grafika jest bardzo ładna i klimatyczna, na mapie dużo jest statycznych animacji, animacje postaci są dobrze zrobione (szczególnie podobały mi się te na atak krytyczny). Natomiast muzyka jest bardzo monotonna i żaden kawałek nie zrobił na mnie wrażenia. Efekty czarów również nie wyglądają jakoś rewelacyjnie.

Świat:
Tutaj jest bardzo ubogo. Dwa miasta, kilka maluteńkich mapek i 1 duża świątynia? Po tym do czego przyzwyczaiły mnie inne klasyczne cRPG czułem się jak wciśnięty do ciasnego pokoiku.
Gra niby dzieje się w Greyhawk a nie w Forgotten Realms, ale w ogóle nie czułem tej różnicy. Wszystko już gdzieś widziałem, kiedyś spotkałem. Myślę, że tutaj twórcy zaprzepaścili szansę na ciekawe przedstawienie nie wyeksploatowanego uniwersum Greyhawka.
Bardzo rzuca się w oczy, że napotkane NPC to tylko statyści, kukły ustawione "żeby były". Rozumiem, że to taki powrót do korzeni D&D, ale niezwykle trudno było mi się wczuć w klimat. Po co ratować ten świat? ;)

Fabuła:
Chyba najsłabszy element dzieła. Tak naprawdę to tylko zlepek nie zawsze dookreślonych misji. Czułem się tak, jakby prowadził mnie Mistrz Gry z modyfikatorem -5 do fantazji ;) Myślę, że twórcy nie dopracowali wszystkich ścieżek. Jeśli gramy złymi, to po wejściu do Świątyni wszystko się jeszcze jakoś trzyma kupy - przyszliśmy, żeby zasilić szeregi zła, więc wykonujemy zadania dla określonego żywiołu, potem zadanie główne i hurra(?) zło tryumfuje.
Ja natomiast grałem drużyną dobrą. Dla takich drużyn nie pozostaje nic innego jak... wytłuczenie całej świątyni. Niby ma to sens, przychodzimy w końcu żeby zniszczyć pierwotne zło, ale brakuje tutaj jakiejś spójnej linii narracyjnej, czegoś co by ukierunkowywało gracza na ten ostateczny cel. Wszystko się bardzo nieładnie rozłazi. W sumie to wiemy, ze żeby ukończyć grę, trzeba będzie zejść na sam dół i pokonać zło, ale... wszystko jest takie nijakie. Nie czułem motywacji do zniszczenia zła, nie ciekawiło mnie, co znajdę na kolejnym poziomie....

Osobną kwestią są misje poboczne. Jest ich sporo, ale ich poziom jest bardzo niski. Na początku większość misji pobocznych ogranicza się do rozmowy z tymi nieciekawymi manekinami robiącymi za mieszkańców świata. Często są one zwyczajnie nieprzemyślane i maksymalnie sztampowe. Szczytem kuriozum jest misja w której trzeba przekonać młynarza, żeby pozwolił swojemu parobkowi zmienić religię. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że ci panowie stoją... kilka metrów od siebie. Więc klikamy raz na jednego, raz na drugiego, a żaden z nich nie wie czy rozmawialiśmy już z drugim. Misję można zatem wykonać nie wychodząc z domu.

Rozgrywka:
Generalnie esencją rozgrywki jest walka. Moim zdaniem jest ona ciekawie rozwiązana. Walki w turach są w porządku, ale sama walka po dłuższym czasie jest nużąca. Wiele postaci porusza się wolno, więc jeśli naraz walczymy z większą liczbą przeciwników jesteśmy skazani na bardzo długie walki.

Nie dziwię się, że gra stanowi mur nie do przejścia dla wielu graczy. Jest bardzo trudna. Stanowi nie lada wyzwanie szczególnie na początku i pod koniec (świątynie żywiołów). Jak dla mnie to olbrzymia zaleta - czasem trzeba było się mocno nagłowić, żeby pokonać rywali. Choć walki z demonami (strażnikami) były chyba ciutkę zbyt przesadzone.

