Najciekawsze materiały do: Tom Clancy's Splinter Cell: Chaos Theory

Genialna gra. Dostałem kiedyś oryginalną wersję przy zakupie GeForce 4 :) I to w wersji angielskiej więc miałem dużo szczęścia że nie PL bo polskiego dubbingu unikam jak ognia.

Przed chwilą przeszedłem. Gra świetna, w sumie Splinter Cell ogólnie to chyba moja ulubiona skradanka, chociaż Assassin's Creed i Metal Gear Solid też są świetne... No i na pewno jeszcze jakieś dobre są, których może nie znam... Co do Chaos Theory, jak już mówiłem jest świetna. A Mirosław Baka, który gada za Sama, bardzo pasuje do gry. Polecam!

najlepsza gra jaką przeszedłem w rzyciu i wugule najlepszy splinter cell 10/10

Gra już kultowa do tego dubbing dla Fishera jak dla mnie bardzo dobry jednak z dubbingiem innych postaci np. wrogów mogli się bardziej postarać.
Jeden przykład gościu mówi innym głosem normalnie a innym przy przesłuchaniu i tak jest z każdym.
Zasłużone 10 za świetne misje i fajną fabułę.

A moim zdaniem czas na nową część w konwencji skradanki taktycznej w otwartym świecie. Nie bez powodu umieszczono Sama w jedne z misji w "Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands".

To zdecydowanie nie jest najlepsza skradanka w historii.
To najlepsza gra w historii!

Z pewnością najlepsza część z całej serii, świetnie się bawiłem, gdy postanowiłem wrócić do niej po paru latach i tym razem zagrać tak na serio bez żadnego wydurniania się. Ciekawe czy doczekamy się kolejnej świetnej gry z tej serii.

3 lata od pierwszej części i taka ewolucja, ah jak ja kocham gry z tego okresu.
Jest więcej i jest mocniej, tak jak to powinno być z kolejnymi częściami, a zwłaszcza wśród gier. Rewolucji nie ma, ale to właśnie to jest największym plusem, ta seria na tym etapie tego nie potrzebowała, wystarczyło po prostu ulepszyć elementy, które sprawiły, że przygody samotnego rybaka stały się kultowe i dzięki temu dostaliśmy część prawie idealną.
Przesłuchania! Tego mi właśnie najbardziej brakowało w pierwszej części. Tam były atrakcją tylko w tych ważniejszych momentach, a hasła i inne warte zanotowania rzeczy były ukryte w mailach. Tutaj aż co drugi przeciwnik ma coś ciekawego do przekazania. A te dialogi podczas tych przesłuchań? Majstersztyk. Zresztą o czym ja gadam, przez całą grę pada dużo cytatów aspirujące do tych kultowych. Warto również pochwalić za możliwość usłyszenia podczas rozgrywki wielu języków i w takiej Japonii usłyszymy japoński, a w Korei koreański. Naprawdę cenię sobie takie drobnostki.
Oczywiście parę dodatkowych bajerów, fajne wprowadzenia do misji oraz zgodnie ze starą szkołą pełna dowolność rozgrywki, poprzednie części były dosyć liniowe i jedno niepowodzenie kończyło misję, a tutaj proszę, zabiłeś przypadkowo ważną postać? No to teraz sobie radź, za głupotę się płaci. W jednej misji mogą cię nawet złapać i przesłuchiwać, a i tak możesz z tego wybrnąć. Piękne.
Ale niestety nie będę mógł tak jak reszta uznawać Teorię Chaosu za tą najlepszą część. Są 2 elementy, które wypadają gorzej od pierwszej części. Tak się jednak składa, że przez obie te rzeczy również polubiałem tą serię.
Intryga polityczna niestety gorsza. Zgodnie ze wspominaną na początku zasadą wszelkich kontynuacji, czyli "więcej i mocniej", również i w tym przypadku musieli ją zastosować, ale jednak przedobrzyli. Postanowiono wymieszać ze sobą wszystkie państwa, jakie mogą namieszać we współczesnym świecie i stworzyć z tego jakąś historię. Na końcu ma się wrażenie jakby każdy nawalał się z każdym, na szczęście nieznany nikomu pan mężczyzna z ameryki z zielonymi oczami uspokoił azjatyckie narody. W pierwszym Splinter Cellu fabuła była bardziej klimatyczna i niepokojąca.
Pierwszy Splinter Cell wypada również lepiej pod względem inteligencji przeciwników. Tam sama ciemność nie wystarczyła, jeden głośny ruch i już cię wszyscy namierzyli. W tej części przeciwnicy (oczywiście poziom trudności ten sam) to totalne ślepyngi i głuchole, otrzesz się o nich ciałem, poskaczesz przed nimi w ciemnościach, a oni i tak nie zareagują. No za łatwo było, myślałem, że wszystkie stare gry miały to do siebie, że były wymagające, a tu się okazuje, że było parę wyjątków.