Najciekawsze materiały do: Fallout: New Vegas

Masa frakcji i zadań pobocznych, dobre dialogi, zwyczajny protagonista, westernowy klimat pustkowi rodem z klasycznych Falloutów... pewnie takiej gry życzyliby sobie fani od razu przy przejściu serii w 3D.

Niestety solą w oku jest tutaj częste wysypywanie się gry podczas loading screenów, a i sztywność NPC potrafi zadziwić.

Tak, Fallout New Vegas jest lepszy od Fallouta 3 ale czy aż tak bardzo jak to się dość powszechnie przyjmuje? W każdym razie skoro już trójka była stosunkowo dobrą grą to tym bardziej warto spróbować new vegas. Parę istotnych rzeczy rzeczywiście jest wykonanych lepiej.

Zalety:

1. Post apokaliptyczny świat w kowbojskim wydaniu. Wioski nękane przez bandytów, hodowcy braminów, ludzie mówiący 'howdy', takie właśnie utwory w radiu i inne. Bardziej wsiąkłem w ten świat niż w klasyczne postapo jakie widzieliśmy w trójce. Elementy retro są oczywiście i tu i tam.
2. Zadania. Być może gdybym oceniał new vegas jako całkowicie osobny tytuł nie dałbym za to plusa i potraktowałbym to jako element wykonany po prostu poprawnie/dobrze, ale tu narzuca się porównanie do trójki i na tym tle widać różnicę. Trochę podobnie jest z postaciami niezależnymi.
3. Kilka kształtujących losy świata grup i frakcji. Nie chodzi o to, że same w sobie są one niesamowicie ciekawe, choć taki Legion akurat mocno mi się spodobał, ale bardziej o wzajemne relacji i powiązania między nimi. Przyjemnie było brać zadania od różnych grup, balansować na granicy bycia tolerowanym i wybierać co nam najbardziej pasuje. Dobrze mi to współgroło ze wspomnianym wcześniej kowbojskim klimatem.
4. Eksploracja pustkowi. Lubię eksplorację zwłaszcza w grach nieizometrycznych i nie miałem na co narzekać. Dużo obiektów, krypt, budynków i drobnych historii które poznajemy poprzez znalezione notatki czy uważne przyglądanie się zwiedzanym terenom.
5. Całkiem rozbudowani i ciekawi towarzysze. Zwykle w tego rodzaju grach wolę chodzić samemu ale tu kusiło mnie by któregoś przyłączyć. Mają własne zadania, można trochę porozmawiać.
6. Otwarty świat i swoboda działania.

Wady:

1. Zbyt mało aktorów nagrywało dialogi, zbyt często słyszałem te same głosy.
2. Nierówne dialogi. Zdarzały się ciekawe i błyskotliwe ale wiele było zbyt długich i nudnawych przy których raczej odznaczałem kolejne kwestie niż autentycznie byłem ciekawe tego co rozmówca ma do powiedzenia. Co nie znaczy, że jest gorzej niż w falloucie 3.

Odświeżam watek bo zaczynam od nowa nową przygodę :)
Pogram z 1h a następnie zaczynam wgrywać modyfikacje XD

Najlepszy RPG w jakiego grałem. Aż grzech że zagrałem w to dopiero w 2018 roku a nie na premierę. Lepsze od czekogolwiek co wypuściła Bethesda w uniwersum Fallout''a.

7/10

Jednak spore rozczarowanie, a obiecywałem sobie sporo po różnych komentarzach, zachętach, recenzjach i zwłaszcza po fantastycznym Fallout 4, który akurat mi bardzo przypadł do gustu. Ostatecznie FNV okazał się grą dość nudną i groteskową, z mdłym światem i drewnianym gameplayem, choć warsztatowo z dość dobrze rozwiniętą warstwą RPG. Klasyczny przykład gdzie gameplay potyka się z elementami RPG, przez co gra pozbawiona jest podstawowej jakości jaką jest dobry flow. Po 20+h doszedłem do momentu, gdy chęć do gry spadła do zera, a po odłożeniu na jakiś czas i powrocie uczucie to pozostało na trwałe. Szkoda. Ale ma kilka fajnych elementów i w zależności od tego co kto lubi na pewno może się niektórym podobać. Parę konkretnych i bardziej szczegółowych uwag poniżej.

