autor: Christoph Liedtke (gamestar.de)
Doom 3 (rok 2004). Ewolucja grafiki 3D na przestrzeni lat
Spis treści
Doom 3 (rok 2004)
Wydana przez id Software w 2004 roku strzelanka wywołała u graczy dreszcze – nie tylko ze względu na fabułę i klimat, ale także poprzez wymagania sprzętowe. Doom 3 obsługiwał zupełnie nowe (wtedy) technologie, takie jak oświetlenie renderowane na pojedynczych pikselach, dzięki czemu był w stanie wyczarowywać na ekranie imponujące cienie w czasie rzeczywistym. Nie mniejsze wrażenie robiły tekstury wykorzystujące zaawansowaną technikę mapowania normalnych (normal mapping), dzięki czemu obiekty o małej ilości wielokątów sprawiały wrażenie bardziej szczegółowych.
Zaawansowane mapowanie w Doomie 3 zostało utworzone przy pomocy skomplikowanych modeli, a następnie przeniesione na obiekty 3D o mniejszej liczbie szczegółów. W 2012 roku gra pojawiła się w poprawionej edycji BFG, która po raz pierwszy wspierała rozdzielczości panoramiczne bez konieczności dłubania w plikach konfiguracyjnych, a także wprowadziła nowe efekty graficzne, takie jak rozmycie ruchu. Nawiasem mówiąc, w edycji BFG nieco zepsuto latarkę, której stożek świetlny już nie rzucał dynamicznych cieni.
The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay (rok 2004)
„To nie upadek Cię zabija, tylko to nagłe zatrzymanie się na dole” – The Chronicles of Riddick swoją popularność zawdzięcza (między innymi) temu oraz wielu innym cytatom. W połączeniu z imponującym wyglądem tworzyły one niepowtarzalną i intrygującą atmosferę.
Za sprawą mapowania wypukłości (metody, która wykorzystuje dane o wysokości, aby nadać teksturom realistyczny wygląd) grafika w The Chronicles of Riddick wyglądała dużo bardziej przekonująco niż w przypadku większości innych gier z tamtych czasów. Pięć lat później na rynku ukazał się Assault on Dark Athena, który był poprawioną graficznie wersją tej popularnej gry, zawierającą dodatkowy rozdział.
Half-Life 2 (rok 2004)
Na tej liście nie mogło zabraknąć następcy prawdopodobnie najbardziej udanego FPS-a wszech czasów. Half-Life 2 był pionierem na wielu płaszczyznach: była to pierwsza gra na silniku Source, pierwsza niesieciowa gra z aktywacją przez Internet (Steam) oraz pierwsza gra, która kładła tak duży nacisk na fizykę. Z technicznego punktu widzenia nie była przełomowa pod względem teksturowania, ale same tekstury zostały zaprojektowane z dużą dbałością o detale i różnorodność.
Half-Life 2 jest nadal całkiem ładnym tytułem, pomimo że obecnie istnieją gry dużo lepsze pod względem wizualnym – i liczne mody do arcydzieła Valve Software. Fanom polecamy szczególnie rozszerzenie CinematicMOD. Zastępuje ono prawie wszystkie tekstury w grze wariantami w wyższej rozdzielczości, dzięki czemu znacznie poprawia się grafika. Wymagania sprzętowe także całkiem wyraźnie rosną, lecz dziś nie stanowią już one problemu: warunkiem koniecznym, aby móc uruchomić ten mod, jest posiadanie ponad 4 GB pamięci RAM i 64-bitowego systemu operacyjnego.
