Najciekawsze materiały do: The Bard's Tale IV: Director's Cut

Niech Was nie zwiedzie początek. Bard’s Tale IV: The Barrows Deep to bardzo dobra gra. Owszem, deweloperzy wypuścili w dniu premiery mocno niedopracowany technicznie produkt. Jednak jako całość czwarta odsłona Opowieści Barda bronią się doskonałym klimatem i wykreowanym światem, wciągającymi walkami oraz poziomem zagadek, które nie są ani trudne, ani żałośnie proste i na jedno kopyto. Mam za sobą blisko 30 godzin z Bard's Tale IV, ale już można wymienić wiele elmentów, które są stałe i występują przez całą rozgrywkę. Gdyby ktoś teraz zastanawiał się nad kupnem gry, być może wymienione poniżej rzeczy zadecydują o tym. Ale po kolei:

PLUSY:

+ Świetny wykreowany świat. Nie zwiedzamy monotonnych miejscówek. Każda kraina jaką nam przyjdzie eksplorować ma swoją niepowtarzalną atmosferę. Artyści od konceptów i level designu spisali się na medal. Do tego został dobrze przemyślany, raczej nie utkniemy w jakimś miejscu, gdy coś pójdzie nie tak. Mamy nie do końca opuszczone ruiny, las, którego trawi zaraza, równiny i szereg podziemi. Dungeon crawler jak się patrzy. Ponadto podczas swojej wędrówki będziemy świadkami różnych zdarzeń. A to mag spadnie z nieba, a to nagle zielony las pod wpływem magii staje się czerwony (świetny motyw widoczny z wieży) a to trafiamy do poziomu gdzie jest mag, którego szukamy i widać tam po okolicy, że toczy się magiczna bitwa. Dzieje się. Po prostu przygoda.

+ Walka w systemie turowym jest niezwykle absorbująca. Pomimo, że nierzadko będziemy napotykać na swojej drodze wrogów nie odczuwałem monotonii. Choć różnorodność przeciwników nie jest zbyt duża, to jednak odmienne ataki i paski zdrowia oraz siła ataku sprawia, że do każdej potyczki trzeba podchodzić skoncentrowanym, nawet jeśli wyświetla wroga na zielono. Jak pierwszy raz walczyłem z kościotrupami i zobaczyłem ich staty, pomyślałem: „e tam, szybka walka będzie”. Nie była. Truposz serią ciosów od razu ubił mi jedną postać i wskrzesił poległego towarzysza. Następnym razem już wiedziałem, że są pierwsi w kolejności do ubicia. W samych walkach mamy do dyspozycji wiele biegłości, które należy dostosować do przeciwników, szczególnie tych, którzy dzierżą tarczę. Różnorodność kombinacji sprawia, że nie nudziłem się ani chwili podczas niezliczonych potyczek. A miałem z walką trochę obaw – myślałem, że będzie zbyt wolna. Myliłem się - jest wystarczająco dynamiczna (o ile nie natrafi się na techniczne niedociągnięcia).

+ Rozwój postaci. Niby nic szczególnego. Mamy tylko biegłości, czyli przede wszystkim rzeczy odpowiedzialne za walkę ,ale też za statystyki takie jak inteligencja, wytrzymałość, siłę itp. Jednak w tych ostatnich dużo zależy od noszonej zbroi oraz uzbrojenia. Pomimo tego nieraz zastanawiałem się jaką biegłość wybrać. Czy dobry atak poświęcić kosztem możliwości noszenia dobrej zbroi, która akurat wpadła w moje ręce? Takich dylematów trochę miałem, więc w pewnym momencie miałem zapas 5 punktów doświadczenia do wydania, aby jak najlepiej je wydać mając na uwadze wyposażenie w ekwipunku oraz odwiedziny w komisji w Gildii Bohaterów, która zezwala nam na dalsze zdobywanie biegłości (Są one podzielone na 3 główne poziomy po 10 punktów każdy. Aby skorzystać z biegłości na wyższym poziomie musimy wydać te 10 punktów wcześniej i odwiedzić komisję. Po jej zgodzie możemy rozwijać postać dalej).