Fabularny początek gry to takie meh, z cyklu zabili go i uciekł czy powstał. Tu Fallout 4 zaczyna i zahacza dużo lepiej. Z kolei początek związany z tworzeniem postaci był już całkiem OK i zachęcający. Podobnie pierwsze wrażenia po wyjściu w świat, powiew klimatu gry, poznawanie frakcji, rozmowy, nawet muzyczka budziły pewne nadzieje. Wizualnie gra trąci myszką, ale można się przestawić. Pierwsze godziny były dość nierówne i kilka razy zastanawiałem się grać czy nie grać. Klimacik wypalił się dość szybko, muzyczka zaczęła irytować, bieganie po tym świecie średnie, lokacje nudne, rozwój postaci mało ekscytujący i logiczny, no i największe rozczarowanie walką, z której ciężko odnieść jakąkolwiek przyjemność, delikatnie mówiąc. Trzeba przyznać, że ilość i rodzaje broni są w porządku, nawet różnorodne melee, ale sama mechanika walki beznadziejna. Bardzo szybko dałem sobie z nią spokój. To znaczy gdy dorwałem potężny Rebar Club po zabiciu jakiegoś mutanta to dalej używałem już tylko tego, bo załatwiało sprawę. Potem dość szybko spotkałem przypadkowo Veronicę, wziąłem ją na towarzysza i okazało się, że ona zwykle wybija mi po drodze wszystko zanim sam zdążę wyciągnąć broń. Duo Rebar Club + Veronica zamknęło temat i zainteresowanie walką na moim etapie rozgrywki. Przymknąłem oko, że w sumie nie o to tu najbardziej chodzi. Po dotarciu do głównych lokacji w grze i słabych doświadczeniach z eksploracją wiedziałem już też, że gameplayowo będzie nuda. Skupiłem się zatem na fabule, frakcjach, rozmowach i ich zadaniach. Ciekawość pociągnęła przez kolejne godziny, do poznania wszystkich ważniejszych frakcji i grup społecznych, oraz paru indywidualności. Tu warstwa RPG jest na pewno solidnie skonstruowana i intryguje. Stopniowo odkrywa się puzzle tego świata, cele i motywacje frakcji, niektóre rozmowy bardzo ciekawe i wciągające, choć nie brak idiotycznych i nudnych. Na tej podstawie stworzyłem sobie w głowie całościową "mapę" tego świata, jego grup społecznych, przywódców i wyobraziłem jego możliwy rozwój. Natomiast grać i klikać mi się w to już nie chciało. Po pierwsze nie znalazłem tam interesującej dla siebie grupy, z którą mógłbym się jakoś identyfikować. Żadna z postaci nie wywołała u mnie większych emocji, poza jakąś prostą nicią sympatii do Veroniki. Zresztą jej Brotherhood of Steel to akurat jedna z nudniejszych frakcji, rozczarowanie po Fallout 4. Ale na szczęście innych, większych i bardziej znaczących nie brakuje. Niektóre postaci wybiłem od razu jak Mr House, i robiłem to zresztą wszędzie tam, gdzie dostawałem głupie czy nielogiczne wybory, których sam bym nie podjął. Najgorsze było to, że z czasem wszystkie te doświadczenia złożyły się na dość groteskowy komiks i zupełnie nieprzekonywujący feel całej przygody. Fallout 4 może być prostszym action RPG, ale ma świat postapo, w który się można wczuć i potraktować poważnie. Tutaj mi tego zabrakło. Jest większe wyrafinowanie, można się nawet zaangażować, ale świat z czasem staje się pół komiczny w takim słabym sensie i trudno go traktować poważnie. Humor to dobra rzecz, ale tu chodzi o coś innego. Może gdybym poznał tą historię w nieistniejącej formie książkowej, zastępując mdłą warstwę wizualną i nudną klickologię własną wyobraźnią, byłoby dużo ciekawiej. Ale jako gra słabo. W tym punkcie miałem też już na liście tonę questów, i tych fabularnych, frakcyjnych, i prostych przynieś podaj, zaczęło się bieganie po mapie od sasa do lasa, i tak naprawdę w połączeniu z drewnem gameplaya żaden nie zachęcał do dalszego grania. Stąd koniec przygody.

Pomimo tych cierpkich słów uważam, że gra może się spodobać osobom nastawionym na schemaciki czy rozkminki RPGowe, i dłuższe rozmowy w takim groteskowym klimacie, a które mniej są zainteresowane gameplayem, dobrym flow i bardziej realnym postapo. Podejrzewam, że to może być dla niektórych zaleta. Choć tu zdecydowanie bardziej bym polecał gry w stylu Disco Elysium, bo tam się można główne na tym skupić. Z kolei osobom nastawionym na realny, bardziej przekonywający świat postapo, choć w prostszym modelu action RPG, ze świetnym gameplayem zdecydowanie polecam Fallout 4. Dobrze, że mamy różne odmiany w serii tych gier, więc każdy pewnie znajdzie coś dla siebie. Gry nie oceniam formalnie, przez szacunek do licznych fanów tej gałęzi i dlatego, że jej w pełni nie ukończyłem. Przez to co widziałem i czego doświadczyłem przez te 20+h oraz fakt, że tak mnie definitywnie znudziła, musiałbym wystawić jakieś 5-7/10, więc poprzestanę na tym z krótkim stwierdzeniem - przereklamowana.

Na koniec dodam tylko jako punkt referencyjny, że z gier Bethesdy, włączając FNV jedynie wydaną przez Bethesdę, podobają mi się jak do tej pory tylko Starfield i Fallout 4. Po rozczarowaniu FNV spróbowałem z ciekawości Fallout 3 i też dałem sobie spokój po kilku godzinach. Do starych Falloutów oczywiście nie zamierzam sięgać, choć są na pewno świetnymi i zasłużonymi przedstawicielami gatunku cRPG. Z kolei cała seria TES, czy to Skyrim, którego po kilku próbach przekonywania się w końcu z samej przyzwoitości ukończyłem, czy Oblivion czy Morrowind, które dość szybko odrzuciłem, tu już nie moje klimaty tematyczne - dość nudne fantasy jak dla mnie. Życzę Bethesdzie oprócz kontynuacji przygód w kosmosie jakiegoś dobrego Fallouta 5 w przyszłości, który by budował na świetnej rozgrywce 4-ki połączonej z dobrą, poważną historią w postapo. A czy to będzie tzw. duch starego fallouta czy nie, to już mnie osobiście mniej interesuje.