Najciekawsze materiały do: Detroit: Become Human

Lepsze Detroit become human czy asasin screed valhalla

Zdecydowany mistrz w swoim gatunku. Mimo tego, że fabuła opiera się na oklepanych schematach, to robi to bardzo dobrze. Graficznie i dźwiękowo to arcydzieło. Zdecydowanie najlepsza produkcja QD.

Jak niby działa ten aktualizujący się schemat przy ponownym rozgrywaniu rozdziałów? Przykład:

Czy to oznacza, że muszę poprawić kolejne rozdziały?

Dawno mnie gra kusiła ale myślałem że to tylko na PS4, a tutaj proszę PC.
Hmm co o samej grze można powiedzieć. No filmogra. Nie każdy takie coś lubi. Gra skupia się na poruszaniu się postacią od punktu do punktu wciśnięciu interakcji i quick eventach. Raz na jakiś czas jednak w takie coś można pograć/oglądnąć xD
No co bardzo przyjemna fabuła i narracja ale nie bez zgrzytów.
SPOILER:
-Markus totalnie nie rozumiem jego roli mesjasza Androidów. W sensie w porównaniu do wielu innych androidów on był bardzo zadowolony ze swojej roli jako opiekun Carla. Traktował go jak ojca, a Carl traktował go jak syna. Wiadomo później prawdziwy syn Carla wrobił Markusa w to, że to on jest winny jego śmierci no i Markus poszedł na złom. Ale nagle mesjasz ? Cały czas ten wątek wydawał mi się sztuczny. I ci jego kompanii ze statku. Ja grałem pokojowo. North była ewidentnie nastawiona agresywnie do ludzi. Każdy dialog praktycznie kończył się obniżeniem relacji z nią, a i tak na koniec miłość xD Dowód na to, że androidy nie są jak ludzie.
-Connor. Generalnie cała opowieść z nim jest bardzo spoko. Jego przepychanie się słowne z Henkiem. To wszystko jest generalnie bardzo dobre. Mam problem z samą końcówką jedynie gdy udajemy się na Jerycho i gramy naprzemiennie postaciami w pewnym momencie kierujemy zarówno Connorem i Markusem i jakby kłócimy się z własnymi decyzjami xD Dziwny zabieg trochę
-Kara i Alice. Moja ulubiona część tej gry. Naprawdę wczuwałem się w to. Autentycznie nie raz łezka mi się w oku zakręciła ale do momentu niestety. Alice okazała się androidem. I to nie tak, że wtedy przestałem już im współczuć czy sympatyzować. Dalej czułem tę więź matki z córką. Ale dla samej opowieści to było strasznie niszczące. Zawiodło mnie to trochę. Przecież Alice było zimno, miała gorączkę nawet i nagle android? Sama Alice nigdy nie sugerowała, że jest inaczej, a przecież wiedziała, że jest androidem.

Szczerze, najlepsza gra w jaką grałem.

Plusy:

+ Oprawa graficzna, jedna z lepszych jakie widziałem
+ Soundtrack
+ Wybory, które mają duży wpływ na rozgrywkę!!!
+ Fabuła, trzymająca w napięciu, poruszająca, po prostu niesamowita
+ Bohaterowie, z którymi da się zżyć

Minusy

- Momentami toporne sterowanie

Gra jest niesamowita, polecam ją każdemu!!

Po 2 dniach próby zagrania (ciągłe zwieszki i komunikat "vk_error_device_lost") poddałem się. Zastosowałem wszystkie porady z forów i nic (reinstalacja sterowników, patche, kasowanie folderów,...). Szkoda, że 2 lata po premierze gra pozostaje takim gniotem.

Rewelacyjna gra, w której każdy niepozorny wybór, może mieć wielkie konsekwencje. Udało mi się przejść grę w sposób pacyfistyczny i naprawdę byłem pełen podziwu dla twórców, którzy wymyślili tak zaawansowane drzewo wyborów i możliwych zakończeń (tych jest w grze 100). Coś pięknego. 9/10 ze względu na małe problemy techniczne na epic games. Polecam z czystym sumieniem każdemu!

Zawsze kupując jakąś grę obawiam się czy mnie ona nie zawiedzie.
Na Detroit polowałam długo, żeby znaleźć na promce.
Nie zawiodłam się!
Ilość wyborów jakie twórcy zaoferowali graczom jest niesamowita. Mamy ogromny wpływ na przebieg historii, fabuła jest doskonale powiązana. Myślę, że wrócę do niej nie raz żeby przejść więcej zakończeń, bo z tego co czytałam jest ich ok 100?
Polecam wszystkim, którzy kochają takie gry pokroju Life is Strange czy Heavy Rain.

Ogólnie to byłby dobry temat na film. Co do samej gry mam wrażenie że jest słaba rozdzielczość /rozmyte tła/drugi plan niestety dają się we znaki. Jeszcze nie mogę ocenić samej rozgrywki bo dopiero zaczynam ale mogę powiedzieć że jest naprawdę dobrze.

A.D

Ukończyłem grę, wrażenia całkiem pozytywne. Faktycznie mamy wpływ na rozwój wydarzeń. Jedyne co mi się nie podobało to zbyt długa rozgrywka, mogłaby być około godzinę skrócona moim zdaniem.

GTX1080
R5 2600x na środku
16gb 3200mhz
I uwaga HDD
Ustawienia ultra w fhd i stale 60fpsow.
Gierka kozak

Wiele elementów zostało naprawdę dobrze wykonanych, a mnogość rozgałęzień niektórych sytuacji robi wrażenie. Duża dbałość o detale i estetykę świata przyszłości.