+ Eksploracja. Do arcydzieła pod tym względem jakim była dla mnie gra Balrum trochę brakuje, ale i tak jest świetnie. Nie mamy tutaj rzeczy podanych na tacy. Wielu rzeczy musimy domyślać się sami, kojarzyć fakty i informacje. Nikt nam nie powie, gdzie DOKŁADNIE znajdziemy daną rzecz. Nierzadko trzeba ruszyć głową, wczytać się w księgi czy pieśni. Warto zaglądać w każdy kąt, aby natrafić na skrzynię z interesującym przedmiotem.

+ Każdy przedmiot jest ważny. Nie ma śmieci. Warto zbierać wszystko, bo zwyczajnie wszystko nam się przyda. Wiele rzeczy to elementy składników dań czy innych przedmiotów, które są bardzo przydatne podczas wędrówki. Jak spojrzałem w ekwipunek to nie było rzeczy, której bym nie użył, szczególnie podczas wytwarzania przedmiotów lub potraw. Te ostatnie naprawdę warto tworzyć, gdyż przydają się w sytuacji, gdy do totemu, przy którym można zapisać grę jest daleko a przed nami hordy wrogów.

+ Handel jest taki jaki lubię. Kupcy dysponują określoną kwotą i gdy zabraknie jemu pieniędzy, to nie sprzedamy już tej postaci przedmiotu, chyba, ze ewentualnie coś od niego wcześniej kupimy. Ceny niekiedy są wysokie, ale warto kupować rzeczy. Handlarze ze swoimi stoiskami to nie są zapychacze, gdzie tylko pozbywamy się nadmiaru sprzętu. Naprawdę warto kupować rzeczy i to nawet składników do mikstur czy potraw. Nawet takie metalowe elementy kupowałem, aby mieć na zapas by móc w każdej chwili stworzyć wytrych czy inną potrzebną rzecz. Gdy tylko zobaczycie, że kupiec ma na sprzedaż czerwona kapustę kupujcie bez wahania. Jest to składnik mikstury leczniczej oraz ziół, które są z kolei składnikiem do niektórych potraw. Na początku może się wydawać, że będziemy tonąć w zebranej zieleninie, ale nic bardziej mylnego. Mikstury przy bardziej wymagających walkach są zbawieniem i ułatwiają konfrontacje, szczególnie z wrogami, których nasza drużyna ocenia jako niebezpiecznych (kolor pomarańczowy).

+ Podkreślanie siły wrogów jest bardzo fajne i na pewno ratuje przed frustracją po przegranych walkach, gdyby takiego zabiegu nie było. Wielu przeciwników na jakich natrafimy podczas przemierzania tej samej krainy ma różne statystyki. W samych równinach możemy natrafić na grupy paladynów z przeróżnymi statystykami. Jedni będą podkreślani na żółto, inni na pomarańczowo a niektórzy na czerwono (bez rozwijania w międzyczasie postaci).

+ Zagadki. Jak dla mnie są w sam raz. Nie są ni trudne, ani żałośnie łatwe. Na pewno są urozmaicone pod względem wykonania i nie polegają wyłącznie na przesuwaniu kamieni, czy przełączania dźwigni. Takie też się pojawiają, ale w różnych kontekstach, bo raz będziemy nimi sterować kamieniami, aby ustawić je w taki sposób, by gdzieś dojść lub wejść/zejść. Z kolei innym razem będziemy nimi sterować patrząc w sufit by odpowiednio oznaczone przesunąć w dobre miejsce. Są zagadki dźwiękowe, zagadki obrazkowe, z kolorami, składnikami itp. Nie jest to poziom gier przygodowo-logicznych, ale na pewno nie ustępuje im pola i nie mamy do czynienia z przegiętymi wyzwaniami. Poziom jest po prostu satysfakcjonujący.

+ Skoro wspomniałem o dźwięku, to warto wspomnieć o oprawie audio a ta w przeciwieństwie do grafiki stoi na wysokim poziomie. Muzyka jest świetna. Śpiewy, wokalizy, naturalne instrumenty – to wraz z wykreowanym światem nadaje grze unikalnego charakteru, z którym nie spotkałem się w żadnym innym dungeon crawlerze. Pod względem muzyki jedynie Heroes of the Monkey Tavern prezentował się bardziej niż dobrze, dla innych crawlerów była ona zawsze tłem. W Bard’s Tale IV muzyka jest skromna, ale jest jednym z tych naprawdę dużych plusów. W końcu nazwa gry zobowiązuje!