Natomiast sama rozgrywka jest bardzo schematyczna, co wynika niestety ze słabej fabuły i konstrukcji świata.

Wg mnie okrągłe menu postaci jest niewygodne. Niby wszystko jest pod ręką, ale na dłuższą metę jest to bardzo męczące. Bardzo nie spodobały mi się natomiast opisy przedmiotów i dziennik. Są niezwykle ubogie i brakuje wielu potrzebnych informacji. Gra nie podaje tak podstawowych informacji jak: zasięgu czaru, długości trwania czy nawet forma (dotykowy dystansowy)! Zdarzają się przedmioty, które podnoszą statystyki, a nie mają informacji o tym. Również opisy umiejętności są słabe i nie zawsze wiadomo, czy wybrany atut będzie nam służył tak jak chcemy. Trudno, żeby w grę z 2003 grać z podręcznikiem do AD&D na kolanach, minimum przejrzystości powinno być zachowane.
Opisy zadań są nieciekawe i niewiele nam pomagają.

Umiejętności jest od groma, ale co z tego, skoro i tak się w większości się nie przydają. Zamków do otwarcia jest BARDZO mało. W całej grze pułapek spotkałem 3 i to nic specjalnie groźnego. Smutne to, bo korytarze Świątyni aż proszą się o wypełnienie pomysłowymi przeszkadzajkami....

Sprzętu jest bardzo mało. Szczególnie doskwiera skromna ilość wszelakiej maści magicznych wisiorków czy pierścieni.
Za to bestiariusz jest bardzo bogaty (jak na tak małą grę). Co rusz spotykamy nowych, ładnie i ciekawie zaprojektowanych przeciwników. Ogromne brawa za to!

Wielką wadą są liczne błędy i niedoróbki. Gra potrafi się wysypać do systemu, albo całkiem zawiesić. Zdarzyło mi się, że przywołane przeze mnie demony nie zniknęły po odpoczynku, więc mogłem je przywołać ponownie i zdublować :p Czasem postacie przechodzą przez zamknięte drzwi lub przez siebie nawzajem. Wskaźnik jest niewygodny w użyciu - często miałem problemy z wybraniem odpowiedniej postaci, bo gra myślała, że wybieram postać stojącą bardzo blisko.
Są też błędy logiczne - pomocnik piwowara co noc odwiedza Nulb. Jak to możliwe, skoro nam przejście tej samej, niebezpiecznej przecież drogi zajmuje 10 h????

Dziwi mnie też nie zbalansowanie rozgrywki. Fajnie, że ŚPZ można ukończyć na ileśnaście sposobów, ale wybierając konsekwentnie ścieżkę zła gra jest DUŻO łatwiejsza niż walcząc dobrymi (jeśli chcemy "najlepsze" zakończenie).

Podsumowując:
Niestety miałem wrażenie, że całość jest mocno niedopracowana. Wielka szkoda, bo gra miała ogromny potencjał. Jest kilka ciekawych pomysłów (system turowy, pieniądze w końcu podzielone na kilka rodzajów) ale też masa niedopracowanych elementów i mnóstwo, mnóstwo niewykorzystanych pomysłów.

Ode mnie tylko 5, czyli przeciętniak, do którego nie mam niestety ochoty wracać.

Znacie moda Circle of Eight? Czy nowsza wersja (7.1.0) działa z grą dodaną do CD Action?

Tyle że chyba musiałbym mieć grę np. z GoG więc raczej odpada. Mimo wszystko dzięki za informację.