Za to fabuła, to nieustanne 'blockbusterowe' androidy CZUJĄ!!!! , patrz graczu i wzruszaj się. I będziemy ci to przypominać bez końca. Prawie wszystkie postacie papierowe (tylko Conor i Hank się tu trochę wyróżniają, jego wątki są trochę ciekawsze) mdłe wątki, pompatyczna muzyka i lejący się patos.
Brak szarości, brak niuansowania, brak złożonych postaci, wszystko na jedno kopyto.
Sama historia przewidywalna, jeden zwrot akcji doczepiony na siłę.

Kilka odcinków 'Black Mirror' trafniej porusza tego typu tematykę i skłania do przeylmyśleń, niż ta gra.

Jedna z najlepszych produkcji typu "interaktywna opowieść" w jakie grałem (jak nie najlepsza). Dawno żaden film, ani gra nie wzbudziły we mnie tyle emocji. Były momenty kiedy łza się w oku zakręciła oraz takie, kiedy śmiałem się na głos. Dodatkowo tematyka bardzo na czasie. Rewelacja! Pozycja obowiązkowa dla każdego wielbiciela gatunku.

WSPANIAŁA!

Detroid: Become Human uważam, za grę wybitną i najlepszą w swoim gatunku. Zarzucanie, że gra jest płytka, a postacie płaskie uważam za nie na miejscu. Owszem, może linia demarkacyjna między tymi złymi i dobrymi jest jasna i prosta, nie znaczy, że fabuła jest słaba. Nie każda gra/film musi zawierać filozoficzne dywagacje na temat duszy Dostojewskiego. Nie taki był cel autora ale chęć opowiedzenia historii, która wciąga i zostawia z satysfakcjonującą skończoną historię. Zresztą w tej grze mniej istotna jest fabuła, a moralne dylematy przed którymi jesteśmy stawiani i te wyboru definiują tą grę. Sam fakt braku odniesienia autora do takich zagadnień jak dusza, czy sensu istnienia zdaje się, że jest świadectwem formalnego ateizmu Davida Cage. Wydaj mi się, że to co autor chciał przekazać to, to, że człowiek nie posiada duszy i rządzą nim jedynie emocje i te emocje to tak naprawdę jedyna realna rzecz na tym świecie. Cage bawi się tymi emocjami i daje nam mnóstwo płaczliwych scen, które może proste ale świetnie działają. Moja ocena to 10/10.
Jeszcze kilka zdań o jednym z bohaterów tego tytułu. Connor to moja ulubiona postać ale wydaje się mniej ludzki od Kary i Markusa. Gdyby był człowiekiem można by mówić o zaburzeniu afektu. Z taką samą miną głaszcze pieska jak i strzela do człowieka. Świadczyć by to mogło o zaburzeniach schizo-afketywnych ew. lekkiej psychopatii czy po prostu, Connor już widział już w życiu tyle gów.a, że nic go w stanie nie jest ruszyć. Ta ambiwalencja wobec uczuć, świetnie kontrastuje z pozostałymi bohaterami jak Kara i Markus. Jednocześnie w mojej historii był postacią praworządnie dobrym. Co najbardziej mi pasowało do niego. Badass bez uczuć, który w każdej sytuacji wybiera dobro. Dziękuję z uwagę.

Nigdy nie przypuszczałem że gra komputerowa będzie mi moralizować że gram do późna. Moje pierwsze wrażenie odnośnie tej gry, było raczej negatywne. Jakieś śledztwo - challange, w dodatku na czas? WTF? Odłożyłem tą grę na półkę na parę lat. Ostatnio z braku laku, postanowiłem do niej wrócić. Im dłużej w nią grałem tym historia w niej opisana, zaczęła mnie coraz bardziej wciągać. W końcu wciągnęła mnie tak bardzo że nie mogłem się oderwać od grania. Ta gra to istny wulkan emocjonalny. W grze dokonujemy, całej masy wyborów, decydujących o losach naszych bohaterów. Gra niejednokrotnie postawi nas w ekstremalnie ciężkich sytuacjach, prawie bez wyjścia. Niejednokrotnie nas też sfrustruje, gdy podejmiemy niewłaściwą decyzję. Wydaje mi się że taka dość średnia ocena tej gry przez graczy, wiąże się właśnie z tym że niektórych graczy sfrustrowały własne błędne decyzje. Nie warto się tym jednak przejmować. Nie wierzę by komukolwiek udało się przejść tą grę za pierwszym razem dokonując samych pozytywnych wyborów. Ilość kombinacji związanych z wyborami jest tak dużą, że jest to praktycznie niemożliwie. No chyba że ktoś gra posługując się jakimiś poradnikami do tej gry, ale odradzam. Warto zmierzyć się z tą grą samemu, bez podpowiedzi, wtedy są większe emocje podczas grania. Mi udało się ukończyć tą grę tak na 90% jeśli chodzi o pozytywne zakończenie. Udało mi się ocalić 3 głównych bohaterów, niestety jedna ważna poboczna postać zginęła na skutek mojej złej decyzji. Nie udało mi się w związku z tym otrzymać złotego osiągnięcia za ocalenie wszystkich ważniejszych postaci. W pewnym momencie znalazłem się również w sytuacji, gdzie wydawało mi się że zginie jedna z głównych postaci. Nie poradziłem sobie zbyt dobrze ze zręcznościowymi etapami gry, kiedy ścigałem defekty jako Connor, tym samym o mało go nie uśmierciłem. Jakimś fuksem udało się jednak go ocalić. Naprawdę polecam zagrać w tą grę, zmierzyć się z nią samemu, nie zrażając się przy tym niektórymi błędnymi decyzjami, finalnie mogą okazać się one, wcale nie takie tragiczne.

ta gra to zloto nawet bardziej patrzac na obecne gry, marzy mi sie cos podobnego bardziej otwartego.