+ Bardzo dobry voice acting ze szkockim zacięciem. Do tej pory spotkałem się w nim jedynie w produkcji Bedlam (być może będą ci sami aktorzy), gdzie też słuchało się go z przyjemnością. Zawsze to coś innego od standardowych głosów polskich i angielskich. W sumie dobrze, że nie ma polskiego dubbingu, bo mocno zepsułby klimat – to też plus J

+ System zapisu – satysfakcjonujący. Gdyby go nie było, to tworzenie potraw byłoby zbędne i nie byłoby takiej satysfakcji z przejścia kolejnych fal wrogów na jednym zapisie.

+ Sympatyczne wprowadzenie przed wczytywanie lokacji nawiązujące do okładki pierwszego „Bard’s Tale”. Fajna rzecz, ta grubsza kopia opowiadającego Russella Crowe’a z harfa w dłoni rządzi.

+ Easter eggi

+ 80 złotych na premierę to jak na duży produkt zagraniczny cena przyzwoita a na pewno byłaby rewelacyjna, gdyby sama gra była dopracowana. Jednak nie żałuję ani złotówki wydanej na grę – pisze to osoba, która zakupuje gry głownie po promocjach i w bundlach.

MINUSY

- Modele postaci wołają o pomstę do nieba. Już produkcje sprzed ponad dekady miały znacznie ładniejsze modele. Sama grafika w grze nie jest taka zła poza początkową lokacją, ale te postacie… bleee…

- Statyczny świat. Niestety postacie stoją jak kukiełki na wystawie. Nie ma nawet animacji, że gdzieś tam sobie chodzą, że zmieniają miejscówkę. Praktycznie wszyscy stoją.

- Tragiczna optymalizacja, szereg błędów technicznych. Niestety gra pod tym względem wypadła lekko mówiąc kiepsko. Dlatego co tydzień wypuszczane są łatki poprawiające wydajność, ale nie jest wolna od bugów. Zdarzają się podczas walki sytuacje, gdzie na chwilę dana akcja trwa kilka sekund dłużej, bo nie wczytuje się animacja ciosu, śmierci itp. A to nie dostaniemy punktów doświadczenia za wygraną walkę. A to czasami podczas ataku zechcemy zaskoczyć przeciwnika, ale drużyna zatnie się na teksturze na dobre. Zdarzyło się też, że otworzyłem kraty do pomieszczenia, bo dźwięk się pojawił, ale kraty się już nie otworzyły… Nie wiem też czy złodziejstwo nie jest zabugowane. Niby informuje mnie, że chochlik z drużyny ukradł interesujący mnie przedmiot, ze za niego nie zapłaciliśmy, ale kasy ubyło a nic innego nie pojawiło się w ekwipunku. Czasami takie bugi działają też na korzyść gracza, bo otwierałem skrzynie przez ściany lub otwierałem kraty będąc odpowiednio blisko nich. Nie ma możliwości opisania miejsca na mapie, choć widnieje ikonka, że można. Biegłość, która pokazuje nam, że w pobliżu jest skarb, wskazuje w tym miejscu nadal, choć już dawno skrzynia jest pusta. Ponadto zabugowane są same ustawienia, które wskazują na język niemiecki, rozdzielczość ekranu nie do końca jest taka na jaką wskazuje, jest też opcja przełączenia na ruch kratkowy, to nie można na niego przełączyć. Na pewno jest wiele rzeczy do naprawiania.

- Długie loadingi, ale po jednym patchu już trochę krótsze, z kolejnym może będą jeszcze krótsze. Plus jest taki, ze nie występują długo, bo krainy są w miarę rozległe i na pewno nie są taką strata czasu jak przy Pillarsach.

- Słabe dialogi, szczególnie na początku. Rozmowy z NPC są nudne, źle napisane i w wielu przypadkach potencjał nie został wykorzystany (np. z tym spadającym magiem). Gdyby nie voice acting, byłoby naprawdę źle.

- Fatalna polonizacja, do której przyczynił się rodzimy wydawca (wiele nieprzetłumaczonej treści) oraz deweloper, bo również inne wersje językowe mają problemy z tym, że tekst nie pasuje do rozmowy przez co dochodzi do kuriozalnych sytuacji i trzeba się trochę domyślać lub klikać w dialogi „na czuja”. To zdecydowanie do naprawienia, choć jak wspomniałem wcześniej, dialogi są i tak słabe.

