autor: Bartosz Woldański
Synchronizacja pionowa (VSync) i aberracja chromatyczna. Ustawienia grafiki
Spis treści
Synchronizacja pionowa (VSync) i aberracja chromatyczna
Z przetwarzaniem końcowym
Zanim omówimy takie ustawienie jak aberracja chromatyczna, należy ogółem nakreślić efekty związane z post-processingiem. Jakość przetwarzania końcowego to opcja dość specyficzna. W wielu przypadkach trudno w ogóle dostrzec różnice w grafice, choć spadek klatek na sekundę może jak najbardziej wystąpić (zazwyczaj jest jednak stosunkowo niewielki). Efekty post-processingu mają nadać grze bardziej filmowego charakteru, a konkretnie odpowiadają za korekcję kolorów (np. w Deus Ex: Human Revolution zostaje dodana charakterystyczna żółta poświata) i uatrakcyjniają m.in. rozmycie obrazu, oświetlenie (m.in. bloom), głębię ostrości czy wygładzanie krawędzi (występujące czasem jako odrębna opcja). Wpływ na wydajność i grafikę jest zależny od tego, jakie efekty zostały przetworzone (zmiany zachodzą po wyrenderowaniu obrazu).
Bez przetwarzania końcowego
Aberracja chromatyczna
Aberracja chromatyczna to efekt post processingu, który dodaje specyficzny sposób rozmycia do wyrenderowanej wcześniej sceny. Opcja powoduje, że na krawędziach kontrastujących ze sobą elementów (na przykład ciemne drzewo na tle jasnego nieba) pojawia się kolorowa obwódka. Sama aberracja chromatyczna znana jest już od dawna w dziedzinie fotografii i optyki, przy czym jest uznawana za wadę, a nie zaletę.
W większości przypadków (na całe szczęście), opcja ta jest wyodrębniona, w taki sam sposób jak na przykład rozmycie obrazu. W ten sposób gracz może zdecydować, czy chce jej używać, czy nie. W niektórych produkcjach jednak (na przykład The Outer Worlds) opcja ta połączona z innymi technikami przetwarzania końcowego (efekt flary, głębia ostrości itp.) i jedyną możliwością jej wyłączenia jest kompletne pozbycie się efektów post procesu.
Aberracja chromatyczna wyłączona
Aberracja chromatyczna włączona
Rozpraszanie podpowierzchniowe (Subsurface Scattering)
Opcja rozpraszania podpowierzchniowego znajduje zastosowanie podczas renderowania wysokiej jakości modeli 3D, przede wszystkim twarzy postaci w przerywnikach filmowych renderowanych w czasie rzeczywistym (Uncharted 4, Death Stranding). Z reguły w grach światło po prostu odbija się od postaci, nie rzucając światła pośredniego pod skórą i na elementy obok. Powoduje to widoczny efekt płaskich elementów twarzy, który psuje odbiór całości. Rozpraszanie podpowierzchniowe dodaje efekt głębi i realizmu. Rzuca dodatkowe cienie oraz światło odbite i całość wygląda zdecydowanie lepiej niż bez tego efektu. Nie ma on także znaczącego wpływu na wydajność, bo efekt zastosowany jest tylko w tych przypadkach, w którym skóra i twarz postaci jest centralną częścią przedstawionej sceny, a więc w przerywnikach filmowych.
Rozpraszanie podpowierzchniowe (Subsurface Scattering)
Synchronizacja pionowa (VSync)
Synchronizacja pionowa lub, jak ktoś woli, VSync, dostosowuje liczbę klatek na sekundę do częstotliwości odświeżenia monitora (najczęściej 60 Hz), a co za tym idzie – nakładana jest blokada, która nie pozwala przekroczyć podczas gry określonej wartości FPS (Frames Per Second). Jednak jej utrzymanie (np. 60 FPS) może wymagać – w zależności od gry – komputera o porządnej konfiguracji sprzętowej. Inaczej zostaniemy skazani na dokuczliwe spadki płynności animacji.
Rozrywanie obrazu
Ponadto włączenie tej opcji likwiduje tzw. screen tearing, czyli rozrywanie obrazu, które wynika z niedostosowania stałej częstotliwości odświeżania obrazu do generowanej przez kartę graficzną zmiennej liczby klatek na sekundę, ale z drugiej strony – poza nałożeniem wspomnianego limitu – dochodzi jeszcze do ewentualnych przycinek (stuttering) oraz zwiększenia opóźnienia reakcji na ruch myszą komputerową, co może przeszkadzać w strzelaninach sieciowych pokroju Counter-Strike: Global Offensive. Alternatywnymi dla V-Sync rozwiązaniami są techniki G-Sync (Nvidia) oraz FreeSync (AMD), które zwykle jednak wiążą się z dodatkowym wydatkiem.