Szczerze podpisuję się pod recenzją, jakiej dokonał EnterName parę wpisów wcześniej.
Gra jest po prostu nudna i słaba. A największą bolączką jest właściwie zerowa interakcja z otoczeniem. Grafika, owszem, cieszy oko, ale już muzyka brzmi jakby żywcem była skopiowana z jakiegoś kursu wyciszającego umysł made in Budda. Fabuła - zerowa. Idź i zniszcz siły zła, ot co. Ilość przedmiotów, postaci, zachowanie postaci i ten usłużny ton naszych bohaterów – żenada. Zirytowało mnie jeszcze, że zamiast bohatera, którego wytypowałem do rozmowy z jakimś NPC odzywał sie inny. Nie można też było ani wyjść, ani wejść do budynków w pojedynkę. To mnie bardzo drażniło.
Ogólnie liczyłem na dużo i srodze się zawiodłem. 3/10 :(

Dla mnie cudo gra 10/10 grałem w nia sporo i nadal moge 100razy przechodzic tylko szkoda ze nie ma dalszych czesci bo jest cudna ;)

Jedna z klasyk moim zdaniem wszystko epickie ma swój styl i klimat szkoda że nie robili kontynuacji a ogólnie wszystkie ich gry były w miare dobre gdyby sie postarali robili by kontynuacje i reszta a tak to heh . Świątynie pierwotnego zła jedna z moich ulubionych crpg ładna grafika szczegółowo jak na tamte czasy bardziej taka świecąca ale to zaleta według mnie , poziom trudnosci też jest i wszystko co powinno mieć klasyczne crpg gra podobno troche do baldura czy icewind bo mozna wybrac strony itp rozbudowane postacie . Gra dla mnie perfekcyjna i dostała już odemnie ocene ale to kiedyś . Arcanum też było niezłe więc znają podstawy . Teraz napisałem troche dłużej żeby nie było :D Dodam system turowy i taktyka boska na samym początku zalezy co wybierzesz to i gdzie indziej startujesz . A teraz znów ją przechodzę :P

@Irek22
ToEE to de facto turowy taktyczny dungeon crawler. Ciężko oczekiwać od gry czegoś czym nie jest. Bugi natomiast to inna kwestia, ale fanowskie patche poprawiają praktycznie wszystko. W momencie jej wydania było bardzo źle, ale obecnie gra jest rewelacyjna i zdecydowanie godna polecenia, pod warunkiem że ktoś nie oczekuje Baldur's Gate bis.

O edytorze wiem od 6 lat więc to żadna nowość.Był od razu w wersji od CDA w głównym folderze gry wystarczyło go uruchomić i już.hahahahaa też mi odkrycie po 12 latach hah

Macie jakby ktoś szukał dużego moda do tej gry : http://www.moddb.com/mods/circle-of-eight-modpack/downloads

Grę polecam jest spoko i sporo lepsza od sword coast legend czy pillars tylko szkoda , że nie była ona dalej rozwijana .

Jeden z najwybitniejszych tytułów komputerowego RPG. Rewelacyjne wykorzystanie mechaniki D&D 3,5, świetne, uczciwe turowe walki, dużo opcji dialogowych, początków historii i zakończeń zależnych od charakteru naszej ekipy i działań podjętych w grze, fajny klimat i śliczna grafika. Prawdziwe cRPG.

Dobra produkcja. Daleko mi do zachwytów, ale i ganić jej nie mam zamiaru. Świetne odwzorowanie zasad D&D, bardzo miła oprawa wizualna, momentami gra stanowi wyzwanie...i z mocniejszych stron właściwie tyle. Nie jest to RPG, do którego będę często wracał, ale jako chwilowa odskocznia (bo gra jest za krótka) od bardziej rozbudowanych produkcji jak najbardziej może być.

Kiedy Świątynię Pierwotnego Zła w wersji PL wydał CD PROJEKT S.A. który ma teraz platformę GOG. A na platformie GOG oczywiście wersji PL brak.
1. Zgubiliśmy
2. Producent nie pozwala
3. Nie mamy praw autorskich
4. Nie opłaca się
5. Nie chce nam się
6. Bo nie i już

Proszę sobie wybrać powód....