Bajzlu w ekwipunku nie mam, spokojnie da się zapanować nad tyloma rzeczami. Co do historii to się nie wypowiadam, bo gry jeszcze nie zakończyłem. Na pewno czterech liter nie urywa. Dla mnie stanowi jedynie pretekst do wędrówki po tym ciekawie wykreowanym świecie i przeżycia fajnej przygody. Ogólnie jak jeszcze natrafię na rzeczy warte odnotowania, to z pewnością się z nimi podzielę.

Bard’s Tale IV to przede wszystkim pierwsze złe wrażenie i wielu graczy może być niezadowolonych z kupna i bez przekraczania dwóch godzin będą zwracać grę na Steamie. W ten sposób gra może nie odnieść sukcesu i kolejne dunegon crawlery mogą się nie ukazywać, a liczyłem na stare marki w nowej oprawie audiowizualnej lub na kontynuację przygód Barda, bo choć gry jeszcze nie ukończyłem, to gra się na tyle przyjemnie, że już z miłą chęcią zagrałbym w kolejną część.

Poprawiły coś te dwa patche które się ukazały?

uruchamiał ktoś to na jakimś rzęchu? opinie o słabej optymalizacji od ludzi, ktorzy odpalają grę na 4 titanach z i7 i mają 59 klatek zamiast 60 akurat niewiele mi mówią, powiedzcie mi lepiej, czy laptopowy 940m z i5 wyciągnie te 20 klatek w LOW i 1366x768? bo coś niewiele jest gameplayów na YT, żeby zbadać sytuację

Ktoś wie kiedy będzie poradnik??

Grę skończyłem. Niestety im bliżej końca, tym więcej było błędów. Dlatego łatwo denerwujący się gracze niech cierpliwie czekają na łatki. Z błędów pojawiał się nadal brak doświadczenia za walkę (a szkoda bo dużo punktów doświadczenia za wrogów można było złapać - mógłbym dobić do 28 poziomu postaci a tak był tylko 27), walki przycinały się, niekiedy na dobre (brak reakcji przeciwników), bomby wybuchały kiedy chciały, zdarzało się, ze podczas walk nie widziałem przeciwników lub mieli dużą rozdzielczość... W jednym zadaniu z przesuwaniem kamienia po zagraniu pieśni przywołującej kamień mi utknął lewitując...Plus taki, że twórcy ciągle łatają grę. Mi jednak po drugim patchu pojawiło się więcej błędów aniżeli bez tych łatek. Jednak zapisujcie grę najczęściej jak tylko możecie, aby w wypadku błędu jak najmniej powtarzać.

To o czym napisałem w obszernym poście potwierdzam również teraz. Dodam tylko, że gra od połowy robi się łatwa. Jedynym przeciwnikiem jaki mi sprawił problemy był Zanta. Ostateczny boss był prosty do pokonania. Walki pomimo urozmaicenia na wyspach stają się potem tylko zapychaczami. Jednak za mało zróżnicowanych ataków u wrogów. Przydałoby się więcej.

Zagadki - nadal uważam, ze są satysfakcjonujące. Jedyny problem miałem przy Kolacji u Logika, bo nie brałem pod uwagi kapusty. Nie wiem też, czy te teksty nie były źle przetłumaczone, bo w jednym tomie była mowa o specjale mieszkańców a ostatecznie trzeba było dać inny alkohol niż ten o którym opowiadali niektórzy mieszkańcy. Zresztą od połowy gry przedmioty ze skrzyń nie wypadają dobre, wylatuje za to dużo złota. Kończąc grę miałem ok. 40 tys złotych monet, nie było co nawet kupować. Tutaj twórcy poszli na łatwiznę jednak. Znajdźki po prostu przestały absorbować uwagę. Nawet odpuściłem sobie kręcenie tym cyfrowym kółkiem przy składaniu ofiar, bo nagrody były mizerne... Wracając do zagadek to jednak niektóre w Grimrocku 2 sprawiły mi więcej trudności. Tutaj aż tak trudno nie było poza tą kolacją u logika - jeśli będziecie ją robić, to zapiszcie sobie co piszą dane tomy, bo jeśli dobrze włożycie przedmioty z księgami to tracicie do nich dostęp i wskazówki przepadają...

Jak macie dobrą drużyną, to spokojnie można pokonać wrogów oznaczonych na czerwono - dużo punktów wpada (obrazek). Przed wejściem do Czerwonej Krypty by ubić Tarjana (czy jak mu tam) lepiej porobić inne aktywności, szczególnie pod Skara Brae, bo potem zostanie zdecydowana większość miejscówek zablokowana - w ten sposób nie skończyłem 3 questów.

Przejście gry zajęło mi ok 60 godzin. Niestety wg mnie gra jest na raz, bowiem w postaciach i umiejętnościach nie ma zbytnio wiele różnic.

Grę oczywiście polecam. Kiedyś ją naprawią i z minusów pozostanie jedynie słabo napisana historia i dialogi. Świat gry ma potencjał na znacznie więcej... Jak zrobią kolejną część - na pewno zakupię, ale już w wersji ostatecznej...

Wersja "DC" to kupsko obcięli grafikę niesamowicie tłumacząc się ,że to "artystyczny wybór" tak... od kiedy np. usunięcie dynamicznego oświetlenia to "artystyczny wybór"

Genialna, genialna i jeszcze raz genialna, ten szkocko-irlandzki klimat, oprawa muzyczna, grafika (las po opuszczeniu Skara Brae... parę ładnych minut siedziałem ze szczęką na podłodze, poważnie krytykujecie grafikę w tej grze?), kapitalny poziom trudności (czyli mnóstwo walk "wróć do mnie 50 godzin później" ale to co związane z głównym wątkiem jak najbardziej fair, z jednym małym wyjątkiem), super rozwój postaci, gdzie praktycznie kazdy skill ma dużą wartość, świetne zagadki, no można tak wymieniać bez końca, towarzysze którzy żyją, gadają ze sobą (uwielbiałem jak Wringneck za wszelkę cenę chciał poznać imię Green Lady xD), mechanizm pijaństwa u barda. I milion innych rzeczy, co sprawia, że obok Pathfindera to jeden z najlepszych fantasy cRPG wielu wielu ostatnich lat.

Do ideału brakuje mi jakiś bardziej ambitnych wypowiedzi ze swojej strony podczas rozmów. Bo niestety jest to schemat: Greetings, Ściana teksty rozmówcy, Farewell !! No ale to w końcu dungeon crawler, nie na dialogach te gry polegają.

A pomyśleć, że byłęm bliski rzucenia gry w diabły przy pierwszej wieży. Przeskok poziomu trudności jest tam przesadzony. Ni z gruchy mamy radzić sobie z czarownikami mającym po 120hp (gdy nasza drużyna ma na tym etapie koło 20) potrafiącymi przyzwać np 3 goblinów samobójców, co na jednego hita załatwiają bombą całą naszą drużynę jak nie wygasimy bomby umiejętnością umysłową... Tylko dzięki spamowania qs/ql byłem w stanie to ukończyć jak skurczybyki wezwali zwykłych goblinów. Co ciekawe walka z Mangarem odbyła się bez kłopotów, a maja z tym ludzie problemy jak czytam po forach.

Też nie ma na tym etapie barda, który cuda potrafi robić dla drużyny, sam zrobiłem się jako wojownika.

Za to z innej beczki - w pierwszej wiosce poza miastem otworzyłem sobie jakąś niepozorną skrzynię za chatką i znalazłem dwuręczny miecz, co podbija Last Breath do prawie 50 hp i do 50% zwiększa szansę na potrójne uderzenie w All or Nothing. Nie mówiąc już o tym, że zaraz będę bliski wykupienia Vanguarda, gdzie dwuręczny miecz mogę mieć w jednej ręce, a w drugiej cokolwiek innego xD i pomyśleć, że na początku wątpiłem w sensownych wojownika w tej grze

I to jest właśnie esencja cRPG.

Parę postów pytałem się jak to działa na kompach sprzed potopu. Edycja reżyserka chyba już świetnie, bo na 940m ma spokojnie 25-30 klatek na 1366x768 i wszystko medium-high, a na Phenomie z radkiem 260x to już w ogóle tylko cienie medium reszta wysokie i 1600x900. Tak więc wymagania sto razy niższe niż choćby Operencia.

Gra potwornie wciąga. 15 min w grze to mniej więcej 2-3 godziny w rzeczywistości.